Συγγραφέας ΑΛΙΣ ΚΛΑΡΚ-ΠΛΑΤΣ
Στα βιβλία που έχουν ένα τόσο δυσάρεστο θέμα, όπως η δολοφονία ενός μικρού παιδιού, στεκόμαστε πάντα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς αναλογιζόμαστε τι μπορεί να οδήγησε κάποιον ώστε να κάνει κακό σε ένα ανυπεράσπιστο και αθώο πλάσμα. Όταν μάλιστα πρόκειται για κάτι τόσο ιδιαίτερο, όπως η ιστορία με τα ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ, όπου οι θύτες είναι κι αυτά μικρά παιδιά, αισθανόμαστε την ανατριχίλα να μας διαπερνάει και αναρωτιόμαστε… μα πώς είναι δυνατόν; Έχει ένα παιδί το κακό μέσα του, προέρχεται από ένα βίαιο περιβάλλον, έχει επηρεαστεί από ταινίες ή σκληρά παιχνίδια που το οδήγησαν σε μια τόσο ειδεχθή πράξη;
Στο συγκεκριμένο βιβλίο οι δύο αδελφές, η δεκάχρονη Λόρελ και η εξάχρονη Ρόζι παρέσυραν ένα δίχρονο κοριτσάκι στο μέρος όπου συνήθιζαν να παίζουν τα δικά τους ιδιαίτερα παιχνίδια και το αποτέλεσμα ήταν το μωρό να βρεθεί νεκρό και άγρια κακοποιημένο.
Όλοι πίστεψαν ότι η μεγαλύτερη αδελφή το είχε σκοτώσει, άλλωστε τα στοιχεία ήταν αδιάσειστα, ενώ η μικρότερη αδελφή δεν θυμόταν απολύτως τίποτε από το γεγονός και λόγω του νεαρού της ηλικίας φυσικά, δεν μπορούσε να δικαστεί.
Για οχτώ χρόνια η Λόρερ παρέμεινε στις φυλακές ανηλίκων και μόλις ενηλικιώθηκε μεταφέρθηκε στις γυναικείες φυλακές, χωρίς ποτέ όλα αυτά τα χρόνια να δει τους γονείς και την αδελφή της, καθώς όλοι της γύρισαν την πλάτη. Για να προστατευτεί το μικρότερο παιδί, αλλά και οι γονείς, τους έστειλαν σε άλλη πόλη, με άλλα ονόματα και άφησαν πίσω το βαρύ τους παρελθόν. Και εδώ τίθεται το ερώτημα, πώς είναι δυνατόν να παράτησαν ένα δεκάχρονο παιδί ολομόναχο, όποιο έγκλημα και αν είχε διαπράξει, χωρίς ποτέ να σκεφτούν ότι τους είχε ανάγκη για την επιβίωσή του;
Η Ρόζι πια ονομάζεται Χέιζελ, δουλεύει σε μια εταιρεία, έχει δεσμό με έναν άντρα που αγαπάει και αποφασίζουν να πάνε για την Πρωτοχρονιά σε ένα ξενοδοχείο να περάσουν τις γιορτές. Εκεί όμως το απόγευμα της παραμονής εξαφανίζεται ένα πεντάχρονο κοριτσάκι και όταν μαθαίνεται (γιατί τίποτε δεν μένει κρυφό) ότι στο ξενοδοχείο μένει ένα από τα Κορίτσια των λουλουδιών, όλοι στρέφονται εναντίον της και την κατηγορούν ότι εκείνη άρπαξε το παιδί.
Η ροή της ιστορίας μεταφέρει τον αναγνώστη στο 1998 όπου με μικρά κεφάλαια αποκαλύπτει το τι έγινε εκεί και έχασε τη ζωή του τόσο βάναυσα και άδικα το δίχρονο κοριτσάκι. Και στη συνέχεια μεταφερόμαστε στο σήμερα, δεκαεννιά χρόνια μετά και συγκρίνουμε τις δύο ιστορίες των εξαφανίσεων και προσπαθούμε να καταλάβουμε αν όντως η Χέιζελ έχει κάποια σχέση με την τωρινή υπόθεση.
Θα σας συγκλονίσει η οικογένεια του μωρού που έχασε τόσο νωρίς τη ζωή του, ο αγώνας τους ώστε να μην βγει ποτέ από τη φυλακή η δολοφόνος, να μην έχει το δικαίωμα να επανενταχθεί στην κοινωνία, καθώς τη θεωρούν επικίνδυνη.
Και ο καθένας μπορεί να φτιάξει το δικό του σενάριο, ώστε να κατανοήσει τα κίνητρα των πράξεων, αλλά σίγουρα θα προσπαθήσετε να μπείτε στη θέση των ηρώων, καθώς ως γονείς θα θελήσετε την τιμωρία εκείνου που θεωρείτε υπαίτιο για την τραγωδία, αλλά από την άλλη θα κρίνετε ελαφρά την καρδία την πράξη ενός παιδιού, χωρίς να γνωρίζετε το οικογενειακό υπόβαθρο; Μπορεί ένα παιδί να είναι φτιαγμένο από το κακό, να έχει γεννηθεί με τόσο δολοφονικά ένστικτα; Κι αν οι πράξεις του αντανακλούν τη συμπεριφορά των γονιών; Κι αν προσπαθεί να προστατέψει κάποιον που αγαπάει πολύ; Και ποιος είναι εκείνος που θα καταδικάσει έναν άνθρωπο και δεν θα του δώσει ποτέ τη δυνατότητα να αποδείξει ότι ίσως έχει αλλάξει;
Τα ερωτήματα που γεννιούνται κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης είναι πολλά, αλλά το συγκλονιστικό φινάλε θα σας κάνει να επαναπροσδιορίσετε όσα έως τώρα πιστεύατε. Μπορεί κάποιος που είναι υπεράνω πάσης υποψίας να κρύβει μέσα του ένα ζοφερό χαρακτήρα, να έλκεται από το κακό και να μην έχει δώσει δείγματα της ψυχολογικής του ανισορροπίας;
Ένα είναι σίγουρο, ότι τις περισσότερες φορές τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται και αυτή η ιστορία θα σας μείνει αξέχαστη!
«Σου αρέσουν οι καραμελίτσες;» είπε η Λόρελ. «Έχω να σου δώσω αν θέλεις».
Η Ρόζι ένιωσε το πάνω χείλος της να μυρμηγκιάζει. Δεν είπε όμως τίποτα. Περίμενε.
Το κοριτσάκι αναδεύτηκε στη θέση του στο μπροστινό μέρος του αλόγου. Φορούσε μια κίτρινη μπλούζα με μια μαργαρίτα. Γαλάζιο σορτσάκι. Είχε ένα πιαστράκι στα μαλλιά, ροζ και αστραφτερό. Η Ρόζι άπλωσε το χέρι της να το αγγίξει. Ήταν πανέμορφο. Όπως και τα χρυσά μαλλιά του κοριτσιού.
Η Λόρελ και η Ρόζι. Τα Κορίτσια των Λουλουδιών. Έτσι τις βάφτισαν οι δημοσιογράφοι
Είπαν πως πήραν το μικρότερο παιδάκι για να παίξουν. Δεν ήθελαν να του κάνουν κακό.
Η μία καταδικάστηκε για φόνο. Η άλλη συνέχισε τη ζωή της με άλλο όνομα. Τώρα, δεκαεννιά χρόνια μετά, ένα άλλο παιδί εξαφανίζεται. Και τα Κορίτσια των Λουλουδιών θα ξαναγίνουν πρωτοσέλιδο.
Κανένας δεν ξέχασε ποτέ την ιστορία τους. Τώρα δε θα μπορέσετε να την ξεχάσετε ούτε εσείς.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.