Συγγραφέας του βιβλίου «Μαζεύω τα κομμάτια μου» – Εκδόσεις i-write
Όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί κάποτε: ποια είναι άραγε η πιο κατάλληλη στιγμή για να ζητήσουμε από κάποιον να κατευθύνει την ψυχική μας συγκρότηση; Σύμφωνα με όσα λέει στο Vivlio-life η Στεφανία Ρουλάκη, πρόκειται για «Το σημείο που δεν χαίρομαι πια τη ζωή, που τα δυσάρεστα συναισθήματα είναι περισσότερα από τα ευχάριστα, που δεν είμαι πια λειτουργικός ή κοινώς «δεν την παλεύω άλλο» ή «δεν αντέχω άλλο». Και πότε γίνεται αντιληπτό πως έχουμε ξεκινήσει τη θεραπεία; Όταν κάποιος λέει: «δεν την παλεύω άλλο με την πάρτη μου» ή «δεν μπορεί, κάτι τρέχει μ’ εμένα». Αυτά και άλλα πολλά μας προβληματίζουν στο βιβλίο «Μαζεύω τα κομμάτια μου». Και πώς μπορούμε να γίνουμε ευτυχισμένοι σύμφωνα με αυτό; «Δυστυχώς ευτυχία χωρίς ξεκαθάρισμα δεν γίνεται. Ευτυχία είναι μία εσωτερική κατάσταση, που έρχεται με το να θέτω ξεκάθαρους, ρεαλιστικούς στόχους και να τους πετυχαίνω».
- Πόσες φορές δεν έχει πει ο καθένας από εμάς τις τέσσερις λέξεις του τίτλου σας! Τι σημαίνει ακριβώς;
Ο τίτλος έχει διπλή σημασία. Μετά από μία προσωπική δυσκολία, μπορεί να νιώσουμε «κομμάτια». Διαλυμένοι. Για να συνεχίσουμε, χρειάζεται να «μαζέψουμε» αυτά τα κομμάτια, να τα ξαναβάλουμε σε σειρά, ώστε να γίνουμε πάλι λειτουργικοί. Από την άλλη, μπορεί έτσι να νιώθουμε από πάντα. Να μην μπορούμε να βγάλουμε νόημα από την προσωπική μας ιστορία και κατά συνέπεια, η ζωή μας η ίδια να μη βγάζει νόημα. Οι άνθρωποι είμαστε πολλά κομμάτια και το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο ακριβώς για να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πως όλα αυτά τα κομμάτια, μπορούν να συνθέσουν τη δική μας εικόνα, που θα έχει ουσία και θα μας κάνει να βιώνουμε μία αυθεντική ζωή, πλήρη συναισθημάτων. - «Δεν είναι άλλο ένα εγχειρίδιο ψυχολογίας θεωρητικό. Ούτε μια απλή μελέτη ψυχολογίας, με αόριστο γνώμονα την αυτογνωσία σου», γράφετε για το βιβλίο σας χαρακτηρίζοντάς το στη συνέχεια «πόνημα». Μιλήστε μας, λοιπόν γι αυτό το έργο σας.
Έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία αυτοβοήθειας, αυτό που μου έλειπε, ήταν μία «κεντρική ιδέα» που να μπορέσω να κρατήσω και να πορευτώ με αυτήν. Ήθελα λοιπόν να γράψω ένα βιβλίο, συμπυκνωμένου νοήματος, που ο αναγνώστης θα κρατήσει έστω κάτι, που θα τον βοηθήσει στην πορεία του. Το «πόνημα», απαντάται στην επόμενη ερώτηση σας. - «…ένα κείμενο προϊόν ψυχικού πόνου, που ίσως μπορέσει να σε κάνει να βάλεις τα κομμάτια και του δικού σου πάζλ σωστά, ώστε να δεις όλη την εικόνα μπροστά σου, να καταλάβεις τι γίνεται». Ας μείνουμε στις πρώτες λέξεις της πρότασης και αναλύστε μας το: ένα κείμενο προϊόν ψυχικού πόνου.
Ανήκα στην κατηγορία των ανθρώπων που και η προσωπική μου ιστορία δεν έβγαζε νόημα – έχω νιώσει πολλές φορές μπερδεμένη – και οι δυσκολίες που συνάντησα με ανάγκασαν αμέτρητες φορές να «μαζέψω τα κομμάτια μου». Αυτό είχε πολύ πόνο. Μέσα από την προσωπική θεραπεία, την εκπαίδευση για να γίνω η ίδια θεραπεύτρια και τη δουλειά με θεραπευόμενους, θέλησα να γράψω αυτό το βιβλίο, σαν έναν ευκολοδιάβαστο οδηγό, για να μπορεί ο καθένας να ωφεληθεί κατά το μέγιστο δυνατό, έστω κι αν προσωρινά απορρίπτει τη θεραπευτική διαδικασία ή είναι παράλληλα σε θεραπεία. Το βιβλίο αυτό λοιπόν, είναι ένα προϊόν πόνου, δηλαδή «πόνημα». - Ποιο είναι το σημείο “0” στο οποίο ο άνθρωπος χρειάζεται κάποιον που να κατευθύνει σωστά την ψυχική του συγκρότηση;
Το σημείο που δεν χαίρομαι πια τη ζωή, που τα δυσάρεστα συναισθήματα είναι περισσότερα από τα ευχάριστα, που δεν είμαι πια λειτουργικός ή κοινώς «δεν την παλεύω άλλο» ή «δεν αντέχω άλλο». Όταν ακούσω κάποιον δε να λέει: «δεν την παλεύω άλλο με την πάρτη μου» ή «δεν μπορεί, κάτι τρέχει μ’ εμένα», ξέρω ότι έχει ξεκινήσει η θεραπεία. - Και ποια είναι εκείνα τα βαριά συναισθήματα που μας κάνουν να αισθανόμαστε τη ζωή μας σαν μια σπείρα που κλείνει;
Πόνος, οργή, πανικός οδηγούν στην παραίτηση, δηλαδή εκτός κέντρου και τότε η ζωή είναι ένα σύστημα που δεν τροφοδοτείται και γίνεται μια σπείρα που κλείνει. - Στο κάλεσμα για το σεμινάριό σας τονίσατε πως «Οι άνθρωποι είμαστε πολλά κομμάτια». Μπορείτε να μας εξηγήσετε τι εννοείτε;
Οι άνθρωποι είμαστε η ιστορία των οικογενειών μας, η ιστορία του τόπου μας και του κόσμου όλου, είμαστε τα παιδιά, οι έφηβοι και όλες οι ηλικίες που ήμασταν κάποτε, είμαστε το φύλο μας και η εθνική ταυτότητά μας, είμαστε τα ταλέντα μας και οι αδυναμίες μας και όλοι οι ρόλοι που παίζουμε στη ζωή μας. Όλα αυτά που είμαστε, που δεν είμαστε και που θα θέλαμε να πραγματώσουμε… - Μία από τις θέσεις σας είναι πως αν καταλάβουμε το παρελθόν τότε και μόνο τότε όλα αρχίζουν να συνδέονται, να εξηγούνται. Τελικά για ό, τι μας συμβαίνει στο παρόν ευθύνεται μόνο το παρελθόν;
Το παρελθόν είναι το κύμα που μας έριξε στην ακτή που βρισκόμαστε στο παρόν. Τώρα, αν θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε, να τραφούμε, να ζεσταθούμε ή να ταξιδέψουμε σε άλλους τόπους, είναι θέμα αντίληψης, τύχης και επιλογών. Έτσι οργανώνουμε το μέλλον μας. Τη διαφορά την κάνει η επίγνωση. - Όταν ολοκληρώσουμε την ανάγνωση του βιβλίου σας πιστεύετε πως θα είμαστε σε θέση να μαζέψουμε τα σκόρπια κομμάτια μας;
Θα το ευχόμουν! Μακάρι το βιβλίο αυτό και κάθε βιβλίο αυτογνωσίας – ψυχολογίας – αυτοβοήθειας, να ήταν ένα μαγικό χαπάκι που θα έλυνε με μία ανάγνωση ή και με παραπάνω έστω, τα προβλήματά μας. Πιο ρεαλιστικό όμως θα ήταν να ισχυριστώ ότι η ανάγνωση του βιβλίου αυτού, μπορεί να κάνει κάποιον να σκύψει, να κοιτάξει τα δικά του κομμάτια και ίσως να αποφασίσει να κάνει – αν το χρειάζεται – την αρχή της σύνθεσης μιας διαφορετικής εικόνας από αυτή που ήδη γνωρίζει. - Πόσο χρόνο πιστεύετε πως χρειάζεται ένας άνθρωπος για να συγκροτήσει τη σκέψη του και να είναι σε θέση να κάνει τις σωστές αλλαγές στη ζωή του;
Άνθρωποι έτοιμοι, μπορεί πολύ γρήγορα να κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές στις ζωές τους. Άλλοι άνθρωποι, χρειάζονται περισσότερο χρόνο. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο τολμηροί, ούτε έχουμε τα ίδια αποθέματα… - Ποια είναι η πιο σημαντική συμβουλή σας σε όλους εμάς που πιθανόν δεν έχουμε ξεκαθαρίσει τι θέλουμε στη ζωή μας, ώστε να γίνουμε ευτυχισμένοι;
Δυστυχώς ευτυχία χωρίς ξεκαθάρισμα δεν γίνεται. Ευτυχία είναι μία εσωτερική κατάσταση, που έρχεται με το να θέτω ξεκάθαρους, ρεαλιστικούς στόχους και να τους πετυχαίνω.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Θέλω να μοιραστώ μαζί σου κάτι προσωπικό. Κάποτε ένιωθα μόνη, ελλιπής, άτολμη, μπερδεμένη. Η ζωή µου, µια σπείρα που έκλεινε. Αν κι εσύ αισθάνεσαι κάπως έτσι, σαν να µην ταιριάζεις πουθενά, σαν πάντα κάτι να ψάχνεις, σαν να µη βγάζει νόημα η ιστορία σου, τότε, αυτό το βιβλίο μπορεί να σου φανεί χρήσιμο.
Δεν είναι άλλο ένα εγχειρίδιο ψυχολογίας θεωρητικό. Ούτε μια απλή μελέτη ψυχολογίας, με αόριστο γνώμονα την αυτογνωσία σου. Είναι ένα «πόνημα», ναι, ένα κείμενο προϊόν ψυχικού πόνου, που ίσως μπορέσει να σε κάνει να βάλεις τα κομμάτια και του δικού σου πάζλ σωστά, ώστε να δεις όλη την εικόνα μπροστά σου, να καταλάβεις τι γίνεται. Ίσως σου γλιτώσει πόνο και χρόνο. Ίσως σε βοηθήσει να συγκροτήσεις τη σκέψη σου, να μαζέψεις τους πόρους σου, να ξεκαθαρίσεις τι θέλεις και να κάνεις τις αλλαγές που επιθυμείς.
Βιογραφικό
Η Στεφανία Ρουλάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Σπούδασε διαφήμιση στο Eurocenter College, διοίκηση επιχειρήσεων στο Deree, συμβουλευτική ψυχικής υγείας συνθετικής προσέγγισης και ομαδική ψυχοθεραπεία στο Athens Synthesis Centre. Εργάστηκε σε υπεύθυνες θέσεις σε διάφορες επιχειρήσεις. Από το 2015 και µετά εργάζεται ως σύμβουλος ψυχικής υγείας.
Έχει ένα κοριτσάκι πεντέμισι χρονών και μαζί µε τον σύντροφό της μένουν στο Μοσχάτο. Η Στεφανία, αγαπά πολύ την οικογένειά της, τους φίλους της, τη δουλειά της, το διάβασμα, τη συγγραφή, τα ταξίδια, τη μαγειρική, τη ζωή.
Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής και ασχολείται µε την αξιολόγηση κειμένων προς έκδοση. Έχει συμμετάσχει σε διαγωνισμούς πεζογραφίας, έχει γράψει διηγήματα, παιδικά παραμύθια και ποιήματα. Γράφει για το ιστολόγιο ewoman.gr και διατηρούσε τη στήλη «Έγινε της καραντίνας», στο ιστολόγιο «Λόγω γραφής». Συμμετέχει στη μεταφραστική ομάδα Αιθιοπικών παιδικών ιστοριών στα ελληνικά, για τον οργανισμό Open Hearts Big Dreams.
Τον Φεβρουάριο του 2021 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, το ιστορικό μυθιστόρημα µε τίτλο «Εγώ θα ζήσω», από τις εκδόσεις Πηγή και σύντομα θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις iWrite το παιδικό βιβλίο µε τίτλο «Παιδιά της καρδιάς».
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.