Συγγραφέας του βιβλίου Εφτά ψυχές – Αυτοέκδοση
Μια αληθινή ιστορία “από το πουθενά στο παντού”, που εκτυλίσσεται στη Νίκαια της δεκαετίας του ’60, κρύβεται πίσω από τις Εφτά ψυχές του Πάνου Χατζηελευθερίου. Ο Μάριος, κεντρικός πρωταγωνιστής, βίωσε δύσκολα παιδικά χρόνια. Είναι υπέρμετρα ευαίσθητος, αντιδρά στην αδικία και αναζητά τον εαυτό του μέσω του ενστίκτου του. Όπως λέει στο Vivlio-life ο συγγραφέας «Υπάρχει κάτι καθαρότερο από το ένστικτο; Μπορεί «ίσως» ορισμένες φορές να πέσει έξω δεν είναι τίποτα δεδομένο. Οι πληροφορίες του ενστίκτου προέρχονται κατά βάση από το τεράστιο υποσυνείδητο. Η ελπίδα είναι να μπορούμε κάποιες φορές να αποκωδικοποιούμε την πληροφορία που μας δίνει». Η επιλογή να μπει στον κόσμο της ρεφλεξολογίας και του βιοσυντονισμού, ήταν εκείνη που καθόρισε, τελικά, τη ζωή του.
- Ένα βιωματικό απόσταγμα ψυχής χαρακτηρίζετε το βιβλίο σας και θα θέλαμε να γνωρίζουμε πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να καταλήξετε στην ουσία, δηλαδή στο βαθύτερο νόημα της ζωής.
Ο χρόνος δεν έχει καμιά σημασία. Ουσιαστικά για εμένα είναι μια ουτοπία με νούμερα που χρησιμοποιούμε για να αναγνωρίζουμε το πέρασμα της κάθε στιγμής. Η ουσία της προσωπικής μου αυτογνωσίας επήλθε μετά από μισό αιώνα ζωής περίπου. Ήταν τότε που η σωρεία των καταγεγραμμένων συμπτώσεων και εμπειριών της ζωής στο συνειδητό μου άρχισαν να αποκωδικοποιούνται από το υποσυνείδητο και να μου δίνουν την κατεύθυνση που ποθούσα, έμαθα επιτέλους δηλαδή στην πορεία να χρησιμοποιώ την ύλη μόνο για να τρέφω το πνεύμα μου και όχι αντιστρόφως, άλλωστε το σώμα είναι μεταφορέας του πνεύματος και της ψυχής, έτσι δεν είναι; - Ποιο είναι το κίνητρο της συγγραφής του και πόσο ικανοποιημένος είστε από την αυτοέκδοση;
Το κίνητρο… βασικά δεν είχα σκεφτεί ποτέ να γράψω κάποιο βιβλίο, έγραφα τα τελευταία δέκα χρόνια σε διάφορες ηλεκτρονικές σελίδες άρθρα που αφορούσαν όργανα του ανθρωπίνου σώματος. Προφανώς άρεσε η γραφή μου και κάποιοι στενοί συνεργάτες με παρότρυναν την ίδια χρονική στιγμή λες και ήταν συνεννοημένοι μεταξύ τους να μπω στην συγγραφή, το τελικό όμως εναρκτήριο λάκτισμα μου το έδωσε η μεγάλη μου κόρη που πιστεύει πολύ σε εμένα.
Τώρα όσον αφορά την αυτοέκδοση δεν μπορώ να πω πως είμαι και απόλυτα ικανοποιημένος. Γνωρίζετε καλά πως κάθε χρόνο εκδίδονται έξι με εφτά χιλιάδες βιβλία τι να πρωτοπροβληθεί μέσω των εκδοτικών οίκων; Τόσα καλά βιβλία και χάνονται. Από την άλλη πάλι η αυτοέκδοση είναι δαπανηρή και έχει «τρέξιμο» αυτό δυστυχώς δεν μπορούν να το διαχειριστούν όλοι. - “Εφτά”. Τι κρύβεται πίσω από αυτό το νούμερο, πέρα από το γεγονός πως το βιβλίο σας χωρίζεται σε ανάλογα κεφάλαια;
Δεν ήταν κάτι που επιδίωξα… τα εφτά κεφάλαια συνέπεσαν συμπτωματικά. Όμως το συγκεκριμένο νούμερο έχει χαρακτηρίσει πολλές στιγμές της ζωής μου, ακόμα και ο αριθμός της γέννησης μου έχει αθροιζόμενο σύνολο το εφτά! Το θεωρώ ιδιαίτερο και είναι, χαρακτηρίζεται σαν νούμερο του πνευματισμού και της μύησης, τώρα αν δούμε την παρουσία του σε ό,τι μας περιβάλλει από αρχαιοτάτων χρόνων νομίζω κατανοούμε όλοι την δυναμική του. Παραδειγματικά αναφέρω τα εφτά θαύματα, οι εφτά σοφοί της αρχαιότητας, τα χρώματα του ουράνιου τόξου, τα ενεργειακά τσάκρα, κλπ θα μπορούσα να γράψω βιβλίο για το μυστηριώδες «εφτά». - Σ’ αυτή την “αληθινή ιστορία από το πουθενά στο παντού”, πρωταγωνιστεί ο Μάριος. Θέλετε να μας μιλήσετε για τον ήρωά σας και να μας… συστηθείτε;
Ναι θα μπορούσα να το κάνω αν και δεν είναι τόσο απλό… Ο Μάριος είναι το παιδί της διπλανής πόρτας, δεν είναι πομπώδης σούπερ ήρωας ούτε καν ιδιαίτερος σε κάτι ξεχωριστό, μεγάλωσε κάτω από σκληρά πατριαρχικά πρότυπα που περιείχαν βία από γονείς βιοπαλαιστές (πρόσφυγες μικράς Ασίας). Είχε υπέρμετρα ευαίσθητο εσωτερικό κόσμο και αυτό τον έφερνε σε μόνιμη αντίδραση στην αδικία, τουλάχιστον όπως την ένιωθε εκείνος. Χωρίς λοιπόν τα απαραίτητα εφόδια ξεκίνησε μια διαδρομή ζωής που τον έφερνε αντιμέτωπο με δύσκολες συγκυρίες που επιβαλλόταν να ξεπεράσει μόνος του. Μπορώ να πω μετά βεβαιότητας ότι έζησε μέσα από τις επιλογές του, ότι ονειρεύτηκε με βαρύ αντίτιμο κάποιες φορές, ακόμα και αυτό της ίδιας του της ζωής. Δεν σταμάτησε ποτέ να προσπαθεί, δεν σταμάτησε ποτέ να ονειρεύεται, δεν έχασε ποτέ το παιδί μέσα του έως και σήμερα. Είχα και έχω την δυνατότητα να τον γνωρίζω πολύ καλά. Η ιστορία του είναι 100% αληθινή, δεν χωρά μυθοπλασία εδώ για λόγους ευνόητους. - Ο Μάριος, σπούδασε ηλεκτρολόγος, εργάστηκε ως πωλητής αλλά τον κέρδισαν ο αισθητικός βελονισμός, η ρεφλεξολογία και ο βιοσυντονισμός, μέθοδοι δηλαδή που βελτιώνουν την υγεία. Πώς έγινε αυτό το ιδιαίτερο επαγγελματικό “πέρασμα”;
Κάποιοι άνθρωποι στην ζωή μας είναι ευλογία όταν τους συναντούμε. Την εποχή που εργαζόταν σε κάποια εταιρία στον τομέα των πωλήσεων της, την 10ετία του 1990, συμπτωματικά γνωρίστηκε με ένα κύριο που τον μύησε στην ύπαρξη και την δύναμη της ανθρώπινης ενέργειας. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσε από το βάθος της ψυχής του την διαδρομή που ήθελε να ακολουθήσει. Στην αρχή παράλληλα με το βιοποριστικό του επάγγελμα, παρακολουθούσε τακτικά σεμινάρια εναλλακτικών θεραπειών, αργότερα τον κέρδισαν ολοκληρωτικά και έκατσε στο θρανίο να σπουδάσει αρκετές από αυτές. Αξιοσημείωτο είναι πως ήταν ο μεγαλύτερος ηλικιακά μαθητής σε σχέση με τους υπολοίπους. Για τον Μάριο δεν υπάρχει πρέπει και δεν μπορώ, υπάρχει μόνο θέλω και γίνεται. - Πόσο εξοικειωμένοι είμαστε εμείς οι Έλληνες με αυτές τις μεθόδους; Τις εμπιστευόμαστε και πόσο βοηθούν βιβλία όπως το δικό σας;
Εμείς οι Έλληνες δυστυχώς δεν είμαστε όπως η υπόλοιπη Ευρώπη και η Αμερική. Αναπτύσσονται αυτές οι τεχνικές σχετικά αργά. Είμαστε περίεργος λαός. Ελπίζω οι νεότερες γενιές να είναι περισσότερο «ανοιχτές» στα εναλλακτικά. Επιβάλλεται επιτέλους να κατανοήσουν οι άνθρωποι πως ό,τι δεν βλέπουν δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει! Πιστεύω πως το βιβλίο μου μπορεί να βοηθήσει κάπως, έτσι μου δηλώνουν οι κριτικές που λαμβάνω μέχρι αυτή την στιγμή. Στο τέλος και την αρχή κάθε κεφαλαίου επεμβαίνω γράφοντας για τις συνέπειες των λάθος επιλογών του ήρωα και από πού προέρχονται. Σαν άτυπος σύμβουλος ψυχικής υγείας. - Ο ήρωάς σας, αναζητά τον εαυτό του μέσω του ενστίκτου του. Τι προκύπτει μέσα από αυτή την εσωτερική αναζήτηση και πόσο σίγουρος είναι πως η έμφυτη αυτή παρόρμηση τον οδηγεί στις σωστές αποφάσεις;
Υπάρχει κάτι καθαρότερο από το ένστικτο; Μπορεί «ίσως» ορισμένες φορές να πέσει έξω δεν είναι τίποτα δεδομένο. Οι πληροφορίες του ενστίκτου προέρχονται κατά βάση από το τεράστιο υποσυνείδητο. Η ελπίδα είναι να μπορούμε κάποιες φορές να αποκωδικοποιούμε την πληροφορία που μας δίνει. Αυτό όμως δεν συμβαίνει τυχαία αν δε ενστερνιστούμε τις συμπτώσεις που μας παρέχει σε ανύποπτο χρόνο. Στην παρούσα φάση το «δεν βαριέσαι» δεν έχει καμιά απολύτως θέση! - Το διήγημά σας, μάς γυρνά πίσω στο χρόνο και μας μεταφέρει στις φτωχογειτονιές της Νίκαιας, την δεκαετία του 1960. Σκληρή χαρακτηρίζετε την περίοδο αυτή και φαντάζομαι το επίθετο που χρησιμοποιείτε δεν έχει να κάνει μόνο με την μετεμφυλιακή περίοδο και την επιβολή της χούντας…
Όχι δεν έχει σχέση η χούντα εδώ. Σκληρή την ονομάζω διότι ο τρόπος επιβίωσης ήταν πολύ σκληρός σε σχέση με το σήμερα. Δεν υπήρχε ούτε η στοιχειώδης διατροφή καλά καλά, ούτε η ένδυση, ούτε καν οι σωστοί τρόποι διαπαιδαγώγησης. Παιδιά που τρεφόταν με μια φέτα ψωμί με λίγο λάδι και ζάχαρη, να παίζουν χωρίς παπούτσια ξυπόλυτα στους χωματένιους δρόμους με αυτοσχέδια παιχνίδια, ό,τι και να αναφέρω ωχριά σε εκείνη την πραγματικότητα. Όμως καταφέραμε να σταθούμε όρθιοι όσο δύσκολο και να ήταν! - Η Νίκαια, είναι ο τόπος σας. Οι μνήμες σας. Το παρελθόν και το παρόν σας. Η έμπνευσή σας. Ποια είναι εκείνη η θύμηση που σας έρχεται πρώτη στο μυαλό όταν μιλάτε στους άλλους γι’ αυτήν;
Στο παρελθόν συμφωνώ, ήταν ο τόπος μου μέχρι κάποιο σημείο, το μέλλον μου το άλλαξα πηγαίνοντας αλλού, αναζήτησα τρόπους ζωής δίπλα στην φύση που με εναρμονίζει με τον ψυχικό μου κόσμο.
Αυτό που θυμάμαι είναι λίγο σύνθετο, στο διαδικό σύστημα που ζούμε υπάρχει το καλό εξ ίσου με το κακό, φανταστείτε λοιπόν ένα τεράστιο πάζλ με χιλιάδες όμορφες και άσχημες εικόνες που αντιπροσωπεύουν την παιδική και εφηβική ζωή μου στην Νίκαια. Δεν υπερτερεί μέσα μου κάτι. - «Μην ξεχνάς ότι εσύ Έχεις την ευθύνη για όλα κι όταν καταφέρεις να ισορροπήσεις το Λευκό με το Μαύρο μέσα σου θα μπορέσεις να απελευθερωθείς κι απ’ τα Δύο για να γίνεις πάλι Ένα, τότε μέσα σου θα γεννηθεί το Τρία», γράφετε. Δύσκολο πράγμα η ισορροπία που μας προτείνετε. Πώς μπορούμε να κάνουμε πιο εύκολη την αναζήτησή της;
Πρόκειται για αναζήτηση μέσα από τον τρόπο ζωής. Πιστεύω πως η ανθρώπινη ύπαρξη συνήθως αρχίζει να εξελίσσεται μέσα από πεποιθήσεις γονικών συμπεριφορών σε προσωπικό επίπεδο. Οι αλλαγές για να μπορέσεις να ξεφύγεις από αυτά τα πρότυπα φέρνουν πόνο, και κανείς δεν θέλει να πονάει. Συμβιβάζονται εύκολα οι άνθρωποι με αυτό που θεωρούν δεδομένο, όμως τίποτα δεν είναι. Τώρα αν πρέπει να αρκεστώ σε μια φράση θα πω: «Αλλαγή, είναι η πηγή της ζωής» - Το Τρία γεννήθηκε στο δικό σας μέσα; Καταφέρατε να ανακαλύψετε όλες τις πτυχές –ακόμη και τις πιο καλά κρυμμένες- του εαυτού σας και να κερδίσετε την προσωπική σας αυτοπραγμάτωση;
Θαρρώ πως τα έχω καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να είμαι καλά με εμένα, να με αγαπώ. Γιατί αν δεν σε αγαπάς δεν μπορείς να αγαπήσεις αληθινά ό,τι σε περιβάλει, έμψυχο η άψυχο. Νομίζω από εκεί ξεκινούν όλα. Όλα να είναι αγάπη. Εκεί κατά την άποψη μου στηρίζεται η τριαδικότητα. - «Ο άνθρωπος, αντί να δημιουργεί άξονες προστασίας, την καταστρέφει. Κομμάτι της είσαι και εσύ κι εγώ και όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη. Υπάρχει ακλόνητος δεσμός μεταξύ μας. Όμως στη σωρεία των υπαρχόντων, υπάρχουν κι ελαττωματικά δημιουργήματα». Δώστε μας ένα παράδειγμα ελαττωματικού δημιουργήματος.
Οποιοσδήποτε καταστρέφει η παρεμβαίνει στην θεϊκή αρμονία του συστήματος της ζωής για εμένα είναι ελαττωματικό δημιούργημα. Ίσως ακούγεται λίγο ρατσιστικό, όμως, έτσι πιστεύω.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Πάντα ήταν η ζωή που είχε χαράξει για το Μάριο μια περίεργη ακολουθία καταστάσεων προετοιμάζοντάς τον με συμπτώσεις, που ευτυχώς κατάφερε να διακρίνει, για να μπορέσει να αντιληφτεί αυτό το μετά που θα επακολουθούσε.
Μπορεί ο στόχος για κάποιους ανθρώπους τελικά να είναι η επιτυχία της εσωτερικής τους φώτισης.
Να είναι μια ανώτερη συνείδηση που τη χαρακτηρίζει η ψυχική γαλήνη και η αδιαφορία για το κάθε τι φθαρτό που φιλοξενεί αυτός ο κόσμος.
Νομίζω πως η καθημερινότητα μας δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με την τελειότητα.
Ίσως θα έπρεπε να απαλλαγούμε από την ανάγκη να φτιάξουμε οτιδήποτε τέλειο.
Άλλωστε η επιθυμία της τελειότητας είναι ένας εσώτερος ψυχαναγκασμός που εξωτερικεύεται σε πράξεις, επειδή αδυνατούμε να τον γιατρέψουμε.
Σίγουρα το να κάνει λάθη στην πορεία του ήταν αποδεκτό. Το να τα επαναλαμβάνει όμως, σημαίνει πως κάτι δεν είχε αποκωδικοποιήσει σωστά. Κάτι δεν είχε μάθει. Και τα περιθώρια για συνεχείς επαναλήψεις λαθών για κείνον, είχαν στενέψει δραματικά.
Πάντα είναι πιο αργά από όσο νομίζουμε.
Ο χρόνος είναι αόρατη πλάνη.
Το πέρασμα το αντιλαμβάνεται μόνο το σώμα, όταν παραδίνεται στην φθορά του ανήμπορο να αντισταθεί.
Βιογραφικό
Ο Πάνος Χατζηελευθερίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Νίκαια του Πειραιά.
Στα δύσκολα παιδικά κι εφηβικά χρόνια που έζησε σε αυτές τις φτωχές συνοικίες του Πειραιά, κατάφερε μετά την τρίτη τάξη στο εξατάξιο γυμνάσιο, να σπουδάσει ηλεκτρονικός στην Σιβιτανείδιο Σχολή. Επάγγελμα που ποτέ δεν χρησιμοποίησε.
Από νωρίς τον κέρδισαν οι πωλήσεις με τις οποίες και ασχολήθηκε ενεργά βιοποριζόμενος από αυτές, στην αρχή σαν πωλητής, και αργότερα, πρώτα σαν επιθεωρητής και μετά διευθυντής σε μερικές εταιρίες για αρκετά χρόνια, παρακολουθώντας παράλληλα, κύκλους σεμιναρίων που αφορούσαν κυρίως, την ψυχολογία των πωλήσεων MORAX, E.M.I, LIMBRA,Τρόπους εφαρμογής συστήματος Management, κ.α.
Από τα τριάντα πέντε χρόνια του και μετά άρχισε δειλά δειλά να ασχολείται με τις εναλλακτικές θεραπείες, παράλληλα με την εργασία του.
Παρακολούθησε διάφορα μαθήματα σε δια βίου μάθησης σχολές, που του έδωσαν την δυνατότητα να εργασθεί στη συνέχεια σαν ολιστικός θεραπευτής, αφήνοντας πίσω την μέχρι τότε δραστηριότητα του.
Σήμερα ασχολείται αποκλειστικά στον τομέα, της ρεφλεξολογίας, τον αισθητικό βελονισμό, και τον βιοσυντονισμό, αρθρογραφώντας παράλληλα σε ηλεκτρονικά περιοδικά που αφορούν ολιστικούς-εναλλακτικούς τρόπους ζωής.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα όσα ειπώθηκαν… Εύγε στον συγγραφέα!!!