Με πολύ ενδιαφέρουσες σπουδές στην Ιστορία και την Αρχαιολογία, η Σμαραγδή Μητροπούλου, σήμερα εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην όμορφη Άνδρο, το αρχοντονήσι όπως το αποκαλεί. Οι πρωταγωνιστές των βιβλίων της ξεπηδούν από την έμπνευση της στιγμής, όταν οι αισθήσεις της συναντούν το απέραντο γαλάζιο και τη θαλασσινή αύρα αλλά και από προσωπικά βιώματα και ανθρώπους που διαδραμάτισαν κάποιο ρόλο στη ζωή της.

– Διαθέτετε δίπλωμα Δημιουργικής Γραφής κι επιπλέον παρακολουθήσατε μαθήματα θεατρικής γραφής. Πόσο σας βοήθησαν στη συγγραφή των βιβλίων σας;

Ναι. Είμαι κάτοχος διπλώματος δημιουργικής γραφής (Diploma in Creative Writing) του κολεγίου Writers’ Bureau (Manchester UK) κι επίσης παρακολούθησα τρεις κύκλους μαθημάτων θεατρικής γραφής στο Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου, στην Αθήνα. Και τα δυο με βοήθησαν σε σημαντικό βαθμό, όσον αφορά το πώς θα «στρώσω» μία ιστορία στο χαρτί και τι τεχνικές θα χρησιμοποιήσω. Μάλιστα, το πρώτο μου βιβλίο (θεατρικό) ξεκίνησε να γράφεται στα πλαίσια ασκήσεων των μαθημάτων θεατρικής γραφής. Φυσικά, ακολούθησε λεπτομερής επεξεργασία και αρκετές αλλαγές μέχρι να πάρει την οριστική του μορφή.

– Διαβάζω στο βιογραφικό σας πως μοιράζετε την αγάπη σας εξίσου στη διδασκαλία και στη συγγραφή ιστοριών.

Εδώ και χρόνια υπηρετώ ως αναπληρώτρια εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (πράγμα που σημαίνει ότι με μία βαλίτσα στο χέρι κάθε σχολικό έτος γυρίζουμε σαν τους… ναυτικούς) και παράλληλα στον ελεύθερο χρόνο μου γράφω… γράφω… γράφω. Επομένως, και στη διδασκαλία και στη συγγραφή έχω δώσει κομμάτια του εαυτού μου… τα καλύτερα και τα πιο αγαπημένα.

– Είχατε αγωνία όταν παραδώσατε το πρώτο σας βιβλίο στον εκδοτικό σας οίκο;

Αρκετή … θα την παρομοίαζα με το συναίσθημα του γονιού που αποχωρίζεται το παιδί του για πρώτη φορά.

– Και όταν το πιάσατε στα χέρια σας; Πώς νιώσατε όταν αγγίξατε το εξώφυλλό του;

Συγκίνηση… συγκίνηση… συγκίνηση.

– Υπάρχουν πρόσωπα που διαδραμάτισαν κάποιο ρόλο στη ζωή σας και μεταφέρατε τον χαρακτήρα τους στα βιβλία σας;

Και βέβαια. Πρόσωπα που στη ζωή μου διαδραμάτισαν ρόλο θετικό, αρνητικό, καταλυτικό ή και αδιάφορο, μου έδωσαν έναυσμα να δημιουργήσω αρκετούς χαρακτήρες στις ιστορίες μου.

– Έχετε την τύχη να ζείτε, να εργάζεστε αλλά κυρίως να δημιουργείτε στην όμορφη Άνδρο. Αποτελεί πηγή έμπνευσης για σας; Αντλείτε εικόνες από το νησί;

Τι να πω για το πανέμορφο αρχοντονήσι! Εργάζομαι ως εκπαιδευτικός εδώ τα δύο τελευταία χρόνια. Από τη στιγμή, λοιπόν, που πάτησα το πόδι μου για πρώτη φορά στο νησί με κυρίεψε ένα περίεργο συναίσθημα: σαν να είχα ζήσει εδώ πέρα σε κάποια προηγούμενη ζωή. Κι εδώ «στήθηκε» το τρίτο μου βιβλίο. Στα στενά της Χώρας, στα παλιά αρχοντικά, στο παλιό λιμάνι, μ’ ένα μολύβι κι ένα μπλοκ στο χέρι και με μία φωτογραφική μηχανή, αποτύπωνα κι έγραφα, έγραφα και αποτύπωνα… «για να πάρουν οι λέξεις πνοή και για να τραγουδήσουν οι ήχοι στη σιωπή».

– «Ήχοι στη σιωπή» – «Μια στιγμή, μια αιωνιότητα μονάχα» – «Πριν ο ήλιος δύσει». Τρία βιβλία, τρεις τίτλοι. Υπάρχει κάποιο κοινό στοιχείο μεταξύ τους;

Το κοινό στοιχείο που συνδέει τα τρία αυτά βιβλία είναι ότι συνδυάζουν το προσωπικό βίωμα με τη μυθοπλασία και το πραγματικό-ρεαλιστικό με το φανταστικό-μεταφυσικό, άλλοτε σε φωτεινές κι άλλοτε σε σκοτεινές αποχρώσεις.

– Είναι δική σας επιλογή οι τίτλοι;

Οι τίτλοι των δύο πρώτων μου βιβλίων, ναι. Μιλώ για το «Πριν ο ήλιος δύσει» και το «Μια στιγμή, μια αιωνιότητα μονάχα». Τον τίτλο «Ήχοι στη σιωπή» τον έδωσε η πολύ καλή μου φίλη και εξαιρετική συγγραφέας Μαίρη Τσίλη, η οποία είχε και την κεντρική ομιλία στην παρουσίασή του στην Αθήνα (το εδικαιούτο άλλωστε ως «νονά» του).

– Αγαπήσατε κάποιον από τους πρωταγωνιστές σας, περισσότερο από κάποιους άλλους; Ξεχωρίσατε κάποιον χαρακτήρα στις σελίδες μυθοπλασίας που διαβάζουμε;

Δύσκολα μου βάζετε. Είναι σαν να ρωτάτε έναν γονιό ποιο από τα παιδιά του αγαπά πιο πολύ. Ωστόσο θα σταθώ σε τρία πρόσωπα στα βιβλία μου: α) πατήρ Λάιονελ στο «Πριν ο ήλιος δύσει»: μας δείχνει πώς είναι να αποδέχεσαι τον άλλο γι’ αυτό που είναι δίχως να τον κρίνεις, β) Ορέστης στο «Μια στιγμή, μια αιωνιότητα μονάχα»: παρόλα τα άσχημα βιώματά του, μέσα του ανθίζουν η πίστη, η αγάπη και η ελπίδα, γ) Ραβί στο «Ήχοι στη σιωπή»: έζησε μια μεγάλη αγάπη πέρα από το χώρο και το χρόνο, βιώνοντάς την όμως με τα μάτια της ψυχής. Και για να προλάβω την ερώτηση που είστε έτοιμη να μου κάνετε, το όνομα Ραβί στην σανσκριτική διάλεκτο σημαίνει Ήλιος.

– Το βραβείο Λογοτεχνίας του Φανταστικού Larry Niven που καταφέρατε να κερδίσετε είναι σίγουρα μια μεγάλη επιβράβευση των προσπαθειών σας. Θεωρείτε πως είναι και μια μεγάλη ευθύνη;

Κέρδισα το Α΄ Βραβείο Λογοτεχνίας του Φανταστικού Larry Niven στην κατηγορία «Φαντασία» για το «Μια στιγμή, μια αιωνιότητα μονάχα». Θυμάμαι ότι το είχα στείλει και μετά σχεδόν το… ξέχασα. Επίσης, θυμάμαι πόση ικανοποίηση ένιωσα, όταν ενημερώθηκα για το αποτέλεσμα. Βέβαια, ένα βραβείο, μία διάκριση δεν σημαίνει ότι πρέπει να επαναπαυόμαστε στις δάφνες μας. Αντίθετα, πιστεύω πως είναι και μία μεγάλη ευθύνη, μιας και θα πρέπει να συνεχίσουμε να δουλεύουμε με ζέση, να πειραματιζόμαστε με διάφορες μορφές γραφής, να γράφουμε, να σβήνουμε, να τσαλακώνουμε χαρτιά, ώσπου να φτάσουμε στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

– Ποια είναι τα επόμενα λογοτεχνικά σας σχέδια;

Έχω ξεκινήσει λεπτομερή έρευνα για ένα νέο βιβλίο που ετοιμάζω. Περισσότερα, όταν έρθει η ώρα.

Η Σμαραγδή Μητροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κι έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην Αρχαία Ιστορία στο Cardiff University της Βρετανίας. Είναι συνεργάτιδα του προγράμματος “Οικουμενικός Ελληνισμός”, ενώ έχει δημοσιεύσει άρθρα ιστορικού και πολιτιστικού περιεχομένου σε διάφορα έντυπα. Επίσης, ασχολείται με την ποίηση, την πεζογραφία και το θέατρο.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave