Η Σολέν, μια επιφανής και εργασιομανής δικηγόρος, στα 40 της καταπλήσσεται από την αυτοκτονία του πελάτης της Σαιν – Κλαίρ, λίγο μετά την απόφαση – καταπέλτη των δικαστών, φέρνοντας στη ζωή της αναβρασμό και θύελλες.
Από τα 22 της, εργάζεται σκληρά χωρίς διαλείμματα, με όλον αυτόν τον φόρτο εργασίας να έχει αφαιρέσει από τη ζωή της πολύτιμες στιγμές χαλάρωσης, ανάπαυλας και ξεγνοιασιάς.
Μετά την αποτρόπαια πράξη του πελάτη της στην οποία ήταν θεατής, επισκέπτεται κάποιον ψυχίατρο, ο οποίος τη συμβουλεύει να ρίξει τους εργασιακούς της τόνους διότι πάσχει από κατάθλιψη. Η ίδια δεν έχει το σθένος να περάσει ξανά τις πύλες του δικαστικού μεγάρου και ακολουθούμενη τις συμβουλές του γιατρού, θα αλλάξει ρότα στην ήδη άψογα τακτοποιημένη ζωή της.


Ο εθελοντισμός, που έρχεται σαν προτροπή, στην αρχή δεν τη δελεάζει, αλλά σταδιακά θα γίνει η σανίδα σωτηρίας της, το φως που αχνοφέγγει από το άχαρο τούνελ της ζωής της και ο υπεύθυνος του συλλόγου «η πένα της αλληλεγγύης» Λεονάρ, θα τοποθετήσει το πρώτο λιθαράκι στη νέα της ζωή.
Θα αναλάβει χρέη γραφιά στο Μέγαρο των γυναικών, μια εστία που φιλοξενεί άστεγες, περιθωριοποιημένες, αλκοολικές και κακοποιημένες γυναίκες, απόμακρες και δύσπιστες, για να τις βοηθήσει με τις γραφειοκρατικές τους υποθέσεις. Σιγά – σιγά, συναναστρεφόμενη μαζί τους, ερήμην της θα συντελεστεί η πολυπόθητη μεταμόρφωσή της και μια ελπιδοφόρα αύρα θα την γυροφέρνει. Θα επιστρέψει στον κόσμο της γραφής, στις οικίες λέξεις που τη συντρόφευαν κάποτε και θα τολμήσει πολλά.


Η Μπλανς και ο Αλμπέν, ένα ζευγάρι που έζησε μια άλλη εποχή, θα μας παραδειγματίσει με τη στάση του και την επιμονή του και θα προσδώσει στο βιβλίο, μεστά συναισθήματα που αφορούν την αγάπη για τη ζωή, για τον συνάνθρωπο και για έναν καλύτερο κόσμο. Και οι δύο έχουν καταταγεί στον Στρατό της Σωτηρίας και παρά τα 6 παιδιά που έχουν αποκτήσει, συνεχίζουν με σθένος να προσφέρουν βοήθεια όπου και όποτε τους καλεί η οργάνωση.
Ο Αλμπέν αθεράπευτα ερωτευμένος με την Μπλανς, στέκεται δίπλα της ακοίμητος φρουρός και προστάτης σε κάθε της βήμα. Η Μπλανς είναι πεισματάρα, αγωνίστρια με έντονη προσωπικότητα, ευαίσθητη και συνάμα δυναμική, πάσχει όμως από πνευμονοπάθεια. Δεινή ομιλήτρια, σαρώνει το Παρίσι απ’ άκρη σε άκρη, συγκεντρώνει τα απαραίτητα χρήματα και επισκευάζει ένα κτήριο που θα φιλοξενεί άστεγες και κατατρεγμένες γυναίκες. Παλεύει, παρακαλεί, υπομένει, απαιτεί και φτάνει νικήτρια στο στόχο της.


Ένα ζευγάρι παιδικά σοσόνια, μια επιστολή προς τη βασίλισσα Ελισάβετ, ένα γράμμα διαμαρτυρίας σε ένα σούπερ μάρκετ, ο ακρωτηριασμός γεννητικών οργάνων και δη η λεγόμενη κλειτοριδεκτομή, το γράμμα προς τον Χαλιντού, η Σύνθια μια πληγωμένη μητέρα, μια περίεργη πρόταση γάμου, οι ιστορίες πολλών από τις οικότροφους, η Ίρις που έχει αλλάξει φύλλο, η φύλακας του πλυσταριού Ρενέ, η άστεγη που κινεί το ενδιαφέρον της Σολέν, Λίλη αλλά και ένας θάνατος που κατακεραυνώνει, είναι μερικά από τα πράγματα που θα μας απασχολήσουν κατά την ανάγνωση της γλαφυρής ιστορίας.
Το βιβλίο παρουσιάζει δύο διαφορετικές ιστορίες, έχοντας έναν κοινό κρίκο. Οι ζωές των δύο γυναικών εξιστορούνται παράλληλα και ταξιδεύουμε από το παρόν στο μακρινό παρελθόν, ξετυλίγοντας το κουβάρι της συγκινητικής ιστορίας. Οι γυναίκες της ιστορίας, οι θριαμβεύτριες, καθεμία για το δικό της λόγο θα μας αφυπνίσουν με τη στάση τους και θα μας θυμίσουν ότι η ζωή αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Λετισιά Κολομπανί, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…οι μεγάλοι έρωτες και τα μεγάλα σχέδια μετριούνται με πήχη τα ρίσκα που παίρνουμε για χάρη τους…

Αξίζει να αναφέρω εδώ ότι τα στοιχεία που αναφέρονται για τη Μπλανς Πέρος είναι πραγματικά και είναι εκείνα που θα δώσουν ώθηση στην πένα της Σολέν για να αρχίσει επιτέλους το δικό της ταξίδι…

Η Λετισιά Κολομπανί είναι ηθοποιός, σεναριογράφος, σκηνοθέτιδα και θεατρική συγγραφέας. Έχει σκηνοθετήσει δύο ταινίες μεγάλου μήκους, το Μ’ αγαπά… δε μ’ αγαπά και το Οι γυναίκες των ονείρων μου, οι οποίες έχουν προβληθεί και στην Ελλάδα.
Η Πλεξούδα, το πρώτο της μυθιστόρημα, γνώρισε τεράστια επιτυχία στη Γαλλία, μεταφράστηκε σε περισσότερες από 40 γλώσσες και απέσπασε είκοσι τρία λογοτεχνικά βραβεία. Το μυθιστόρημά της Οι θριαμβεύτριες (Les victorieuses, Εκδόσεις Πατάκη, 2022) κυκλοφόρησε το 2019, ενώ ετοιμάζεται η τηλεοπτική του μεταφορά.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave