Κριτική για το βιβλίο: Γυμνός σε κοινή θέα του Χρήστου Ναούμ από την Δέσποινα Δημητριάδου
«Ούτε καν τολμούσε να της ψιθυρίσει μια λεξούλα για την έλξη που του ασκούσε. Από την πρώτη στιγμή που την αντίκρισε, η ύπαρξή της έγινε σκέψη του· ελπίδα».
Το Γυμνός σε κοινή θέα του Χρήστου Ναούμ, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, είναι μια ενδιαφέρουσα συλλογή διηγημάτων που καταπιάνεται θεματικά κυρίως με τον θάνατο αλλά και διάφορες φάσεις του έρωτα ξεκινώντας από τα πρώιμα στάδια της αναζωπύρωσης και φτάνοντας μέχρι το πάθος που μπορεί να ξεπεράσει τα κοινώς αποδεκτά κοινωνικά όρια.
Ο έρωτας, που έχει τόσο μεγάλη γκάμα πολυμορφικότητας καταφέρνει να πυροδοτεί ευφάνταστα την λογοτεχνική έμπνευση εδώ και αιώνες. Έτσι και στην προσεγμένη αυτή συλλογή διηγημάτων, ο έρωτας δίνει ένα δυναμικό παρόν ξεσηκώνοντας το μυαλό του αναγνώστη, προκαλώντας ταυτόχρονα ποικίλα συναισθήματα. Ο συγγραφέας Χρήστος Ναούμ, έχοντας πλέον διανύσει μια λογοτεχνική πορεία στον πεζό και τον θεατρικό λόγο, δοκιμάζεται αυτή τη φορά, επιτυχώς κατά την γνώμη μου και στο διήγημα που έχει ως είδος από τη φύση του αρκετές ιδιαιτερότητες και δυσκολίες. Η επαγγελματική ιδιότητα του συγγραφέα στον ιατρικό τομέα, αποτυπώνεται σε αρκετές από τις ιστορίες του, εμπλουτίζοντάς τες έτσι με το χαρακτηριστικό μιας ιδιότυπης πρωτοτυπίας. Ο έρωτας, η σωματική αδυναμία που προκαλεί μια αρρώστια και ο θάνατος, συναντιούνται σε μια μυθοπλασία γεμάτη από το στοιχείο της έκπληξης. Η φαντασία, ο λυρισμός, η τρυφερότητα, η αποξένωση, η αγάπη, ο πόνος, η απώλεια, ο ερωτισμός ισορροπούν και εναλλάσσονται αρμονικά από αφήγηση σε αφήγηση.
Αν και όλα τα διηγήματα εμπεριέχουν το στοιχείο της πρωτοτυπίας και είναι ιδιαίτερα, ξεχώρισα το Γυμνός σε κοινή θέα, που έχει χαρίσει και τον γενικό τίτλο της συλλογής αυτής για την διεισδυτικότητα του λόγου, την παρατηρητικότητα του συγγραφέα ακόμα και στις μη λεκτικές αντιδράσεις. Αυτή η ρεαλιστική καταγραφή του αυτονόητου σεβασμού που συχνά απουσιάζει από την καθημερινότητα ενός μεγάλου αριθμού ατόμων οι οποίοι απασχολούνται επαγγελματικά στον ιατρικό χώρο, ειδικά όταν συναναστρέφονται με ασθενείς που έτσι και αλλιώς βρίσκονται σε αδυναμία λόγο της κατάστασής τους και αισθάνονται έρμαια στα χέρια τους. Με άγγιξε η ευαισθησία του θέματος και ο συναισθηματικός τρόπος που το αποτυπώνει ο Χρήστος Ναούμ. Μια από τις διηγήσεις του που με διασκέδασε ιδιαίτερα είναι και το Μια δυστυχής αισθητικός με τις τραγελαφικές καταστάσεις που μεταφέρει, το μαύρο χιούμορ αλλά και την εύστοχη ειρωνεία. Είναι ένα διήγημα που κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελέσει και ένα θεατρικό σκετς σε ένα κωμικό έργο και που δίνει την ευκαιρία στον συγγραφέα να ξεδιπλώσει άλλη μια πτυχή της συγγραφικής του ευρηματικότητας.
Κάθε ένα από τα δεκαέξι συνολικά διηγήματα που περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο, εκτυλίσσεται σε ελάχιστο αριθμό σελίδων όμως όλα καταφέρνουν γρήγορα και με σχετική ευκολία όχι μόνο να τραβήξουν την προσοχή του αναγνώστη, αλλά και να τον τοποθετήσουν μέσα στην κάθε εξιστόρηση προσδίδοντάς του έναν ρόλο ενεργητικό. Θεμέλιο στοιχείο για το αποτέλεσμα αυτό, είναι η καλοσχεδιασμένη δομή που έχει κάθε ιστορία η οποία καταφέρνει να συσπειρώσει με έναν τρόπο συμπαγή κάθε νόημα αποφεύγοντας μετέωρες πληροφορίες που αποσυντονίζουν την ομαλή ροή της ανάγνωσης. Βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσες τις επιλογές των μικρών αποφθεγμάτων, στίχων, φράσεων που ο συγγραφέας έχει επιλέξει και τοποθετήσει στην έναρξη κάθε διηγήματος γιατί προετοιμάζει έτσι κατά κάποιο τρόπο για αυτό που θα ακολουθήσει αμέσως μετά.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.