«… ένα παράξενο ταξίδι στο πουθενά…»
Μετά το «Μέχρι Την Τελευταία Του Ανάσα», το δεύτερο βιβλίο του Γιώργου Δάµτσιου, με τίτλο «ΤΟ ΤΡΙΠΤΥΧΟ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ», κυκλοφορεί σε μια ιδιαίτερα φροντισμένη έκδοση και με ένα εντυπωσιακό εξώφυλλο, από τις εκδόσεις ΠΗΓΗ.
Μεταφυσικό ψυχολογικό θρίλερ, μυθιστόρημα φαντασίας με έντονα κοινωνικά στοιχεία με ηθικά διλήμματα, στα οποία εμπλέκονται οι ήρωες, παγίδες και αποφάσεις ζωής που πρέπει να παρθούν. Η δύναμη του καλού και του κακού και πότε υπερτερεί μία από τις δύο, ανάλογα με την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Η δύναμη του έρωτα και μέχρι πού μπορεί να οδηγήσει τα βήματα ενός ανθρώπου και ειδικά ενός ευάλωτου ατόμου. H δύναμη της δικαιοσύνης και της απόδοσης ευθυνών για τις αποφάσεις και τις πράξεις μας. Η εσωτερική αναζήτηση και τα υπαρξιακά προβλήματα στην ατραπό της ζωής κάθε ανθρώπου.
«… Πόσες φορές πρέπει να σου πω ότι εγώ δεν κάνω τίποτα; Ότι εσείς οι άνθρωποι ορίζετε από μόνοι σας τις μοίρες σας με τις πράξεις και τις αποφάσεις σας;…»
Η Εύη Καστώνη είναι η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου. Ζει με τον πατέρα της σε ένα μικρό χωριό, τη Δρύπη. Ένα κορίτσι με χαμηλή αυτοεκτίμηση λόγω της εξωτερικής της εμφάνισης -όχι ιδιαίτερα όμορφη, παχύσαρκη και με σοβαρό πρόβλημα ακμής- δέχεται, από τις μαθητικές τάξεις ακόμη, τον «εκφοβισμό» από τους συμμαθητές της δίνοντάς της παρατσούκλια που πίκραιναν την εφηβική ψυχή της, οδηγώντας την στο περιθώριο, προκειμένου να αποφεύγει τον χλευασμό και τα «σκληρά» πειράγματα των συμμαθητών της.
Έτσι μεγαλώνει η Εύη, σε μια μικρή-κλειστή κοινωνία και ζει μια ζωή δύσκολη μέσα στην κοροϊδία ακόμα και την βία κάποιες φορές. Μοναδική φίλη η Άννα, αδελφή του συμμαθητή της Δάνου – Ιορδάνης Γκένος το κανονικό του όνομα, που διατηρεί τον μοναδικό φούρνο στη πλατεία του χωριού, αυτού του άσχημου ανθρώπου που βιαιοπραγεί ψυχικά πάνω της, κάθε φορά που είναι αναγκασμένη να πάει να αγοράσει ψωμί, συμπαρασύροντας και τους υπόλοιπους θαμώνες στον χλευασμό της. Έτσι η Εύη απομονώνεται, κάνει μοναχικούς περιπάτους και συχνά πηγαίνει στον αγαπημένο της λόφο με το μικρό ακατοίκητο καλυβάκι, αγναντεύοντας από ψηλά το μικρό χωριό της.
Ύστερα από ένα ακόμη περιστατικό με την Εύη να γίνεται περίγελος στην πλατεία, μπροστά στα μάτια του Μιχάλη του κρυφού έρωτα της ζωής της η κοπέλα αποφασίζει να φύγει για το καλυβάκι της. Ένα τυχαίο γεγονός την κάνει να ανακαλύψει ένα αλλόκοτο -παράξενο αντικείμενο, ίσως ένα φυλακτό- ένα τρίπτυχο, το παίρνει σπίτι της και κοιμάται με αυτό στην αγκαλιά.
Η ζωή της Εύης αλλάζει, τώρα πια μπορεί να ικανοποιήσει τις επιθυμίες της, να είναι όμορφη, να έχει ακόμη και τον Μιχάλη.
-Με ποιο αντίτιμο όλα αυτά; Τίποτα δεν χαρίζεται. Φαινομενικά τα ανταλλάγματα είναι πολύ απλά και η ιστορία ξεκινά.
-Τι θα ζητηθεί από τον παράξενο κάτοχο του τρίπτυχου να κάνει η Εύη;
«…Η σειρά είναι τόσο απλή που μπορώ να σου την περιγράψω και με τέσσερις λέξεις: πρόταση, συμφωνία, εκτέλεση, αντάλλαγμα…»
-Τι θα αποφασίσει η ίδια; Ποιο το αποτέλεσμα των αποφάσεων της;
«…αλλά το μέλλον είναι κάτι το τελείως διαφορετικό Εύη. Κανένας δεν μπορεί να το γνωρίζει. Καθορίζεται στιγμή με τη στιγμή και ανάσα από την ανάσα, από τις πράξεις κάθε ζωντανού πλάσματος στον πλανήτη Γη, τουλάχιστον, γιατί δεν είναι παντού έτσι! …»
-Πότε θα σταματήσει όλο αυτό; Με τι κόστος για την ίδια και τους συγχωριανούς της;
Τίποτα δεν θα μείνει αναπάντητο από τον συγγραφέα. Όλα θα απαντηθούν στην ώρα τους και όλα θα γίνουν τροφή για σκέψη από τους αναγνώστες. Τα ηθικά διλήμματα, η αδυναμία χαρακτήρα, η πορεία προς την καταστροφή, ο φόβος, η αλαζονεία, η αυταπάρνηση, ο έρωτας, ο ναρκισσισμός, τα αδιέξοδα πάθη, τα μυστικά, οι απώλειες, ο παρορμητισμός, ο εγωισμός, η απληστία, η αχαριστία, η εκδίκηση, η τιμωρία, το δίκαιο, είναι στοιχεία που θα συναντήσει ο αναγνώστης στο «τρίπτυχο των ευχών».
Είναι αξιοθαύμαστο το πώς ο κ. Δάμτσιος κατάφερε να «μπει» και να σκιαγραφήσει τέλεια τον γυναικείο ψυχισμό της ηρωίδας του. Όλοι οι ήρωές του, μέσα από την περιγραφική και μεστή γραφή του και τους αληθοφανείς διαλόγους είναι άριστα σκιαγραφημένοι. Οι μικρές κλειστές κοινωνίες όπου τίποτα δεν μένει κρυφό, η αδυναμία χαρακτήρα, οι τραγικές επιλογές για την ικανοποίηση του ΕΓΩ μας, προκειμένου να αποκομίσουμε προσωπικά οφέλη, η πορεία προς την αυτοκαταστροφή, τα όρια των πράξεών μας και η δικαιοσύνη, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι τραγικές επιλογές αποτυπώνονται από τον συγγραφέα σε αυτό το «παραμύθι για ενήλικες», σ’ αυτό το βιβλίο που τα όρια του πραγματικού και του φανταστικού, της αλήθειας και του ψέματος, της άγνοιας και της γνώσης, του καλού και του κακού, του δίκιου και του άδικου μοιάζουν να είναι ασαφή.
Ένα τέλος απρόσμενο και μεταφυσικό, ένα τέλος αντάξιο του έργου, ένα τέλος κινηματογραφικά δοσμένο που ίσως δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο, σύμφωνα με αυτά που ήθελε να δώσει ο συγγραφέας στο «τρίπτυχο των ευχών».
«… Κάτι μου λέει ότι μάλλον δεν υπάρχει μόνο ένα φυλαχτό στον κόσμο, αλλά πολλά περισσότερα και ότι όλα κάνουν την ίδια ακριβώς δουλειά. Στέλνουν τους άπληστους και τους αχάριστους εδώ μέσα, ενώ βελτιώνουν τις ζωές των συνετών…»

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Για τη νεαρή Εύη Καστώνη, η διαµονή σε ένα αποµονωµένο και ορεινό χωριό όπως η Δρύπη είναι σκέτο μαρτύριο. Η άσχηµη εξωτερική της εµφάνιση και το καταρρακωμένο της ηθικό την έχουν οδηγήσει στο περιθώριο. Πλέον κάθε της πέρασµα από την πλατεία του χωριού µπορεί να γίνει η αφορµή για ένα ακόµα επεισόδιο γελοιοποίησης και εκφοβισµού.
Η ευκαιρία για την απόλυτη ανατροπή έρχεται όταν εντοπίζει ένα παράξενο αντικείµενο. Ένα φυλακτό που µοιάζει ικανό να εκπληρώσει την κάθε της επιθυµία. Πλέον µπορεί να γίνει πραγµατική καλλονή, ενώ έχει τη δυνατότητα να εκδικηθεί τον χειρότερο βασανιστή της και να διεκδικήσει τον άντρα των ονείρων της. Μόνο που για κάθε της επιθυµία, το φυλακτό απαιτεί από εκείνη και από µία µικρή εξυπηρέτηση. Μία δοκιµασία. Η οποία είναι τελικά ικανή να την αλλάξει ανεπανόρθωτα.
Πόσο µακριά θα φτάσει για να κερδίσει τα όσα ονειρευόταν από µικρό παιδί; Πόση από την ανθρωπιά της θα κινδυνέψει να χάσει;
Ο µόνος που γνωρίζει την απάντηση είναι ο παράξενος ένοικος του Τρίπτυχου των Ευχών…