«ΒΙΟΣ ΒΙΑΣ» το νέο βιβλίο της πολυγραφότατης συγγραφέως ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΠΑΠΑΔΗΜΑ που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.
Δυο μικρές λεξούλες ο τίτλος. Λέξεις όμως με μεγάλη δυναμική που κρύβουν πολλά, καθώς μέσα στο νόημά τους κρύβονται όλα τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Όλα αυτά που ειδικά σήμερα ακούμε έντρομοι, ενίοτε με έντονη απέχθεια, από τα ΜΜΕ. Η συγγραφέας με ξεχωριστό τρόπο, χρησιμοποιώντας συχνά κυνισμό, αρκετά χιουμοριστικό, και με ευρηματικότητα «σφάζει», σύμφωνα με τη λαϊκή ρήση, με το γάντι.
Στο μυθιστόρημα δεν είναι σαφής ο τόπος και ο χρόνος. Δεν υπάρχουν ονόματα ηρώων. Και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο αφού όλοι μπορεί να συναντήσουμε, να ακούσουμε κάποιους τέτοιους χαρακτήρες, οπουδήποτε.
Η κεντρική ηρωίδα του έργου είναι μια διαζευγμένη γυναίκα. Μια μητέρα που δε θέλει τίποτα άλλο από μια δουλειά για να μπορέσει να ζήσει εκείνη και τα παιδιά της. Κάτι που όμως για να το καταφέρει, θα πρέπει να μην ακούει, να μην βλέπει, να μην μιλάει, να παριστάνει ακόμα πως είναι μια ανήθικη γυναίκα, χωρίς ήθος. Αυτό δείχνει να επιτάσσει αυτή η κοινωνία, γεγονός όμως που την φθείρει, την ταπεινώνει και την κάνει να σπαταλιέται αργά και σταθερά μέχρι την τελική πτώση της. Μια τελική πτώση που δεν θα αργήσει να έρθει για εκείνη, αφού ο προϊστάμενος στη δουλειά της σφίγγει τον κλοιό όλο και περισσότερο, καθημερινά. Η ιδιότητα του προϊστάμενου του έχει δημιουργήσει την εντύπωση ότι μπορεί να συμπεριφέρεται στις υφιστάμενές του όπως εκείνος θέλει. Κι έρχεται η στιγμή που βρίσκεται δολοφονημένος στο γραφείο του. Η ηρωίδα σκέφτεται να δώσει τέλος στη ζωή της, το στίγμα της δολοφόνου, όμως, θα ακολουθεί τα παιδιά της. Έτσι παραδίδεται και ξεκινά μια άνιση δίκη. Η ίδια απέναντι σε μια κοινωνία που έχει μάθει να σκεπάζει τα κακώς κείμενα και μια απολογία που θα συγκλονίσει. Και αυτή ακριβώς η συνταρακτική απολογία είναι ο λόγος που καθιστά αξιοδιάβαστο το βιβλίο αυτό, καθώς η κατηγορουμένη δεν επιδιώκει την αθώωση της, η μια πιο επιεική απόφαση, αλλά να καταδείξει την αλήθεια, μια απολογία με την οποία θα προσπαθήσει να σπάσει επιτέλους τα δεσμά της. Αυτά τα δεσμά που της «έβαλαν» από τη στιγμή που γεννήθηκε.
Η απολογία αποτυπώνεται στα πρόσωπα των δικαστών αδιάφορα στην αρχή, ενοχλημένα από την καθυστέρηση στην συνέχεια για να έρθει το τέλος και να παγώσει τα συναισθήματα όλων.
«…..Παραδέχομαι πως αφαίρεσα τη ζωή ενός ανθρώπου, και ασφαλώς οι περισσότεροι από εσάς καταδικάζετε χωρίς δεύτερη σκέψη την πράξη μου, που είναι καταδικαστέα, αλλά η λέξη «σκότωσα» που μόλις ειπώθηκε από το στόμα μου έχει αποχρώσεις, έχει «νότες πριν», «νότες μετά». Αλλά οι αποχρώσεις, οι νότες που με οδήγησαν στο έγκλημα δεν «ζωγραφίστηκαν» από το δικό μου χέρι, αλλά ούτε η «σύνθεση» έγινε από μένα…»
Ποιο είναι το μυστικό που θα κάνει την κατηγορούμενη να καταρρεύσει στα έδρανα του δικαστηρίου; Και ποιο το τέλος αυτής της ιστορίας; Μιας καλογραμμένης ιστορίας, με στρωτή γραφή, δυνατή πλοκή και γρήγορη ροή.
Συγκλονιστικό κοινωνικό δράμα. Ένα βαρύ «κατηγορώ», μια κατάθεση ψυχής και μια κραυγή απόγνωσης, αγανάκτησης, οργής, απελπισίας και καταπίεσης, απέναντι σε μια άρρωστη κοινωνία, απέναντι στη βία. Μια καταβύθιση στην πραγματικότητα που ξεγυμνώνει αλήθειες και αναδεικνύει εχθρούς. Μια αποτύπωση της εικόνας με την οποία μεγαλώνουν τα κορίτσια από την στιγμή που γεννιούνται, από τον τρόπο που οι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους, παγιδευμένοι στην τυποποίηση και τα πρότυπα που ορίζει η κοινωνία.
Ξύπνησα ξημερώματα «δαρμένη» από τα ίδια παράξενα όνειρα! Κουκουλώθηκα με το πάπλωμα! Να κρυφτώ! Να ξεφύγω! Από τα όνειρα; Ή από την πραγματικότητα; Έσφιξα τα δόντια! Έπρεπε να τελειώνω με το χρόνιο παραμύθιασμα! Με λίγα λόγια, απαίτησα από τον εαυτό μου να δώσει τίτλο στη μέχρι τώρα ζωή μου! Στον Βίο μου… «τι βίο έχω ζήσει μέχρι τώρα;» «ΒΙΑΣ», ούρλιαξε εκείνη η φωνή μέσα μου που συνεχώς τη διατάζω να βγάλει τον σκασμό!
ΒΙΟΣ ΒΙΑΣ! Ναι! Έτσι είναι! Ένα τσεκούρι, ένα μαχαίρι ή μια μονοκοντυλιά, κι ο ΒΙΟΣ γίνεται ΒΙΑΣ!
Ξεκίνησα το γράψιμο… Εδώ μέσα είμαι σε αυτές τις γραμμές, σε αυτές τις σελίδες… Ένας σύνθετος άνθρωπος που σπάει εύκολα αλλά και τα σπάει εύκολα!
Εδώ μέσα είμαι, μια απλή γυναίκα με κοινή, απλή λογική που δεν τη διαπραγματεύομαι!
Μια γυναίκα έτοιμη για όλα! Είναι δύσκολο να το δεχτείς, το παραδέχομαι και με δέχομαι!
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.