Συγγραφέας του βιβλίου Δεύτερη ευκαιρία – Εκδόσεις Οσελότος
Ένας θάνατος που την επηρέασε και ο φόβος της απώλειας των κοντινών της αγαπημένων προσώπων που τη στοίχειωσαν, αποτελούν την έμπνευση πίσω από τη Δεύτερη ευκαιρία για τη Χριστίνα Μαραγκάκη. Μέσα από τη συγκινητική της ιστορία βρήκε την ευκαιρία που, μάλλον, αναζητούσε για να εκφράσει όλα όσα νιώθει. Όπως λέει στο Vivlio-life «Η ιστορία μου έχει σκοπό να ευαισθητοποιήσει τους αναγνώστες απέναντι στην τραγικότητα των τροχαίων και στην απώλεια, αλλά και να δείξει τη δύναμη της αγάπης. Δεν θεωρώ πως κάποιο από αυτά είναι περισσότερο σημαντικό από το άλλο, διότι και έξω από τις σελίδες των βιβλίων, στην πραγματική ζωή, αυτά συνυπάρχουν». Η ηρωίδα της μας στέλνει ένα μήνυμα: η ζωή είναι μικρή για να τη χαραμίζεις. Παίρνει θάρρος από το χαμό του φίλου της για να κυνηγήσει τα όνειρά της…»
- Μια συγκινητική ιστορία αγάπης, φιλίας, απώλειας. Θα ήταν πιο σωστό να αλλάξουμε τη σειρά των τριών τελευταίων λέξεων; Μήπως η απώλεια καθορίζει την πλοκή του βιβλίου σας και άρα πρέπει να την προτάξουμε; Ή μήπως η φιλία;
Η απώλεια είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του βιβλίου, όμως το ίδιο ισχύει και για την αγάπη και τη φιλία. Η απώλεια θα είχε καταβάλλει με διαφορετικό τρόπο τους χαρακτήρες αν δεν είχαν γύρω τους ανθρώπους που τους αγαπούν και στέκονται δίπλα τους. Η ιστορία μου έχει σκοπό να ευαισθητοποιήσει τους αναγνώστες απέναντι στην τραγικότητα των τροχαίων και στην απώλεια, αλλά και να δείξει τη δύναμη της αγάπης. Δεν θεωρώ πως κάποιο από αυτά είναι περισσότερο σημαντικό από το άλλο, διότι και έξω από τις σελίδες των βιβλίων, στην πραγματική ζωή, αυτά συνυπάρχουν. - Στέλιος. Ο ήρωάς σας πίστευε πως είναι αθάνατος “μέχρι που ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον θάνατο…” Σίγουρα έχει ενδιαφέρον να μας μιλήσετε για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας σας.
Ο Στέλιος είναι ένας νέος άνθρωπος που, παρασυρόμενος από τη νεανική αφέλεια και παρέα με το φίλο του, τον Κώστα, οδηγούν ριψοκίνδυνα, προκαλώντας θα λέγαμε την τύχη τους. Είναι ένα νέος που αγαπάει βαθιά και που τείνει να παίρνει πάνω του το βάρος όλου του κόσμου. Είναι ευαίσθητος, μα δεν θέλει να το δείχνει. Τη στιγμή που συνέρχεται από το ατύχημα, με τη ζωή του κομμάτια, θεωρεί αυτόματα πως δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εδώ ενώ ο φίλος του έχει πεθάνει και έτσι, στοιχειώνεται από τους δαίμονές του, αρνούμενος να δεχτεί βοήθεια γιατί πιστεύει ότι δεν του αξίζει. Το ταξίδι του Στέλιου είναι πολύ ιδιαίτερο, γιατί πρέπει όχι απλά να ξεπεράσει το χαμό του φίλου του, αλλά και να συνειδητοποιήσει τα λάθη του και να κατανοήσει πως, παρά τα όσα έγιναν, η ευτυχία είναι κάτι που του αξίζει. - Άννα. “Ζούσε τη ζωή της σε μια ασφαλή ρουτίνα” γράφετε. Να δούμε μαζί τι περιλαμβάνει αυτή η ρουτίνα και γιατί την χαρακτηρίζετε ασφαλή;
Η ρουτίνα της Άννας ήταν κάτι απλό και καθημερινό. Σχολή, διάβασμα, χορός. Και μέσα σε όλα αυτά φαγητό, ύπνος και βόλτες με φίλους. Τη χαρακτηρίζω ως ασφαλή γιατί αυτό ακριβώς είναι. Η Άννα έχει συνηθίσει να ζει μέσα σε αυτή τη ρουτίνα και, παρόλο που δεν είναι ευχαριστημένη από τη ζωή της, δεν κάνει κάποιο βήμα να την αλλάξει γιατί φοβάται να αφήσει πίσω της αυτή την ασφάλεια που έχει από κάτι γνώριμο. - «Από τον θάνατο του φίλου της παίρνει πολύτιμα μαθήματα». Ας πάρουμε μια γεύση από τη “Δεύτερη ευκαιρία”.
Αυτή την ερώτηση, θα ήθελα να την απαντήσουμε σε δύο κομμάτια. Αρχικά, ας μιλήσουμε για το Στέλιο. Από το ατύχημα, ο Στέλιος έμαθε πόσο εύκολο είναι να γίνει κάτι λάθος όταν ζεις λίγο πιο ριψοκίνδυνα. Έμαθε να σέβεται τη ζωή, να εκτιμάει αυτό που έχει και να μην τα παρατάει όταν ο κόσμος του γίνεται κομμάτια. Θα τον δούμε να έχει σκοτεινές σκέψεις στο βιβλίο, αλλά θα τον δούμε και να σκέφτεται όλη την αγάπη που έχει λάβει και να προσπαθεί σιγά σιγά να αφήσει τη ζωή του να περάσει το κομμάτι της επιβίωσης και να επιστρέψει στη χαρμολύπη που είναι η ζωή. Η Άννα από την άλλη, μαθαίνει πως η ζωή είναι μικρή για να τη χαραμίζεις. Παίρνει θάρρος από το χαμό του φίλου της για να κυνηγήσει τα όνειρά της, συνειδητοποιώντας ότι υπάρχει τόσος κόσμος εκεί έξω και ιδιαίτερα ο Κώστας, που δεν θα μπορέσουν ποτέ να το κάνουν. Αφήνει πίσω της τα γνώριμα μονοπάτια που ακολουθούσε και αρχίζει να προσπαθεί να βρει τρόπους να κάνει αυτό που αγαπά βιώσιμο. - Η Άννα αγαπάει τον χορό. Λένε πως ο χορός βελτιώνει την ψυχική μας υγεία επειδή αυξάνει την αίσθηση της χαράς και της ευεξίας. Σε ποιο βαθμό όμως μπορεί να βοηθήσει κάποιον που προσπαθεί να κλείσει τις πληγές μιας οδυνηρής απώλειας;
Ο χορός, όπως και κάθε τέχνη, είναι ένα είδος φαρμάκου κατά τη γνώμη μου. Ειδικά όταν είσαι ο καλλιτέχνης, μέσω της τέχνης μπορείς να αγγίξεις συναισθήματα που μπορεί να μην τολμούσες να το κάνεις με λόγια, και να βρεις τρόπο να τα εκφράσεις που οι λέξεις δεν σου προσφέρουν. Παρόλα αυτά, ο χορός δεν είναι το μοναδικό στοιχείο που βοήθησε την Άννα να ξεπεράσει την απώλεια του Κώστα. Είχε τη στήριξη των φίλων της, είχε το Στέλιο, είχε και τη δύναμη που άρχισε να ανακαλύπτει στον εαυτό της. Οπότε, ο χορός σίγουρα τη βοήθησε να ξεπεράσει το τραγικό αυτό γεγονός, αλλά δεν ήταν το μοναδικό της «φάρμακο». - Θάνατος. Είστε ένας πολύ νέος άνθρωπος για να σας εμπνεύσει στο πρώτο σας μυθιστόρημα. Σκέφτομαι, λοιπόν, μήπως πίσω από τον τίτλο του βιβλίου σας κρύβεται μια αληθινή προσωπική ιστορία.
Πράγματι, το βιβλίο αυτό ξεκίνησα να το γράφω περίπου ένα χρόνο μετά από ένα τραγικό γεγονός στη ζωή μου. Είχα δύο φίλους που είχαν ένα ατύχημα, όχι τροχαίο, και στο ατύχημα αυτό ο ένας έχασε τη ζωή του. Το παιδί που σκοτώθηκε δεν το γνώριζα πολύ προσωπικά, αλλά ο χαμός του με επηρέασε πολύ. Και στοιχειώθηκα και από το φόβο που είχα για το φίλο μου που επέζησε αλλά και για τα κοντινά μου πρόσωπα, ένας φόβος που άρχισε να με κυριεύει μετά το ατύχημα. Έβρισκα τον εαυτό μου, παρόλο που χρόνος είχε περάσει και είχα επιστρέψει στην καθημερινότητά μου, να αναλώνομαι σε σκέψεις, φόβους, αναπάντητα ερωτήματα και είχα τη θέληση να δώσω σε όλα αυτά μια διέξοδο. Αποφάσισα λοιπόν να δημιουργήσω χαρακτήρες που θα βασανίζοντας από παρόμοια πράγματα και να αφεθώ μέσω των λέξεων να εκφράσω όλα όσα ένιωσα. Και κάπως έτσι, γεννήθηκε η «Δεύτερη Ευκαιρία». Επέλεξα το τροχαίο σαν ατύχημα για το βιβλίο μου, διότι δυστυχώς, στην Κρήτη, έχουμε πολλούς νεαρούς που αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο και ήθελα να προσπαθήσω να ευαισθητοποιήσω τον αναγνώστη. Επίσης, φρόντισα ώστε οι χαρακτήρες μου και τα γεγονότα του βιβλίου να μην φέρουν κάποια ομοιότητα με τα πραγματικά πρόσωπα στη ζωή μου. - Οι σπουδές ψυχολογίας πόσο σας έδωσαν διεξόδους σε σκέψεις καθώς γράφατε το μυθιστόρημά σας;
Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο, δεν ήμουν ακόμα φοιτήτρια ψυχολογίας. Ήμουν μια κοπέλα που ετοιμαζόταν να ξεκινήσει τις σπουδές της και που λάτρευε τη συγγραφή. Οπότε, δεν μπορώ να πω ότι άντλησα διεξόδους από το αντικείμενο. Το βιβλίο γράφτηκε καθαρά από τη δική μου εμπειρία και τις δικές μου σκέψεις και την προσωπική μου έρευνα. - Ας μείνουμε στις σπουδές σας για να μιλήσουμε για το κεφάλαιο “απώλεια” και τον τρόπο που την προσεγγίσατε.
Προσέγγισα την απώλεια με βάση μονάχα την προσωπική μου εμπειρία. Όταν σκοτώθηκε ο γνωστός μου, ο κόσμος μου συνταράχτηκε από τα θεμέλιά του και βρέθηκα σε άγνωστα νερά τα οποία έπρεπε να καταφέρω να κολυμπήσω. Διότι το παιδί είχε χαθεί αλλά ο κόσμος δεν είχε σταματήσει εκείνο το λεπτό. Έπρεπε να βρω τρόπου να διαχειριστώ την απώλεια ενώ συγχρόνως συνέχιζα να ζω, στην αρχή μηχανικά και αργότερα όλο και πιο θερμά. Προσέγγισα λοιπόν το θέμα της απώλειας με τον τρόπο που εγώ η ίδια τη βίωσα. - Θα σκεπτόταν κάποιος, πως άλλο είναι να μαθαίνεις στο θρανίο τι σημαίνει απώλεια και άλλο να την νιώσεις στο πετσί σου. Τι θα του απαντούσατε;
Θα απαντούσα πως συμφωνώ απόλυτα. Δεν είναι το ίδιο να έχεις βιώσει κάτι και να το έχεις διδαχτεί. Η διδαχή θα σου δώσει κάποια εργαλεία και μια ιδέα του τι είναι κάτι, από τι αποτελείται, πώς δημιουργείται. Μονάχα όμως αν το έχεις βιώσει ο ίδιος ή αν ήσουν ενεργός ακροατής κάποιου που το βίωσε, μπορείς να το καταλάβεις στο πετσί του. - Πιστεύετε ως άνθρωπος στις δεύτερες ευκαιρίες;
Πιστεύω πολύ θερμά στις δεύτερες ευκαιρίες, εκεί που αξίζουν. Μερικές φορές, επειδή είμαστε άνθρωποι, μπορεί να μην γνωρίζουμε ακριβώς τον εαυτό μας και να κάνουμε επιλογές που θα συνειδητοποιήσουμε αργότερα ότι δεν μας ταιριάζουν ή μπορεί να κάνουμε κάποιο λάθος. Οι δεύτερες ευκαιρίες είναι σημαντικές γιατί προσφέρουν μια διέξοδο προς κάτι που θα μας ικανοποιήσει, που θα μας επιτρέψει να διορθώσουμε το λάθος μας, να είμαστε χαρούμενοι, πιο ολοκληρωμένοι. Βέβαια, εννοείται πως αυτό έχει και κάποιο όριο. Δεν μπορούμε συνέχεια να αναζητάμε μια δεύτερη ευκαιρία, δεν είναι πανάκεια για τα προβλήματά μας. Είναι μια διέξοδος για εκείνους που τη χρειάζονται.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Εκείνος δεν ξέρει γιατί να του αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία.
Εκείνη δεν θέλει να τον χάσει.
Στέλιος: Πίστευε ότι ήταν αθάνατος μέχρι που ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον θάνατο… Εκείνος επιζεί, ο φίλος του όχι. Προσπαθώντας να μάθει να ζει σε έναν κόσμο χωρίς τον Κώστα, όπου σκοτεινές σκέψεις στοιχειώνουν το μυαλό του, δεν θέλει να αφήσει την αγάπη να τον καθοδηγήσει…
Άννα: Ζούσε τη ζωή της σε μια ασφαλή ρουτίνα. Ερωτευμένη με τον Στέλιο από μακριά, σπουδάζοντας «αυτό που πρέπει», με τον χορό να της προσφέρει παρηγοριά και ολοκλήρωση. Όμως, ο θάνατος έρχεται να ταράξει την ήδη εύθραυστη γαλήνη της, βάζοντας σε κίνδυνο ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα της ζωής της. Από τον θάνατο του φίλου της παίρνει πολύτιμα μαθήματα. Και είναι αποφασισμένη πως ό,τι και να γίνει δεν θα αφήσει τον Στέλιο να χαθεί στον πόνο του.
Βιογραφικό
Η Χριστίνα Μαραγκάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης εικοσιτέσσερα χρόνια πριν. Είναι φοιτήτρια ψυχολογίας και στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με την ανάγνωση, τη συγγραφή, τη μουσική και την κατάμαυρη ψιψίνα της. Της αρέσουν οι βραδινές βόλτες στον Κούλε και οτιδήποτε περιέχει σοκολάτα! Προτιμάει να διαβάζει τα βιβλία της σε φυσική μορφή και να συλλέγει CD από τους αγαπημένους της καλλιτέχνες.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.