Παγκόσμια μέρα Ποίησης 2021

Η ποίηση είναι ένα ταξίδι
σ’ άγνωστη χώρα.
Η ποίηση είναι ταυτόσημη
με την παραγωγή ραδίου.
Για μια και μόνο λέξη
λιώνεις χιλιάδες τόνους
γλωσσικό μετάλλευμα.
Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

Τιμάμε την Ημέρα Ποίησης με ένα αφιέρωμα, στο you tube, την Κυριακή 21 Μαρτίου (https://www.youtube.com/user/ekdoseisFilntisi στο κανάλι των εκδόσεων Φίλντισι και στη σελίδα των εκδόσεων στο facebook https://www.facebook.com/ekdoseis.fildisi), στο οποίο συνεργάτες μας ποιητές διαβάζουν ποιήματά τους.

Ποιητές-τριες κατά σειρά έκδοσης:
Τζούτζη Μαντζουράνη (Καφές και τσιγάρα, Τα 24 γράμματα του αλφαβήτου, Τα αδέσποτα ποιήματα, 29 ολονυκτίες ενός δίσεκτου Φεβρουαρίου, 23 συνθέσεις πάνω σε ένα πορτραίτο )
Γιώργος Δάγλας (Η μέρα των φωταγωγών, Καντάδες για ένα δαίμονα)
Μιχάλης Παπανικολάου (Αποκλίνον άστυ, Ωσεί απών)
Πόπη Διαμαντοπούλου (Εθελουσία έξοδος)
Ζωή Δικταίου (Αύριο στάχυα οι λέξεις, Αύριο αφή αλμύρας οι λέξεις),
Γιάννης Παπαθεοδώρου (Καταπίστευμα, Νυκτανθή, Αντιφωνίες Σύγχρονα χορικά, Ανάλεκτα, Μήδεια εν Ηλυσίοις),
Μαρίνα Αρμεύτη (Ο κύριος ιππόκαμπος),
Χρύσα Στεφάτου (Θρυαλλίδα),
Νέλλα Συναδινού (Γαλάζιο ενστερνίστηκα),
Γιάννης Αποστολίδης (Δεξίλεω, Χρόνια περισυλλογής, Στη ράχη του γλάρου)
Αργυρώ Αγγελίνα-Ζωγράφου (Ανισόπεδες σκέψεις),
Βίκυ Αναγνώστη (Ρυτά και άρρητα),
Ρίτσα Μασούρα (Οι άγκυρες δεν ωφελούν),
Ιωάννης Κόντος (Εξελισσόμενη εφηβεία),
Γεωργία Μπίρμπα (Όαση),
Έμμυ Μπαξοπούλου (λειψό πλευρό, ό,τι απομένει άγγελοι και δαίμονες),
Μαρία Χουσάκου (Ήλιος στο μπαλκόνι),
Μαρία Χριστινάκη (Ως το ανέφικτο),
Δέσποινα Σιμάκη (Σώματα δίχως χρόνο),
Βασιλική Αλαφογιάννη (Χαμένης Άνοιξης εγκώμια)
Μέμα Γενεράλη (Απλο ποίηση),
Γιάννης Σμίχελης (Στίγμα στο χάος, Διαισθητικό)
Ευδοκία Σμίχελη (Ευδόκιμο μέλι, Συνομιλία με το Εμείς)
Αναστάσιος Μεγαλοοικονόμου (Ως εδώ βυθίζομαι)
Κατίνα Μέτσιου (Το τίποτα που πλέει ευτυχισμένο)
Ειρήνη Κανακάκη (Το Άρωμα της Έντασης)
Φάνυ Πολέμη (Μαμά, ο τοίχος έχει μια τρύπα)
και η Γιόλα Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου (Toi et moi, Νότες Νοσταλγίας)
Γιατί πιστεύω πως τούτος ο σύγχρονος κόσμος όπου ζούμε, ο τυραννισμένος από το φόβο και την ανησυχία, τη χρειάζεται την ποίηση.
Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα – και τι θα γινόμασταν, αν η πνοή μας λιγόστευε;
Γιώργος Σεφέρης, (από την ομιλία του στην απονομή του Νόμπελ)

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save