Συγγραφέας του βιβλίου Ίδια η μάνα σου έγινες – Εκδόσεις Ψυχογιός

Δεν είναι εύκολο για τον συγγραφέα που γράφει με περιπαικτική διάθεση να προκαλεί πάντα γέλιο στον αναγνώστη. Αντίθετα, είναι μια δύσκολη υπόθεση, αφού διαρκώς έχει τον φόβο «Να μην του τελειώσει το χιούμορ». Η Κατερίνα Μανανεδάκη, έχει αποδείξει πως όχι μόνο το έχει αστείρευτο αλλά και πως με τα βιβλία της μπορεί να πει τα πιο σοβαρά πράγματα και συγχρόνως να αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές μας και να μας προβληματίσει. Άλλωστε είναι από εκείνους τους δημιουργούς που πιστεύουν πως «Το χιούμορ λυτρώνει και σώζει. Είναι σαν μια πηγή με δροσερό νερό. Ένα πλατύ χαμόγελο που ξορκίζει τους σκοτεινούς εφιάλτες…» Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας «Το βιβλίο έχει μόνο λέξεις για να ταξιδέψει προς τη χαρά… Και ξέρετε… πίσω από αυτές τις λέξεις δίνω εγώ το ραντεβού μου με τον αναγνώστη. Εκεί συνομιλούμε για τα πιο σοβαρά, τους φόβους, τις αγωνίες και τις ελπίδες μας κι εκεί τις ξορκίζουμε χαμογελώντας…»

  • Το βιβλίο σας είναι «Αφιερωμένο στην υπέροχη μαμά μου Σοφία». Νιώσατε ποτέ να έχετε γίνει ίδια η… μάνα σας;
    Φυσικά! Αυτή ήταν άλλωστε και η έμπνευση για να γράψω το βιβλίο. Έπιασα τον εαυτό μου να κάνει τις ίδιες κινήσεις, τους ίδιους μορφασμούς και να λέει τις ίδιες ατάκες, κυρίως όταν ήμουν θυμωμένη! Ευτυχώς η μαμά μου είναι καταπληκτική και έτσι το ότι γίνομαι ίδια με εκείνη, πάντα με χιουμοριστική ματιά και διάθεση αφού κάθε μια από εμάς είναι μοναδική, δεν με πληγώνει, πάρααα πολύ!!!
  • Χιούμορ, είναι εκείνος ο τρόπος ανθρώπινης επικοινωνίας, που έχει ως στόχο να προκαλέσει το γέλιο. Φαντάζομαι πως δεν είναι μόνο αυτός ο δικός σας στόχος.
    Είναι δύσκολο να προκαλέσεις γέλιο στον αναγνώστη… Δεν είναι θεατής ενός σίριαλ ή ενός θεατρικού ή μιας ταινίας που υπάρχουν και οι ηθοποιοί και θα κάνουν και μια γκριμάτσα, κάτι θα πέσει, κάποιος θα γελάσει, θα παρασυρθεί κάπως ο θεατής να γελάσει κι αυτός. Το βιβλίο έχει μόνο λέξεις για να ταξιδέψει προς τη χαρά… Και ξέρετε… πίσω από αυτές τις λέξεις δίνω εγώ το ραντεβού μου με τον αναγνώστη. Εκεί συνομιλούμε για τα πιο σοβαρά, τους φόβους, τις αγωνίες και τις ελπίδες μας κι εκεί τις ξορκίζουμε χαμογελώντας…
  • Ομολογουμένως το χιούμορ είναι δυνατό εργαλείο στα χέρια ενός καλού συγγραφέα. Τι γίνεται όμως όταν αποδειχθεί αδύναμο ή το χειρότερο: να βρεθεί στα χέρια ενός συγγραφέα που δεν μπορεί να το διαχειριστεί;
    Δεν ξέρω!!! Δεν το σκέφτομαι! Γράφω ιστορίες για να συνεχίσουμε να ελπίζουμε, να ονειρευόμαστε και να μουρμουρίζουμε… «έλα ρε αυτοί στο βιβλίο περνάνε χειρότερα από εμάς!!! Και νιώθω πολύ τυχερή και ευλογημένη που είμαστε μια τόσο μεγάλη συντροφιά που γελάμε και αγαπάμε τα ίδια πράγματα…
  • Ως κοινωνία, δεχτήκαμε αρκετές γροθιές στο στομάχι τον χειμώνα που μας πέρασε. Από τη μια η ενδοοικογενειακή βία που ζει και θα συνεχίζει (μάλλον) να βασιλεύει από την άλλη η παιδική κακοποίηση που καλά κρατεί και όλες οι δυσάρεστες ειδήσεις που έσφιξαν την ψυχή μας. Είναι τα βιβλία με χιούμορ μια αναγνωστική ανάσα μεταξύ όλων των «δύσκολων» αναγνωσμάτων και άρα ο λόγος που συνεχίζετε να επιμένετε χιουμοριστικά, σαρκαστικά και ενίοτε αυτοσαρκαστικά;
    Μακάρι να καταφέρνω να προσφέρω μια ανάσα χαράς μέσα σε όλη αυτή τη… μαυρίλα που τόσο ουσιαστικά περιγράψατε. Με το χιούμορ μπορείς να πεις τα πιο σοβαρά πράγματα. Το χιούμορ λυτρώνει και σώζει. Είναι σαν μια πηγή με δροσερό νερό. Ένα πλατύ χαμόγελο που ξορκίζει τους σκοτεινούς εφιάλτες…
  • Το να περνάς τα μηνύματα που θέλεις στον αναγνώστη με περιπαικτική διάθεση αποδεικνύεται για σας μια εύκολη υπόθεση. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος ενός συγγραφέα που γράφει με χιούμορ;
    Να μην του τελειώσει το χιούμορ!!!! Όσο πιο δύσκολη γίνεται η καθημερινότητα, τόσο πιο δύσκολο είναι να βρίσκεις τη δύναμη να κάνεις αστεία με την τρέλα γύρω μας. Αλλά αυτή είναι και η πρόκληση. Κι εγώ μετά από δεκαοκτώ βιβλία, καταλαβαίνω πια, πως όταν γελάω μόνη μου και δυνατά με αυτά που γράφω, ομολογώ ότι ναι, μου συμβαίνει, θα γελάσουν και οι αναγνώστες. Ναι, κανείς μας δεν είναι… εντελώς καλά!!!
  • Ναι, χαμογέλασα και γέλασα με το βιβλίο σας. Συγκινήθηκα όμως με μία πρόταση: «Πόσο τυχερή πόσο ευλογημένη. Είμαι ίδια η μάνα μου, κι αν η κόρη μου γίνει ίδια εγώ, κι αυτή τυχερή θα είναι. Μια αλυσίδα αγάπης ενώνει τη μία με την άλλη. Ασπίδα στα δύσκολα τοίχος στις αναποδιές, προσευχή απέναντι σε κάθε κακό». Είναι αυτή η πρόταση που, ίσως, θα θέλατε να κρατήσουμε ως μήνυμα από το μυθιστόρημά σας;
    Κάθε βιβλίο, κάθε λέξη, κάθε πρόταση πηγαίνει και… συναντά τον αναγνώστη της! Αλήθεια το έχω διαπιστώσει. Γίνονται οι λέξεις ιστός και σου ταιριάζουν απόλυτα. Κι είναι τόσο ωραίο και μαγικό και ξεχωριστό αυτό…
  • Κάποιοι λένε πως το χιούμορ δεν είναι τίποτε άλλο από την αγωνία που κρύβεται πίσω από μία χαρούμενη μάσκα. Τι θα τους απαντούσατε;
    Αυτοί που κάνουν χιούμορ, θυμίζουν μικρά παιδιά που, καθώς διασχίζουν σκοτεινά δωμάτια, τραγουδούν για να πάρουν θάρρος.
    Pitigrilli (Dino Segre)
    Αυτό!
  • Σκεφτήκατε ποτέ να αλλάξετε συγγραφικά μονοπάτια με τη συγγραφή (…λέμε τώρα) ενός αστυνομικού μυθιστορήματος ή ακόμη ακόμη ενός θρίλερ;
    Τι εννοείτε; Δεν είναι θρίλερ τα χιουμοριστικά μου βιβλία;! Με όλα αυτά τα εξωφρενικά που περνούν οι ήρωες μου;! Στα σοβαρά όμως… Όχι, δεν το έχω σκεφτεί ποτέ!
  • Χριστίνα. Είναι η ηρωίδα σας που ταυτιζόμαστε μαζί της για τριάντα τέσσερα ολόκληρα κεφάλαια. Εσείς πόσο Χριστίνα νιώθατε τις νύχτες και μέρες που συνομιλούσατε μαζί της για τις ανάγκες του μυθιστορήματός σας;
    Είμαι η Χριστίνα, είμαι εγώ, είμαι εσείς, είμαι η γυναίκα στο απέναντι διαμέρισμα που σιδερώνει, είμαι σε μια άλλη πόλη και περπατώ στο δρόμο ενώ βρέχει, είμαι αυτή που προσπαθεί να κάνει τις ιστορίες μας βιβλίο! Να γράψω μια ηθογραφία, μια ελληνική ταινία ίσως της εποχής μας…
  • «Έχεις μια υπέροχη οικογένεια» λέει η Ράνια στην ηρωίδα σας, για να δώσει εκείνη με τη σειρά της την απάντηση: «Έχω τον δικό μου πλανήτη ευτυχίας». Τι χωράει μέσα του ο πλανήτης σας αν υποθέσουμε πως είστε η Χριστίνα;
    Θα σας πω τι χωράει ο πλανήτης Κατερίνα αυτή την εποχή, γιατί σε αυτόν τον πλανήτη αλλάζουν όλα με ταχύτητα φωτός! Μια αιώρα σε δυο δέντρα και άπειρα τζιτζίκια τριγύρω να τραγουδούν. Τώρα, το ότι γίνεται το «έλα να δεις και το κάτσε να ακούσεις» με παιδιά, σκύλο, τηλέφωνα, βιβλία, υπολογιστές, άπειρα τετράδια, ζωγραφιές, φωνές και τη μαμά μου που ήρθε να… τσεκάρει πόσο ίδια η μάνα μου έγινα, αυτό είναι… άλλο!!!
  • Φαντάζομαι πως δεν είναι οι λέξεις και ο τρόπος που τοποθετούνται στο word το μυστικό ενός καλού χιουμοριστικού κειμένου. Είναι κάτι άλλο, που έχει να κάνει με την προσωπικότητα του συγγραφέα και αυτό το «κάτι» της δικής σας προσωπικότητας θέλουμε να μας δώσετε στην τελευταία ερώτηση της συνέντευξής μας.
    Νομίζω πως αυτό το «κάτι» που λέτε το έχει «πλάσει» η ευτυχισμένη παιδική ηλικία που πέρασα. Μοναδικό κορίτσι σε μια οικογένεια γεμάτη αγόρια. Όλοι με πρόσεχαν, όλοι με αγαπούσαν, όλοι μου έλεγαν παραμύθια και ιστορίες σε κάθε φορά που χτύπαγα για να ξεχνώ τον πόνο μου. Και πιστέψτε με… χτύπαγα συνεχώς! Έχω πάρει πολλή αγάπη. Κι αυτή την αγάπη προσπαθώ να την μοιραστώ!

Και για το τέλος, να σας ευχαριστήσω πολύ γι αυτή την τόσο ωραία και ξεχωριστή κουβέντα! Πάντα με χαμόγελο και αισιοδοξία!

Λίγα λόγια για το βιβλίο
ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ «ΙΔΙΑ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ».
Αυτό το λέει ο αντρούλης μου για να με εκνευρίσει (κι άλλο), το λέει η κόρη μου για να μου τη σπάσει (περισσότερο), το υπονοεί ο διευθυντής μου που δίπλα στη λέξη «βασανιστής» έχουν τη φωτογραφία του, μου το πετάει η κολλητή μου όταν καταφέρνει να ξεκολλήσει από το facebook.
ΑΚΟΥ «ΙΔΙΑ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ»!
Ένα ξεπερασμένο στερεότυπο που καμιά σχέση δεν έχει με μένα. Εγώ, αγαπητοί μου, έδωσα μάχες για να γίνω αυτή που είμαι. Αποκήρυξα τα οικιακά, δεν κέντησα ποτέ, δεν έπλεξα σεμεδάκια, δεν πρήζω την κόρη μου τηλεφωνώντας της κάθε τρεις και λίγο και ρωτώντας την όλα τα… κουλά.
ΟΧΙ.
Εγώ έχω εξαιρετικές σπουδές, μια σπουδαία δουλειά, κούκλο Βραζιλιάνο γυμναστή που τον ζηλεύουν όλες και είμαι απίστευτα διακριτική. Τώρα… πώς έγινε και ένα πρωί κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και το είδωλό μου μου φώναξε «Χριστίνα, έλεος! Ίδια η μάνα σου έγινες», θα πρέπει να διαβάσετε την ιστορία μου για να το μάθετε. Αυτή την ιστορία που τελικά, χωρίς να θέλω να σας πληγώσω, μοιάζει να είναι η ιστορία της ζωής μας!
Η Κατερίνα Μανανεδάκη, μετά το απόλυτα διαχρονικό μπεστ σέλερ μαμαδοβιβλίο ΤΙ ΤΡΑΒΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΝΕΣ… ξαναχτυπά! Με τον δικό της χιουμοριστικό μα και διεισδυτικό, αληθινό και συγκινητικό τρόπο, στοχεύει κατευθείαν στο κέντρο της καρδιάς μας: στη σχέση μάνας και κόρης! Απολαύστε το!

Βιογραφικό
Η Κατερίνα Μανανεδάκη είναι δημοσιογράφος. Έχει δουλέψει στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1, στο Mega Channel, στο Star Channel και στον περιοδικό Τύπο, σε εκδόσεις υψηλής αναγνωσιμότητας και κυκλοφορίας. Έχει γράψει δεκαοκτώ βιβλία. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα ΤΙ ΤΡΑΒΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΝΕΣ!, που έχει πουλήσει περισσότερα από 150.000 αντίτυπα, το έχουν λατρέψει οι Ελληνίδες μαμάδες και ανέβηκε στο θέατρο, ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ;, Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΖΥΓΑΡΙΑΣ, σε συνεργασία με την Ελένη Πετρουλάκη, ΑΥΤΗ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΘΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΝΕΙ και ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΗΡΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ. Βιβλία της ετοιμάζονται να μεταφερθούν στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση κι έχουν μεταφραστεί στο εξωτερικό, ενώ όλα είναι μπεστ σέλερ.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave