Συγγραφέας του βιβλίου «Ο επιζών» – Bookoo – αυτοέκδοση
Θέλει δύναμη η απόφαση να διηγηθείς μια αληθινή περιπέτεια, όταν πρωταγωνιστής είναι ο πατέρας σου. Η Μαρίλη Διαμαντή λύγισε πολλές φορές γράφοντάς την. Μέσα από τη συναισθηματική της φόρτιση, όμως, βρήκε το κουράγιο να ολοκληρώσει την απόφασή της να κάνει γνωστή τη συγκλονιστική ιστορία του πατέρα της στα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Τα κατάφερε όταν ένιωσε την εσωτερική ανάγκη να καταγράψει ό, τι την πονά για όσα έκαναν εκείνον να πονά. Τον Παύλο, που επέζησε από τη χαριστική βολή του εκτελεστικού αποσπάσματος αλλά είδε τα αδέρφια του να πεθαίνουν. Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας, όσο περνούν τα χρόνια τόσο λιγότεροι γνωρίζουν τι συνέβη τότε «γι’ αυτό θεωρώ ότι ήταν σημαντική η απόφασή μου να καταγραφούν και να δημοσιευθούν ώστε να μπορούν να διατηρηθούν και στην μνήμη των νεότερων».
- Αφιερωμένο στην μνήμη του πατέρα σας Παύλου είναι το ιστορικό αυτό αφήγημα. Αλλά και στη μνήμη του Ευθύμιου, του Θεόδωρου, του Χρήστου και της Κατίνας. Ποιος είναι «Ο επιζών», λοιπόν και ποια τα πρόσωπα που τον πλαισιώνουν;
Ο επιζών είναι ο Παύλος. Ο Παύλος ο Βενιαμίν μιας πολυμελούς οικογένειας, είχε την απρόσμενη τύχη να στηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα, να δεχτεί δύο βολές, η μια η χαριστική, και να επιβιώσει. Μια αναπάντεχη τύχη που δεν είχαν ούτε τα δύο αδέρφια του Ευθύμιος και Θεόδωρος, που στήθηκαν την ίδια ώρα μαζί του, ούτε πολύ άλλοι. Ακόμα και ο Χρήστος ο αδερφός του φονεύθηκε άγρια από τους κατακτητές καθώς και η αδερφή του και συναγωνίστρια του Κατίνα, απεβίωσε, υποκύπτοντας στις κακουχίες. - Πρόκειται για μια ιστορική αναδρομή στις επώδυνες μέρες της Κατοχής στην επαρχιακή πόλη της Λαμίας, όπως γράφετε. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να προχωρήσετε σ’ αυτή την αυτοέκδοση τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή;
Η αλήθεια είναι ότι η συγγραφή αυτής της ιστορίας έπρεπε να έχει πραγματοποιηθεί χρόνια πριν. Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να καταλάβει την δύναμη που χρειάστηκε για να μπορέσουν να καταγραφούν τα γεγονότα και οι σκηνές. Πολλές φορές λύγισα και η αναφορά μου στον Παύλο, τον πατέρα μου, μου προκαλούσε μεγάλη συγκίνηση και συναισθηματική φόρτιση. Το πάλεψα και το ολοκλήρωσα. Η αυτοέκδοση ήταν απόρροια της απόφασής μου να δημοσιοποιήσω την ιστορία του Παύλου και των αδερφών του. Η χρονική στιγμή δεν είναι «συγκεκριμένη» απλά πιο ώριμη χρονικά. - Ποιο ήταν το υλικό που είχατε στα χέρια σας ξεκινώντας να γράφετε αυτή την πραγματική ιστορία;
Πέρα από τις μαρτυρίες ανθρώπων που είτε οι ίδιοι βίωσαν κομμάτι της συγκεκριμένης ιστορίας, είτε οι οικείοι τους, υπήρχε και έντυπο υλικό που μαρτυρούσε τα γεγονότα, καθώς και η δική μου ανεξίτηλη μνήμη από το άγγιγμα στις εμφανείς πληγές του Παύλου. - «…Η ιστορία του Παύλου δεν αφορά μια ιστορία του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, αλλά κουβαλάει και τον δικό μου θυμό γι αυτό το μακρινό παρελθόν». Πόσο οδυνηρή είναι η ιστορία του πατέρα σας;
Ο Παύλος, αν και πονούσε πολύ είχε ένα δικό του μοναδικό τρόπο να μην το εκφράζει. Με έμαθε να βλέπω την ζωή με αισιοδοξία και να κρατώ μόνο τα καλά και τα θετικά, να αποβάλλω ό,τι αρνητικό. Άθελά μου, δεν μπορώ παρά να νοιώθω δυσφορία και αποστροφή για όλη αυτή την εποχή που τον τραυμάτισε, και ασυνείδητα ίσως, δεν μπορώ παρά να νοιώθω θυμό για όλα αυτά τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν και τον πλήγωσαν. Ο Παύλος δεν έπαψε να αποτελεί ένα πρόσωπο που αγάπησα πολύ και όσο και αν προσπαθώ δεν μπορώ παρά να πονάω κι εγώ για όλα όσα τον έκαναν να πονά. - Θέλετε να μοιραστείτε και τον «θυμό» που αισθάνεστε για ό,τι του συνέβη μαζί μας;
Αρχίζοντας από το πιο απλό, την απώλεια. Όποιος έχει βιώσει την απώλεια, και ειδικότερα του θανάτου, δεν μπορεί παρά να αισθάνεται θυμό. Η αίσθηση ότι δεν θα ξαναδείς τον άνθρωπο που αγαπάς, όση θλίψη και αν σου προκαλεί δεν παύει να σε θυμώνει ταυτόχρονα. Το ότι έφυγε από την ζωή ενώ ήμουν μικρή ακόμα, σε συνδυασμό με το αιφνίδιο, πάντα μου δημιουργούσαν μια έντονη αίσθηση θυμού. Είναι αυτή η αίσθηση που οργίζεσαι γιατί αισθάνεσαι ανήμπορος και αδύναμος να αλλάξεις τα γεγονότα. - Ο πατέρας σας πέρασε στην ιστορία ως ένας από εκείνους τους λίγους που κατάφεραν να ξεγελάσουν τη μοίρα τους. Πώς αντιμετώπιζε αυτή τη μοναδική του σχέση με το πεπρωμένο;
Μια αναπάντεχη τύχη, μια μοναδική εξέλιξη, μια συνάντηση με την μοίρα που σε κάνει να πιστεύεις σε κάτι ανώτερο, δυνατό. Ο Παύλος πίστευε πολύ και ήταν ευγνώμων όχι μόνο για την κάθε μέρα αλλά για την κάθε ώρα που ζούσε. Δεν ξέρω αν ξεγέλασε την μοίρα του ή αν αυτό ήταν το γραφτό του αλλά προσπαθούσε να δείχνει με όποιο τρόπο μπορούσε την απέραντη ευγνωμοσύνη του στο Θεό, στους ανθρώπους, στη ζωή. - Πέρα από τα πρόσωπα – πρωταγωνιστές της ιστορίας υπάρχει άλλο ένα: Ο μπαρμπα-Βάγιος. Πότε πληροφορηθήκατε το σημαντικό ρόλο που έπαιξε στη διάσωση του πατέρα σας;
Ο μπαρμπα- Βάγιος είναι ο πιο σημαντικός πρωταγωνιστής της ιστορίας. Η στάση του και μοναδική του αυταπάρνηση έσωσαν τον Παύλο. Χωρίς την δική του συμμετοχή δεν θα είχε σωθεί. Ο Παύλος ένοιωθε απέραντη ευγνωμοσύνη και πάντα είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τον μπαρμπα-Βάγιο. Γνώριζα ότι ένας περαστικός αμαξάς έσωσε τον Παύλο, δυστυχώς δεν γνώριζα λεπτομέρειες μέχρι που έκανα την έρευνα, ελπίζω εκεί που βρίσκεται να εισπράττει την ευγνωμοσύνη όλων μας. - Στην αρχή του βιβλίου αναφέρετε πως η ιστορία του Παύλου ειπώθηκε και γράφτηκε από πολλούς. Αυτό σημαίνει πως δεν καλυφθήκατε από τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας;
Η ιστορία δεν ήταν άγνωστη στην περιοχή, και η μοναδικότητα αυτής της ιστορίας δημιουργούσε σε πολλούς την ανάγκη να καταγραφεί για να μην ξεχαστεί. Η ιστορία του Παύλου όμως δεν ήταν μόνη της, ήταν συνυφασμένη και με τα αδέρφια του, τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές αλλά και άλλα γεγονότα που διαδραματίστηκαν. Θεώρησα, χρέος μου θα μπορούσε να πει κανείς, να γίνει γνωστή όλη η ιστορία και της οικογένειας και των ανθρώπων που βοήθησαν. - Υπάρχουν στο βιβλίο σας πληροφορίες που αναιρούν δεδομένα της επίσημης ιστορικής καταγραφής της εκτέλεσης από το εκτελεστικό απόσπασμα των αδελφών Διαμαντή;
Η ιστορική καταγραφή είναι μια για όλη την εξέλιξη των γεγονότων, αποφάσισα να τα καταγράψω σε συνδυασμό με τα αποδεικτικά θανάτου απλά για να υπάρχουν σαν ένα ιστορικό αρχείο. Η σύλληψη, οι εκτελέσεις, όλα τα γεγονότα είναι συγκεντρωμένα και καταγεγραμμένα. Θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν είναι μια απλή ιστορία είναι μια πραγματική ιστορία οπότε όποιο τεκμήριο βοηθάει τον αναγνώστη. - Σε ποιο βαθμό οι νεότεροι κάτοικοι, κυρίως οι μαθητές, της περιοχής όπου συνέβησαν αυτά, γνωρίζουν την ακριβή διάσταση των ιστορικών γεγονότων;
Οι νεότερες γενιές πολύ λιγότερο, όσο περνούν τα χρόνια τόσο και λιγότεροι το γνωρίζουν, γι’ αυτό θεωρώ ότι ήταν σημαντική η απόφασή μου να καταγραφούν και να δημοσιευθούν ώστε να μπορούν να διατηρηθούν και στην μνήμη των νεότερων. - Είστε η συγγραφέας μέσα από τον φακό της κόρης, όπως γράφετε στο οπισθόφυλλο. Πόσο βαρύ ήταν το συναίσθημα αυτής της πραγματικότητας όταν ξεκινούσατε να γράφετε την αληθινή συγκλονιστική ιστορία του πατέρα σας;
«Βαρύ», ακριβώς αυτό το συναίσθημα ένοιωθα, ένα συναισθηματικό βάρος για ένα και μόνο λόγο, έπρεπε να καταγράψω τα γεγονότα και να πω την ιστορία χωρίς να ξεφύγω από την θέληση του πατέρα μου, να μην δημιουργήσω δηλαδή κανένα ίχνος αρνητικού πάθους ή μίσους, για τίποτα και για κανέναν. Ο «φακός» της κόρης κουβαλούσε και τα δικά του συναισθήματα τα οποία έπρεπε να εκφράσω με απόλυτο σεβασμό για όλα τα πρόσωπα που ήταν οι πρωταγωνιστές, το αποτέλεσμα νομίζω ότι με δικαίωσε.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Μέσα στον ζόφο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η ανθρωπότητα βίωσε όλα τα δεινά και τη βία σε μεγέθυνση τρομακτική. Φως αχνής ελπίδας σ’ αυτό το σκοτάδι αποτέλεσε η αντίσταση των λαών.
Στα χρόνια της Κατοχής, οι Έλληνες, υφιστάμενοι την καταρράκωση της αξιοπρέπειας να τους ταπεινώνει και την πείνα να τους καθιστά αδύναμους σωματικά, οργανώθηκαν για να κερδίσουν ξανά τη ζωή τους.
Έτσι κινήθηκαν και τα αδέρφια Διαμαντή. Ο αγώνας όμως ήταν απαιτητικός. Ζητούσε ζωές. Κι αυτοί δε δίστασαν να θυσιάσουν τις ζωές τους στον βωμό της λευτεριάς.
Τι γίνεται όμως όταν ένας αδερφός, ο Παύλος Διαμαντής, βγαίνει από το εκτελεστικό απόσπασμα ζωντανός; Πώς θα διαχειριστεί αυτή την αναπάντεχη τύχη;
Η συγγραφέας, μέσα από τον φακό της κόρης, παράλληλα με ιστορικές αναφορές, δίνει τον αγώνα του ίδιου και της οικογένειάς του. Πρόκειται για πραγματική ιστορία.
Βιογραφικό
Η Μαρία-Έλλη (Μαρίλλη) Διαμαντή Συλλάνταβου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι μητέρα τριών παιδιών και παντρεμένη με τον Γιώργο Συλλάνταβο. Έχει σπουδάσει Διεθνείς Σχέσεις (LSE, University of London [BSc] & Staffordshire University [MSc]), εργάστηκε στον Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος για είκοσι ένα χρόνια στη Διεύθυνση Διεθνών Επενδύσεων και στη Διεύθυνση Επενδυτικών Σχέσεων (Investor Relations) και αργότερα στη Magellan Investments Corp, όπου μέχρι σήμερα είναι μέλος του Δ.Σ. Είναι μέλος του American Historical Association & του Oral History Society (University of London, Department of History, Royal Holloway). Επιδεικνύει έντονο ενδιαφέρον για τον πολιτισμό και τα κοινωνικά θέματα και έχει ενεργό συμμετοχή σε εκδηλώσεις που υποστηρίζουν ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.