(…Εδώ και δεκάδες χρόνια οι άνθρωποι πάσχιζαν να μικρύνουν με κάθε τρόπο και μέσο τις αποστάσεις, κυριολεκτικά και μεταφορικά, να σμίγουν ευκολότερα, ελεύθερα και πιο γρήγορα, να περιορίσουν τις διαφορές –φυλετικές, θρησκευτικές πολιτικές-, να συναντηθούν σε κοινωνίες ανοιχτές και ανεκτικές, χωρίς περιορισμούς, σύνορα και προκαταλήψεις. Και τώρα, έτσι απλά και χωρίς πολλές εξηγήσεις, ακριβώς αυτές οι αποστάσεις υποτίθεται θα τον έσωναν από την κατάρα της επιδημίας. «Κοινωνική απόσταση», μάσκες και αντισηπτικά, καχυποψία, απομόνωση και η λέξη «εγκλεισμός» από σαδιστικά ανατριχιαστική να έχει μετατραπεί σε σωτήριο άγγελμα και αυτονόητη απόδειξη «ατομικής ευθύνης»...)

Από τις εκδόσεις Κέδρος το νέο βιβλίο του Κων/νου Μούσσα με τίτλο ΜΕΣΟΤΟΙΧΙΕΣ, που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάιο. Ο Κωνσταντίνος Μούσσας γεννήθηκε στον Πειραιά και σπούδασε ιατρική. Έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές και τρεις μεταφράσεις Ιταλών ποιητών και διηγηματογράφων. Είναι μέλος πολλών λογοτεχνικών συλλόγων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει τιμηθεί με βραβεία και διακρίσεις, ενώ ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα ιταλικά.

ΜΕΣΟΤΟΙΧΙΕΣ… Πρόκειται για μια συλλογή εννέα διηγημάτων, – Τενεσί των Αμπελοκήπων, Γραμμή 133, Στάση Καποντιμόντε, Μεσοτοιχίες, Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο πιο σκληρός, Ετυμηγορία, Στήλη πολιτισμού, Όνειρο, Μάθημα σαγήνης, Κύκλος- με επίκεντρο την πανδημία και τον εγκλεισμό των ανθρώπων, μέσα από τα οποία είναι εμφανή τόσο οι ανησυχίες, ο φόβος και τα προβλήματα της κοινωνίας όσο και η ανάγκη του ανθρώπου για αξίες, προσωπική επαφή και το κυριότερο, ανθρωπιά. Η εξαιρετική γραφή του συγγραφέα δίνει κείμενα που αν και σύντομα και λιτά καταφέρνουν να κάνουν το αναγνωστικό ταξίδι ένα φιλοσοφικό ταξίδι, ενδιαφέρον και γεμάτο συναισθήματα.
«…Το φως στο λαμπατέρ τρεμόπαιξε και πάλι. Αυτή τη φορά για περισσότερη ώρα. Και ύστερα ξεψύχησε αθόρυβα, αφήνοντας πίσω του μερικά μόνο μικροσκοπικά διάττοντα αστεράκια, να στροβιλίζονται χαρούμενα γύρω από τα μάτια του, κομήτες λιλιπούτειοι, καταδικασμένοι να υπάρχουν πεθαίνοντας. Σκοτάδι. Τώρα τα φώτα από τα λιγοστά περαστικά αυτοκίνητα και τα φανάρια του δρόμου ξεθάρρεψαν περισσότερο…»

Μεσοτοιχίες: Από την Ελλάδα στη Ρουμανία, από την Ιταλία στην Αίγυπτο, από την Ισπανία στη γαλλική ύπαιθρο, εννέα ιστορίες, εννέα τόποι, εννέα ζωές συνθέτουν ένα πολύπλευρο μωσαϊκό με φιλοσοφικές και υπαρξιακές προεκτάσεις, έχοντας ως επίκεντρο την πανδημία, που περιόρισε την ελευθερία μετακινήσεων και τη δυνατότητα επαφής στις περισσότερες χώρες του πλανήτη. Μέσα από σελίδες γεμάτες στοχασμό, αλλά και πάθος για τη ζωή, μέσα από την κοινή εμπειρία του εγκλεισμού, μας αποκαλύπτεται η ενιαία ουσία όλων των ανθρώπων, πέρα από τις όποιες πολιτικές, θρησκευτικές και προσωπικές πεποιθήσεις τους. Ταυτόχρονα μας αποκαλύπτεται ο αγώνας του ανθρώπου να μην υποκύψει στον φόβο, στην αποξένωση και στη μοναξιά. Ο αγώνας του ανθρώπου να παραμείνει άνθρωπος. Γιατί εξίσου επικίνδυνοι με την εξάπλωση της ασθένειας είναι οι δαίμονες και το σκότος που όλοι έχουμε μέσα μας και όλοι καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε αν δεν θέλουμε να χάσουμε την αληθινή υπόστασή μας

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave