«Αφιερωμένο στις γυναίκες όλου του κόσμου, που τόλμησαν να διεκδικήσουν το όνειρό τους…
Αφιερωμένο στις γυναίκες, που δεν έπαψαν ποτέ να οραματίζονται μια νέα αυγή, γεμάτη φως…».


Κοινωνικό μυθιστόρημα το έργο της Άρτεμις Παπανδρέου που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΣΙΔΕΡΗ, τον Ιούλιο του 2020. Κοινωνικό μυθιστόρημα για κάθε γυναίκα που της αξίζει μια καλύτερη ζωή. Κεντρική ηρωίδα η Μελίνα. Μια 40χρονη, όμορφη γυναίκα που νοιώθει και είναι απελπισμένη, δυστυχισμένη μέσα σε μια σχέση που την πνίγει, μέσα σε έναν γάμο που σχεδόν της επέβαλλαν και που δεν είναι όπως τον ονειρεύεται κάθε γυναίκα. Μια γυναίκα υποταγμένη που απαρνήθηκε κάθε τι που την ευχαριστούσε, Μια γυναίκα που ζει την ψυχολογική βία και βιώνει “Ίσκιους” στην ζωή της. Άραγε πόσο δύσκολο είναι να αλλάξει την ζωή της; Να πάρει μια απόφαση που θα την απεγκλώβιζε από όλα όσα ζούσε; Να παραμείνει και να συνεχίσει την ζωή της έτσι ή να διεκδικήσει επιτέλους μια άλλη ζωή; Μια καλύτερη ζωή που για να το πετύχει θα πρέπει να μπει σε έναν ενδοοικογενειακό πόλεμο. Το αδιέξοδο. Οι ενοχές. Η σιωπή. Δύσκολο, πολύ. Και η απελπισία την πνίγει…

[…Και πάτησε τέρμα το γκάζι. Έκλεισε σφιχτά τα μάτια και κόλλησε το πόδι στο πεντάλ, ενώ ένα ηχηρό γέλιο τράνταξε το στέρνο της. Η τρέλα είχε αγγίξει τα όρια του νου της. Το αυτοκίνητο μούγκρισε σαν λαβωμένο αγρίμι και όρμησε ξέφρενα στην άσφαλτο. Όμως, δεν ακολούθησε την επόμενη στροφή του δρόμου, παρά πέρασε στο αντίθετο ρεύμα και με ιλιγγιώδη ταχύτητα ρίχτηκε πάνω στις πουρναριές και στους θάμνους, στις πέτρες και τις κοτρόνες, στα λιθάρια και τις νεροσυρμές. Κατηφόριζε τώρα. Τρελαμένο κατηφόριζε, χτυπώντας με δύναμη πάνω σε πρασιές και όχθους, σε πέτρες μεγάλες και δενδρύλλια. Ήταν τόση η ορμή του, ήταν τόση η δύναμη με την οποία χτυπούσε πάνω τους, ώστε υπόκωφοι θόρυβοι ξέφευγαν καθώς το αμάξι διαλυόταν κυριολεκτικά. Ρόδες, λαμαρίνες, προφυλακτήρες εκσφενδονίζονταν με δύναμη. Το παρμπρίζ είχε γίνει χίλια κομμάτια, εκείνη τρανταζόταν, χτυπούσε, πονούσε τόσο που είχε πια μουδιάσει. Είχε ανοίξει διάπλατα τα μάτια της, είχε παρακολουθήσει αυτόν τον ξέφρενο καλπασμό στα πλαϊνά του βουνού παγωμένη, είχε νιώσει πως η ζωή της χανόταν σε καθένα δευτερόλεπτο που χτυπούσε τον χρόνο, καθώς το αίμα της έρρεε ζεστό και πότιζε το σώμα της, το πρόσωπό της, τα μαλλιά της και περίμενε το μπαμ, το τελευταίο χτύπημα, εκείνο που θα την κάλυπτε με σκοτάδι. Τελειώνω!…]


Όμως η ζωή είχε άλλα σχέδια για εκείνη. Και η κρυμμένη δύναμη της βγαίνει στην επιφάνεια. Μηνύματα για κάθε γυναίκα που βιώνει ανάλογες καταστάσεις με την Μελίνα. Για κάθε γυναίκα που πρέπει να μιλήσει. Στον κύκλο της, στις αρχές, στην πολιτεία που με τις υποστηρικτικές δομές της, μπορεί να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια. Η Μελίνα θα ρισκάρει. Θα έχει στήριγμα. Και ο αγώνας για την ζωή και το φως θα αρχίσει . Και θα ασχοληθεί με αυτό που πάντα ονειρευόταν. Την Συγγραφή. Και κάπου εκεί έξω ο Κωνσταντίνος. Η ελπίδα. Η δύναμη. Τα νέα όνειρα ζωής. Ο έρωτας. Ό,τι μπορεί να συμβεί σε κάθε γυναίκα. ‘Έργο με ανατροπές και εναλλαγές. Καλογραμμένο μυθιστόρημα και αξιοδιάβαστο.

“Ο φόβος της σκιάς του την είχε γραπώσει στα νύχια του. Η λογική της, στην αρχή, αντιστεκόταν σθεναρά. Όμως η αντίδραση έγινε θυμός, ο θυμός ενοχή και η ενοχή απόγνωση που θόλωσε το βλέμμα. Η απελπισία είχε τυλίξει γύρω της ένα μαύρο σεντόνι και στραγγάλιζε κάθε κύτταρο του μυαλού της.

Μα, μέσα της, η ψυχή σάλπιζε ελευθερία.
Μια απόλυτη στιγμή παράνοιας την έφερε αντιμέτωπη με την ψυχρή ανάσα του θανάτου. Το επεδίωξε. Τότε, όμως, η ζωή όρισε τους δείχτες του ρολογιού της να κινηθούν αντίστροφα. Μηδένισε το κοντέρ της. Και πήρε να μετρά από την αρχή. Με καινούργια νήματα στον αργαλειό της, με νέα υφάδια και στημόνια ξεκίνησε να υφαίνει όνειρα, να υφαίνει χαρά, έρωτα, δημιουργία… Ξεκίνησε να τη ντύνει, επιτέλους, με χρώματα…
Οι ίσκιοι που την κυνηγούν, όμως, θ’ αφήσουν την ψυχή της να λιαστεί στο φως;
Ή μήπως θα γίνουν χειρότεροι κι από εφιάλτες;”

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave