Συγγραφέας του βιβλίου «Αλμύρα» – Εκδόσεις Ψυχογιός

Έξι πρόσωπα που θα μας αγγίξουν και σίγουρα κατά την ανάγνωση με κάποιον απ’ όλους θα ταυτιστούμε. «Ο έρωτας πλημμυρίζει με χρώματα τη ζωή τους. Ενώνει τα πάθη τους, τους κάνει να χάνουν τον έλεγχο, να βιώσουν την τελειότητα, αλλά πολλές φορές τους σπρώχνει και σε λάθη θανάσιμα». Είναι οι ήρωες της Ρένας Ρώσση Ζαΐρη στο νέο της μυθιστόρημα, το οποίο χαρακτηρίζει ως «ένα σύγχρονο θρίλερ σχέσεων, που καταπιάνεται με τις δεύτερες ευκαιρίες, την οικογένεια, την προδοσία, την εσωτερική πάλη με το φως και τα σκοτάδια μας». Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας «Το βαθύτερο νόημα της Αλμύρας παλεύει να αγγίξει την ευτυχία, προσπαθώντας να τεκμηριώσει πως το πραγματικό νόημα της ζωής μας, ο λόγος για τον οποίο γεννιόμαστε, είναι να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε».

Να, λοιπόν, που η ευτυχία βρήκε τη συνώνυμη λέξη της στη λογοτεχνία. Τόσο απλή, τόσο γευστική, τόσο καλοκαιρινή, όπως άλλωστε και το εξώφυλλο του βιβλίου σας. Φαντάζομαι πως ήταν μονόδρομος η επιλογή του τίτλου.
Λαχταρούσα να γράψω για την ευτυχία, που για μένα είναι συνυφασμένη με την αλμύρα. Είναι το άλλο της πρόσωπο. Κρύβεται στα δάκρυα της χαράς, στον ιδρώτα του έρωτα, στη θάλασσα που λατρεύω. Οπότε αυτή τη φορά ο τίτλος γεννήθηκε μεμιάς, από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου μου. Κι ήταν ένας και μοναδικός κι ήταν μονόδρομος: «Αλμύρα, η ευτυχία αλλιώς».

Στάμω, Οδυσσέας, Αντέλ, Κλοέ, Αχιλλέας, Ιουλία. «Τι θα μπορούσε να πάει στραβά;» αναρωτιέστε καθώς μας συστήνετε τους ήρωές σας στο οπισθόφυλλο. Κάτι μου λέει πως όλα πήγαν στραβά… Δώστε μας μια γεύση από την πλοκή.
Ξεμοναχιασμένη η Σμαρώ, η κεντρική ηρωίδα μου, γεννιέται σε ένα άγριο και συνάμα ηλιόλουστο χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης. Στο διάβα της έρχεται αντιμέτωπη με έναν έρωτα απρόσμενο. Παλεύει ολόρθη να μη ζήσει για τους άλλους, να μην τους αφήσει να καθορίσουν εκείνοι τις επιλογές της. Είναι όμως δυνατόν;
Ο Οδυσσέας βιώνει τους συνεχείς καβγάδες των γονιών του, γίνεται μάρτυρας της οργής και της βίας τους. Η καθημερινότητά του είναι πλημμυρισμένη από τοξικές εκφράσεις θυμού. Η εσωτερική του ικανότητα να λειτουργήσει κάποτε σωστά ως ενήλικας είχε υποστεί ζημιά. Το καλό και το κακό αρχίζουν να συγκρούονται μέσα του χρόνια πολλά. Μια διαρκής μάχη είναι. Και δεν ξέρει καν αν θα βγει νικητής.
Η Αντέλ «χάνεται» ολότελα για να μάθει κάποτε ποια είναι. Ψάχνει εναγωνίως τη μητέρα της, γυρεύοντας τη γυναικεία της υπόσταση. Η έλλειψη της μητρικής στοργής που την έχει σημαδέψει, η εμμονή κι η επιμονή της στην αναζήτησή της, δεν είναι παρά η κάλυψη του κενού που νιώθει, ο διαρκής αγώνας της να αγαπήσει τον εαυτό της και να τον αποδεχτεί. Κι έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιεί πως κρατάει σφιχτά στο χέρι της το μαγικό κλειδί, αυτό που ανοίγει διάπλατα την πόρτα της ελευθερίας της.
Ενοχές και τύψεις πλημμυρίζουν την Κλοέ, η αίσθηση της απώλειας χαράζει ουλές στην καρδιά της, μέχρι που ανακαλύπτει ένα κομμάτι του νεότερου εαυτού της και πληρώνει ακριβά την επιλογή της.
Ο Αχιλλέας είναι παραχαϊδευμένος από τους γονείς του, αγενής, εγωιστής, αυταρχικός. Η μοίρα τον σπρώχνει σε μια επιλογή ψυχοφθόρα. Γίνεται εραστής επί πληρωμή γυναικών μεγάλης ηλικίας. Πουλάει τρυφερότητα, παίζει με τα συναισθήματα, κολυμπάει σε νερά αχαρτογράφητα. Κι είναι ο έρωτας, αλλά κι ένα μολυβένιο στρατιωτάκι που τον αναγκάζουν να κοιτάξει κατάματα τον εαυτό του.
Η Ιουλία μεγαλώνει σε μια δυσλειτουργική οικογένεια που την προσβάλλει τη μειώνει, την κακοποιεί ψυχολογικά. Φοβισμένη, πονεμένη, αλλά γενναία, αποφασίζει να θέσει τους δικούς της κανόνες. Την προσμένει η Νέα Υόρκη και το αμερικάνικο όνειρο.
Η Αλμύρα, είναι ένα σύγχρονο θρίλερ σχέσεων, που καταπιάνεται με τις δεύτερες ευκαιρίες, την οικογένεια, την προδοσία, την εσωτερική πάλη με το φως και τα σκοτάδια μας.

«Έξι ήρωες που διαμορφώνονται από τη δύναμη του πάθους τους. Από τον ιδρώτα, τα δάκρυα, τη θάλασσα». Είναι ο έρωτας ο συνδετικός κρίκος που ενώνει τα πάθη τους;
Θα έλεγα πως η αγάπη είναι ο καταλύτης των ιστοριών μου σε κάθε μου μυθιστόρημα κι όχι μόνο στο τελευταίο. Το βαθύτερο νόημα της Αλμύρας παλεύει να αγγίξει την ευτυχία, προσπαθώντας να τεκμηριώσει πως το πραγματικό νόημα της ζωής μας, ο λόγος για τον οποίο γεννιόμαστε, είναι να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.
Φυσικά λατρεύω να γράφω για τον έρωτα σε κάθε μου βιβλίο, ακολουθώ τα λόγια του Καζαντζάκη που τον χαρακτηρίζει ως την ανάσα του Θεού πάνω στη γη. Ο έρωτας πλημμυρίζει με χρώματα τη ζωή των ηρώων μου και στην Αλμύρα, ενώνει τα πάθη τους, τους κάνει να χάνουν τον έλεγχο, να βιώσουν την τελειότητα, αλλά πολλές φορές τους σπρώχνει και σε λάθη θανάσιμα.

Ο καθένας τους κουβαλά τα δικά του μυστικά και τη δική του οπτική για τη ζωή, με το πεπρωμένο να παίζει, πάντα, τον δικό του καθοριστικό ρόλο. Ποιος ήρωάς σας και όσα είχε γράψει για κείνον η μοίρα, άγγιξε περισσότερο την ψυχή σας;
Η Αντέλ άγγιξε περισσότερο την ψυχή μου. Κι εγώ μεγάλωσα χωρίς μητέρα και την καταλαβαίνω απόλυτα. Μου έλειψε κι εμένα όπως και σε εκείνη η πηγή της συναισθηματικής φροντίδας. Ταυτίστηκα μαζί της στο ταξίδι της για την αναζήτηση της γυναικείας της υπόστασης.
Όπως τονίζουν όλοι η απουσία ενός γονιού σηματοδοτεί μια μορφή συναισθηματικής αναπηρίας. Άργησα πολύ κι εγώ, όπως κι η Αντέλ, να αγαπήσω τον εαυτό μου και να τον αποδεχτώ. Κι ίσως η έλλειψη της μάνας με έκανε να ψάχνω την αγάπη στο κάθε τι, να την προσφέρω γράφοντας, να την υμνώ καθημερινά. Με κάποιο τρόπο αυτή η ηρωίδα μου είναι κομμάτι του εαυτού μου…

Παθολογική ζήλια που φθάνει στο έγκλημα, παρένθετη μητρότητα, υιοθεσία, ανθρώπινες σχέσεις, αγάπη, μίσος, αλήθεια, ψέμα, σωστό, λάθος. Με λίγα λόγια: συναισθήματα. Πόσο δικά σας κάνατε τα συναισθήματα των ηρώων σας καθώς γράφατε;
Δεν νομίζω πως είναι εφικτό για κανέναν συγγραφέα να αποστασιοποιηθεί από όλα όσα γράφει, από κάθε συναίσθημα που νιώθει ο ήρωάς του.
Δεν μπορώ να γράψω χωρίς να νιώσω, με όλη τη σημασία της λέξη. Γιατί τότε δεν θα νιώσει τίποτα κι ο αναγνώστης. Συμπάσχω με τους ήρωές μου, γκρινιάζω, θυμώνω, λυπάμαι, κλαίω, χαίρομαι, ονειρεύομαι, ερωτεύομαι σαν κι εκείνους, ακόμα κι αν οι χαρακτήρες τους απέχουν πολύ από τον δικό μου.
Τοποθετώ τον εαυτό μου στη δική τους θέση τους, παλεύω να διεισδύσω στον ψυχισμό τους, ακόμα κι αν έχουν διαπράξει κάποιο έγκλημα, βασανίζομαι, προσπαθώ να απαλλαγώ από τις τύψεις…
Σε κάθε μου βιβλίο παλεύω να πιάσω σφιχτά από το χέρι τον αναγνώστη μου, να «βιώσει» κι εκείνος μαζί με μένα κάθε εμπειρία των ηρώων, να σεργιανίσει όπου ταξιδεύουν, να «νιώσει» κάθε σκέψη, πράξη, συναίσθημα: τον έρωτα, το λάθος, το πάθος, την προδοσία, την απόρριψη, την απώλεια…
Αχ, είναι μαγεία η γραφή!

Ας μείνουμε λίγο παραπάνω στην παρένθετη μητρότητα. Τι θέλετε να κρατήσουμε ως αναγνώστες από τη μέθοδο τεχνητής αναπαραγωγής που δίνει τη λύση σε πολλά ζευγάρια που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν;
Το μυθιστόρημά μου αγγίζει πολλά θέματα, ανάμεσα στα οποία και την παρένθετη μητρότητα. Η ηρωίδα μου δέχεται να γεννήσει το παιδί της φιλενάδας της. Καταπιάστηκα με αυτό το δύσκολο θέμα, παλεύοντας να αποσαφηνίσω τα συναισθήματα της παρένθετης μητέρας, η οποία «χρησιμοποιεί» τον εαυτό της, χαρίζει ένα κομμάτι του για ιερό σκοπό, δένεται συναισθηματικά θέλοντας και μη, με το παιδί που κυοφορεί κι υποφέρει όταν αναγκάζεται να το παραδώσει στους γενετικούς του γονείς. Ναι, αγχώθηκα, πόνεσα, βούρκωσα παρέα με την ηρωίδα μου και την ένιωσα απίστευτα, γιατί είμαι κι εγώ μητέρα. Και σε αυτό το σημείο, στο μυθιστόρημα, υπάρχει μια μεγάλη, μια τεράστια ανατροπή, που φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή των ηρώων.
Οι αναγνώστες μου θα ήθελα να έρθουν στη θέση της γυναίκας που «δανείζει» το σώμα της για να προσφέρει το υπέρτατο δώρο σε ένα ζευγάρι που λαχταράει να αγκαλιάσει το μωρό του και ταυτόχρονα να παλέψει να κρατήσει μια συναισθηματική απόσταση από τη ζωή που αναπτύσσεται μέσα της. Χρειάζεται μεγάλη γενναιότητα για να αποχωριστείς το μωρό που μόλις γέννησες, παρόλο που έχεις συνειδητοποιήσει πως το κάνεις για τους σωστούς λόγους.

Σε μία συνέντευξή σας είπατε πως «Αυτή τη φορά ο στόχος μου ήταν τελείως διαφορετικός σε σχέση με τα προηγούμενα βιβλία μου. Ξεκίνησα παλεύοντας να ερμηνεύσω τι σημαίνει ευτυχία». Την ερμηνεύσατε τελικά;
Η ευτυχία για μένα είναι συνυφασμένη με την αλμύρα.
Η ευτυχία για τον καθένα μας είναι κάτι διαφορετικό. Όμως, όπως είπε κι ο λατρεμένος μου Νίκος Καζαντζάκης, είναι κομμένη στο μπόι του ανθρώπου. Δεν είναι σπάνιο πουλί να την κυνηγούμε πότε στον ουρανό, πότε στο μυαλό μας. Είναι ένα κατοικίδιο πουλί στην αυλή μας…
Γι’ αυτό κι εγώ δεν την κυνήγησα, άπιαστο όνειρο είναι το κυνήγι της. Πάλεψα να την ερμηνεύσω όπως τη νιώθω μέσα στην καρδιά μου.
Και κατέληξα πως είναι ένα με την αγάπη.

Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η πεποίθηση ότι μας αγαπούν, είχε πει ο Βίκτωρ Ουγκώ. Άραγε είναι αρκετό για τους ήρωές σας απλά να τους αγαπούν;
Είναι κάτι παραπάνω από αρκετό. Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι.

Πάντως, κάποιοι λένε πως η ευτυχία στη ζωή εξαρτάται από πολύ λίγα πράγματα. Αν συμφωνείτε με την παραπάνω πρόταση, ποια είναι τα λίγα που κάνουν εσάς ευτυχισμένη;
Ο έρωτας.
Το γέλιο των παιδιών.
Η θάλασσα
Τα λουλούδια.
Ένα χαμόγελο πλημμυρισμένο τρυφερότητα.
Μια σφιχτή αγκαλιά.

Γενέθλιος τόπος. Ένα σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή των ηρώων σας. Εσείς κουβαλάτε τη σφραγίδα του δικού σας τόπου για πάντα, κάτι που φάνηκε έντονα να κάνουν οι επινοημένοι φίλοι σας;
Ο τόπος που γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε, ή επιλέγουμε να ζούμε γίνεται κομμάτι του εαυτού μας. Πιστεύω πως είναι συγκλονιστικό για έναν συγγραφέα να προσπαθήσει να αποκρυπτογραφήσει όχι μόνο τον χαρακτήρα του ήρωά του αλλά και τις επιπτώσεις που έχει η καταγωγή στην ιδιοσυγκρασία του.
Όπως όλους τους ανθρώπους έτσι και μένα με επηρέασε και με επηρεάζει ο γενέθλιος τόπος μου, που είναι η Αθήνα, κουβαλώ τη σφραγίδα της όπου και να βρίσκομαι. Καθοδηγεί τα βήματά μου, τις αποφάσεις μου, τη γραφή μου. Εμφανίζεται σε κάθε μου βιβλίο. Τα παιδικά μου βιώματα κι οι αναμνήσεις μου έχουν αφορμή εκείνη. Κλείνω τα μάτια μου και βρίσκομαι στην Αγίου Μελετίου, στην Φιλιππίδου, στην Αχαρνών, στα μέρη που γεννήθηκα και περπάτησα μικρούλα…
Οι ρίζες του κάθε ανθρώπου δε λησμονούνται ποτέ. Όσα όμορφα ή στενόχωρα έχεις ζήσει στο μέρος που γεννήθηκες σε ακολουθούν πιστά.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Η Στάμω, το υποταγμένο κορίτσι της Μάνης, μεταμορφώνεται από τη δύναμη του έρωτα κι από ένα μωρό. Κάτω από τον ίσκιο του Ταΰγετου.
Μυστηριώδη εγκλήματα, μεγαλοπρεπή βαλς και μια πυρκαγιά που σαρώνει τα πάντα. Στη ζωή του Οδυσσέα, στη Βιέννη.
Πολλά ανείπωτα μυστικά κι ένα καταραμένο περιδέραιο συγκλονίζουν την Κλοέ, στο Παρίσι.
Η Αντέλ, στην Αθήνα, δέχεται να γίνει παρένθετη μητέρα για χάρη της φίλης της. Μόνο που ερωτεύεται τον άντρα της.
Σκιές και χρώματα γίνονται ένα με τον Αχιλλέα, στο νησί του ήλιου, τη Ρόδο.
Η Ιουλία, η Νέα Υόρκη και το αμερικάνικο όνειρο.
Τι θα μπορούσε να πάει στραβά;

Έξι ήρωες που διαμορφώνονται από τη δύναμη του πάθους τους. Από τον ιδρώτα, τα δάκρυα, τη θάλασσα.
Πώς αλλιώς ονομάζεται η ευτυχία; Αλμύρα.

Βιογραφικό
Η Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι κόρη του Νικόλαου Ρώσση, των φερώνυμων εκδόσεων, ενώ παππούς της ήταν ο φιλόλογος και συγγραφέας Ιωάννης Θ. Ρώσσης. Αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολέγιο Θηλέων, τη Σχολή Νηπιαγωγών Αθηνών και το Lοndon Montessori Centre. Εργάστηκε ως νηπιαγωγός, αλλά και ως υπεύθυνη εκδόσεων. Έχει γράψει 15 βιβλία για ενηλίκους και πάνω από 150 παιδικά βιβλία. Το 2015 της απονεμήθηκε το Βραβείο Λογοτεχνίας από τον Όμιλο Γυναικών Πειραιά «Εξάλειπτρον» για το συγγραφικό της έργο, σε συνδυασμό με τη μεγάλη απήχησή του και τη διαδραστική της σχέση με τους αναγνώστες της, καθώς και το βραβείο κοινού των βιβλιοπωλείων PUBLIC, στην κατηγορία «Ο πιο ερωτικός χαρακτήρας», για το μυθιστόρημά της ΔΙΔΥΜΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ, το οποίο μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση. Όλα τα μυθιστορήματά της κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave