Όπως εξηγούσε ο βασιλιάς Δημάρατος στον Πέρση βασιλιά Ξέρξη: «οι Σπαρτιάτες είναι ελεύθεροι αλλά όχι για όλα. Δεσπότης (αφεντικό) τους είναι ο νόμος τον οποίο φοβούνται πιο πολύ απ΄ ό,τι οι υπήκοοί σου φοβούνται εσένα, Ξέρξη».
Η ίδια η πόλη ,οι νόμοι της και το μεγαλείο της ήταν το υπέρτατο αγαθό .Όχι το άτομο, αλλά η ίδια η πόλη. Το μεγαλείο της Σπάρτης ήταν το «αμίμητο» πολίτευμά της. Ο βασιλιάς Λεωνίδας και οι 300 ήταν σχεδόν νομοτελειακό απότοκο του πολιτεύματος και της σπαρτιατικής αγωγής!!!
Το πολίτευμα του Λυκούργου (μέγας νομοθέτης και πολιτικός φιλόσοφος, το 830 π.Χ.) ήταν η μήτρα όλου του δυτικού πολιτικού πολιτισμού!


Ήταν η πρώτη ρεπουμπλικανικού τύπου δημοκρατία στην ιστορία της ανθρωπότητας! Στην δημοκρατία αυτή υπάρχουν πολλές εξασφαλίσεις, ώστε στο πολίτευμα να συμμετέχουν ουσιαστικά όλες οι κοινωνικές τάξεις. Αυτό το πέτυχε ο Λυκούργος με τρεις τρόπους: Με το να κατοχυρώσει ότι η Σπάρτη θα έχει βασιλικό πολίτευμα, αλλά με δύο βασιλικούς οίκους, από τα δύο επιφανέστερα σόγια της Σπάρτης. Με το να επινοήσει το θεσμό της Γερουσίας και στην κορυφή του πολιτεύματος τοποθέτησε την Απέλλα, τη γενική συνέλευση του σπαρτιατικού λαού, που είχε τον τελικό λόγο για όλες τις σημαντικές αποφάσεις!
Όλοι οι Σπαρτιάτες είχαν δικαίωμα να εκλεγούν γερουσιαστές ή Έφοροι και να ψηφίζουν στη συνέλευση του λαού. Στην Αθήνα ,οι φτωχότεροι Αθηναίοι απέκτησαν το δικαίωμα να ψηφίζουν 230 χρόνια μετά τους Σπαρτιάτες , επί Σόλωνος κατά το 598 π.Χ.


Η νομοθεσία του Λυκούργου είχε ως πρώτιστο στόχο και ως σκοπό «την καλλιέργεια της αρετής» και την ελευθερία των Σπαρτιατών! Το να μην είναι υπόδουλοι ούτε ξένων κατακτητών, ούτε εγχώριων τυράννων. Για να στηρίξουν αυτόν τον στόχο, δημιούργησαν ένα σύστημα κοινής δωρεάν δημόσιας παιδείας, την περίφημη σπαρτιατική αγωγή. Η αγωγή αυτή περιελάμβανε σε σημαντικό βαθμό και τις στρατιωτικές εξασκήσεις, για να είναι ισχυροί και για να μπορούν να προστατεύουν την ελευθερία τους και όχι να κατακτούν άλλες πόλεις και λαούς. Ο σπαρτιατικός στρατός κράτησε τη Σπάρτη ελεύθερη για 600 χρόνια περίπου!
Το πολίτευμα της Σπάρτης ήταν έτσι φτιαγμένο, που ικανοποιούσε όλες τις κοινωνικές τάξεις, έτσι ώστε καμία να μην επιζητεί την ανατροπή του! Γι’ αυτό και διήρκεσε για 600 χρόνια, με ομαλές διαδοχές βασιλέων, γερουσιαστών και Εφόρων, χωρίς κανένα πραξικόπημα. Οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες το θαύμαζαν και το επαινούσαν. Το αρχαίο ρωμαϊκό σύνταγμα αντέγραψε πολλά από το σπαρτιατικό : δύο ύπατοι (αντί για δύο βασιλείς), Γερουσία κ.α. Το ίδιο και το αμερικανικό!


Σε κάθε περίπτωση, η εξουσία ήταν καθαρά πολιτική και όχι οποιασδήποτε μορφής στρατοκρατική! Την εξουσία είχαν οι εκλεγμένοι Έφοροι και οι γερουσιαστές. Ακόμα και οι δύο βασιλείς συμμετείχαν στην πολιτική εξουσία ,μόνο με την ψήφο τους στη γερουσία ως γερουσιαστές.
Η ακμή της Σπάρτης βασίστηκε σε αυτό το μοναδικό «αμίμητον» πολίτευμα, που επινόησε ο μεγαλύτερος νομοθέτης όλων των εποχών, ο Λυκούργος!
Ο Λυκούργος πέτυχε να οργανώσει έτσι το πολίτευμα ώστε να έχει δικλείδες ασφαλείας, ισορροπίας και ευστάθεια, έτσι ώστε οι ίδιοι οι Σπαρτιάτες να το θεωρούν δίκαιο και αντιπροσωπευτικό, και να μην υπάρχουν σημαντικές ομάδες πολιτών που να επιζητούσαν την ανατροπή του.
Η σύντομη αυτή διατριβή του Δημάρχου της Σπάρτης Πέτρου Δούκα πραγματεύεται όχι την ιστορία ,τον πολιτισμό και τις τέχνες της αρχαίας Σπάρτης, αλλά το μοναδικό στην ιστορία «ρεπουμπλικανικού» τύπου πολίτευμα της Σπάρτης.
Διαβάστε το.


Ο ΠΕΤΡΟΣ Γ. ΔΟΥΚΑΣ γεννήθηκε το 1952 στην Αθήνα. Είναι γιος του πτέραρχου Γεώργιου Δούκα από τη Σπάρτη, που διακρίθηκε ως διοικητής της περίφημης μοίρας 335 κατα διωκτικών «Σπιτφάιαρ» στη Βόρεια Αφρική, και μετέπειτα αρχηγού της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας. Ο παππούς του, χειρουργός-γυναικολόγος, Πέτρος Δούκας, ήταν απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, στη Βαλτιμόρη. Η μητέρα του, Μαίρη Αναστασοπούλου, γεννήθηκε στη Βοστώνη και εργαζόταν στον Λευκό Οίκο επί προεδρίας Harry Truman ως βοηθός του Γραμματέα Τύπου (White House Press Secretary) Charlie G. Ross. Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και στη συνέχεια απέκτησε BA από το Πανεπιστήμιο George Washington, MA Οικονομικών από το New York University, MBA Finance από το Πανεπιστήμιο Columbia και Ph.D. Οικονομικών από το New York University. Υπήρξε μαθητής των Robert Mundell (Νομπέλ Οικονομικών), Wassily Leontief (Νομπέλ Οικονομικών), Fritz Machlup, William Baumol και Oscar Morgenstern. Από το 1983 έως το 1985 ήταν Επισκέπτης Λέκτωρ στο Πανεπιστήμιο Pace και στο Πανεπιστήμιο Fordham. Εργάστηκε στη Citibank ως Οικονομικός Αναλυτής, Foreign Exchange & Money Market Dealer, και Country Head/General Manager για την Ελλάδα. Έχει διατελέσει Πρόεδρος του Δ.Σ. της Capital Partners ΑΕ, του Δ.Σ. της Ericsson Ελλάδας, της NOVA/ Netmed, καθώς και Συμπρόεδρος του Δ.Σ. της Pepsico-ΗΒΗ Ελλάδας και Πρόεδρος του Δ.Σ. της Ελληνικής Ομοσπονδίας Γκολφ. Είναι διά βίου Μέλος της Γενικής Συνέλευσης της Φιλίππου Ενώσεως (Jockey Club), Distinguished Scholar του Global Federation of Competitive Councils Washington DC, Πρόεδρος του Δ.Σ. του International Chamber of Commerce (ICC) Ελλάδας, Μέλος του Δ.Σ. του Council on Competitiveness of Greece και του ΚΕΦΙΜ Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών. Διετέλεσε Εξωκοινοβουλευτικός Υφυπουργός Οικονομικών στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (1992-1993), Βουλευτής της Περιφέρειας Αττικής (2004-2009), Υφυπουργός Οικονομικών στην Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή (2004-2007), με αρμοδιότητες τις υπηρεσίες του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, όπως την κατάρτιση και την παρακολούθηση της εκτέλεσης του Προϋπολογισμού, τη Διεύθυνση του Δημοσίου Χρέους, τον Οργανισμό Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), την Κίνηση Κεφαλαίων, Εγγυήσεων, Δανείων και Αξιών, τη Δημόσια Επιχείρηση Κινητών Αξιών, τον Χρηματοδοτικό Προγραμματισμό και τη Διαχείριση των Κρατικών Διαθεσίμων, την Επιτροπή Δημοσιονομικού Ελέγχου, τις Δημοσιονομικές Σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις Υπηρεσίες Δημοσιονομικών Ελέγχων στα Υπουργεία, στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και στα Ν.Π.Δ.Δ., τη Δημόσια Περιουσία κ.ά. Επίσης, διετέλεσε Υφυπουργός Εξωτερικών (2007-2009), με αρμοδιότητα την οικονομική διπλωματία, και το 2019 εξελέγη Δήμαρχος Σπάρτης, αξίωμα το οποίο κατέχει μέχρι σήμερα.