Το βιβλίο αυτό αποτελείται από 12 μικρές ιστορίες.
Δώδεκα διαφορετικά, μικρές λεπτομέρειες, μικρές συμπτώσεις, μικρές περιστάσεις που φτιάχνουν τις ζωές μας, μια σειρά από συμπτώσεις και μια σειρά από επιλογές, αυτές που καθορίζουν τη ζωή μας. Μια ιστορία που αναφέρεται σε μια ιστορία που γράφεται μέσα σε μια άλλη ιστορία , μια ιστορία που αναφέρεται στον ίδιο της τον εαυτό…
Ιστορίες που ισορροπούν μεταξύ ονείρου και φαντασιακού, ονείρου και ρεαλισμού, πραγματικού και φανταστικού, του γέλιου και του κλάματος, το θάνατο που εναλλάσσεται με τη ζωή, όπως η παύση θα δίνει πάντα χώρο στο αέναο, όπως ο η πραγματικότητα μετατρέπεται σε τέχνη, όπως η συντριβή της απώλειας και το ζωώδες ένστικτο για επιβίωση, όπως το σοβαρό και το αστείο, ανάμεσα στο παρελθόν που μας βαραίνει στο παρόν που μας απογοητεύει και στο μέλλον που μας τρομάζει.


Από πόσες ιστορίες αποτελείται η ζωή ενός ανθρώπου; Αυτές που μπορεί να θυμηθεί και αυτές που πετούν σαν πεταλούδες όταν ξεκολλάνε από τον τοίχο; Από πόσες λέξεις αποτελείται η κάθε ιστορία; Από πόσα γράμματα η κάθε λέξη; Τι γίνονται οι ιστορίες των ανθρώπων όταν αυτοί χάνονται; Πόση ύλη χρειαζόμαστε για να αποθηκεύσουμε τις ζωές όλων των ανθρώπων; Πόσοι άνθρωποι ζούνε και έζησαν πάνω στη γη;
Ιστορίες για την αιώνια αγάπη, για τον έρωτα, για την γυναίκα, για τις σχέσεις των ανθρώπων, για τις αναμνήσεις τους, για την υπαρξιακή αγωνία τους για την τέχνη που αντιγράφει την πραγματικότητα ή για την πραγματικότητα που αντιγράφει ό,τι βρίσκεται στο μυαλό του συγγραφέα, για την αυτοαναφορικότητα που είναι η πύλη που σε οδηγεί σε πολλά λογικά παράδοξα…
Κόκκινες κάλτσες στο μπαλκόνι, το ψάθινο καπέλο που πίνει πορτοκαλάδα, το περίεργο πουλί που δεν τραγούδησε ξανά, η λίμνη που τον είχε ρουφήξει ολοκληρωτικά, τον είχε ενσωματώσει στη λειτουργία της, το δωμάτιο που είχε διατηρήσει τις ζωές τους παγωμένες στο ίδιο σημείο και μπορούσανε να τις ξαναζήσουνε εκεί που τις είχανε αφήσει είκοσι πέντε χρόνια πριν, μια γυναίκα που ήταν πολύ σημαντική ,σημαντική σε απόσταση ενός μέτρου, δεν την άφηνε να πλησιάσει περισσότερο, δυο γείτονες: η Όλγα και ο Μάνος… Πεταμένος, θετικοί στον κορωνοϊό, που κάνουν μαζί Χριστούγεννα, η Γεωργία που κατάφερε να μετατρέψει ένα χορό πρόκλησης και υποταγής σε χορό απόλυτης κυριαρχίας, τα επιδοτούμενα όνειρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ISO 9001 και η διασφάλιση ποιότητας το ταβερνάκι πάνω στην άμμο, δίπλα στο κύμα, το σκάκι και ένας κόκκος ρύζι για το πρώτο τετράγωνο της σκακιέρας ,τέσσερις κόκκους για το δεύτερο τετράγωνο , οκτώ για το τρίτο και πάει λέγοντας…
Ο κόσμος που κυκλοφορεί στο «Ένας κόκκος ρύζι» είναι ο κόσμος που ασφυκτιά στο κουστούμι του ένα χαρακτηριστικό που διατρέχει την ελληνική κοινωνία. Ο Τρύφων Τριανταφυλλίδης τον νοιάζεται αυτόν τον κόσμο, δεν τον κρίνει, και προβάλλει ανάγλυφα τα αισθήματά του.
Λόγος λιτός και δωρικός.
Ιστορίες αιχμηρές, αφήγηση στα άκρα με ένταση.
Διαβάστε το.


Ο Τρύφων Τριανταφυλλίδης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1959. Με το που μπήκε στην εφηβεία της ωριμότητάς του άρχισαν να τον ανακαλύπτουν περιπλανώμενες ιστορίες που έψαχναν συγγραφέα. Μετά από μια ζωή επιχειρηματία μέχρι τα 40 του, μετά από μια ζωή πληροφορικάριου ειδικευμένου σε θέματα που είχαν να κάνουν με μαθηματικά και τεχνητή νοημοσύνη, μια ακόμα εκδοχή ζωής φάνηκε μπροστά του. Συγκέντρωσε και έγραψε αυτές τις ιστορίες σε κάτι που θέλει να γίνει ένα βιβλίο και είναι πολύ περίεργος για το τι θα ακολουθήσει μετά.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave