Ο Στέφανος κατάγεται από τη Νάξο. Το 1978 πήγε να σπουδάσει Αρχιτεκτονική στη Γερμανία, όμως παράλληλα είχε έφεση στη μουσική και στο τραγούδι. Από μικρός είχε μάθει να παίζει μπουζούκι, κιθάρα και να τραγουδά.
Ο Στέφανος ήθελε να σπουδάσει Αρχιτεκτονική και όταν θα επέστρεφε στην Ελλάδα ήθελε να ανοίξει δικό του αρχιτεκτονικό γραφείο στην Αθήνα.
Ο θείος του Στέφανου Θωμάς, αδελφός της μάνας του, είχε μεταναστεύσει στα μέσα της δεκαετίας του 1960 στη Γερμανία και μετά από χρόνια στις φάμπρικες και αιματηρές οικονομίες άνοιξε ένα ελληνικό εστιατόριο στην περιοχή Ρόντελχάιμ της Φρανκφούρτης. Τα ελληνικά εστιατόρια ήταν τότε πολύ δημοφιλή στους Γερμανούς.
Όταν ο Στέφανος έφθασε στην Φρανκφούρτη τον φιλοξένησε ο θείος του και έκανε παρέα με τον ξαδελφό του, Νίκο. Μαζί με το Νίκο αποφασίσανε να βοηθάνε στο μαγαζί του Θωμά το «Νάξος» και την Παρασκευή και Σάββατο να παίζουν ζωντανή μουσική στο εστιατόριο. Πρόβες κάνανε σε έναν χώρο στο υπόγειο του «Νάξος» τον οποίο είχαν διαμορφώσει κατάλληλα. Και έτσι ο Στέφανος έπαιζε εξαιρετικό μπουζούκι και ο Νίκος κιθάρα και κρατούσαν στους πελάτες του «Νάξος» μουσική συντροφιά για τρεις ώρες, δύο μέρες την εβδομάδα. Η επιτυχία ήταν μεγάλη και το ευχαριστήθηκε και ο θείος Θωμάς που είδε ότι οι πελάτες του έφευγαν ευχαριστημένοι.


Είχαν περάσει πέντε χρόνια από τη μέρα που ο Στέφανος πάτησε το πόδι του στη Γερμανία και βρισκόταν στο τελευταίο στάδιο των σπουδών του στην Αρχιτεκτονική του Πανεπιστημίου του Ντάρμστατ. Τα Σαββατοκύριακα συνέχισε να πηγαίνει στη Φρανκφούρτη, για να δουλέψει στο «Νάξος». Οι μουσικές βραδιές που είχαν πάρει τακτικό χαρακτήρα είχαν αναδείξει το «Νάξος» σε ένα από τα γνωστά εστιατόρια της πόλης όπου μπορούσε κανείς να απολαύσει το δείπνο του και ταυτόχρονα να διασκεδάσει.
Η μουσική επιτυχία του «Νάξος» οδήγησε τον Στέφανο και τον Νίκο στη σκέψη της δημιουργίας ενός μουσικού συγκροτήματος που θα έπαιζε μουσική σε μεγαλύτερες αίθουσες και σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Μαζί τους θα ήταν και ο Ορέστης υποψήφιος διδάκτορας Παιδαγωγικών στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, που έπαιζε πιάνο, κιθάρα και ακορντεόν. Δύο ακόμα υποστηρικτές της ιδέας του συγκροτήματος ήταν ο Ηλίας και η Αντιγόνη. Ο Ηλίας έπαιζε ντραμς και σπούδαζε κοινωνιολογία. Η Αντιγόνη είχε σπουδάσει βιολί και φωνητική στο Ωδείο Αθηνών. Ήταν γόνος πλούσιας αθηναϊκής οικογένειας και είχε έλθει στη Φρανκφούρτη για να σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων.


Ο Στέφανος είχε ρίξει την ιδέα να «πειράξουν» σε κάποιο βαθμό τον ρυθμό και τα ακούσματα της λαϊκής μουσικής και να της δώσουν στοιχεία κλασσικής και τζαζ στα οποία θα έχει βασικό ρόλο το βιολί. Η παρέα των πέντε παιδιών ξεκίνησε να συναντιέται για πρόβες.
Η ιδέα τους ήταν επίσης να δημιουργήσουν ένα μουσικό εστιατόριο με ζωντανή μουσική όλες τις ημέρες της εβδομάδας στο κέντρο της Φρανκφούρτης.
Ο Νίκος και ο Στέφανος πήραν χαρτί και μολύβι και άρχισαν να υπολογίζουν το κόστος της επένδυσης του μουσικού εστιατορίου. Ο πατέρας του Νίκου τους είχε υποσχεθεί πως θα τους έδινε κάποιο ποσό αλλά δεν αρκούσε. Ένα μέρος του ποσού θα το κάλυπτε ο Στέφανος, αφού θα ήταν συνέταιροι. Και ένα τρίτο μέρος το κάλυψε ένα Ηπειρώτης γιατρός, ο Δημήτρης Μακρής με την προϋπόθεση να εργαζόταν ο γιος του στο εστιατόριο ως μπάρμαν ή σερβιτόρος. Η συμφωνία έκλεισε.
Τώρα αρχίζουν να ψάχνουν για μαγαζί στο κέντρο της πόλης, κάπου μεταξύ Τσάιλ και Φρέσγκάσσε δηλαδή στο εμπορικό κέντρο της πόλης και στις παρυφές του τετραγώνου των τραπεζών. Το βρήκαν και σε πέντε μήνες ήταν έτοιμο το μουσικό εστιατόριο.


Η όλη ιδέα του εγχειρήματος ήταν να κάνουν κάτι διαφορετικό και πρωτότυπο στην πόλη που φιλοξενούσε πολλά ξένα καλοπληρωμένα στελέχη, τα οποία, ανοιχτόμυαλα και μυημένα στον κοσμοπολιτισμό καθώς ήταν, θα το αγκάλιαζαν με ενδιαφέρον και θα το έκαναν στέκι. Έτσι και έγινε.
Το μουσικό εστιατόριο το ονόμασαν «SYMPOSIUM». Οι μελωδίες των τραγουδιών ενθουσίασαν τους συνδαιτημόνες το ίδιο και η ακουστική του χώρου. Το δέσιμο των ήχων του βιολιού, του μπουζουκιού, της κιθάρας και του ακορντεόν ήταν εκπληκτικό, ενώ οι ζεστές φωνές της Αντιγόνης και του Στέφανου εκτόξευσαν τον ενθουσιασμό στα ύψη. Οι δυνατότητες της κουζίνας πήγαν περίφημα. Τα εδέσματα και οι γεύσεις άρεσαν σε όλους και άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Πρόσφεραν καλό φαγητό, ποτό, μουσική και διονυσιακή διάθεση. Τα τραγούδια τους ήταν του Μάνου Χατζιδάκη, του Μίκη Θεοδωράκη, του Σταύρου Ξαρχάκου, του Μίμη Πλέσσα, του Γιάννη Σπανού, του Βασίλη Τσιτσάνη, του Απόστολου Καλδάρα και άλλων Ελλήνων συνθετών και οι βραδιές έκλειναν με τον πασίγνωστο Ζορμπά του Θεοδωράκη.
Ο Νίκος και ο Στέφανος πετούσαν στα σύννεφα από τη χαρά τους, βλέποντας την ιδέα τους να αποκτά μυώδη φτερά και να οδεύει προς απογείωση. Σε λίγο καιρό είχαν και τα κολακευτικά σχόλια από τα ΜΜΕ και θετικές κριτικές από τα περιοδικά ποικίλης ύλης. Κάθε βράδυ το μουσικό εστιατόριο ήταν γεμάτο.


Και ενώ ο καιρός περνούσε το «SYMPOSIUM» είχε καθιερωθεί στους MUST χώρους φαγητού και διασκέδασης της Φρανκφούρτης, της ευρωπαϊκής πρωτεύουσας των τραπεζών!
Ώσπου κάποια μέρα ο φίλος τους ο Τόμας τους έδωσε την ιδέα για την ίδρυση συγκροτήματος. Αυτή η ιδέα είχε αρχίζει να στροβιλίζει στο μυαλό του Στέφανου. Ο Τόμας τους έφερε σε επαφή με τον Κουρτ Φόγκελ, τον Γερμανό διοργανωτή μουσικών εκδηλώσεων ο οποίος αφού τους άκουσε στο εστιατόριο, τους υποσχέθηκε να φροντίσει να εμφανιστούν ακόμα και στη μεγαλοπρεπή αίθουσα της Παλιάς Όπερας της Φρανκφούρτης (ένα εμβληματικό κτήριο της πόλης).
Το γκρουπ πήρε το όνομα «ΝΟΤΟS» και η πρώτη εμφάνιση έγινε στο Κρατικό Θέατρο του Βισμπάντεν. Ακολούθησαν μια αίθουσα 2.500 θέσεων, της Παλιάς όπερας της Φρανκφούρτης, μεγάλες αίθουσες στο Ντύσελντορφ, στο Ντόρτμουντ, στην Κολωνίας, στην όπερα της Στουτγκάρδης, στο Μόναχο, στο Μανχάιμ, στο Γκίσσεν, στο BATACLAN του Παρισιού κ.α.
Το συγκρότημα σημειώνει τεράστια επιτυχία και εμφανίζεται στις διασημότερες μουσικές αίθουσες του κόσμου.
Αλλά μια μέρα συνέβη στην Αντιγόνη…


Αληθινοί χαρακτήρες, επιτυχημένες καριέρες, αλύτρωτοι και εφήμεροι έρωτες, δραματικά περιστατικά και δυνατές ανατροπές διαπλέκονται με τις ανεξιχνίαστες βουλές της μοίρας των πρωταγωνιστών και δημιουργούν έναν πολύχρωμο ιστό από αυτούς που μόνο η ζωή ξέρει να υφαίνει.
Είναι τελικά η ζωή μια πλανεύτρα διπρόσωπη μάγισσα, που με τα μαγικά της φίλτρα, διαφεντεύει τις τύχες μας, όπως η Κίρκη τη βούληση του πολυμήχανου Οδυσσέα;


Ο Ανδρέας Μήλιος γεννήθηκε στην Καστοριά. Είναι διδάκτωρ Πολιτειολογίας του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης και οικονομολόγος με μεταπτυχιακό στο Μάρκετινγκ. Εργάστηκε στη Γερμανία, στην Ελβετία και στην Αθήνα. Είναι συγγραφέας οκτώ επιστημονικών συγγραμμάτων και δύο μυθιστορημάτων. Τρία από τα συγγράμματά του διανέμονται ως διδακτικά εγχειρίδια σε εννέα πανεπιστήμια. «Η Διπρόσωπη Κίρκη» είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του. Το μυθιστόρημα, «Η Νοσηλεύτρια», κυκλοφορεί σε δεύτερη έκδοση.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave