Ένα βιβλίο βασισμένο σε αληθινά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στις ελληνικές θάλασσες κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Αγαπώ ιδιαίτερα τόσο τα ιστορικά μυθιστορήματα όσο κι αυτά που βασίζονται σε αληθινές ιστορίες. Όντας όμως στην προσωπική μου ζωή σε μια εξαιρετικά χαρούμενη κι ευτυχισμένη περίοδο, δεν ήθελα με τίποτα να αλλάξω διάθεση. Με απωθούσαν οι άγριες θάλασσες…  που έπρεπε να αντιμετωπίσω…

Καταλυτικό ρόλο για να αλλάξω γνώμη έπαιξαν δυο γεγονότα:
1ο: Η πολλή δυνατή, αληθινή, ανθρώπινη, αξιοπρεπή συνέντευξη στην Ιουλία Ιωάννου στις 22/6 του Γιάννη Χούμα, μικρότερου γιου του πρωταγωνιστή καπετάνιου. Δίχως ίχνος έπαρσης και ενδιαφέρον για προσωπική προβολή, με μόνο ένα στόχο. Να μη χαθεί στο πέρασμα του χρόνου ένα κομμάτι της Ιστορίας μας, καθώς λαός που δεν γνωρίζει την Ιστορία του είναι αναγκασμένος να την επαναλάβει. Η ιστορία δημιουργεί μνήμη.
“… τίποτα να μην οπλίσει χέρι ανθρώπου ξανά… Μόνο να μην ξεχάσουμε… γιατί τότε θα πάθουμε πάλι τα ίδια. ”
Μου έκανε τόση εντύπωση που σε μια γωνίτσα του μυαλού μου έκρυψα την επιθυμία μου για μια μελλοντική (και με κατάλληλη ψυχολογία) βουτιά στις “Άγριες θάλασσες”.
2ο: Η μοιραία συνάντηση.. ….
Το έργο της Τέσυ Μπάιλα εμφανίστηκε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων τον Μάιο του 2016. Μα ήταν ήδη στα ράφια, της πάντα ενημερωμένης, τοπικής δημοτικής Βιβλιοθήκης τον Οκτώβρη. Πηγαίνοντας να δανειστώ παιδικά βιβλία για τα καμάρια μου, το είδα μπροστά μου. Μόλις είχε επιστραφεί και ήταν σαν να με περίμενε…
Κι αν το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον, κατά τη γνωστή ρήση, πώς θα ξέφευγα εγώ;
Κάπως έτσι, βρέθηκα να διαβάζω την ιστορία του Σαμιώτη καραβοκύρη. Χρειάστηκα περίπου ένα μήνα για να την ολοκληρώσω, λόγω του περιορισμένου χρόνου που διέθετα.
Με οδηγό το αυθεντικό ναυτικό ημερολόγιο του Μιλτιάδη, η ευαίσθητη πένα της συγγραφέως δημιουργεί μια δυνατή πλοκή χαρίζοντάς μας πλούσιες εικόνες και έντονα συναισθήματα.
Καλογραμμένο, χωρίς υπερβολές, γεμάτο μηνύματα. Αποκαλυπτικό/ διδακτικό καθώς κάνει γνωστές στο ευρύ κοινό άγνωστες πτυχές ενός ολέθριου πολέμου, τότε που όπως αναφέρει το οπισθόφυλλο “…την Ιστορία την έγραφαν οι απλοί άνθρωποι…“.
Πρωταγωνιστής ο νησιώτης Μιλτιάδης Χούμας ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος σαν κι εμάς, με όνειρα και ιδανικά για το μέλλον.
“Πίστευε ότι οι άνθρωποι καλούνται καμιά φορά να μπουν στο παιχνίδι της μοίρας και να παίξουν το δικό τους ρόλο όσο καλύτερα μπορούν. Ύστερα όμως, όταν πέσουν τα φώτα της παράστασης, πρέπει να φεύγουν αθόρυβα, όπως αθόρυβα ήρθαν“.
Έβαλε πάνω απ’ όλα την Πατρίδα, χωρίς να νοιάζεται για τους κινδύνους, προσπαθώντας να συμβάλει στον αγώνα για Ελευθερία με τις δυνάμεις που διέθετε: τη ναυτική του εμπειρία, το καΐκι του, τη ζωή του.
Δάμασε, εκτός από τους φόβους του, κάθε σπιθαμή ελληνικής θάλασσας. Με σθένος, έφερε εις πέρας κάθε αποστολή που του ανατέθηκε ακόμα και την πιο απίθανη – το ταξίδι με την “Ευαγγελίστρια” από τα παράλια της Τουρκίας στην Κεφαλλονιά και πάλι πίσω, διασχίζοντας το ναρκοθετημένο Αιγαίο, για τη διάσωση του μοναδικού Άγγλου επιζώντα του υποβρυχίου Περσεύς που βυθίστηκε αύτανδρο στα χωρικά ύδατα των Επτανήσων.
Μιλτιάδης Χούμας = Ιδανικό πρότυπο για όλους μας.
Το παράδειγμά του μπορεί και πρέπει να μας εμπνεύσει/ ωθήσει να βγούμε από το τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε τα τελευταία χρόνια.
Η ιστορία του Αξίζει να διαβαστεί και να ξαναδιαβαστεί.

Σημείωση: Οι κάτοικοι των νησιών του Αιγαίου κατά τη διάρκεια της κατοχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχαν καταφύγει στα παράλια της Τουρκίας ως πρόσφυγες. Οι μνήμες δεν έσβησαν και αυτός ίσως είναι κι ένας από τους λόγους που αγκάλιασαν τις τόσες χιλιάδες των προσφύγων που πέρασαν και περνούν από τα νησιά τους.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave