Οι δολοφονίες γυναικών από τους συντρόφους τους είναι πλέον καθημερινά στο προσκήνιο στη χώρα μας. Η κακοποίηση των γυναικών επίσης. Η έμφυλη βία και οι γυναικοκτονίες είναι φαινόμενα παγκόσμια και διαχρονικά και συγκροτούν ένα αλληλοτροφοδοτούμενο κύκλωμα με τις πολιτισμικές αναπαραστάσεις τους, μεταξύ των οποίων και οι λογοτεχνικές, με τη λογοτεχνία να νοείται εδώ ως μέσο πολιτισμικής μνήμης. Η αναφορά στις αναπαραστάσεις αυτές δεν λύνει το πρόβλημα. Συνεισφέρει ίσως στην ορατότητα του προβλήματος και συνακόλουθα στη δράση για την αντιμετώπισή του.

Το βιβλίο «Το μπλε ζαφείρι» περιέχει ξυλοδαρμούς, καταδίωξη, σεξουαλική εκμετάλλευση, βιασμό και δολοφονία γυναικών. Ενδοοικογενειακή βία (σωματική, συναισθηματική, ψυχολογική και λεκτική κακοποίηση). Αποσιωπάται όμως η βία κατά των γυναικών. Το βέβαιο είναι ότι η διαχρονική βία κατά των γυναικών όχι απλώς δεν υποχωρεί χάρη στην πρόοδο, αλλά αντιθέτως εντείνεται, ειδικά αυτή την περίοδο, όπως φαίνεται. Η ένταση αυτή έχει να κάνει με τις υποκείμενες κοινωνικο-πολιτικές δομές, αλλά και συνδέεται άρρηκτα με την αναπαράσταση και την προβολή της βίας κατά των γυναικών και των νεκρών, κακοποιημένων σωμάτων τους με όρους -νοσηρού- θεάματος.


Ο τέλειος γάμος είναι ένα τέλειο ψέμα.
Άνδρες με αγγελικό και συνάμα διαβολικό πρόσωπο που ξεσπούν με μανία στις γυναίκες τους. Αλλά και γυναίκες που εγκλωβίζονται σε έναν κύκλο γλυκόπικρο, τοξικό. Που χάνουν την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό τους. Που φοβούνται, υποχωρούν, βασανίζονται, υποφέρουν, τραυματίζονται βάναυσα. Βρίσκουν ένα σωρό δικαιολογίες για να μην καταγγείλουν τον σύζυγό τους, πιστεύουν πως φταίνε οι ίδιες, προσφέρουν εκούσια τον εαυτό τους στα χέρια του θύτη τους. Και τον συγχωρούν.
Ξανά και ξανά…

Οι ήρωες της συγγραφέως έχουν την ανάγκη να μιλήσουν, να διηγηθούν την ιστορία τους, να ταξιδέψουν μαζί της στα μέρη που μεγάλωσαν και έκτισαν τον χαρακτήρα τους, στην υπέροχη Λήμνο, στην ηρωική Κρήτη, στην Καβάλα, στο Αμύνταιο, στη Μύκονο, το Ρέικιαβικ, το Δουβλίνο, στα υπέροχα μέρη που γεννήθηκαν, έζησαν, αγάπησαν, ερωτεύτηκαν και πόνεσαν. Η παιδική ηλικία του κάθε ήρωα πρωταρχικό στοιχείο στην ιστορία της, γιατί εκεί κτίζεται η ψυχοσύνθεση του ανθρώπου, τα παιδικά τραύματα καθορίζουν τι άνθρωπος θέλεις να γίνεις, θύμα ή θύτης.
Η συγγραφέας ξέρει τα πάντα για τους ήρωες της, τον λόγο για όλες τις συμπεριφορές τους το μόνο που δεν γνωρίζει είναι το τέλος τους.
Θα βρουν την λύτρωση άραγε;
Θα λάμψει η σκληρή αλήθεια;
Θα αποκαλυφτεί ο αληθινός χαρακτήρας τους κι όσα έχουν διαπράξει στο όνομα του έρωτα αλλά και της απληστίας τους;


Κάποιος κτυπάει την πόρτα του σπιτιού της συγγραφέως. Φοβάται να ανοίξει… είναι δύσκολο να ανοίγεις την πόρτα στους εφιάλτες σου, η αληθινή ζωή είναι πιο τραγική κι από την πιο τραγική ιστορία ενός βιβλίου. Την ανοίγει όμως ατρόμητα, πρόθυμα να υποστεί το μερίδιο των ευθυνών της και να παλέψει για την ζωή της.
Ένα μπλε ζαφείρι στα χέρια του αγαπημένου της είναι η απόδειξη της δικής της ενοχής. Αλλά μήπως όλα είναι αριστοτεχνικά δεμένα για να την καταδικάσουν άδικα όπως στο δικό της αστυνομικό μυθιστόρημα;
Όλοι είμαστε ήρωες ενός βιβλίου κι όλοι είμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι αρκεί να μας δοθεί η ευκαιρία;
Οι ήρωες του βιβλίου είναι η Μελάνθη, ο Άλκης, ο Μάρκος, η Ροζαλία, ο Ερμής, κ.α.
Μια ασημένια αλυσίδα. Πάνω της κρεμόταν μια πέτρα σε ένα ονειρικό μπλε χρώμα, δεμένη με ασήμι. Το μπλε ζαφείρι, κομμάτι του ουρανού. Είναι ζαφείρι, ο λίθος της πίστης και της αγάπης. Το ζαφείρι πήρε την ονομασία του από την ελληνική λέξη σάπφειρος, που σημαίνει μπλε πέτρα. Ζαφείρια υπάρχουν σε όλα σχεδόν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Προέρχονται από το ορυκτό κουρούνδιο και τα χρώματά τους ποικίλουν ανάλογα με τις προσμείξεις σιδήρου, τιτανίου.


Η Μελάνθη δεν αποχωριζόταν ποτέ το μπλε ζαφείρι. Ακουμπισμένο ήταν πάντοτε πάνω στην καρδιά της.
Κι όταν συνειδητοποίησε πως κινδύνευε η ζωή της , το ζαφείρι ήταν αυτό που της χάρισε τη δύναμη να παλέψει, να ξεφύγει από τον ιστό που ήταν μπλεγμένος γύρω της…

Ένα μπλε ζαφείρι, ένας σκορπιός, ένα γεράκι-κυνηγός κι η Λήμνος, ένα νησί πλημμυρισμένο μυστήριο, μπλέκονται με τους ήρωες, με τα ανείπωτα μυστικά τους, με τρεις δολοφονίες.

Τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα όταν πιεστεί πολύ;
Πού πάει ο έρωτας όταν φεύγει;
Ο ορμητικός, ο αμοιβαίος έρωτας;
Υπάρχουν στ΄ αλήθεια οι πρίγκιπες με το άσπρο άλογο;
Πόσο πληγώνει ο ρατσισμός;
Γιατί μας τρομάζει το διαφορετικό;
Είναι άραγε η σκληρή αλήθεια προτιμότερη από το ψέμα;
Μπορούμε να δραπετεύσουμε από το παρελθόν μας;

Άνθρωποι μόνοι βουλιάζουν κάτω από το βάρος μιας άδειας ζωής, γυναίκες που έχουν κατ΄ εξακολούθηση κακοποιηθεί από τον οικογενειακό τους περίγυρο, κουρελιασμένα κορμιά γυναικών από ανδρική ερωτική μανία, γυναίκες που πήραν την τύχης τους στα χέρια τους, την άμυνα και την άλωσή τους.
Φωτεινοί και σκοτεινοί δρόμοι, αλλά και άνθρωποι συναντιούνται και αλληλεπιδρούν στιγμιαία, ωστόσο, καθοριστικά, στο μυθιστόρημα αυτό, όπου η ζωή και ο θάνατος, η αγάπη και το μίσος, η μνήμη και η λήθη, η ελπίδα και η απελπισία, το παρελθόν και το παρόν, η λογική και η τρέλα συνιστούν ψηφίδες που συνθέτουν το πολύχρωμο μωσαϊκό της σύγχρονης κοινωνίας.
Ένα μυθιστόρημα με παράλληλη αφήγηση. Και συγκλονιστικά μηνύματα και μυστικά.
Η Ρένα Ρώσση Ζαΐρη για άλλη μια φορά απέδωσε μια ιστορία με σεβασμό και ενσυναίσθηση με αφήγηση ζωντανή, παραστατική, λόγο λιτό, αληθινό!
Μεγάλη η δύναμη της γλώσσας της. Η ομορφιά των λέξεων είναι μεθυστική και καθηλωτική. Μια αναλυτική και ταυτόχρονα ελλειπτική και ποιητική γραφή.


Η Ρένα Ρώσση Ζαΐρη γράφει όπως τρέχει ο λογισμός μας, όταν η μαυρισμένη ψυχή ψάχνει μια μικρή ρωγμή στον τοίχο για να πάρει λίγο αέρα και να δει λίγο φως. «Το μπλε ζαφείρι» είναι από εκείνα τα μυθιστορήματα που δεν σε αφήνουν να τα αφήσεις, που οι λέξεις και οι προτάσεις άλλοτε λειτουργούν σαν γαργαλητό άλλοτε σαν χαστούκι δυνατό και συνάμα τρυφερό στο πρόσωπο κι άλλοτε σαν κρεμμύδι που φέρνει στα μάτια σου δάκρυα χωρίς κάποια συγκεκριμένη αιτία ούτε αφορμή, κι όμως, με πολλές από αυτές ταυτόχρονα.
Με τρελό ρυθμό, γλαφυρότητα, διεισδυτικότητα και διορατικότητα η Ρένα Ρώσση Ζαΐρη μας χαρίζει ένα απολαυστικό ανάγνωσμα.

Διαβάστε το.

Η ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι κόρη του Νικόλαου Ρώσση, των φερώνυμων εκδόσεων, ενώ παππούς της ήταν ο φιλόλογος και συγγραφέας Ιωάννης Θ. Ρώσσης. Αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολέγιο Θηλέων, τη Σχολή Νηπιαγωγών Αθηνών και το Lοndon Montessori Centre. Εργάστηκε ως νηπιαγωγός, αλλά και ως υπεύθυνη εκδόσεων. Έχει γράψει 15 βιβλία για ενηλίκους και πάνω από 150 παιδικά βιβλία. Το 2015 της απονεμήθηκε το Βραβείο Λογοτεχνίας από τον Όμιλο Γυναικών Πειραιά «Εξάλειπτρον» για το συγγραφικό της έργο, σε συνδυασμό με τη μεγάλη απήχησή του και τη διαδραστική της σχέση με τους αναγνώστες της, καθώς και το βραβείο κοινού των βιβλιοπωλείων PUBLIC, στην κατηγορία «Ο πιο ερωτικός χαρακτήρας», για το μυθιστόρημά της ΔΙΔΥΜΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ, το οποίο μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση. Όλα τα μυθιστορήματά της κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave