Συγγραφέας του βιβλίου «www.Dialogos.gr» – Εκδόσεις «Κέφαλος»
Πέντε νέους ανθρώπους, που ζουν στην Ελλάδα του σήμερα κι έρχονται κοντά μέσα από τη συνεργασία τους για τη δημιουργία ενός συλλογικού λογοτεχνικού έργου, γνωρίζουμε στο μυθιστόρημα του Κώστα Λίχνου. Στις σελίδες του θίγει την αποξένωση του σύγχρονου ανθρώπου και την απελπισμένη του προσπάθεια να επικοινωνήσει με τον εαυτό του και τους άλλους, τα φλέγοντα ζητήματα και τις αγωνίες της εποχής μας αλλά και το ρόλο της τέχνης σήμερα. Μιλώντας στο Vivlio-life ο συγγραφέας, χαρακτήρισε το διάλογο των πέντε ηρώων του σπαρακτικό, εξηγώντας πως η συγγραφή αυτού του βιβλίου ήταν αποτέλεσμα σπαραγμού αφού «σε αυτόν συμμετέχουν άτομα απελπισμένα που αναζητούν αγωνιωδώς διέξοδες λύσεις στη ζωή τους». Το βιβλίο τοποθετείται στο έτος 2015, «μια χρόνια που έχει χαρακτηριστεί ως η πιο ταραχώδης της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας».
Το βιβλίο σας δεν είναι τίποτε άλλο από την τοιχογραφία – όπως λέτε – της ελληνικής πραγματικότητας. Άραγε ο προβληματισμός γι αυτή την τοιχογραφία είναι ο λόγος που γράψατε αυτό το βιβλίο;
Ένα βιβλίο είναι πολλά πράγματα, αλλά αποκτά και διαφορετικές σημασίες ανάλογα με τον εκάστοτε αναγνώστη του. Εν μέρει, το βιβλίο μου αποτελεί και μια τοιχογραφία της ελληνικής πραγματικότητας, αλλά υπερβαίνει αυτήν χρονικά και γεωγραφικά. Οι στοχασμοί που αναπτύσσονται στο βιβλίο, αφορούν ζητήματα που έχουν απασχολήσει διαχρονικά την ανθρώπινη διάνοια σε κάθε σημείο του πλανήτη. Και αυτός είναι ο λόγος, που στον Διάλογο των πέντε πρωταγωνιστών πραγματοποιούνται τόσες πολλές αναφορές σε Έλληνες αλλά και ξένους λογοτέχνες και φιλοσόφους. Το θέμα της επικοινωνίας αναμεταξύ των ανθρώπων, της αυτογνωσίας, της αλληλεπίδρασης του κοινωνικού υποκειμένου με την συλλογικότητα που το υπερβαίνει -καθώς και άλλα πολλά ζητήματα που θίγονται στο βιβλίο-, είναι ζητήματα οικουμενικά. Παρ’ όλ΄ αυτά, ξετυλίγονται πάνω στη βάση της Ελληνικής πραγματικότητας και αναπτύσσονται επικαιροποιημένα. Το ζήτημα της επικοινωνίας, για παράδειγμα, δεν τίθεται σε κάποιο αόριστο υπαρξιστικό πλαίσιο, αλλά διερευνάτε μέσα στις σημερινές αποξενωτικές συνθήκες.
Πέντε χαρακτήρες απεικονίζονται σ’ αυτή την τοιχογραφία. Ας τους παρατηρήσουμε μέσα από τα δικά σας μάτια.
Μέσα από τα δικά μου μάτια, θα τους παρατηρήσετε διαβάζοντας το βιβλίο. Σε τελική ανάλυση όμως, πρόκειται για χαρακτήρες ιδιαίτερους, μα συνάμα και συνηθισμένους. Έτσι τους αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον. Είναι πέντε νέοι άνθρωποι, μεγαλωμένοι στην Ελλάδα του σήμερα, με διαφορετικές καταβολές ο καθένας, διαφορετικές -όχι αντικρουόμενες απόλυτα- πεποιθήσεις, που έρχονται σε επικοινωνία, και μέσα από τον Διάλογό τους, επιχειρώ να θίξω τα φλέγοντα ζητήματα της εποχής μας και τις αγωνίες των ανθρώπων.
Φαντάζομαι πως δεν ψάξατε πολύ για να τους βρείτε και μάλλον είναι φίλοι σας, άνθρωποι που κινούνται γύρω σας, πρόσωπα που παρατηρείτε στο δρόμο, εγώ, ίσως κι εσείς ο ίδιος…
Αυτό, ισχύει απόλυτα και ταυτόχρονα διαρκώς διαψεύδεται. Οι πέντε βασικοί χαρακτήρες του βιβλίου, έχουν αντλήσει πάρα πολλά στοιχεία από πραγματικούς ανθρώπους του περιβάλλοντος μου (φίλους, γνωστούς και συγγενείς), παράλληλα όμως αποτελούν κάτι ποιοτικά διαφορετικά από αυτούς. Ενώ είναι γέννημα θρέμμα της εποχής μας, ταυτόχρονα αποτελούν και συμβολοποιημένα περιγράμματα, μέσα από τα οποία εκφράζονται παραδοσιακές ηθικές, θρησκευτικές, πολιτικές και φιλοσοφικές κοσμοθεωρήσεις. Για να εξηγήσω τι εννοώ, θα αναφέρω πως κάθε χαρακτήρας έχει ένα διαδικτυακό ψευδώνυμο, το όποιο παραπέμπει σε κάποια φιλοσοφική κατηγορία. Ο Βασίλης για παράδειγμα, χρησιμοποιεί το διαδικτυακό ψευδώνυμο “Λάο”, και είναι ένα άτομο επηρεασμένο βαθύτατα από τις αρχαίες Ασιατικές φιλοσοφίας, με αποτέλεσμα να αναφέρεται διαρκώς σε φιλοσόφους όπως ο Κομφούκιος, ο Βούδας και ο Λάο Τσε. Αυτό συμβαίνει με όλους τους χαρακτήρες του βιβλίου. Θα μπορούσες να τους συναντήσεις στην καθημερινότητα σου, μα συνάμα αποτελούν φιλοσοφικά “στερεότυπα”. Ο κεντρικός ήρωας, στον οποίο έχω δώσει και το όνομά μου, έχει δανειστεί αρκετά στοιχεία από μένα, αλλά δεν αποτελεί πιστή απεικόνιση του εαυτού μου σε καμία περίπτωση.
Αναρωτιέμαι κάποιες φορές, βλέποντας όλες αυτές τις διαδικτυακές γνωριμίες, τα like και τα αιτήματα φιλίας, αν μπορούν να βάλουν τα θεμέλια για πραγματικές φιλίες. Κι έτσι θα ήθελα να μου πείτε πόσοι από τους δικούς σας πραγματικούς φίλους προήλθαν από ένα κλικ.
Κατά την γνώμη μου, η διαδικτυακή επαφή, πολύ δύσκολα μπορεί να βάλει τα θεμέλια για πραγματικές φιλίες. Αυτό δεν σημαίνει όμως, πως ευθύνεται αποκλειστικά το μέσο της επικοινωνίας για αυτό (δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση το διαδίκτυο και τα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης). Αυτό που ευθύνεται για την ανεπαρκή επικοινωνία αναμεταξύ των ανθρώπων, είναι οι αποξενωτικές, αλλοτριωτικές, καταπιεστικές και συχνά απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσής του, σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη ασθενικότητα των δυνάμεων εκείνων που μπορούν να εξυψώσουν τον άνθρωπο και να τον βοηθήσουν να επικοινωνεί πληρέστερα με τους άλλους, τον εαυτό του και τον κόσμο (ως δυνάμεις τέτοιες εννοώ φυσικά την τέχνη, την εκπαίδευση, τις συλλογικές δράσεις κλπ).
Δεν είναι το διαδίκτυο που αποξενώνει δηλαδή, απλώς εντείνει -στις παρούσες συνθήκες- την απομόνωση των σημερινών ήδη αποξενωμένων και κοινωνικά περιθωριοποιημένων ατόμων.
Υπάρχουν κοινά στοιχεία στους ήρωές σας πέρα από μια ηλεκτρονική επικοινωνία που τους φέρνει πιο «κοντά»;
Φυσικά και υπάρχουν. Πρώτο και κυριότερο, το γεγονός πως ζουν στο ίδιο περίπου περιβάλλον, την ίδια ακριβώς χρονική στιγμή. Αυτό συνεπάγεται πως έχουν συναφή προβλήματα και ανησυχίες. Δεύτερον, είναι άτομα που δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν και αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους επαφής (όπως αυτή μέσα από το διαδίκτυο). Τρίτον πως είναι άτομα που ασχολούνται εντόνως με την τέχνη. Σε ερασιτεχνικό επίπεδο, όλοι τους γράφουν (άλλος ποίηση, άλλος πεζογραφία, άλλος βιβλιοκριτικές κλπ).
Η χαρά της καλλιτεχνικής δημιουργίας είναι ένα από τα θέματα που τους φέρνει κοντά, και για αυτό μάλιστα προσπαθούν να συνεργαστούν για τη δημιουργία ενός συλλογικού λογοτεχνικού έργου. Αυτή η ενασχόληση και ο προβληματισμός τους για τις τέχνες, αναδεικνύει το ζήτημα γύρω από το ρόλο της τέχνης σήμερα, ως ένα από τα βασικά θέματα του βιβλίου.
Ίσως οι αναγνώστες ταυτιστούν με κάποιον από τους χαρακτήρες σας ανάλογα βέβαια με τη διαδικτυακή τους δραστηριότητα. Ποιος από τους ήρωες που περιγράφετε είναι πιο κοντά στο δικό σας χαρακτήρα;
Όπως προείπα, ο κεντρικός ήρωας (Ο Κώστας) έχει δανειστεί αρκετά στοιχεία από τον χαρακτήρα μου. Το ίδιο ισχύει έως ένα βαθμό και για τους υπόλοιπους ήρωες όμως. Ο αναγνώστης του βιβλίου μπορεί να ταυτιστεί με οποιονδήποτε από αυτούς, ανάλογα τις δικές του θεωρητικές καταβολές και προσλαμβάνουσες. Μπορεί να ταυτιστεί, σε σημεία, με περισσότερους από έναν ή και με κανέναν. Αυτό που θέλω να επισημάνω όμως, είναι πως το βιβλίο δεν περιορίζεται στην διαδικτυακή υπόσταση των χαρακτήρων. Μάλιστα, η αναφορά του σε αυτή είναι περιορισμένη. Στόχος του βιβλίου είναι, να εκπέμψει μια αγωνία για επικοινωνία και Διάλογο, μέσα στις σημερινές πολιτικά ασταθείς και διαβρωτικές, για την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων, συνθήκες· όπου η επαφή των ατόμων έχει αποκτήσει Και διαδικτυακή υπόσταση,
Χαρακτηρίζετε το διάλογο μεταξύ τους σπαρακτικό. Μήπως είναι λίγο βαρύ το επίθετο που επιλέξατε για το χαρακτηρισμό σας;
Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Αυτό, ας το κρίνει ο καθένας. Αυτό που ξέρω με βεβαιότητα είναι, πως για μένα, η συγγραφή αυτού του βιβλίου ήταν αποτέλεσμα σπαραγμού. Το βιβλίο τοποθετείται το έτος 2015, μια χρόνια που έχει χαρακτηριστεί ως η πιο ταραχώδης της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Μια χρόνια που στιγματίστηκε από δυο εκλογικές αναμετρήσεις, κλείσιμο τραπεζών, capital controls, ένα αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα, μια αριστερή διακυβέρνηση της χώρας που οδήγησε σε ψήφιση ενός τρίτου μνημονίου και την έναρξη της πολύκροτης δίκης της Ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Μια χρόνια κοινωνικού αναβρασμού, εθνικού διχασμού και διευρυμένης κατάθλιψης, εξαιτίας της διάψευσης των πολιτικών προσδοκιών, για την άσκηση μιας πραγματικά Αριστερής πολιτικής. Μέσα σε αυτό το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, οι άνθρωποι γύρω μου απομονώνονταν, παρέπαιαν, αγανακτούσαν, απελπίζονταν. Και εφόσον ένας λογοτέχνης έχει χρέος να αφουγκράζεται, αυτό που εισέπραττα ήταν συγκλονιστικό. Χαρακτήρισα τον διάλογο των χαρακτήρων σπαραχτικό λοιπόν, γιατί σε αυτόν συμμετέχουν άτομα απελπισμένα που αναζητούν αγωνιωδώς διέξοδες λύσεις στη ζωή τους. Παρόλο που το βιβλίο αναφέρεται στις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις του έτους 2015 όμως, δεν επιχειρεί μια απλή πολιτική ανασκόπηση. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν, να εστιάσω στον άνθρωπο και στην επίδραση που είχαν οι εξελίξεις στην ψυχοσύνθεση των ατόμων.
Είναι, όμως, η αποξένωση του σύγχρονου ανθρώπου αποτέλεσμα μόνο του διαδικτύου και των δυνατοτήτων που μας παρέχει μ’ ένα κλικ κι ένα πληκτρολόγιο;
Θα απαντήσω παραθέτοντας μερικά μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο μου (κομμάτια από τον διάλογων των πέντε βασικών χαρακτήρων)
…Πίσω από ένα Nickname ή ένα Avatar, κρύβεται ένα πρόσωπο πολύ διαφορετικό απ’ αυτό που φανταζόμαστε, αλλά αφήνουμε τους εαυτούς μας να εξαπατώνται. Ίσως, επειδή προβάλουμε τις προσδοκίες μας στο κάθε μυστηριώδες προφίλ του διαδικτύου…
…Για κάποιο λόγο, φαίνεται πως προσδίδουμε περισσότερη αίγλη στα ψηφιακά προφίλ απ’ ό,τι στα καθημερινά πρόσωπα, με τα οποία, απρόθυμα πολλές φορές, ερχόμαστε σ’ επαφή. Αυτό εξηγεί και γιατί οι άνθρωποι σπαταλούν ολοένα και περισσότερες ώρες online και καταλήγουν να οικοδομούν το ψηφιακό τους είδωλο, με μεγαλύτερη φροντίδα απ’ αυτή που επιδεικνύουν για να επιμεληθούν τον φυσικό εαυτό τους…
…Νομίζω πως κρύβεται κάτι πιο βαθύ στην απομόνωσή μας, κι έχει να κάνει με την κοινωνική μας υπόσταση. Όταν βρίσκεται ο καθένας στο χώρο του, έρχεται σ’ επαφή με φίλους, γείτονες, συναδέλφους και συγγενείς, με τους οποίους έχουν προϋπάρξει προστριβές και εντάσεις. Οι επαφές αυτές, δεν είναι ποτέ προγραμματισμένες, γίνονται αναπάντεχα, είσαι δεν είσαι έτοιμος, βρίσκεσαι ή όχι σε καλή διάθεση. Φανταστείτε πόσο διαφορετικά θα συμπεριφερόμασταν όλοι μας, αν σ’ αυτή τη συζήτηση παρευρίσκονταν κάποιος συγγενής με τον οποίο έχουμε διαφωνίες ή ο εργοδότης μας…
…Όταν κρύβεσαι πίσω από έναν υπολογιστή όμως, μπορείς να παρουσιάσεις τον εαυτό σου όπως επιθυμείς. Θέλετε ή όχι να το παραδεχτείτε, αυτό αποτελεί μια πράξη καθαρής υπεκφυγής….
Τελικά πώς κατάφερε ένα .gr να είναι η μοναδική μας επαφή με τους ανθρώπους; Τι μας απαντούν τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στην ιστορία σας;
Όπως ήδη ανέφερα, οι λόγοι που μας οδηγούν να επικοινωνούμε μέσω του Διαδικτύου είναι πολλοί. Το διαδίκτυο δεν πρέπει να δαιμονοποιείται αυθαίρετα όμως, αντίθετα πρέπει να εξετάζεται ως ένα μέσο, που η αξιοποίησή του έχει προτερήματα και μειονεκτήματα μέσα στις παρούσες συνθήκες. Η διερεύνηση των συνθηκών είναι το κυρίως ζητούμενο.
Τώρα όσον αφορά τους πρωταγωνιστές της ιστορίας μας, ο καθένας δίνει τις δικές του απαντήσεις ή παλεύει για να δώσει απαντήσεις. Για να τις μάθετε, θα πρέπει να διαβάσετε το βιβλίο.
Πιστεύετε πως αυτό το κοινωνικό δημιούργημα της εποχής ήρθε για να μείνει; Υπάρχει ελπίδα να ξαναγυρίσουμε στην προ .gr εποχή και να δούμε και πάλι τους ανθρώπους να συνομιλούν, να ερωτεύονται, να δημιουργούν χωρίς το κινητό στο χέρι;
Δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσουμε στην προ .gr εποχή. Τέτοια πισωγυρίσματα είναι ανέφικτα. Το διαδίκτυο ήρθε για να μείνει. Οι κοινωνίες διαρκώς μετασχηματίζονται όμως, και παλιά πράγματα αποκτούν νέα χρησιμότητα και διαφορετικούς ρόλους.
Το να δούμε πάλι τους ανθρώπους να συνομιλούν και να ερωτεύονται, πορευμένοι σε μια ύπαρξη δίχως εκμετάλλευση και αλλοτρίωση όμως, είναι όχι μονάχα εφικτό, αλλά θα έπρεπε να είναι και η βασική επιδίωξη κάθε ανθρώπου, μα και ο απώτερος στόχος κάθε καλλιτεχνικού έργου.
Το βιβλίο σας απέσπασε ήδη το Α΄ βραβείο στην κατηγορία του μυθιστορήματος, στον 2ο πανελλαδικό διαγωνισμό Πεζογραφίας Κέφαλος. Είναι μια δικαίωση αυτή;
Κάθε βραβείο, ειδικά για έναν δημιουργό που κάνει τα πρώτα του βήματα, προσφέρει μια κάποια ικανοποίηση. Όσο πιο σημαντικό είναι, τόσο μεγαλύτερη και η χαρά που σου προσφέρει, καθώς και η αναγνωσιμότητα που σου χαρίζει. Το μεγαλύτερο βραβείο για έναν συγγραφέα βέβαια, είναι να τον αγκαλιάσει ένα τμήμα του αναγνωστικού κοινού και διαβάζοντας τα βιβλία του να ξεκινήσει έναν Διάλογο μαζί του.
Σας ευχαριστώ πολύ, για τις πραγματικά εύστοχες ερωτήσεις σας, και την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για το βιβλίο μου.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ένα μυθιστόρημα για την αποξένωση του σύγχρονου ανθρώπου και την απελπισμένη του προσπάθεια να επικοινωνήσει με τον εαυτό του και τους άλλους. Ένας σπαραχτικός διάλογος πέντε χαρακτήρων, μέσα από τον οποίο αναπλάθεται η τοιχογραφία της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Μια ιστορία γνωριμίας, ανθρώπων που ήρθαν σε επαφή μέσω του διαδικτύου και που η διά ζώσης συνάντησή τους θα αλλάξει άρδην την εικόνα που είχαν σχηματίσει ο ένας για τον άλλο, καταλήγοντας σε μια συγκλονιστική ανατροπή.
«Μέσα από το αριστοτεχνικό πάζλ των διαλόγων, της πλοκής και της εκφραστικής οντότητας του βιβλίου, ο Κων/νος Λίχνος αναδεικνύεται σε σημαντικό ανιχνευτή της ζώσας πραγματικότητας. Όλο το κοινωνικό δημιούργημα της εποχής, μπαίνει στο λογοτεχνικό πρίσμα της μυθιστορηματικής του ζωντάνιας αυτούσιο, χειμαρρώδη, ψυχογραφικό, διαπιστωτικό και συγκροτημένο, παρά και ενάντια στην αμετροέπεια της κοινωνικής δικτύωσης κι της μοναχικότητας του ατόμου».
Το βιβλίο απέσπασε το ‘Α βραβείο στην κατηγορία του μυθιστορήματος, στον 2ο πανελλαδικό διαγωνισμό Πεζογραφίας Κέφαλος.
Βιογραφικό
Ο Κωνσταντίνος Λίχνος γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Σπούδασε στις Σέρρες και αποφοίτησε ως Πτυχιούχος Μηχανικός Πληροφορικής & Επικοινωνιών. Με την λογοτεχνία ασχολήθηκε από την εφηβεία του και την τελευταία δεκαετία διακρίθηκε σε πολυάριθμους πανελλαδικούς και παγκόσμιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, στις κατηγορίες του Δοκιμίου, του Διηγήματος, του παραμυθιού, της Νουβέλας και του Μυθιστορήματος. Είναι συνεργάτης των εκδόσεων Κεφαλος και εξωτερικός συνεργάτης του Φιλολογικού Ομίλου Θεσσαλονίκης.
Δοκίμιά και διηγήματά του δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά (όπως το περιοδικό Λογοτεχνικό βήμα, το περιοδικό Κέφαλοςκαι το περιοδικό Λογοτεχνικό δελτίο).
Έργα του έχουν εκδοθεί σε συνολικά 7 ανθολογίες και συλλογικές εκδόσεις, από τους εκδοτικούς οίκους Σύγχρονη Εποχή, Άπαρσις, και Κέφαλος.
Για το σύνολο των διακρίσεων, το έργο και την ενεργή του παρουσία στα γράμματα, στη διανόηση και στη σύγχρονη πνευματική δραστηριότητα, το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς του απένειμε το ειδικό «Βραβείο Πεζογραφίας ”Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης”.
Βραβεύσεις
Το 2020, κέρδισε το 1ο βραβείο για το δοκίμιο του “Περί λογοτεχνικής κριτικής και δοκιμιογραφίας” στον 20ο πανελλαδικό λογοτεχνικό διαγωνισμό της Ε.Τ.Ε.Π.Κ, ενώ για το ίδιο έργο του απέσπασε το δεύτερο βραβείο στον πανελλαδικό διαγωνισμό του λογοτεχνικού περιοδικού Κέφαλος. Το 2ο βραβείο κέρδισε και στον 20ο Πανελλαδικό διαγωνισμό της Ε.Τ.Ε.Π.Κ για το παραμύθι του “Ο μικρός Κάστορας”.
Το 2019 πέτυχε συνολικά 10 πανελλαδικές διακρίσεις στις κατηγορίες του Δοκιμίου και του Διηγήματος. Το Δοκίμιο του “Ο ρεαλισμός του εξωπραγματικού” κέρδισε το Α’ βραβείο Δοκιμίου στον Παγκόσμιο λογοτεχνικό διαγωνισμό του ΕΠΟΚ , Α’ βραβείο Δοκιμίου στον 19ο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Εταιρείας Τεχνών Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου (Ε.Τ.Ε.Π.Κ.) καθώς και έπαινο στον ΛΕ´ Λογοτεχνικό Διαγωνισμό από το Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός και έπαινο στον 38ο Πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.
Το διήγημα του “Νόστος” απέσπασε Έπαινο στην κατηγορία του Διηγή-ματος στον Παγκόσμιο λογοτεχνικό διαγωνισμό του ΕΠΟΚ καθώς και στον 9ο πανελλαδικό διαγωνισμό που προκηρύχτηκε απο την Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού. Το 1ο βραβείο κέρδισε και στην μεγάλη κατηγορία του μυθιστορήματος ενήλικων στον 2ο πανελλαδικό διαγωνισμό Πεζογραφίας Κέφαλος για το μυθιστόρημά του WWW.Dialogos.gr, το οποίο κυκλοφόρησε τον σεπτέμβριο του 2021.
Το 2018, απέσπασε για το διήγημα του “Οι πορτοκαλιές” Γ’ βραβείο διηγήματος στον 8ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό που διεξήγαγε η Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού 2018 καθώς και το Γ’ βραβείο διηγήματος στο Διαγωνισμό πρωτότυπου Λογοτεχνικού Έργου που προκήρυξε η ΚΕ του ΚΚΕ, με αφορμή τα 100 χρόνια απο την ίδρυσή του.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.