Συγγραφέας του βιβλίου «κεχριBARι» – Εκδόσεις Καστανιώτη
Στις πρώτες σελίδες του νέου μυθιστορήματος του Δώρου Αντωνιάδη δεν υπάρχει δράση και καμία ανατροπή. Εύκολα αντιλαμβάνεται, ωστόσο ο αναγνώστης, πως σ’ αυτή την ιστορία που κινείται στα όρια του ρομάντζου χτίζεται σελίδα με σελίδα η αγωνία και συσσωρεύεται μια δυναμική στα σωθικά των ηρώων, έτοιμη να ξεσπάσει. Και βεβαίως κάποια στιγμή, όπως διαβεβαιώνει στο Vivlio-life ο συγγραφέας ξεσπάει. Και τότε όλα ανατρέπονται. Στη συνομιλία μας για την ελληνική αστυνομική λογοτεχνία που κερδίζει συνεχώς νέους αναγνώστες ο συγγραφέας τόνισε πως «Γράφονται πολλά και ενδιαφέροντα βιβλία τα οποία δεν υστερούν σε κάτι από τα ξένα. Οι Έλληνες αναγνώστες ίσως ήταν πιο σκεπτικοί στην αρχή και προτιμούσαν τη «σιγουριά» των ξένων, μεγάλων ονομάτων, αλλά σιγά-σιγά, εμείς οι συγγραφείς με την ποιότητα των κειμένων μας, νομίζω πως καταφέραμε και τους κερδίσαμε».
- Ο τίτλος σας και το “BAR” τοποθετημένο μ’ αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο, σίγουρα κάτι θέλει να μας πει. Μιλήστε μας, λοιπόν, για το «κεχριBARι».
Ο τίτλος κεχριBARι δε θα μπορούσε να αναφέρεται σε οτιδήποτε άλλο πέραν προφανώς από ένα… Μπαρ! Το μπαρ αυτό είναι ίσως το μοναδικό τζαζ μπαρ στις Κυκλάδες το οποίο βρίσκεται στο λιμάνι του Γαυρίου και εκεί διαδραματίζονται κάποιες χαρακτηριστικές σκηνές της ιστορίας, μαζί βεβαίως με τη μεγαλύτερη σκηνή, η οποία κρατάει για αρκετά κεφάλαια του βιβλίου, παίζοντας νευραλγικό ρόλο στην πλοκή. - Αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο. Μας φέρνει αμέσως κοντά στον αφηγητή. Ποιος είναι ο άντρας που ξυπνά από εφιάλτες κάθε βράδυ και προσπαθεί να τους θυμηθεί κάθε πρωί;
Ο άντρας αυτός, είναι ένας άντρας του οποίου το όνομα δε θα μάθουμε ποτέ. Οι εφιάλτες του είναι ακριβώς αυτοί που καθορίζουν πλέον όλα τα επόμενα βήματά του και βάσει αυτών προσπαθεί να προγραμματίσει όλες τις μελλοντικές κινήσεις του, όχι για να ξεχάσει, αλλά ακριβώς για τον αντίθετο λόγο: να μη λησμονήσει ποτέ. - Αποκαλύψτε μας ένα στοιχείο από το παρελθόν του που θα μας κρατήσει δέσμιους της ανάγνωσης.
Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, υποψιαζόμαστε ήδη ότι ο τόσο μοναχικός και στα όρια κατάθλιψης ήρωας της ιστορίας, λίγα χρόνια πριν ζούσε σε ένα σπίτι που πλημύριζε από χαρά και παιδικά γέλια. Αλλά όχι πια… - Μπριγκίτε. Μ’ αυτό το όνομα αποθήκευσε ο ήρωάς σας στο μυαλό του, την κοπέλα με το πλατινέ μαλλί που ταξιδεύει μαζί του για την Άνδρο. Είναι εκείνη που θα μας απασχολήσει αρκετά στην ανάγνωση. Ποιο στοιχείο αυτής, της μάλλον αδιάφορης, προσωπικότητας τον έφερε κοντά της;
Η εξαρχής επαφή των δύο ηρώων, μαζί με τη διαφαινόμενη έλξη από την πρώτη ματιά, ίσως ξενίσει τον αναγνώστη. Πόσω μάλλον όταν η Μπριγκίτε τού γνωρίζει αμέσως μόλις κατεβαίνουν από το καράβι, τον σύντροφό της, τον Γέρο, διαμορφώνοντας έτσι αυτόματα ένα εν δυνάμει ερωτικό τρίγωνο. Ίσως λοιπόν είδε κάτι στην προσωπικότητά της Μπριγκίτε που τον τράβηξε, αλλά από την άλλη, ίσως να υπήρχε και κάτι παραπάνω, το οποίο έδρασε ως καταλύτης και βεβαίως θα φανεί στην πορεία της ανάγνωσης. - «Κοίτα, δεν είμαι ακριβώς αυτό που θα ‘λεγες μια τυπική γυναίκα», του λέει. Είναι αυτή η πρόταση που τον γοήτευσε και θέλησε να την εξερευνήσει;
Νομίζω πως την ώρα που ξεστομίζει η Μπριγκίτε αυτή την ατάκα, ο ήρωάς μας ήδη το έχει καταλάβει αυτό. Προερχόμενος από μια ηθελημένα βαρετή καθημερινότητα, ο ήρωάς μας φαίνεται να έλκεται από τον συνδυασμό «όμορφη και μυστηριώδης». Εκείνη τη στιγμή δείχνει ευάλωτος και έτοιμος να πιαστεί στα δίχτυά της Μπριγκίτε, ή ακόμα και στο… κεχριμπάρι της! - Γέρος. Έτσι συστήνει τον συνοδό της με αέρα κοσμοπολίτη, η ηρωίδα σας. Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα του θα μας απασχολήσει, με δεδομένο πως έχουμε μπροστά μας αρκετές σελίδες δράσης;
Το βασικό στοιχείο, όχι μόνο του Γέρου, αλλά και των τριών ηρώων, είναι ότι όπως μιλούν, κινούνται και αλληλοεπιδρούν, ο αναγνώστης αισθάνεται ότι υπάρχει κάτι παραπάνω. Ότι κάτι δε λέγεται, ή δεν μπορεί να ειπωθεί. Ότι κάτι κρύβεται, κάποια κινητήρια δύναμη που ωθεί τους ήρωες να συμπεριφερθούν αναλόγως. Ο Γέρος συγκεκριμένα, δείχνει πολύ άνετος στη γνωριμία του με τον αρκετά νεαρότερο ήρωα. Μπορεί να εμφανίζεται ελαφρώς πειραγμένος σε κάποιες στιγμές, αλλά όχι κάτι έντονο ή δραστικό, όπως θα περιμέναμε. Αυτό το στοιχείο του Γέρου λοιπόν είναι και το πιο ενδιαφέρον: Ότι αφήνει χώρο στον «εισβολέα»… - Η ελληνική αστυνομική λογοτεχνία δείχνει να κερδίζει τους αναγνώστες τα τελευταία χρόνια. Γιατί άργησε να συμβεί αυτό;
Ίσως είναι συνδυασμός γεγονότων και συνθηκών. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει άνθηση στην ελληνική αστυνομική λογοτεχνία. Γράφονται πολλά και ενδιαφέροντα βιβλία τα οποία δεν υστερούν σε κάτι από τα ξένα. Οι Έλληνες αναγνώστες ίσως ήταν πιο σκεπτικοί στην αρχή και προτιμούσαν τη «σιγουριά» των ξένων, μεγάλων ονομάτων, αλλά σιγά-σιγά, εμείς οι συγγραφείς με την ποιότητα των κειμένων μας, νομίζω πως καταφέραμε και τους κερδίσαμε. - Οι ανατροπές και η συνεχής δράση είναι τα μόνα όπλα ενός καλού αστυνομικού μυθιστορήματος;
Σίγουρα όχι. Κάθε συγγραφέας έχει ένα προσωπικό στυλ και χρησιμοποιεί όποια όπλα γνωρίζει καλά πώς να τα χειρίζεται. Κάποιες φορές μπορεί και να ρισκάρει, με αμφίβολο βεβαίως αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, στα προηγούμενα δύο βιβλία μου όντως υπήρχε συνεχής δράση, από την αρχή ως το τέλος και αρκετές ανατροπές. Στο τελευταίο όμως βιβλίο μου, το κεχριBARι, όλο το πρώτο μέρος του βιβλίου σχεδόν κινείται στα όρια του «ρομάντζου». Υπάρχει μηδενική δράση και καμία ανατροπή, αλλά αντίθετα χτίζεται σελίδα με σελίδα η αγωνία και δείχνει να συσσωρεύεται μια δυναμική στα σωθικά των ηρώων, έτοιμη να ξεσπάσει. Και βεβαίως κάποια στιγμή, ξεσπάει… - Η έντονη βία, οι αμέτρητοι φόνοι και το αίμα να βάφει κόκκινη κάθε σελίδα, πόσο κάνει πιο ελκυστικό ένα βιβλίο;
Γούστα είναι αυτά. De gustibus non est disputandum, όπως λέει και η γνωστή λατινική φράση. Σε κάποιους αρέσει να διαβάζουν ή και να βλέπουν τη βία, σε άλλους να τη φαντάζονται και σε άλλους βεβαίως δεν αρέσει καθόλου η όποια επαφή με βία. Προσωπικά μου αρέσει κάτι ενδιάμεσο. Θέλω να έχω σκηνές που οι αναγνώστες μόνοι τους να κάνουν εικόνες, αλλά και κάποιες σκηνές -σίγουρα λιγότερες- που θέλω να δώσω στον αναγνώστη τη δική μου οπτική, ή μάλλον την οπτική του πρωταγωνιστή μου. - Είναι πολλοί εκείνοι που ισχυρίζονται, πως γενικά, η αστυνομική λογοτεχνία έχει πάρει τα πάνω της, εξαιτίας της έντονης παρουσίας της σκανδιναβικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Το πιστεύετε;
Μπορώ να σας απαντήσω μόνο προσωπικά και, ναι, για μένα τουλάχιστον αυτό επιβεβαιώνω πως ισχύει. Ένας από τους πρώτους μυθιστοριογράφους που με επηρέασαν και θαύμασα ήταν ο Στιγκ Λάρσον με τη διάσημη τριλογία του. Βεβαίως μετά διάβασα και πολλούς άλλους, όχι μόνο Σκανδιναβούς, αλλά θυμάμαι πολύ έντονα το ότι μετά την ανάγνωση των βιβλίων του Λάρσον σκέφτηκα για πρώτη φορά το ενδεχόμενο να γράψω κι εγώ κάτι.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Είναι απλό: είτε θα πεθάνω, είτε θα ξαναγεννηθώ.
Πιάνω την κάννη και τη στρέφω στο μέτωπό μου.
Δεν ξέρω αν η ιδέα που μου καρφώθηκε στο κεφάλι θα πιάσει. Δεν έχω χρόνο να το σκεφτώ. Το επόμενο που μου καρφώνεται στο κεφάλι είναι μια σφαίρα.
Είναι απλό: είτε θα πεθάνω, είτε θα ξαναγεννηθώ…
Ένας άντρας αποφασίζει να πάει μερικές μέρες στην Άνδρο για να διευθετήσει μια υπόθεση κληρονομιάς. Πάνω στο καράβι γνωρίζει μια κοπέλα, την Μπριγκίτε, και κατεβαίνουν μαζί στο λιμάνι του Γαυρίου. Η Μπριγκίτε του συστήνει τον αρκετά μεγαλύτερο σύντροφό της, τον Γέρο, ιδιοκτήτη του μοναδικού τζαζ μπαρ του νησιού. Από την πρώτη στιγμή της συνάντησης φαίνεται πως κάτι δεν πάει καλά στη σχέση του ζευγαριού. Έτσι δεν αργεί να σχηματιστεί ένα παράξενο ερωτικό τρίγωνο, μέχρι που το παρελθόν χτυπάει την πόρτα των τριών ηρώων και οι σκελετοί αρχίζουν να βγαίνουν από την ντουλάπα του καθενός, διψώντας μονάχα για αίμα.
Βιογραφικό
Ο Δώρος Αντωνιάδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1974 και ζει στην Αθήνα με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Το πρώτο του βιβλίο (Στο μάτι του ταύρου, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2015) περιλαμβανόταν στη βραχεία λίστα του βραβείου πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα της Εταιρείας Συγγραφέων και θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2022 στα αλβανικά από τις εκδόσεις Dituria, ενώ το δεύτερo βιβλίο του (memento mori, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018) περιλαμβανόταν στη βραχεία λίστα των κρατικών βραβείων λογοτεχνίας της Κύπρου και κυκλοφορεί ήδη από την άνοιξη του 2021 στα αλβανικά και πάλι από τις εκδόσεις Dituria.
Τον Οκτώβριο του 2021 κυκλοφόρησε και το τρίτο βιβλίο του από τις εκδόσεις Καστανιώτη, ένα noir μυθιστόρημα με τον τίτλο κεχριBARι.
Στο προσωπικό του blog dorosantoniadis.com γράφει για τα βιβλία που διαβάζει και τις ταινίες που βλέπει, αλλά συχνά γράφει και μικρές ιστορίες για τον κόσμο που ζει.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.