Ο Γιώργος, γεννημένος το 1902 στις Σέρρες, τον Σεπτέμβριο του 1920 θα κατέβει στην Αθήνα για σπουδές στη Νομική.
Έχοντας στη βαλίτσα του νωπές τις μνήμες από τον εκτοπισμό στη Βουλγαρία το 1913, τις φωτιές που λεηλάτησαν τα πάντα γύρω του και τις βαναυσότητες κατά των Ελλήνων, αφήνει πίσω του την οικογένειά του και με πολλά όνειρα ζωσμένος, ανοίγει έναν νέο κύκλο στη ζωή του, εκείνο των σπουδών.
Λάτρης της μουσικής αλλά και της γης, τρία χρόνια αργότερα θα γραφτεί στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών διψώντας να μάθει νέους τρόπους καλλιέργειας της γης, θα οριστεί πρόεδρος του Παμμακεδονικού Φοιτητικού Συλλόγου μιας και έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί άριστα τον λόγο και παράλληλα με τις σπουδές του, για βιοποριστικούς λόγους θα εργάζεται ως χειριστής σε τηλεγραφείο.
Αδάμαστο πνεύμα που ρισκάρει, τολμά και διεκδικεί, θα βρεθεί αντιμέτωπος πολλές φορές με περιπέτειες και γεγονότα, που θα σημαδέψουν τη ζωή του και θα τον βάλουν στο στόχαστρο. Μια προκήρυξη Βούλγαρων φοιτητών, οι επιδιώξεις τους για τη Μακεδονία, το ημερολόγιον Θεσσαλονίκης του έτους 1926, η κατάληψη ενός βαγονιού αμαξοστοιχίας και η συναυλία του φοιτητικού συλλόγου, είναι κάποια από τα πολλά για τα οποία γίνεται λόγος στο βιβλίο.
Η Ίλια και το πέπλο μυστηρίου που την καλύπτει, η σπηλιά του Κύκλωπα, μια γυναίκα σκοτωμένη πλάι στο ποτάμι, η ιστορία της 12χρονης Αίγλης, η Θέκλα με τη λουλουδάτη ρόμπα που θα παίξει κομβικό ρόλο στην ιστορία, ο Δήμος που ξαφνικά μπήκε στη ζωή του Γιώργου, η γνωριμία του τελευταίου με τη Βάσω στο θέατρο και ένα αντίο που στοιχίζει, κρατούν τη σκυτάλη των γεγονότων και οδηγούν τον αναγνώστη στα χνάρια της ζωής του πρωταγωνιστή που κάθε άλλο παρά ήρεμη είναι.
Το όνειρό του για έναν νέο αμπελώνα παίρνει σάρκα και οστά, η δημιουργία οικογένειας είναι προ των πυλών παρόλα τον ελεύθερο χαρακτήρα του και η ταραχώδης κατάσταση της Ελλάδας, παρεμβάλλεται στο βιβλίο, δημιουργώντας έτσι ένα θυελλώδες σκηνικό.
Η τσιγγάνα Μαριώ και η μοίρα που είδε γραμμένη στο χέρι, η βόλτα με τη Λευκή, η βύθιση του καταδρομικού Έλλη, ο πόλεμος του ’40, η αδερφή Βούλα μια άβουλη γυναίκα που κρέμεται από τις πλάτες του Γιώργου, οι κουβέρτες στα παράθυρα για να κρύψουν το φως, τα καταφύγια που προφυλάσσουν, η γιαγιά που δεν φοβάται τους βομβαρδισμούς, ένας σταυρός που πάνω του έχει αίματα παιδιού, ο βαρύς χειμώνας του 1941 – 1942, τα συσσίτια και τα θύματα πείνας, η απαγόρευση της κυκλοφορίας, η μικρή Εβραία Βέθρα, ο διχασμός και ο Έλληνας που προδίδει τον Έλληνα, δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο, εντείνοντας την αγωνία για την εξέλιξη της ιστορίας.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Αμαλίας Αστερίου, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…ζωή και θάνατος, έννοιες αντίθετες, και στη μέση ο Θεός. Σου γνέφει ή σε αναγκάζει να τον φωνάξεις…
Ο ατρόμητος Γιώργος που στοχοποιημένος χρόνια τώρα συνεχίζει τη ζωή του χωρίς φόβο βάζοντάς της σε κίνδυνο και ο Δήμος που μισεί και συνάμα φθονεί τον ευεργέτη του και στο τέλος θα αρπάξει ότι δεν του ανήκει, θα δώσουν μαθήματα ζωής και θα κλείσουν την αυλαία μιας πολυτάραχης ιστορίας.
Τρεις γυναίκες έμειναν χαραγμένες στην ψυχή του Γιώργου, τρεις γυναίκες που τον αγάπησαν, τον φρόντισαν και τον θρήνησαν, τρεις γυναίκες που στάθηκαν στο πλευρό του και τον τίμησαν, τρεις γυναίκες που κέρδισαν, πόνεσαν και απώλεσαν.
Η Αμαλία Αστερίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Φαρμακευτική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Ιατρική στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε Καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Διευθύντρια του Εργαστηρίου Κλινικής Βιοχημείας της Ιατρικής Σχολής στο Νοσοκομείο ΑΤΤΙΚΟ. Έχει μεγάλη συγγραφική και ερευνητική εμπειρία στους τομείς της Επιστήμης της. Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με την Ιστορία, την Συγγραφή, την Ποίηση. Μέλος του Συλλόγου Ιατρών Φίλων του Λόγου, της Τέχνης, της Μουσικής. Μέλος της Εταιρείας Ιατρών-Λογοτεχνών με δημοσιεύσεις στο profile της Εταιρείας. Ζει στην Αθήνα. Το διήγημά της «Η Κόκκινη Μαντήλα» τιμήθηκε από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά το 2018, « Έπαινος για βιβλίο βραχείας φόρμας». Το διήγημα «Θάλασσα» βραβεύτηκε στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό 2020-2021 των Εκδόσεων Ηλιαχτίδα και δημοσιεύτηκε στο «Φως της Ηλιαχτίδας», 2021. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί στη συλλογική έκδοση «34 γιατροί γράφουν ποίηση», Athenian Science Publishers, 2022.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός.
Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.