Συγγραφέας του βιβλίου «Η τελευταία θυσία» – Εκδόσεις «BELL»

«Αν διαβάσουν το βιβλίο δεκαεξάχρονες, θα δουν τον εαυτό τους εκεί μέσα. Αν το διαβάσουν είκοσι χρόνια μετά, επίσης. Είμαστε όλες διαφορετικές, αλλά και πολύ-πολύ ίδιες μεταξύ μας. Όμως στα δεκάξι μας είμαστε μάγισσες». Αυτές οι λέξεις αρκούν για να αναζητήσουμε τις μικρές μάγισσες στο μυθιστόρημα της Κικής Τσιλιγγερίδου. Ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ για την απώλεια της παιδικής ηλικίας, για τον έρωτα και την απιστία, το πάθος και τη ζήλια, το τώρα και τότε, που κατάφερε να κατακτήσει μια θέση στα ευπώλητα βιβλιοπωλείων και εντύπων. Μόνο, που το τώρα και το τότε συνδέονται με δυο φρικτούς θανάτους. «Πώς γίνεται να ακολουθείται το ίδιο ακριβώς μοτίβο ανάμεσα στους δύο θανάτους; Γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά; Ποιος κρύβεται από πίσω;…» Ερωτήματα που θέτει μιλώντας στο Vivlio-life η συγγραφέας, για να μας βάλει στη γεμάτη θαμμένα μυστικά ιστορία της, που θα βρεθεί όμως κάποιος να τα ξυπνήσει…

  • Μετά τη δυναμική Στέλλα Άνταμς της τριλογίας σας, που κέρδισε τις εντυπώσεις, έρχεται η Ρεβέκκα. Ποια είναι η νέα σας ηρωίδα;
    Είναι μία γυναίκα στα 36 της, που ζει τα τελευταία είκοσι χρόνια στο εξωτερικό. Έφυγε από την Ελλάδα όταν ήταν 16 χρονών, και έκτοτε δεν ξαναγύρισε ποτέ της πίσω, ούτε μία φορά. Ο λόγος που έφυγε ήταν ένα τρομακτικό ατύχημα, ένα ατύχημα που την παραμόρφωσε -και που σκότωσε την καλύτερή της παιδική φίλη. Όμως τώρα αναγκάζεται να γυρίσει, γιατί έχει σκοτωθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο η επίσης δεκαεξάχρονη κόρη μίας άλλης φίλης της, από την ίδια παρέα. Και μόνο η ίδια μπορεί να βρει τον δολοφόνο.
  • «Μερικά μυστικά πρέπει να μένουν θαμμένα», διαβάζω στο μυστηριώδες και λίγο τρομακτικό εξώφυλλο. Πόσο θα «γρατζουνίσει» αυτά τα μυστικά η ηρωίδα σας, ώστε να τα ξυπνήσει;
    Όσο γίνεται περισσότερο. Αυτό που έγινε παλιά δεν ήταν ένα «απλό» περιστατικό. Δεν γλίστρησε κάποιος σε έναν γκρεμό. Από πίσω του, κρύβονται πολλά ακόμη, μυστικά και ψέματα που πρέπει να βγουν στην επιφάνεια. Αυτό θα κάνει και η ίδια, με τη βοήθεια μιας ακόμη φίλης της, ψάχνοντας παντού και σκαλίζοντας τα πάντα. Γιατί όλα ενώνονται μεταξύ τους. Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση οι πανομοιότυποι θάνατοι.
  • «Ένα μυθιστόρημα για την απώλεια της παιδικής ηλικίας, για τον έρωτα και την απιστία, το πάθος και τη ζήλια, το τώρα και τότε», γράφετε. Στο τότε, βλέπουμε μία παρέα τεσσάρων κοριτσιών που περνούν από την εφηβεία στην ενηλικίωση. Ας γνωρίσουμε τις φίλες της Ρεβέκκας, αφού μας εξηγήσετε γιατί επιλέξατε αυτή την ηλικιακή ομάδα.
    Είναι η πιο όμορφη και πιο μυστηριακή ηλικία για ένα κορίτσι. Είναι η εποχή που γίνεται γυναίκα, που μεταμορφώνεται. Και είναι επίσης η πιο δύσκολη, περίεργη και γεμάτη μυστικά εποχή. Δεν είναι όπως η εφηβεία των αγοριών, είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο. Οι τέσσερις φίλες, λοιπόν, συνομήλικες και συμμαθήτριες -άλλωστε το χωριό είναι μικρό και έχει ένα μόνο σχολείο-, που τις γνωρίζουμε από τα συνεχή flashback, απεχθάνονται διάφορα πράγματα στο χωριό τους και σε όλη τη βαρετή καθημερινότητα που βιώνουν, ενώ ταυτόχρονα αγαπούν η μία την άλλη. Μία μάλιστα από αυτές είναι ερωτευμένη με την καλύτερή της φίλη, και αρχηγό της παρέας. Οι τέσσερίς τους έχουν βρει έναν τρόπο για να ξεφεύγουν από τη ρουτίνα της Αργίλου: συναντιούνται τα βράδια σε μια μοναχική σπηλιά, ψηλά πάνω στο ακρωτήρι στην άκρη του χωριού, και εκεί, μόνες και ασφαλείς, κάνουν διάφορα: ανάβουν φωτιές, συζητάνε, πίνουν, καπνίζουν, κουτσομπολεύουν, χορεύουν, λένε μυστικά… και φτιάχνουν ξόρκια, κάνουν μάγια, γίνονται μάγισσες.
  • Γιατί αποκαλείτε «Μάγισσες» όλα τα δεκαεξάχρονα κορίτσια, στα οποία μάλιστα αφιερώνετε το μυθιστόρημά σας;
    Γιατί όλα τους είναι, λίγο-πολύ, όπως τα κορίτσια στην «Τελευταία θυσία». Είπαμε, αυτή η ηλικία είναι κάτι πολύ παραπάνω από sweetsixteen. Αν διαβάσουν το βιβλίο δεκαεξάχρονες, θα δουν τον εαυτό τους εκεί μέσα. Αν το διαβάσουν είκοσι χρόνια μετά, επίσης. Είμαστε όλες διαφορετικές, αλλά και πολύ-πολύ ίδιες μεταξύ μας. Όμως στα δεκάξι μας είμαστε μάγισσες.
  • Στο σήμερα, οι ηρωίδες σας είναι τριανταξάχρονες γυναίκες. Άραγε συνεχίζουν να συζητούν, να πίνουν κρυφά αλκοόλ και να φτιάχνουν ξόρκια στις σπηλιές; Και τι είναι αυτό που τις δένει; Ή μήπως τις χωρίζει;
    Τώρα πια, μετά το τρομερό ατύχημα —αν ήταν ατύχημα— που έγινε προ εικοσαετίας, μετά από όσα έγιναν και ειπώθηκαν, όχι, δεν κάνουν τίποτε από όσα αγαπούσαν παλιά. Τα γεγονότα εκείνα τις σημάδεψαν όλες, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Μεγάλωσαν, άλλες έκαναν παιδιά, εργάζονται… και, όχι, δεν μπορούν να είναι πια φίλες.
  • Το «Είκοσι χρόνια πριν» δένει με το σήμερα χωρίς να αφήνει ερωτήματα και κενά. Στο τότε, όμως μας απασχολεί επιπλέον, ένας ερημίτης αλλά και οι μέλισσες οι οποίες μετακομίζουν από το εξώφυλλο στις εσωτερικές σελίδες. Σ’ αυτά τα δυο δεδομένα έχετε στηρίξει το θρίλερ σας;
    Μας απασχολούν πολλά και διάφορα, όλα αυτά τα μυστηριώδη και περίεργα που συμβαίνουν, όλες αυτές οι «συμπτώσεις». Πώς γίνεται να ακολουθείται το ίδιο ακριβώς μοτίβο ανάμεσα στους δύο θανάτους; Γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά; Ποιος κρύβεται από πίσω; Ποιος είναι τελικά ο μανιακός δολοφόνος που σκοτώνει κορίτσια; Ποια είναι τα κίνητρά του; Και πώς κατορθώνει να μην τον πιάνουν, αν και το χωριό είναι τόσο μικρό;… Αναφορικά με το εξώφυλλο, να πω πως δένει πράγματι τρομερά με το βιβλίο. Η Άννα Σταθοπούλου από τα Bell έκανε απίθανη δουλειά, χαίρομαι πάρα πολύ. Και, ναι, είναι οι μέλισσες… και οι μάσκες. Υπάρχουν και στο βιβλίο τέτοιες μάσκες, και δεν είναι για καλό, πιστέψτε με…
  • Όταν όλα τελειώσουν, τα ερωτήματα απαντηθούν και τα μυστήρια λυθούν, οι φίλες θα είναι σε θέση να συνεχίσουν τη ζωή τους από εκεί που την άφησαν πριν είκοσι χρόνια;
    Τίποτε δεν θα είναι όπως παλιά όταν λυθούν τα μυστήρια.
  • Άργιλος Χαλκιδικής. Εκεί στήσατε το σκηνικό σας. Είναι ένας τόπος που γνωρίζετε και θεωρείτε οικείο ή ο ιδανικός τόπος να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες ενός θρίλερ;
    Είναι ένας κλασικός επαρχιακός τόπος. Ναι, γνωρίζω καλά την περιοχή, αν και πέρασα ένα μεγάλο μέρος της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας σε μεγαλύτερο και λιγότερο ασφυκτικό μέρος από την Άργιλο, στον Σταυρό Θεσσαλονίκης -που μάλιστα «παίζει» και στο βιβλίο. Η Άργιλος είναι ένα φανταστικό χωριό βέβαια -μολονότι το όνομά του είναι αληθινό, υπαρκτό-, αλλά δεν παύει να «μπορούσε» να υπάρξει. Η επαρχία έχει την τάση να κάνει πολλές φορές τα παιδιά να αισθάνονται κάπως πιεσμένα στην εφηβεία τους. Όχι βέβαια ότι καλοπερνάνε στην πόλη…
  • Η αγωνία χτυπάει κόκκινο όταν αντιλαμβανόμαστε πως σ’ αυτή την όμορφη γωνιά της Χαλκιδικής έχουν πεθάνει με περίεργο τρόπο δυο νεαρά κορίτσια. Πόσο θα μας κρατήσετε σε αγωνία, μέχρι να απαντηθεί το ερώτημα αν πρόκειται για ατυχήματα ή δολοφονίες;
    Ελπίζω πολύ. 🙂
  • Τα μυστικά πάντα παίζουν καθοριστικό ρόλο, τόσο στη ζωή όσο και στη μυθοπλασία. Πόσο τρομακτικά «χτίσατε» με την πένα σας τα μυστικά που κρύβονται στον Άργιλο, στα βράχια του αλλά και στις σπηλιές του;
    Επίσης ελπίζω πολύ! Δεν θέλω να κάνω κανένα σπόιλερ, και μάλιστα θα παρακαλούσα τους αναγνώστες ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ στους φίλους τους. Γιατί δεν θα το περιμένουν.
  • «Η τελευταία θυσία» βρέθηκε να κατέχει μία θέση στα «Ευπώλητα» βιβλιοπωλείων και εντύπων. Πώς υποδεχτήκατε αυτή τη διάκριση; Είναι μια επιβεβαίωση πως είστε σε καλό δρόμο συγγραφικά;
    Τέσσερα βιβλία δεν είναι λίγα, αλλά δεν είναι και πολλά. Ακόμη είμαι στην αρχή. Όμως δεν μπορώ παρά να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στους αναγνώστες που παίρνουν τα βιβλία μου, που τα διαβάζουν, που μου αφιερώνουν τον χρόνο τους, που τα συζητάνε με φίλους, που είναι «φίλες» με τη Στέλλα Άνταμς, που θα αγαπήσουν τη Ρεβέκκα και τις υπόλοιπες μάγισσες της «Τελευταίας θυσίας». Το μόνο μου μέλημα είναι, όποτε κλείνουν ένα βιβλίο μου, να αισθάνονται -πέρα από όλα τα άλλα, που έχουν να κάνουν με την ιστορία και την αφήγηση- πως δεν τους πρόδωσα, πως τα έδωσα όλα. Και θέλω όσο τίποτε άλλο να περνάνε καλά διαβάζοντάς τα, να έχουν αγωνία και να σοκάρονται λιγάκι. Ή και πολύ.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Η Ρεβέκκα επιστρέφει στη σκυθρωπή Άργιλο, το μικρό χωριό της Χαλκιδικής όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά την άτακτη φυγή της από εκεί, όταν η ζωή της καταστράφηκε από ένα τρομερό ατύχημα. Ο γκρεμός στο Ακρωτήριο δεν άλλαξε και δεν παραμόρφωσε μόνο την ίδια για πάντα, αλλά σκότωσε και την καλύτερή της φίλη, την Ισμήνη, που μαζί της την ένωναν πολύ περισσότερα πράγματα από μια κοινή παιδική ηλικία. Τις ένωναν η βαθιά επιθυμία να αλλάξουν τον κόσμο, η λαχτάρα να τον φέρουν στα μέτρα τους. Να τον κάνουν ένα με τη φύση, και τη μαγεία της.
Αυτό που τη φέρνει πίσω είναι μια ολόιδια τραγωδία: ένα ακόμη κορίτσι που πέφτει από τον ίδιο γκρεμό, βρίσκοντας φρικτό θάνατο. Αυτοκτονία; Ατύχημα; Ή έγκλημα; Και ποιος μπορεί να ήθελε τον χαμό ενός δεκαεξάχρονου κοριτσιού; Μήπως ο δολοφόνος είναι ο ίδιος με εκείνον είκοσι χρόνια πριν; Και, εάν ναι, τι είναι αυτό που πραγματικά θέλει;
Ένα μυθιστόρημα για την απώλεια της παιδικής ηλικίας, για τον έρωτα και την απιστία, το πάθος και τη ζήλια, το τώρα και το τότε. Και για όλα τα ατίθασα δεκαεξάχρονα κορίτσια – τις μάγισσες.

Βιογραφικό
H Κική Τσιλιγγερίδου γεννήθηκε στην Τσεχία, μεγάλωσε και σπούδασε στην Ελλάδα, εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε πολλά Μέσα, έντυπα και μη (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνο, τηλεόραση), ενώ επί πολλά χρόνια είναι δημοσιογράφος της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης (ρεπόρτερ, και παρουσιάστρια ειδήσεων και ενημερωτικών εκπομπών). Από τις εκδόσεις BELL κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της «Βυθισμένος ουρανός», «Πύρινη κόλαση» και «Κρύο δέρμα», με πρωταγωνίστρια την αστυνόμο Στέλλα Άνταμς.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave