Συγγραφέας του βιβλίου «Μαρουσώ» – Εκδόσεις «Ελληνικά γράμματα»
Η Μαρουσώ, γεννήθηκε στη μαγευτική Καππαδοκία, μια νύχτα με δυο φεγγάρια γι’ αυτό και είναι ξεχωριστή. Η ηρωίδα του Θεόδωρου Λιμήτσιου, δε μας είναι άγνωστη. Είναι η Μαρουσιάνα του προηγούμενου μυθιστορήματός του αγαπήσαμε. Η ζωή της πολυκύμαντη με τη δυστυχία και την ευτυχία να εναλλάσσονται συνεχώς, σ΄ ένα ταξίδι με πολλούς σταθμούς, πολλά ερωτήματα, δυνατές αγάπες και μεγάλες απώλειες. Όπως λέει στο Vivlio-life ο συγγραφέας «Η Μαρουσώ υπήρξε. Ήταν όντως η μαμή στο ορεινό χωριό της Πίνδου… Το πώς έφτασε μέχρι εκεί μου το αφηγήθηκε η ίδια στα όνειρά μου και την επόμενη μέρα ξεκίνησα να γράφω την ιστορία της».
Μια ηρωίδα γεμάτη μυστήριο, χαρακτηρίζετε την ηρωίδα σας τη Μαρουσώ. Βάλτε μας στον κόσμο αυτής της γυναίκας.
Η Μαρουσώ-Μαρουσιάνα του «Εγώ μεγάλωνα για σένα…» ήταν πάντα μια ηρωίδα γεμάτη μυστήριο. Μέχρι τότε όμως γνώριζα πολύ λίγα πράγματα γι’ αυτήν. Και αυτό ήταν που με παρακίνησε να ψάξω πίσω στο χρόνο και να προσπαθήσω να ανακαλύψω πού κρύβεται όλο αυτό το μυστήριο. Πού αλλού; Στα βάθη της Ανατολίας· στη μαγευτική Καππαδοκία. Σε ένα σεληνιακό τοπίο σχεδόν σουρεαλιστικό, με υπόγειες πόλεις, θεόρατους πέτρινους βράχους που μοιάζουν με καμινάδες και μια ιστορία χαμένη στα βάθη των αιώνων. Εκεί κάνει τα πρώτα της βήματα και σιγά σιγά ανακαλύπτει το μέλλον της αλλά και το παρελθόν της.
Ποιο ρόλο θα παίξει στη ζωή της το γεγονός πως γεννήθηκε «τον μήνα με τα δυο φεγγάρια…»;
Το μήνα με τα δυο φεγγάρια σε ένα τέτοιο μυστηριακό τόπο και ειδικά τη νύχτα που λάμπει ολόγιομο στον ουρανό το μπλε φεγγάρι, μπορούν να γεννηθούν μόνο ξεχωριστοί άνθρωποι. Άνθρωποι που ήρθαν στον κόσμο για κάποιο λόγο. Έτσι και η Μαρουσώ.
Από την Καππαδοκία στην Κωνσταντινούπολη, με πολλά πρόσωπα να συντροφεύουν την πρωταγωνίστριά σας. Ποια είναι όμως εκείνοι οι δευτεραγωνιστές που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή της;
Άλλος ένας γοητευτικός τόπος. Στην Κωνσταντινούπολη ένας από τους δευτεραγωνιστές της ιστορίας, ο Στεφανόπουλος θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη συνέχεια του ταξιδιού της Μαρουσώς. Άραγε θα καταφέρει να κερδίσει τον αγώνα που ξεκίνησε ενάντια στον γιό του τον Γιωργή;
Ας μείνουμε στη σχέση της με τον Γιωργή. Πώς θα τη χαρακτηρίζατε;
Μια απρόσμενη γνωριμία, ένας απρόσμενος γάμος, ένα απρόσμενο τέλος. Ο πρώτος και ο μοναδικός έρωτας της Μαρουσώς που την πήρε απ’ το χέρι και την έκανε να πιστέψει πως δεν είναι μόνη σ’ αυτή τη ζωή. Πως έχει επιτέλους μια οικογένεια που την αγαπάει και τη νοιάζεται. Η σχέση τους από την αρχή στηρίζεται σε μια λεπτή κλωστή αλλά η αγάπη τους την κρατάει ζωντανή. Για πόσο όμως…;
Η ζωή της δεν είναι εύκολη. Πολυκύμαντη τη χαρακτηρίζετε «όπου η νηνεμία έπεται της καταιγίδας, το φως ακολουθεί το σκοτάδι και το γέλιο εναλλάσσεται με το κλάμα». Δώστε μας μια γεύση από την καταιγίδα, το σκοτάδι και το κλάμα της.
Ένα απρόσμενο γεγονός την οδηγεί στην ευτυχία και στη στιγμή γίνεται δυστυχισμένη. Εκεί που νομίζει πως είναι κοντά στο να ξεδιαλύνει έναν απ’ τους πολλούς γρίφους έρχεται το βαθύ σκοτάδι και τη γυρίζει πάλι στην αρχή. Όταν επιτέλους τα πράγματα μπαίνουν σιγά σιγά σε μια σειρά και το γέλιο αρχίζει να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό της, βρίσκεται αντιμέτωπη με την απώλεια.
Έρχεται η στιγμή που η Μαρουσώ φθάνει στην Ελλάδα και τη συναντούμε, πια, στον Βόλο, το Πήλιο και την Πίνδο. Μιλήστε μας γι’ αυτή την πορεία ζωής.
Ο Βόλος είναι ο δεύτερός της σταθμός σ’ αυτό το ταξίδι. Η τουρκοκρατούμενη Θεσσαλία του 1880 ετοιμαζόταν να υποδεχτεί τους απελευθερωτές της. Η Μαρουσώ φτάνει στον Βόλο με τον Βασίλη που περιμένει πώς και πώς αυτή τη μέρα που θα τους λυτρώσει από τον τούρκικο ζυγό. Λίγο πριν ξεκινήσει για τα ορεινά της Πίνδου που είναι ο τελευταίος της σταθμός άρχισε πραγματικά να πιστεύει πως κάτι ανώτερο κρατούσε το τιμόνι σ’ αυτό το μεγάλο και γεμάτο δυσκολίες ταξίδι της.
Στο μυθιστόρημά σας χρησιμοποιήσατε κάποια τουρκικά ονόματα τη σημασία των οποίων μας δίνετε στο τέλος του βιβλίου. Αυτή η σημασία ήταν που σας ώθησε να τα συμπεριλάβετε στην ιστορία;
Είμαι της γνώμης ότι το όνομά μας ακόμα κι αν περνάει από γενιά σε γενιά καθορίζει και την προσωπικότητά μας. Μας δίνεται για κάποιο λόγο και έχει ιδιαίτερη σημασία για τον καθένα ξεχωριστά. Όπως και το όνομα του Θάνου στο «Εγώ μεγάλωνα για σένα…» που του δόθηκε για να είναι αθάνατος.
Τα τούρκικα ονόματα έχουν όλα πίσω τους μια κρυμμένη λέξη που τα κάνει ξεχωριστά γι’ αυτό και στο μυθιστόρημα αφού έγραψα λίγα λόγια για τον κάθε χαρακτήρα, έψαξα να βρω το όνομα που τον χαρακτηρίζει.
Το δεύτερο που ξεχωρίζουμε ως αναγνώστες είναι οι βλάχικες λέξεις που χρησιμοποιείτε και είναι ευπρόσδεκτες στην ανάγνωση. Έχετε κάποια σχέση με τη βλάχικη διάλεκτο και την τουρκική καθημερινότητα που τόσο γλαφυρά μας μεταφέρατε;
Είμαι μισός βλάχος και μεγάλωσα μέσα στη βλάχικη γλώσσα αλλά ποτέ δεν έμαθα να τη μιλάω. Μόνο κάποιες καθημερινές προτάσεις και σκόρπιες λέξεις. Με την Τουρκία δεν έχουμε γνωριστεί ποτέ. Δεν είχα σχέση μαζί της άσχετα αν πάντα κάτι με τραβούσε προς τα εκεί. Όταν αποφάσισα να γράψω το μυθιστόρημα άρχισα να οργανώνω ένα ταξίδι στην Καππαδοκία και στην Κωνσταντινούπολη για να γνωρίσω από κοντά τα μέρη που περπάτησε πριν χρόνια η Μαρουσώ. Δυστυχώς όμως λόγω της πανδημίας δεν κατάφερα ποτέ να κάνω αυτό το ταξίδι και αρκέστηκα σε βιβλία και ντοκιμαντέρ για την εποχή εκείνη.
Ποια είναι η Ελένη Καρακάση, η φωτογραφία της οποίας όντως «έντυσε μαγικά το εξώφυλλο του βιβλίου»;
Με την Ελένη μας ενώνουν είκοσι χρόνια φιλίας. Τη θαυμάζω σαν ηθοποιό, σαν τραγουδίστρια αλλά πολύ περισσότερο σαν άνθρωπο. Θυμάμαι ακόμη την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε για τις ανάγκες μιας θεατρικής παράστασης. Αν και τα τελευταία δέκα χρόνια λόγω της εγκατάστασής μου στη Βιέννη είμαστε μακριά δεν πάψαμε ποτέ να είμαστε σε επικοινωνία. Όταν σκεφτόμουνα για το εξώφυλλο του βιβλίου ήθελα να χρησιμοποιήσω ένα πρόσωπο που θα μπορούσε να έμοιαζε με τη Μαρουσώ, έτσι τουλάχιστον όπως εγώ την είχα φανταστεί. Λίγες μέρες αργότερα είδα τη φωτογραφία. Αυτή είναι η Μαρουσώ είπα μέσα μου. Την Ελένη την παρακολουθούσα τα δύο τελευταία χρόνια καθημερινά στις “Άγριες Μέλισσες” να ενσαρκώνει το ρόλο της Ρίζως, της μαμής αλλά ποτέ δεν μου πέρασε απ’ το μυαλό ότι θα μπορούσε να είναι η Μαρουσώ. Και πιστεύω πως δεν έκανα λάθος. Θα μπορούσα να πω πως ήταν γραφτό να γίνει έτσι. Ίσως όμως και να ήταν τυχαίο. Ποτέ δεν θα μάθω την αλήθεια…
Η Μαρουσώ, υπήρξε κάπου, κάποτε; Ή είναι ένα πρόσωπο που γέννησε μόνο η φαντασία σας;
Η Μαρουσώ υπήρξε. Ήταν όντως η μαμή στο ορεινό χωριό της Πίνδου που διαδραματίζεται το «Εγώ μεγάλωνα για σένα…». Το πώς έφτασε μέχρι εκεί μου το αφηγήθηκε η ίδια στα όνειρά μου και την επόμενη μέρα ξεκίνησα να γράφω την ιστορία της.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τον μήνα με τα δύο φεγγάρια, όταν λάμπει στον ουρανό το μπλε φεγγάρι, γνέθουν οι Μοίρες το νήμα της ζωής. Μια τέτοια νύχτα έρχεται στον κόσμο η Μαρουσώ. Έτσι ξεκινάει η περιπέτεια της ζωής της. Μιας ζωής πολυκύμαντης, όπου η νηνεμία έπεται της καταιγίδας, το φως ακολουθεί το σκοτάδι, και το γέλιο εναλλάσσεται με το κλάμα. Η ιστορία της Μαρουσώς ξεκινάει το 1830 από τα βάθη της Ανατολίας, στη μακρινή και γοητευτική Καππαδοκία, περνάει από την πολύβουη Κωνσταντινούπολη και την κοσμοπολίτικη Σμύρνη, τον Βόλο και το Πήλιο, για να φτάσει έως τα αγέρωχα βουνά της Πίνδου, εκεί όπου η Θεσσαλία αγκαλιάζει την Ήπειρο. Η Μαρουσώ, μια ηρωίδα γεμάτη μυστήριο που το παρελθόν της χάνεται στο έρεβος της λήθης. Το παρόν της φωτίζεται από την αγάπη για τους ανθρώπους και τη ζωή. Το μέλλον της, άδηλο, όπως η μοίρα… μοιραίνει. Η αινιγματική Μαρουσιάνα του Εγώ μεγάλωνα για σένα… σε αυτό το βιβλίο γίνεται η πρωταγωνίστρια, η νεαρή Μαρουσώ, που ταξιδεύει παλεύοντας να ξεδιαλύνει τους γρίφους της ζωής της.
Βιογραφικό
Ο Θεόδωρος Λιμήτσιος γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας το 1976. Το 1999 αποφοίτησε από τη δραματική σχολή «Αρχή». Από το 1999 μέχρι το 2011 συμμετείχε σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές στην Ελλάδα. Το 2011 μετακόμισε στη Βιέννη, όπου συνεργάστηκε με το voiceactors, at (G.Licandro). Την ίδια χρονιά δημιούργησε στη Βιέννη ελληνοαυστριακό θίασο «… προς τον ήλιο», όπου διατηρεί μέχρι σήμερα τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.