Συγγραφέας του βιβλίου «Sharif – Βαδίζοντας στο σκοτάδι» – Εκδόσεις «Υδροπλάνο»

Σαρίφ και Γιάννης. Δυο διαφορετικοί άνθρωποι, που η μοίρα τους φέρνει κοντά. Είναι οι δυο κεντρικοί ήρωες που συναντούμε στο μυθιστόρημα του Δημήτρη Μπονόβα και κατά την ανάγνωση θα διαπιστώσουμε πως, αν και άγνωστοι, υπάρχει κάτι που τους ενώνει και είναι εκείνο που θα κορυφώσει την πλοκή. Η ιστορία ξεκινά στην πολύπαθη Συρία, όταν ο Σαρίφ αποφασίζει να πάρει μαζί με την οικογένειά του τον δρόμο της προσφυγιάς. Ο συγγραφέας εργάστηκε σε καταυλισμό προσφύγων κι έτσι ήρθε πιο κοντά σε ανθρώπους που επέλεξαν την πατρίδα μας για να συνεχίσουν τη ζωή τους. Όπως λέει στο Vivlio-life «Σε αντίθεση με ό,τι κάποιοι μπορεί να πιστεύουν, ανάμεσα σε όλους αυτούς τους πρόσφυγες υπάρχουν αρκετοί καταπληκτικοί ε άνθρωποι, άνθρωποι οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν αξίζουν να βρίσκονται σε αυτή τη θέση».

  • Στην πολύπαθη Συρία ξεκινά η ιστορία σας. Σπίτια βομβαρδίζονται, άνθρωποι πεθαίνουν, ζωές καταστρέφονται. Ποια ήταν η στιγμή και ποια η αφορμή, που αποφασίσατε να μπείτε στη σκόνη του πολέμου και να γράψετε γι αυτήν;
    Αφορμή για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου θα έλεγα ότι στάθηκαν τα δύο χρόνια που εργάστηκα σε καταυλισμό προσφύγων, οι καταπληκτικοί άνθρωποι που γνώρισα και οι ιστορίες τους, τις οποίες ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ με τον κόσμο.
  • Ήρωάς σας ο Σαρίφ που για να ξεφύγει από τον πόλεμο που αφανίζει την πατρίδα του, ένα δρόμο μοναχά βλέπει ανοιχτό: Το δρόμο της προσφυγιάς. Περιγράψτε μας τη στιγμή που παίρνει με την οικογένειά του τη μεγάλη απόφαση της φυγής.
    Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να περιγράψω μια τέτοια στιγμή καθώς, ευτυχώς, δεν την έχω ζήσει. Μπορώ να φανταστώ, όμως, το πόσο τραγική θα είναι αλλά και πόσο κουράγιο θα χρειάζεται για να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο.
  • Θα βρεθεί σε έναν άλλο τόπο που φαντάζει ιδανικός. Είναι όμως η Ελλάδα της κρίσης η νέα πατρίδα που μπορεί να ονειρευτεί;
    Η Ελλάδα δεν βρίσκεται σε πόλεμο. Από’ κει και πέρα όμως, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί την γη της επαγγελίας, τόσο σε οικονομικό και βιοτικό επίπεδο αλλά και όσον αφορά τις συνθήκες που επικρατούν, με τον ρατσισμό δυστυχώς τα τελευταία χρόνια να έχει ένα αρκετά μεγάλο μερίδιο.
  • Το μυθιστόρημά σας περιλαμβάνει κάποια αληθινή μαρτυρία ανθρώπων που εγκατέλειψαν την φλεγόμενη πατρίδα τους «Βαδίζοντας στο σκοτάδι» ή πρόκειται εξολοκλήρου για μυθοπλασία;
    Αν και η ιστορία που διηγούμαι είναι εξολοκλήρου δημιούργημα της φαντασίας μου, δεν θα μου φαινόταν παράξενο αν ήταν και αληθινή.
  • Γιάννης. Είναι ο Έλληνας ήρωάς σας. «Φορτωμένος με τα πάθη του παρελθόντος…», γράφετε. Δώστε μας μια γεύση από αυτά τα πάθη.
    Είναι πάθη τα οποία δυστυχώς για αυτόν τον κρατάνε δέσμιο στο παρελθόν του και για αυτό δεν μπορεί να έχει τη ζωή που ονειρεύεται.
  • Η μυθοπλασία θέλει τις ζωές των δυο ανδρών να μπλέκονται. Πώς γνωρίζονται και τι είναι αυτό που οδηγεί στην κοινή πορεία τους;
    Για να μην αποκαλύψω κάτι από τη πλοκή του βιβλίου, θα πω απλά ότι γνωρίζονται κάτω από περίεργες συνθήκες και παρόλο που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει αντιληπτό μέχρι εκείνη τη στιγμή, υπάρχει κάτι που τους ενώνει.
  • Στο βιβλίο σας ανοίγετε τα κεφάλαια της ψυχικής και σωματικής κακοποίησης, της φυλετικής ανισότητας αλλά και της ανισότητας μεταξύ των δυο φύλων και φυσικά τον ρατσισμό. Ποιο κεφάλαιο ήταν πιο δύσκολο και στενάχωρο στη συγγραφική του προσέγγιση;
    Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιο θέμα ανάμεσα σε αυτά που αναφέρατε που να θεωρείται πιο εύκολο από τα υπόλοιπα, τουλάχιστον από εμένα. Όλα τους είναι δύσκολα και στενάχωρα, σε αρκετά μεγάλο βαθμό αλλά και όλα τους θα πρέπει κάποια στιγμή, όσο δύσκολα και στενάχωρα και να είναι, να αντιμετωπιστούν. Ελπίζω η προσπάθειά μου να έβαλε ένα λιθαράκι προς αυτή τη κατεύθυνση.
  • Εμπόριο οργάνων, παιδική εκμετάλλευση, πορνεία, ναρκωτικά. Χρειάστηκε να κάνετε κάποια έρευνα για όλες αυτές τις δυσάρεστες έννοιες που συνοδεύουν πάντα την προσφυγιά;
    Δυστυχώς ναι και μάλιστα ενδελεχή.
  • Αναπόσπαστο κομμάτι των προσφύγων που προέρχονται από τη Μέση Ανατολή ή την Ασία είναι ο θρησκευτικός φανατισμός που συνοδεύεται από ακραία αγριότητα. Πώς διαχειριστήκατε την ελληνική γλώσσα περιγράφοντας σκηνές φρίκης;
    Δεν θα έλεγα ότι ο θρησκευτικός φανατισμός και η ακραία αγριότητα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των προσφύγων που προέρχονται από αυτές τις περιοχές. Ναι, υπάρχει ένα ποσοστό προσφύγων που έχει διαπράξει εγκλήματα στο όνομα της θρησκείας του, όπως όμως υπάρχει και ένας σεβαστός αριθμός εγκλημάτων που έχουν διαπραχθεί από ανθρώπους από την Ευρώπη, την Αμερική και πολλά άλλα μέρη, στο όνομα της δικής τους θρησκείας. Το ότι υπάρχει όμως αυτό το ποσοστό, δεν σημαίνει ότι και όλο το σύνολο είναι το ίδιο, θα ήταν λάθος να πιστέψουμε κάτι τέτοιο.
    Στις περιγραφές αυτών των γεγονότων, προσπάθησα να είμαι όσο πιο “ωμός” γινόταν. Δεν ήθελα να ωραιοποιήσω τίποτα, πιστεύω άλλωστε ότι αυτό θα ήταν σφάλμα. Καλύτερα να δείχνεις και να λες την αλήθεια, όσο κι αν αυτή πονάει.
  • Βαδίζοντας τα μονοπάτια του Σαρίφ, ήρθατε πιο κοντά στους ανθρώπους που επέλεξαν την πατρίδα μας είτε για να περάσουν σε άλλη χώρα είτε για να συνεχίσουν να ζουν εδώ. Τι σας έχει μείνει από την γνωριμία σας μαζί τους;
    Σε αντίθεση με ό,τι κάποιοι μπορεί να πιστεύουν, ανάμεσα σε όλους αυτούς τους πρόσφυγες υπάρχουν αρκετοί καταπληκτικοί άνθρωποι, άνθρωποι οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν αξίζουν να βρίσκονται σε αυτή τη θέση.
  • Καθώς γράφατε την ιστορία του Σαρίφ, ένας άλλος πόλεμος το ίδιο οδυνηρός και απάνθρωπος στηνόταν, πιο κοντά μας αυτή τη φορά, και ένας νέος κύκλος προσφυγιάς επρόκειτο να ξεκινήσει. Ποια συναισθήματα διακρίνατε στον εαυτό σας καθώς γράφατε αυτή την ιδιαίτερη ιστορία;
    Δυστυχώς, μου φαίνεται ότι ο άνθρωπος όσα και να περάσει δεν βάζει μυαλό. Αυτή η δίψα του να κερδίζει όλο και περισσότερα δεν έχει σβήσει και αυτή είναι που προξενεί όλα αυτά τα δεινά, αυτή είναι που φέρνει αθώους ανθρώπους στη θέση την οποία και περιγράφω στο βιβλίο.
    Το κυρίαρχο συναίσθημα που με κατέκλυζε καθώς έγραφα ήταν οργή, οργή και θλίψη. Οργή για όλους αυτούς που προκαλούν αυτά τα δεινά, μόνο και μόνο για να γεμίσουν την τσέπη τους λίγο περισσότερο και θλίψη για αυτούς που τελικά πληρώνουν το μάρμαρο γιατί δυστυχώς έτυχε να βρεθούν στον δρόμο τους.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Συρία – ο πόλεμος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Σπίτια βομβαρδίζονται, άνθρωποι πεθαίνουν, ζωές καταστρέφονται. Ο Σαρίφ και η οικογένειά του αποφασίζουν να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς, ψάχνοντας ένα καλύτερο αύριο. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια… Ελλάδα – μια χώρα που μαστίζεται από την κρίση σε όλα τα επίπεδα.
Ο Γιάννης, φορτωμένος με τα πάθη του παρελθόντος, πιστεύει ακόμα ότι έχει το πάνω χέρι. Δεν ξέρει όμως τι του επιφυλάσσει το μέλλον… Οι ζωές τους μπλέκονται και τότε όλα αλλάζουν. Το παρελθόν γκρεμίζεται σαν στοίβα από τραπουλόχαρτα και μια κοινή πορεία ξεκινά. Αλλά πού θα οδηγήσει;

Βιογραφικό
Ο Δημήτρης Μπονόβας γεννήθηκε το 1989 στην πόλη των θρύλων και των παραδόσεων, τα Ιωάννινα, όπου και ζει έως σήμερα. Σπούδασε στο Α.Τ.Ε.Ι. Δυτικής Μακεδονίας στο τμήμα Μηχανικών Η/Υ και στο Ηπειρωτικό Ωδείο «Τσακάλωφ» στα τμήματα πιάνου και ανώτερων θεωρητικών.

Ξεκίνησε γράφοντας ποίηση. Έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε αρκετές ομαδικές συλλογές, ενώ έχει εκδώσει και δύο προσωπικές, μία σε ηλεκτρονικό βιβλίου και μία σε φυσικό, τη Νυχτερινή Ελεγεία από τις εκδόσεις Γράφημα. Αρθρογράφος για αρκετά χρόνια σε καλλιτεχνικές ιστοσελίδες ενώ τα τρία τελευταία διατηρεί μαζί με φίλους και τη δική του, το AuthoringMelodies.
Άνθρωπος με πολλές ανησυχίες και ενδιαφέροντα. Αν δεν τον πετύχεις μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, σίγουρα θα τον βρεις με ένα βιβλίο στο χέρι. Λατρεύει τα ιστορικά μυθιστορήματα γιατί τον ταξιδεύουν σε άλλες εποχές και μέσα από αυτά γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave