ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΙΚΕΛΙΚΟ ΕΙΔΥΛΛΙΟ
Συγγραφέας: ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

Το Σικελικό ειδύλλιο δεν είναι ειδύλλιο. Είναι το χρονικό της συνάντησης δύο ανθρώπων σε µια µικρή πόλη της Σικελίας, στα µέσα της δεκαετίας του 1950. Με την πρώτη µατιά, ο αστυνόµος Λούκα Ντε Ματέις και η νεαρή Κοντσέττα Βιτάλε δεν έχουν τίποτα κοινό εκτός από τη σικελική τους καταγωγή, αλλά, καθώς αφηγούνται τα γεγονότα της ζωής τους, φανερώνουν όλο και περισσότερες οµοιότητες: είναι και οι δυο τους, ο καθένας µε τον τρόπο του, ξένοι στον γενέθλιο τόπο· µοιάζουν µε τα αντίθετα είδωλα του ίδιου καθρέφτη. Για τον Ντε Ματέις, ο τίτλος αυτού του βιβλίου ίσως να ήταν Σικελικό γοτθικό — ιστορία τρόµου δυτικά των Συρακουσών· στην Κοντσεττίνα ίσως να ταίριαζε περισσότερο ο τίτλος Κουκλοθέατρο σε τοπίο του Νότου· της άρεσαν οι µαριονέτες· άλλοτε έµοιαζε µικρότερη από την ηλικία της, άλλοτε πολύ µεγαλύτερη. Το Σικελικό ειδύλλιο τοποθετείται στο επαρχιακό περιβάλλον του νησιού εκείνη την όχι και τόσο µακρινή εποχή: µαφιόζικες δολοφονίες, εγκλήµατα τιµής, βιασµοί και επανορθωτικοί γάµοι. Ο Ντε Ματέις και η Κοντσέττα Βιτάλε δεν βρίσκουν τη θέση τους σ’ αυτόν τον κόσµο. Αν και η προτροπή για τον εαυτό τους είναι Ζήσε!, όλα πάνε στραβά, σχεδόν όλα: ο Ντε Ματέις βρίσκει τον σικελικό τρόπο θανάτου και η Κοντσέττα αρνείται να συµµορφωθεί µε τον σικελικό τρόπο ζωής.

H Σώτη Τριανταφύλλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε στην Αθήνα, στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη. Το Σικελικό ειδύλλιο είναι το δέκατο πέµπτο µυθιστόρηµά της.

ΣΕΙΡΑ: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ISBN: 978-960-16-9284-5 ΣΧΗΜΑ: 14×21 ΣΕΛΙΔΕΣ: 304 ΤΙΜΗ ΠΡΩΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: 14,90 € ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: ΜΑΪΟΣ 2021

ΟΥΡΑΝΟΣ ΑΠ’ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ
Συγγραφέας: ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Ο Σωτήρης Δημητρίου γράφει για τον γενέθλιο τόπο του, την Ήπειρο των αυθεντικών ανθρώπων, της σκληρής ζωής, του ζωντανού ιδιώματος. Μια μεγάλη, πρωτοπρόσωπη αφήγηση για τους τόπους όπου οι άνθρωποι πάλεψαν με την πέτρα, τα αυστηρά ήθη, την κλειστή κοινωνία, για να επιβιώσουν κυριολεκτικά μα και ψυχικά.

Άντα έδινε την ψυχή ο πατέρας, γύρισε τα μάτια ψηλά στην θύρα. Γελούμενος έκαμε το χέρι έτσι. Τέτοιο γέλιο τού είδαμαν όταν απόχτησε τον Τσιάβο. Άστραφτε. Είχαν αγάπη μεγάλη με την μάνα. Έρθες, κυρά, καλωσέρθες, είπε· κι εκεί ήταν η τελευταία πνοή. Ξενοκουβεντιάζουν όσοι παραδίνουν ψυχή. Λέω θα είδε την μάνα. Είναι τα πνέματα που σμίγουν, αλλιώς πώς θα την μελέταγε;

Αφηγείται μια σχεδόν εκατόχρονη γυναίκα από την Ήπειρο. Δεν της φτάνει –κατά τα λόγια της– ο ουρανός για χαρτί, θέλει ουρανούς κι απ’ άλλους τόπους. Φορές φορές έχεις την αίσθηση ότι τη γλώσσα της την κινεί ουράνιος υποβολέας. Τραγουδιστή πηγή πλαγιάς που άνθισε κάποια μακρινή άνοιξη και μαράθηκε στις μέρες μας.
Το βιβλίο είναι ο απόηχος αυτής της γλώσσας. «Αφολόι», όπως συχνά πυκνά λέει η αφηγήτρια.

ΣΕΙΡΑ: ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ ISBN: 978-960-16- 8590-8 ΣΧΗΜΑ: 14×21 ΣΕΛΙΔΕΣ: 584 ΤΙΜΗ ΠΡΩΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: 22,20 € ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: ΜΑΪΟΣ 2021

ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ
Συγγραφέας: ΖΑΝ-ΠΟΛ ΝΤΙΝΤΙΕΛΟΡΑΝ
Μετάφραση: ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ

Ο συγγραφέας του Αφηγητή του πρωινού τρένου συνθέτει εδώ, µε υλικό κάποια από τα πιο δύσκολα στάδια της ζωής µας, έναν αισιόδοξο και απίστευτα αναζωογονητικό σύγχρονο µύθο, έναν ύµνο στον άνθρωπο, κατ’ εικόνα του ήρωά του, του Αµβρόσιου, του ταριχευτή που αγαπά αληθινά τους ζωντανούς.

«Ταχυδακτυλουργοί, Αμβρόσιε, αυτό είμαστε μονάχα» του επαναλάμβανε ασταμάτητα.
«Τίποτε περισσότερο από ταχυδακτυλουργοί, που πρέπει
να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει πως όλα παγώνουν από τη στιγμή
που χτυπάει ο θάνατος. Μπούρδες. Η ζωή δε σταματάει με τον θάνατο, το αντίθετο
ακριβώς συμβαίνει». Η Μανέλ είναι οικιακή βοηθός, ασχολείται µε τους ζωντανούς, ο
Αµβρόσιος είναι ταριχευτής, ωραιοποιεί τον θάνατο. Ο γερο-Σαµουήλ, ζωντανός που
προετοιµάζει τον θάνατό του, είναι ο άνθρωπος-κλειδί στη γνωριµία τους, µετά από µια σειρά απίστευ τυχαίων συµβάντων. Mαζί ξεκινούν ένα εξωφρενικό road trip µε νεκροφόρα, σε αναζήτηση µιας
αµφίβολης ανατροπής που θα µπορούσε να αποτρέψει τη µοιραία κατάληξη που έχει εξαγγελθεί.
Οι παρέες των ηλικιωµένων, τα γηροκοµεία, η αναπόφευκτη κατάρρευση των σωµάτων, ο
θάνατος, το νεκροτοµείο… Ο συγγραφέας του Αφηγητή του πρωινού τρένου συνθέτει εδώ, µε
υλικό κάποια από τα πιο δύ-σκολα στάδια της ζωής µας, έναν αισιόδοξο και απίστευτα
αναζωογονητικό σύγχρονο µύθο, έναν ύµνο στον άνθρωπο, κατ’ εικόνα του ήρωά του, του
Αµβρόσιου, του ταριχευτή που αγαπά αληθινά τους ζωντανούς.

«Η ζωή που μένει θα µπορούσε να παροµοιαστεί µε ένα µπαλόνι ευτυχίας και συναισθηµάτων,
που µόλις το αγγίξουµε σπάει κι οι συγκινήσεις απελευθερώνονται και µας πληµµυρίζουν».
La livresse des mots

«Ένας ακόµη άθλος από τον Ντιντιελοράν. Χωρίς να αποκαλύψω την έκβαση, καταθέτω τον
θαυµασµό µου για τον τρόπο που κλιµακώνει την έκπληξη, για τη δύναµη της δραµατουργίας
του, για την απίστευτη ενέργεια αυτού του µυθιστορήµατος που είναι ύµνος στη δύναµη της ζωής…» L’Humanité

«Μας παρασύρει σε ένα γοητευτικό και εξαιρετικά θεραπευτικό ταξίδι ανθρωπισµού».
L’Indépendant

Ο Ζαν-Πολ Ντιντιελοράν (γενν. 1962) ζει στην περιφέρεια της Vosges στη Γαλλία.
Το πρώτο του µυθιστόρηµα, Ο αφηγητής του πρωινού τρένου (2014, Εκδ. Πατάκη, 2017),
σηµείωσε εξαιρετική επιτυχία, µεταφράστηκε σε 36 γλώσσες και απέσπασε πολλά βραβεία,
ανάµεσά τους το βραβείο Μισέλ Τουρνιέ, το βραβείο του Φεστιβάλ Πρώτου Μυθιστορήµατος του
Σαµπερί, ενώ πρόκειται να µεταφερθεί στον κινηµατογράφο από τη Mandarin Film. Η ζωή
που μένει πρωτοκυκλοφόρησε το 2016.

ΣΕΙΡΑ: ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ISBN: 978-960-16-8695-0 ΣΧΗΜΑ: 14×21 ΣΕΛΙΔΕΣ: 256 ΤΙΜΗ ΠΡΩΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: 12,20 ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: ΜΑΪΟΣ 2021

ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ
Συγγραφέας: ΧΑΒΙΕΡ ΜΑΡΙΑΣ
Μετάφραση: ΕΦΗ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

Το Έτσι αρχίζει το κακό είναι το πορτρέτο ενός γάµου και µιας χώρας που στοιχειώνονται από την ενοχή, ένα βιβλίο για τα ασαφή όρια µεταξύ του ιδιωτικού και του δηµόσιου εαυτού, µεταξύ του παρατηρητή και του συµµέτοχου, µεταξύ της ηθικής και της ανηθικότητας, µεταξύ των διαψεύσεών µας από τους άλλους αλλά και από τον ίδιο µας τον εαυτό.

Μαδρίτη, 1980. Η Ισπανία αρχίζει να συνέρχεται από τη µακρά δικτατορία του Φράνκο· οι άνθρωποι παλεύουν να απελευθερωθούν από το βάρος παλιών µυστικών, ψεµάτων και προδοσιών. O νεαρός Χουάν ντε Βέρε προσλαµβάνεται στην πρώτη του δουλειά, µια δουλειά που θα σηµαδέψει την υπόλοιπη ζωή του. Θα βυθιστεί, πρώτα από υποχρέωση και στη συνέχεια από πόθο, στον µελαγχολικό και δίχως συγχώρεση κόσµο του εργοδότη του, του Εντουάρντο Μουριέλ. Ο Μουριέλ είναι ένας κοσµικός επιτυχηµένος σκηνοθέτης του κινηµατογράφου. Η γυναίκα του, η τρυφερή και θλιµµένη Μπεατρίθ, γλιστρά σαν ανεπιθύµητο φάντασµα µέσα στο σπίτι του συζύγου της και βρίσκει ανακούφιση σε άλλα κρεβάτια. Στον περίγυρο του ζευγαριού βρίσκεται ένας µυστηριώδης οικογενειακός φίλος, ο παιδίατρος Χόρχε Βαν Βέκτεν, για το παρελθόν του οποίου φτάνουν στον Μουριέλ φήµες τις οποίες δεν αντέχει να διερευνήσει, γι’ αυτό και ζητά από τον Χουάν να το κάνει στη θέση του. Ο Χουάν είναι αποφασισµένος να ικανοποιήσει την επιθυµία του Μουριέλ, αλλά γρήγορα έρχεται αντιµέτωπος µε τις δικές του απορίες: Γιατί ο Μουριέλ έχει τέτοιο µένος εναντίον της Μπεατρίθ; Γιατί η Μπεατρίθ συναντά στα κρυφά τον Βαν Βέκτεν; Και τι συνέβη στα σκοτεινά χρόνια που ακολούθησαν τον εµφύλιο πόλεµο;

«Όπως ο Ναµπόκοφ και ο Φόκνερ, ο Μαρίας έχει χαρτογραφήσει µια δική του χώρα, γεµάτη από την ένταση µεταξύ της επιθυµίας για γνώση και του φόβου για το τίµηµα αυτής της γνώσης». The Spectator

Ο ΧΑΒΙΕΡ ΜΑΡΙΑΣ γεννήθηκε στη Μαδρίτη το 1951. Σπούδασε φιλοσοφία και λογοτεχνία και δίδαξε σε πανεπιστήµια της Αγγλίας, των Ηνωµένων Πολιτειών και της Ισπανίας. Από την πρώτη του εµφάνιση στη λογοτεχνία µε το µυθιστόρηµα Τα ληµέρια του λύκου το 1971 καθιερώθηκε ως ένας από τους σηµαντικότερους Ισπανούς συγγραφείς του καιρού µας. Τα βιβλία του έχουν µεταφραστεί σε περισσότερες από σαράντα γλώσσες µε εξαιρετική επιτυχία. Το 1997 τιµήθηκε για το σύνολο του έργου του µε το Βραβείο Nelly Sachs. Έχει επίσης τιµηθεί µε το Βραβείο Alessio (Ιταλία) και το Βραβείο José Donoso (Χιλή) για το σύνολο του έργου του. Από το 2006 είναι µέλος της Βασιλικής Ισπανικής Ακαδηµίας της Γλώσσας. Ο Χαβιέρ Μαρίας το 2012 αρνήθηκε το Εθνικό Βραβείο Μυθι-στο-ρήµατος της Ισπανίας για το βιβλίο του Ερωτοτροπίες, καθώς την ίδια περίοδο το κράτος σταµάτησε τις επιχορηγήσεις των βιβλιοθηκών.

Το βιβλίο απέσπασε µεταξύ άλλων το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας το 2013 και το Βραβείο Giuseppe Tomasi di Lampedusa το 2014. Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του Ερωτοτροπίες (2015) και Γράφοντας τις ζωές των άλλων (2014).

«Ο Χαβιέρ Μαρίας είναι ένας εξαίσιος συγγραφέας». John Banville

«Ο Χαβιέρ Μαρίας είναι κατά τη γνώµη µου ένας από τους καλύτερους σύγχρονους Ευρωπαίους συγγραφείς». J.M. Coetzee

«Είµαι βαθύτατα εντυπωσιασµένος από την ποιότητα της γραφής του Μαρίας».
W.G. Sebald

«Απόδειξη του τι µπορεί να κάνει η µυθιστοριογραφία στα καλύτερά της!»
The Guardian

«Με συναρπαστική και εκθαµβωτική ευφυΐα, φαίνεται πως δεν υπάρχει τίποτα που να µην µπορεί να καταφέρει µε τη µυθοπλασία του ο Μαρίας. Δεν είναι παράξενο που το όνοµά του αναφέρεται διαρκώς ως επόµενο Βραβείο Νόµπελ». Kirkus Reviews

«Είναι ένα από τα σπάνια και πολύτιµα πλάσµατα, ένας µυθιστοριογράφος που αγαπά τις ιστορίες και έλκεται από το κακό». The New York Review of Books

ΣΕΙΡΑ: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ISBN 978-960-16-6912-0 ΣΧΗΜΑ: 14Χ21 ΣΕΛΙΔΕΣ: 624 ΤΙΜΗ ΠΡΩΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: 19,90 ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: ΜΑΪΟΣ 2021

ΠΟΙΗΣΗ

Η ΑΝΑΛΗΨΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ
Συγγραφέας: ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΛΤΣΟΣ

«Έφτασε, νομίζω, ο καιρός να εμφανίσω όλα τα φωτογραφικά “αρνητικά”, που παρέμεναν κρυμμένα, μήπως και δω στις φωτογραφίες –με εκείνο το blow-up, αντίστοιχο του Αντονιόνι– τον συγγραφέα μου, νεκρό, μέσα στη συστάδα των θάμνων του δημόσιου κήπου της Ελλάδας. Σε αυτή τη συλλογή, με τον τίτλο Η Ανάληψη της Παρθένου, σκέφτομαι τη φωτογραφία από το εσωτερικό του τρούλου του Ντουόμο της Πάρμα, όπου ο Κορρέτζο ζωγραφίζει μια μισόγυμνη, ξυπόλυτη Παρθένο να ανέρχεται, αγνοώντας τη δόξα που αναγγέλλουν δίπλα της οι άγγελοι. Για άλλη μια φορά, ο συμβολισμός αναφέρεται στο ίδιο το ποίημα: γυμνό και μόνο. Ένα έκθετο της κοινωνίας. Τώρα, μπορώ κι εγώ να ομολογήσω, όπως ο Προυστ, πως “η αληθινή ζωή, η ζωή που την έχουμε επιτέλους ανακαλύψει και φωτίσει, η μόνη ζωή επομένως που έχουμε ζήσει ολοκληρωτικά, είναι η λογοτεχνία”. Η ανάγνωση, τότε, δεν περιλαμβάνει μόνο το ποίημα που επιβεβαιώνεται ως έργο, αλλά και το ποίημα που προσβάλλεται, παρέχοντας στο ποίημα αυτό που διακαώς επιθυμεί: την απαλλαγή του από τον συγγραφέα, ονομαστό και ονοματισμένο στο εξώφυλλο κάθε συλλογής. Τότε, το ποίημα, ενδέχεται, ούτε καν τη γλώσσα που μιλούσε ο ποιητής να ομιλεί, αλλά εκείνες τις θεόπνευστες πύρινες γλώσσες πάνω από τα κεφάλια των ποιητών-αποστόλων στο εικόνισμα της Πεντηκοστής. Δέκα ημέρες μετά την Ανάληψη, όταν πλέον ολοκληρώνεται το έργο, μετά την απομάκρυνσή του εκ του ταμείου των γήινων υποθέσεων, ο ποιητής το παραδίδει στον αναγνώστη σαν εκείνο το “οπτικό όργανο”, που θα του “επιτρέψει να διακρίνει ό,τι δίχως ετούτο το βιβλίο πιθανόν να μην είχε κατορθώσει να δει στον ίδιο του τον εαυτό”.
Να υποθέσω ότι αυτή η αποκάλυψη της “ενανθρώπησης” του ποιήματος συντελείται έξω από τις δυνατότητες και τις δυνάμεις του δημιουργού του ως ελεύθερη συμφωνία των ικανοτήτων του; Την απάντηση στο ερώτημα δίνει το ομοιοκατάληκτο μακρύ ποίημα με τίτλο “Λογοτεχνία: ένας δικανικός”, που συμπεριλαμβάνεται σαν απολογία του ελεύθερου στίχου, στο Δεύτερο μέρος αυτής της έκδοσης».

«Είσαι» του είπε / «το πορτρέτο σου χωρίς το φως / να απλώνεται στον πίνακα / χωρίς την αμεροληψία του ζωγράφου / Είσαι το ποίημα της στιγμής / που απλοποιήθηκε σ’ ένα βιβλίο / Η βιβλιοθήκη είσαι και τα γηρατειά μαζί / Συμπέρασμα ανύπαρκτου συλλογισμού / ανάμεσα σ’ εσένα και σ’ εμένα».

Τότε, το ποίημα ενδέχεται ούτε καν τη γλώσσα του ποιητή να ομιλεί, αλλά εκείνες τις θεόπνευστες πύρινες γλώσσες πάνω από τα κεφάλια των ποιητών-αποστόλων στο εικόνισμα της Πεντηκοστής. Δέκα ημέρες μετά την Ανάληψη, όταν πλέον ολοκληρώνεται το έργο, μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου των γήινων υποθέσεων, ο ποιητής το παραδίδει στον αναγνώστη σαν έναν ιδιότυπο μεγεθυντικό φακό που θα του επιτρέψει να δει κάτω από τις γραμμές. Αυτή η αποκάλυψη της ενανθρώπισης του ποιήματος συντελείται έξω από τις δυνατότητες και τις δυνάμεις του δημιουργού του ως ελεύθερη συμφωνία των ικανοτήτων του, κλονισμένων από την πανδημία;
Την απάντηση στο ερώτημα δίνει το ομοιοκατάληκτο ποίημα με τίτλο «Λογοτεχνία – Ένας δικανικός», που συμπεριλαμβάνεται, εν είδει παραρτήματος, σε αυτή την έκδοση.
«Να όμως, στο τέλος, τ’ άγραφο θα κερδίσει / και το ποίημα το λευκό θα ορίσει».

Ο Γιώργος Βέλτσος γεννήθηκε το 1944 στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου Paris VIII και ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου.
Έχει γράψει δοκίμιο, θέατρο και ποίηση. Η γαλλική κυβέρνηση τον έχει τιμήσει το 2008 με τα διάσημα του Αξιωματούχου της Τάξεως των Ακαδημαϊκών Φοινίκων και το 2012 με τα διάσημα του Τάγματος των Γραμμάτων και των Τεχνών.

ΣΕΙΡΑ:ΠΟΙΗΣΗ ISBN: 978-960-16-9299-9 ΣΧΗΜΑ: 14 x21 ΣΕΛΙΔΕΣ: 104 ΤΙΜΗ ΠΡΩΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: 9 € ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: ΜΑΪΟΣ 2021

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΡΑΦΟ
Συγγραφέας: ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ

Ν’ αρχίσω, είπα, έναν νέο κύκλο
Έστω σπείρα έστω έλλειψη: ας διαλέξω
Τρεις ιστορίες να διαπλέξω
—μια από παραβολές, μια από ίσκιους, μια πιο δύσκολη—
Στην πρώτη
Θα έβγαινα Τρίτη πρωί στην πόρτα με βροχή
Δρόμοι υγροί σαλιγκαριών
Ποιος ξέρει ποιον θ’ ακολουθούσα
Θα απομακρυνόμουν όσο άντεχα
Χωρίς προοπτική
Θα μ’ έχανε το δάσος
Θα ’χανα το σανδάλι μου σε φτέρες προϊστορικές
Μνήμη φωλιά σκορπιών θα σκόρπιζε η θνητή μου φτέρνα
Θα έτρωγαν τα πετεινά του ουρανού τα ψίχουλα
απ’ τα λόγια μου
Μόνο στροφές για την επιστροφή
Και θα ’χε γίνει πια η πόρτα υποβρύχια:
Ή θα καταδυόμουν
Ή θ’ άνοιγα μαύρη ομπρέλα και θ’ ανέβαινα στη δόξα.

ΤΟ ΓΡΑΜΜΕΝΟ 1 (Ν’ αρχίσω, είπα):
Ν’ αρχίσω, είπα, έναν νέο κύκλο
Έστω σπείρα έστω έλλειψη: ας διαλέξω
Τρεις ιστορίες να διαπλέξω
–μια από παραβολές, μια από ίσκιους, μια πιο δύσκολη–
Στην πρώτη
Θα έβγαινα Τρίτη πρωί στην πόρτα με βροχή
Δρόμοι υγροί σαλιγκαριών
Ποιος ξέρει ποιον θ’ ακολουθούσα
Θα απομακρυνόμουν όσο άντεχα
Χωρίς προοπτική
Θα μ’ έχανε το δάσος
Θα ’χανα το σανδάλι μου σε φτέρες προϊστορικές
Μνήμη φωλιά σκορπιών θα σκόρπιζε η θνητή μου φτέρνα
Θα έτρωγαν τα πετεινά του ουρανού τα ψίχουλα
απ’ τα λόγια μου
Μόνο στροφές για την επιστροφή
Και θα ’χε γίνει πια η πόρτα υποβρύχια:
Ή θα καταδυόμουν
Ή θ’ άνοιγα μαύρη ομπρέλα και θ’ ανέβαινα στη δόξα.


Η Παυλίνα Παμπούδη, ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων (Γεν. Γραμματέας για 5 χρόνια) και του Κύκλου Ποιητών, σπούδασε στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο (Ιστορία-Αρχαιολογία) και παρακολούθησε μαθήματα Μαθηματικών (Φυσικομαθηματική Σχολή) και Ζωγραφικής (ΑΣΚΤ Αθηνών, Byam Shaw School of Art Λονδίνου). Έχει γράψει 15 βιβλία ποίησης, 6 πεζογραφίας – και πάνω από 40 βιβλία δήθεν για παιδιά. Επίσης έχει κάνει 22 μεταφράσεις λογοτεχνικών έργων (Τ.Σ. Έλιοτ, Κ. Ντίκενς, Λ. Κάρρολ κ.ά.), 3 ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής, και έχει γράψει πολλούς στίχους για τραγούδια, καθώς και σενάρια για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Σήμερα είναι αρχισυ¬ντάκτρια του ηλεκτρονικού περιοδικού Περί ου, www.periou.gr.

ΣΕΙΡΑ: ΠΟΙΗΣΗ ISBN: 978-960-16-9011-7 ΣΧΗΜΑ: 14×21 ΣΕΛΙΔΕΣ: 48 ΤΙΜΗ ΠΡΩΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: 6,50 € ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: ΜΑΪΟΣ 2021

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave