Συγγραφέας του βιβλίου «Ρόζα Μπάνκσια» – Εκδόσεις «Ωκεανίδα»

Το όνομα ενός είδους τριανταφυλλιάς που δεν έχει αγκάθια επέλεξε για το νέο της μυθιστόρημα η Έλσα Νόμπελη Φαραζή. Οι ήρωές της άνθρωποι που κρύβουν πίσω τους αληθινές ιστορίες οι οποίες την άγγιξαν και μίλησαν στην ψυχή της. Άνθρωποι που αναζητούν την αγάπη για να την ανταποδώσουν, άνθρωποι που κρύβουν τα αγκάθια τους έτοιμοι να αμυνθούν και κάποιοι άλλοι που είναι ευάλωτοι και ανήμποροι να ανταποδώσουν το κακό, όπως η αγριοτριανταφυλλιά του τίτλου της. Η συγγραφέας προσεγγίζει τόσο τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, όσο και τις συμπεριφορές τους με ολοκληρωμένες συναισθηματικές αφηγήσεις που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Βοηθοί στη δόμηση των ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων τα μαθήματα ψυχολογίας και τα σεμινάρια προσωπικής ανάπτυξης που παρακολούθησε. Όπως λέει στο Vivlio-life δεν ξεχωρίζει τους ήρωές της σε καλούς ή κακούς αλλά συμπονά τους κακούς λίγο περισσότερο…

Ντερές, Ελένη, Ρόζα, Λένι, Μαριλένα, Αρετή είναι τα ονόματα των βασικών πρωταγωνιστών σας. Εσείς όμως επιλέξατε να κάνετε τίτλο την Ρόζα. Μιλήστε μας γι αυτήν. Ποια είναι η Ρόζα Μπάνκσια;
Ρόζα Μπάνκσια: τίτλος συμβολικός, και Ρόζα το όνομα μιας από τις ηρωίδες του βιβλίου μου. Ρόζα Μπάνκσια είναι μια μοναδική ποικιλία τριανταφυλλιάς χωρίς αγκάθια. Το επέλεξα σαν τίτλο, γιατί κάποιοι άνθρωποι μοιάζουν της αγριοτριανταφυλλιάς. Κάτω από τα ρούχα τους έχουν αγκάθια, για προστασία, άμυνα ή και επίθεση σε ανεπιθύμητες παραβιάσεις ή εχθρικές εισβολές που με οποιοδήποτε τρόπο απειλούν τις προσδοκίες τους για μια ζωή με συναισθηματική ισορροπία και ευτυχία. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που μοιάζουν της μπανκσιάνας, δεν έχουν αγκάθια. Είναι οι ευάλωτοι και απροστάτευτοι σε κάθε είδους επιθετικότητα ή λεηλασία, ανίκανοι να ανταποδώσουν έστω και μια αμυχή.

Θα τη συναντήσουμε ανάμεσα σε τέσσερις γενιές ανθρώπων που θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μας, αλλά θα ήθελα να μας πείτε ποιο ήταν εκείνο το στοιχείο στην ιστορία αυτής της γυναίκας που σας γοήτευσε συγγραφικά.
Παραδέχομαι και θαυμάζω τους ανθρώπους, που ενώ η ψυχή τους ντεραπάρει γίνεται συντρίμμια, λυγίζουν, πέφτουν, στο τέλος καταφέρνουν να σηκώσουν ανάστημα, να αναθεωρήσουν, να παραδεχτούν λάθη, να συγχωρήσουν και να προχωρήσουν. Να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο, τον κλεμμένο χρόνο για να κάνουν τα αστραπόβροντα λιακάδες και αυτό δεν είναι εύκολο, γιατί στην πραγματική ζωή οι άνθρωποι δεν είμαστε μόνο καλοί, ηθικοί, δοτικοί και δίκαιοι αλλά είμαστε εγωιστές, προδότες, επιθετικοί και ανήθικοι. Στην πραγματική ζωή είμαστε θεριά πότε ήμερα και πότε άγρια.

Πρωταγωνιστές βγαλμένοι από τη ζωή, που θα κληθούν να ζήσουν με «πεπρωμένα αφανέρωτα» όπως λέτε στο οπισθόφυλλο. «Αναζητώντας τι άλλο; Την ολοκλήρωση και την ευτυχία». Δυο συναισθήματα που σίγουρα θα συναντήσουμε πολλές φορές να δοκιμάζονται στο βιβλίο σας, καθώς οι ήρωές σας θα χαθούν ανάμεσα σε γονεϊκές, αδελφικές, συντροφικές και φιλικές σχέσεις. Τι θέλετε να εισπράξει ο αναγνώστης ολοκληρώνοντας το βιβλίο σας; Πώς θα χαρακτηρίζατε το μυθιστόρημά σας;
Είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με συναισθήματα και συμπεριφορές που απορρέουν από ζωές με αρχή και τέλος τι άλλο; την ανάγκη τους να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Μια ανάγκη στην οποία δίνουμε όλες τις λάθος μεταφράσεις ιδιαίτερα αν το κείμενο (η παιδική μας ηλικία ) είναι κακογραμμένο δυσνόητο και με παραπομπές φόβων, ενοχών, υστέρησης, υποτίμησης και προδοσίας. Με δεδομένο αυτό είναι φυσικό στην ενήλικη ζωή μας να αναζητάμε την ισορροπία του εαυτού μας στις σκιές των άλλων αντί να διεκδικούμε τα αυτονόητα που είναι ο σεβασμός, η αγάπη και η ελευθερία.

Ποια από τις παραπάνω σχέσεις θα δοκιμαστεί περισσότερο στο διάβα του χρόνου;
Όλες οι σχέσεις γονεϊκές, συντροφικές, αδελφικές, φιλικές δοκιμάζονται περισσότερο ή λιγότερο. Αλλά δεν έχει σημασία αφού τα συναισθήματα που προκαλούν είναι εκείνα που γράφουν το κυρίως κείμενο στις ζωές των ηρώων μου.

Είναι κάποια από τις ιστορίες που συνθέτουν τις προσωπικότητες των πρωταγωνιστών σας αληθινή;
Σχεδόν όλες οι ιστορίες είναι αληθινές. Η μυθοπλασία για ευνόητους λόγους αλλάζει κάποια δεδομένα και συμπληρώνει τα κενά.

Στην ιστορική περίοδο των περίπου ογδόντα χρόνων, που διανύουμε στις σελίδες του βιβλίου ποια είναι τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα στα οποία δίνετε μεγαλύτερη έμφαση;
Στη διάρκεια ογδόντα περίπου χρόνων πράγματι σε Ελλάδα και εξωτερικό συνέβησαν πολλά μέγιστης σημασίας ιστορικά, πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα από τα οποία κάποια, αναφέρω σχεδόν επιγραμματικά κι αυτό γιατί θέλω ο αναγνώστης που τα έζησε να θυμηθεί και ο νεότερος να σχηματίσει μια εικόνα. Η Ρόζα Μπάνκσια δεν είναι ιστορικό μυθιστόρημα. Τα χρόνια του Β´ παγκοσμίου πολέμου είναι μια ιστορική περίοδος που με έλκει και αφηγούμαι περισσότερο σε κάποια από τα βιβλία μου.

Οι πρωταγωνιστές σας «βιώνουν αφειδώλευτα χαρµολύπες, προδοσίες, έρωτες, τραγωδίες, ανόσια πάθη», λέτε. Συνήθως εκείνα τα συναισθήματα που μας καίνε την ψυχή είναι οι τραγωδίες και η προδοσία. Στο βιβλίο σας οι χαρές είναι περισσότερες ή οι λύπες που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον μας;
Στην πραγματική ζωή όλοι ζούμε την χαρά μέχρι να μας συμβεί μια τραγωδία. Αυτό που θα μας ισορροπήσει που θα μας γιατρέψει, είναι η επαφή με τα χαρίσματά μας. Και είναι αλήθεια και όχι κλισέ πως μέσα από τον πόνο και το δάκρυ αναγεννιόμαστε, γινόμαστε καλύτεροι και πιο σοφοί.

«Όλοι αναζητούν την λύτρωση από τις σκιές που ακολουθούν την περπατησιά τους», λοιπόν. Εμείς οι αναγνώστες καλούμαστε να δούμε αν οι σκιές που ακολουθούν τους πρωταγωνιστές σας θα μείνουν στο παρελθόν, ή θα τους ακολουθούν για πάντα. Στην προσωπική σας ζωή αφήνετε χώρο στις σκιές από το παρελθόν;
Είμαι σε μια ηλικία που τα έχω βρει με τις σκιές μου. Παραβιάσεις που και που υπάρχουν αλλά όχι αιχμαλωσίες.

«Στο περιθώριο της ζωής σημειώνονται οι πιο εύστοχες παρατηρήσεις, πυκνογραμμένες και περιεκτικές». Μπορείτε να μας δώσετε επιγραμματικά τη βασική παρατήρηση – μήνυμα που προκύπτει από το μυθιστόρημά σας;
Σε κανένα δεν αξίζει μια ζωή βολεμένη ή μίζερη. Όλοι αξίζουν να ζουν μια ζωή με σεβασμό, αγάπη και ελευθερία.

Κατάγεστε από την Πόλη, μαθαίνετε την τουρκική γλώσσα και παρατηρώντας κανείς το βιογραφικό σας, παρατηρεί πως τα συγγραφικά σας βήματα συχνά σας οδηγούν στην πόλη των γλάρων και των μπαχαρικών. Σε πόσα από τα βιβλία σας γίνεται αναφορά στην Πόλη που λατρεύει τον Βόσπορο και φιλοξενεί την Αγιά Σοφιά;
Από την Πόλη έχω καταγωγή αλλά όχι ακούσματα, καθώς έχασα πολύ νωρίς τους παππούδες μου και την μαμά μου. Τώρα που με ρωτάτε, πράγματι την αναφέρω στα πέντε από τα δέκα βιβλία που έχω γράψει και αυτό ίσως συμβαίνει, γιατί με όχημα την Πόλη συνδέομαι κατά κάποιο τρόπο, με τη μνήμη της μάνας μου.

Τι σημαίνει για σας αυτή η πόλη;
Πόλη σημαίνει: Βυζάντιο, μνημεία, Ελληνισμός, αρχοντιά, μυρωδιές, μνήμες…

Πιστεύετε πως η τηλεόραση, η λογοτεχνία και οι προσπάθειες που γίνονται μεταξύ των δυο λαών θα κατορθώσουν να λειάνουν αυτό το «κάτι» που συνεχίζει να υπάρχει ανάμεσά τους;
Στο προηγούμενο βιβλίο μου, – Λιόδενδρα και ροδιές – αφηγούμαι και εύχομαι οι δυο λαοί ξορκίζοντας την κληρονομημένη διαγενεακή έχθρα, να καταφέρουν στο σήμερα και στο αύριο, να συμβιώσουν ειρηνικά με αλληλοσεβασμό ο ένας στα δικιά του άλλου, στην διαφορετικότητα του άλλου.

Έχετε παρακολουθήσει σεμινάρια προσωπικής ανάπτυξης. Σας έχουν βοηθήσει αυτά που μάθατε στη δημιουργία των χαρακτήρων που επιλέγετε κάθε φορά ως πρωταγωνιστές;
Τα μαθήματα ψυχολογίας και τα σεμινάρια προσωπικής ανάπτυξης ήταν ένα δώρο στον εαυτό μου. Με βοήθησαν να κατανοήσω εμένα αλλά και γενικά ανθρώπινες συμπεριφορές. Όσον αφορά τις συναισθηματικές αφηγήσεις στα βιβλία μου, όλη η βιβλιογραφία βρίσκεται εντός μου. Και δεν ξεχωρίζω τους ήρωές μου σε καλούς ή κακούς. Κανείς δεν γεννιέται κακός… Γι αυτό και τους αγαπώ όλους… Ίσως τους κακούς τους συμπονώ λίγο περισσότερο… Το προφανές πλαίσιο της ζωής κάποιου δεν αποκαλύπτει πάντα την αλήθεια του. Εννοώ πως σε ήρεμους ειρηνικούς καιρούς όλοι είμαστε αλληλέγγυοι, συμπονετικοί, ηθικοί. Όμως αναρωτιέμαι σε ποιο βαθμό ισχύουν αυτές οι αρετές όταν οι καταιγίδες σαρώνουν την ζωή μας, όταν τίθεται θέμα επιβίωσης.

Δέκα μυθιστορήματα έχουν την υπογραφή σας. Υπάρχει κάποιο που έχει μέσα του τη δική σας ψυχή;
Σε όλα αποκαλύπτω κάτι από τον εαυτό μου, πλως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού όταν γράφω τα χέρια, η σκέψη, το συναίσθημά μου, συνδέονται άμεσα με την καρδιά μου.

Τα χρόνια που εργαστήκατε ως ιπτάμενη συνοδός στην πρώην ΟΑ σίγουρα έχετε κάνει πολλά ταξίδια. Ποιος ήταν ο καλύτερος προορισμός για σας;
Όλοι οι προορισμοί και ο καθένας χωριστά μου έδωσαν κάτι έως πολύ. Το μεγάλο, το ανεκτίμητο δώρο ήταν και είναι το ταξίδι.

Τι είδους βιβλία επιλέγατε για τον ελεύθερο χρόνο σας τότε;
Εκτός από θρίλερ, διάβαζα και διαβάζω τα πάντα από Έλληνες και ξένους λογοτέχνες.

Έχετε σκεφτεί το ενδέκατο βιβλίο σας;
Είναι η πρώτη φορά που σκέφτομαι να τολμήσω να γράψω ένα παραμύθι. Εύχομαι να τα καταφέρω, αν όχι, πάντα φυλάω ιστορίες που περιμένουν υπομονετικά την σειρά τους να μοιραστούν και να αγαπηθούν.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Στην Αθήνα, την Πελοπόννησο, τη Μελβούρνη, την Πόλη, το Σαν Φρανσίσκο ταξιδεύουν τις ζωές τους τέσσερις γενιές ανθρώπων, διατρέχοντας µια ιστορική περίοδο ογδόντα περίπου χρόνων.
Ο Ντερές, η Ελένη, η Ρόζα, ο Λένι, η Μαριλένα, η Αρετή, όλοι µε πεπρωμένα αφανέρωτα, βιώνουν αφειδώλευτα χαρμολύπες, προδοσίες, έρωτες, τραγωδίες, ανόσια πάθη.
Γνωρίζουν µια ρεαλιστική πραγματικότητα µα κυρίως εκείνα τα συναισθήματα που απαγκιάζουν στο περιθώριο της ζωής.
Όµως στο περιθώριο σημειώνονται οι πιο εύστοχες παρατηρήσεις.
Πυκνογραμμένες και περιεκτικές.

Βιογραφικό

Με καταγωγή από την Κεφαλονιά και την Πόλη, η Έλσα Νόμπελη Φαραζή γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Είναι μητέρα τριών κοριτσιών της Βασιλικής, της Σοφίας Καρολίνας και της Μελίσσας Μαρίας. Εργάστηκε ως προγραμματίστρια Η/ Υ και ως ιπταμένη συνοδός στην πρώην ΟΑ. Έχει κάνει ελεύθερες σπουδές στην συμβουλευτική και έχει παρακολουθήσει σεμινάρια προσωπικής ανάπτυξης. Το 2005 εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα. Συνολικά μέχρι σήμερα έχει γράψει δέκα μυθιστορήματα:
• Είμαι κόρη της Μήδειας όχι της Γκρέις Κέλι
• Αφιλόξενες ψυχές
• Ανάμεσά μας το ποτάμι
• Θέλω πίσω την ζωή μου
• Να τολμάς, ν αγαπάς, να ζεις
• Ζωές σαν μισοφέγγαρα
• Η Μεσόγειος των λυγμών
• Λίοδενδρα και ροδιές
• Ρόζα Μπάνκσια
Ακόμα, συμμετείχε με διηγήματά της στο * Ένα κομμάτι ουρανού, του οποίου τα έσοδα δόθηκαν στην ΦΛΟΓΑ και στο * Για που το βάλες Χριστουγεννιάτικα;
Της αρέσουν τα ταξίδια, το θέατρο και ο κινηματογράφος. Η οικογένεια και οι φίλοι της τα πολύτιμά της.
Μαθαίνει Ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και την Τούρκικη γλώσσα.
Η πορεία της ζωής της και οι εμπειρίες που απέκτησε από τα ταξίδια την

ενέπνευσαν να κάνει τέχνη την αγάπη της για τον άνθρωπο.
Με το γράψιμο συνεχίζει τα ταξίδια όχι τα γεωγραφικά μα εκείνα του νου και της ψυχής. Πάντα περιπετειώδη και σε δίνες συναισθημάτων.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave