Συγγραφέας του βιβλίου «Ο Μέντορας» – Εκδόσεις «ΜΙΝΩΑΣ»

Στα βαθιά του ιδιόμορφου χώρου του Τύπου, εκεί όπου ευνοείται η υπερτροφική φιλοδοξία που μερικές φορές σύμφωνα με την Ειρήνη Βαρδάκη «κανιβαλίζει τον εαυτό της», μας μεταφέρει «Ο Μέντορας». Εκεί, θα συναντήσουμε μια μαθητευόμενη και τον καθοδηγητή της. Οι δυο τους έχουν απίστευτη χημεία αλλά η σχέση τους περιέχει τέτοια συστατικά, που όταν ενώνονται προκαλούν εξουδετερωτική αντίδραση. Αυτό που αφήνει πίσω της είναι μια «αφανιστική αγάπη». Στο καλά σκηνοθετημένο μυθιστόρημα, ο αναγνώστης γίνεται συνειδητά μέρος ενός ευφυούς και πολύπλοκου παιχνιδιού. Όπως λέει η συγγραφέας στο Vivlio-life «Με γοητεύει το ίδιο το παιχνίδι. Ίσως γι’ αυτό επικράτησε αυτή τη φορά η ανάγκη μου να απευθυνθώ σε συμπαίκτες και όχι σε αναγνώστες. Τους ήθελα μαζί μου σε όλο αυτό. Να χάσουν και να κερδίσουν όσα έχανα και κέρδιζα εγώ και οι ήρωες μας».

Ένα «ΜΟΥ» σβησμένο με μανία, μια ακριβή πένα – σουγιάς, ένας τίτλος ματωμένος. Ένα ψυχολογικό θρίλερ μόλις ξεκινά. Πόσο θέλατε να ταράξετε τις νύχτες μας καθώς το γράφατε;
«Προσδέστε τις ζώνες σας. Θα είναι μια νύχτα με αναταράξεις» είχε πει η πρωταγωνίστρια στο «Όλα για την Εύα». Δεν είναι εύκολο να το πετύχεις, ούτε και σίγουρο φυσικά. Έχει αξία όμως να το προσπαθήσεις. Την πιο απολαυστική ίσως.

«Ήταν μια συγκλονιστικά υπέροχη και αφανιστική αγάπη…». Ας μείνουμε στις δυο τελευταίες λέξεις της πρότασης. Ποια χαρακτηριστικά έχει μια αφανιστική αγάπη;
Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για χημεία. Δυο συστατικά που συναντιούνται για να δώσουν μια εξουδετερωτική αντίδραση. Όμως στο μυαλό μου το είχα πάντα με μια συγκεκριμένη εικόνα… δυο αστεροειδείς την στιγμή που συγκρούονται. Ασχέτως αν αφανιστούν και οι δυο, η στιγμή της σύγκρουσης είναι αυτή που γεννά εκείνο το εξαίσιο φως.

Ο εργασιακός χώρος που τοποθετήσατε τους ήρωές σας είναι ο δύσκολος χώρος του Τύπου. Τι τον κάνει ιδανικό, για μια παθιασμένη σχέση όπως του Κλέωνα και της Νίνας;
Πρωτίστως μιλάμε για δυο παθιασμένους παίχτες. Για μια υπερτροφική φιλοδοξία που κανιβαλίζει τελικά τον εαυτό της. Ο συγκεκριμένος χώρος ευνοεί τέτοιες αντιδράσεις. Σε πολλές περιπτώσεις θα χαρακτηριζόταν -στα μάτια μου τουλάχιστον- ως αρένα.

«Ήταν ο μέντοράς της. Ήταν η μαθητευόμενή του. «… έγιναν το πρωτοσέλιδο και η πιο πολυσυζητημένη εξαφάνιση». Μιας και κινούμαστε στο χώρο των Μ.Μ.Ε. δώστε μας δυο τρεις αράδες από αυτή την πρώτη σελίδα.
«Είμαι το περίστροφο που θα στρέψεις στον εαυτό σου.
Είμαι το χειρότερο βασανιστήριο που θα ανακαλύψει κάποτε η ανθρωπότητα.
Είμαι όσα έφτιαξες, είμαι όσα έζησες και όλα όσα αξίζουν για να πεθάνεις.»

Ο τρόπος που γράψατε το μυθιστόρημά σας, παρασέρνει τον αναγνώστη σ’ ένα ευφυές παιχνίδι πλοκής. Μια σκηνοθετική δουλειά, στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι λέξεις και οι σκιές που κρύβονται πίσω τους, γιατί εσείς τις τοποθετήσατε εκεί. Σας γοητεύει αυτό το παιχνίδι με τον αναγνώστη;
Με γοητεύει το ίδιο το παιχνίδι. Ίσως γι’ αυτό επικράτησε αυτή τη φορά η ανάγκη μου να απευθυνθώ σε συμπαίκτες και όχι σε αναγνώστες. Τους ήθελα μαζί μου σε όλο αυτό. Να χάσουν και να κερδίσουν όσα έχανα και κέρδιζα εγώ και οι ήρωες μας. «Ας παίξουμε» γράφω από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Εδώ είναι οι λέξεις, εδώ είναι το φως και η σκιά τους. Ο καθένας έπρεπε να διαλέξει πλευρά και μέρος να κρυφτεί.

Αστυνόμος Δαβάκης. Έχει την ευφυΐα που απαιτούν οι περιστάσεις αλλά και εσείς για να βρει ή έστω να πλησιάσει την αλήθεια;
Στο βιβλίο αυτό η ευφυΐα είναι σύμμαχος, και η αλήθεια αντίπαλος. Δεν γίνεται να πούμε ποιος κερδίζει ή ποιος πρέπει να κερδίσει. Θα ήταν σα να παραδεχόμαστε πως το παιχνίδι είναι στημένο. Δεν είναι, πιστέψτε με.

Οι βασανιστικοί γρίφοι που ξεπηδούν από τις λέξεις, μας μπερδεύουν. Συγχρόνως, κρατούν σε εγρήγορση τις αισθήσεις μας, ώστε να μη μας ξεφύγει ούτε μία λεπτομέρεια, επειδή ίσως εκείνη κρατά μέσα της τη λύση. Πώς λειτουργήσατε ως συγγραφέας ώστε να μην αφήσετε κάποιο κενό σ’ αυτή την ολέθρια σχέση;
Με τον τρόπο που λειτουργώ πάντα. Ως ήρωας του βιβλίου και όχι ως δημιουργός. Φοράω το δέρμα των ηρώων μου, βαδίζω στα βήματά τους. Τους εμπιστεύομαι, ξέρω ότι θα με πάνε εκεί που πρέπει, πως με ένα μαγικό τρόπο έχουν τις απαντήσεις. Μέχρι τώρα δεν με πρόδωσαν ποτέ.

Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, μας υποδέχεστε με τη ρήση του Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ «Η αλήθεια δεν είναι ποτέ μόνο μία, γι’ αυτό και δεν υπάρχει». Θα επαληθευτούν τα λόγια του σ’ αυτό το συγγραφικό πάζλ;
Στο παιχνίδι αυτό ο χαμένος τα παίρνει όλα. Η κάθε επαλήθευση θα προκύπτει με μια βασανιστική εξαίρεση. Ο κάθε κανόνας θα σπάει εν τη γενέσει του, το κάθε «είναι» απλώς θα υπαινίσσεται τον εαυτό του. Και… αυτό είναι όλο.

Δώσατε στη «μαθητευόμενη» ηρωίδα σας το όνομα Ειρήνη (Νίνα). Το δικό σας όνομα, δηλαδή. Της δώσατε και κάποια χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σας;
Υπάρχουν στοιχεία. Στην αρχή του βιβλίου περισσότερα. Στοιχεία που μπορεί να υποκρίθηκε ή να ήταν όντως δικά της. Θα δούμε στην συνέχεια την αλήθεια τους.

Αφιερώνετε το μυθιστόρημά σας εκτός από την οικογένειά σας στους συναδέλφους σας στην κλινική COVID. Ποια εσωτερική ανάγκη σας οδήγησε σ’ αυτή την αφιέρωση που πραγματικά συγκινεί;
Στους συναδέλφους μου χρωστάω πολλά. Γίναμε μια δυνατή ομάδα που κατάφερε και στάθηκε όρθια μέχρι τέλους. Από την αρχή μας, όταν μπαίναμε τρέμοντας χωρίς να ξέρουμε τί θα αντικρίσουμε, όπως και στην συνέχεια, όταν ο αριθμός των περιστατικών εκτοξεύτηκε, μας κράτησε το «μαζί» και το κουράγιο που δίναμε ο ένας στον άλλον.. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, τα όσα ζήσαμε μέσα… δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ. Η αφιέρωση του βιβλίου είναι το λιγότερο που τους χρωστάω.

Πόσο επηρέασε τη στάση σας απέναντι στη ζωή, αυτή η ξαφνική εισβολή που συνέπεσε με τη συγγραφή του «Μέντορα»;
Μας επηρέασε όλους. Είναι λογικό. Αυτό που με λυπεί όμως είναι το πολωτικό κλίμα που δημιουργήθηκε. Ο εχθρός ήταν πάντα ένας, και ήταν κοινός για όλους. Έτσι πιστέψαμε τουλάχιστόν, μέχρι τη στιγμή που είδαμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Υπάρχει τελικά και δεύτερος εχθρός στη σκιά του πρώτου, και δεν είναι άλλος από το διχασμό.

Πώς ήταν να πολεμάτε μ’ αυτόν τον αόρατο εχθρό και στον ελεύθερο χρόνο σας να βουτάτε στα άδυτα της ψυχής των απαιτητικών επινοημένων ηρώων σας;
Κυνηγούσα το χρόνο όπως ο σκύλος την ουρά του. Δεν ήταν εύκολο, ήταν όμως αναγκαίο. Η γραφή στη δύσκολη αυτή περίοδο στάθηκε για μένα σωσίβια λέμβος. Δραπέτευα από την πραγματικότητα με ανακούφιση. Χωνόμουν σε μια άλλη. Πήγαινα εκεί που ήθελα να είμαι. Μακριά από όλα τα υπόλοιπα.

Σας ευχαριστώ από καρδιάς.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι την κορυφή. Αρκεί να θυμάσαι ότι ανήκει πάντα σε έναν. Όταν ο Μέντορας ερωτεύεται τη μαθητευόμενή του, το όνειρο βγαίνει αληθινό. Ένας κερδίζει την κορυφή, ένας πρέπει να πέσει στον γκρεμό. Φήμες λένε… ότι ήταν το ίδιο πρόσωπο.
Ήταν ο μέντοράς της. Ήταν η μαθητευόμενή του. Ήταν μια συγκλονιστικά υπέροχη και αφανιστική αγάπη. Έγιναν το πρωτοσέλιδο και η πιο πολυσυζητημένη εξαφάνιση. Για να κατανοήσει κάποιος το έγκλημα της λίμνης, πρέπει πρώτα να σκύψει στον πυρήνα αυτής της ολέθριας σχέσης. Τα όσα ακολουθούν είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Ένας βασανιστικός γρίφος. Πολύτιμος σύμμαχος σε αυτό είναι μονάχα η ευφυΐα, μέχρι να διαπιστώσεις ότι αντίπαλός σου δεν ήταν άλλος από την ίδια την αλήθεια.

Βιογραφικό
Η Ειρήνη Βαρδάκη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Ασχολήθηκε με τον κλασσικό χορό και τον αθλητισμό. Εργάζεται στο χώρο της υγείας, ενώ παράλληλα ασχολείται με την εγκληματολογία. Στα μυθιστορήματα της το έγκλημα έρχεται σε ένα ιδιάζον γκρο πλαν, με το ψυχολογικό θρίλερ να αποκαλύπτει διαρκώς νέες, διαφορετικές πτυχές του. Ο Μέντορας είναι το πέμπτο της μυθιστόρημα και το πρώτο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας. Έχουν προηγηθεί τα μυθιστορήματα:
2017 ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΑ εκδόσεις Bell
2018 ΤΟ Ρ ΤΗΣ ΕΡΩΜΕΝΗΣ εκδόσεις Βell
2019 ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ εκδόσεις Bell
2020 ΤΣΙΧΛΟΦΟΥΣΚΑ εκδόσεις Bell

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave