Συγγραφέας του βιβλίου «Τρεις βαθμοί μυωπίας. Βιβλίο 2 Ναταλία» – Εκδόσεις «Κλειδάριθμος»

Οι χαρακτήρες που επέλεξε να πρωταγωνιστήσουν στο δεύτερο βιβλίο της σειράς του ο Ηρακλής Γεωργαντής έχουν την τάση να ενσωματώνουν στην προσωπικότητά τους περισσότερους από έναν χαρακτήρες. Όπως και οι τρεις γυναίκες που πρωταγωνιστούν στους «Τρεις βαθμούς μυωπίας». Η Χριστίνα περίπου πριν ένα χρόνο, η Ναταλία σήμερα και η Άννα που θα ακολουθήσει και θα κλείσει τη μυθιστορηματική σειρά. Όπως λέει στο Vivlio-life ο συγγραφέας και στα τρία βιβλία κινητήριος δύναμη είναι οι συναισθηματικές διακυμάνσεις των γυναικών. «…Οι άντρες επηρεάζονται από αυτές και πρωταγωνιστούν μαζί με αυτές. Βασικό όμως στοιχείο της αντρικής φύσης είναι ότι οφείλει να πράττει, ανεξαρτήτως από το πώς αισθάνεται… Στην τριλογία αυτή στόχος είναι να την διαβάσει ένας άντρας για να καταλάβει πώς ακριβώς αισθάνονται οι γυναίκες που είναι δίπλα του…»

Ναταλία. Αυτό το γυναικείο όνομα επιλέξατε για το δεύτερο βιβλίο της σειράς σας με τίτλο «Τρεις βαθμοί μυωπίας». Μιλήστε μας για τη γυναίκα «που ήθελε να κερδίζει μαζί με τους άλλους και όχι σε βάρος των άλλων…»
Η Ναταλία δεν μπορεί να διανοηθεί πώς είναι δυνατόν να αισθάνεται ευτυχισμένη ανάμεσα σε δυστυχισμένους ανθρώπους. Πιστεύει ότι η ευτυχία ευδοκιμεί σε ένα περιβάλλον όπου όλοι έχουν σαν στόχο πέρα από την ατομική, και την κοινή ευτυχία. Συνήθως δεν έχουμε αυτή την στάση ζωής. Νιώθουμε καλά όταν είμαστε καλύτερα από τους άλλους. Και κάποιες φορές όταν δεν είμαστε, προσπαθούμε να μειώσουμε τους άλλους ή να τους προσγειώσουμε. Με κάτι που θα πούμε ή με κάτι που θα κάνουμε. Άνθρωποι σαν την Ναταλία είναι σπάνιοι, αλλά ευτυχώς υπάρχουν.

Δίπλα στη Ναταλία πολλά ακόμη πρόσωπα. Η Τίνα, ο Γιάννης, η Ελβίρα, ο Άρης η Μαριάννα, ο Ανδρέας… Άραγε τους διακρίνει όλους η μυωπική προσέγγιση στα ανοιχτά κεφάλαια της ζωής τους;
Φυσικά. Έχουν οργανώσει την ζωή τους χωρίς να αξιολογούν σωστά αν αυτό που επιδιώκουν είναι εφικτό ή όχι. Δεν ενδιαφέρονται να δουν τι πραγματικά θέλουν οι άνθρωποι που είναι γύρω τους και σε αυτό έγκειται η μυωπία τους. Προεξοφλούν λύσεις κατά το δοκούν. Έτσι θεωρούν ότι βαδίζουν προς την έξοδο, την λύση δηλαδή των προβλημάτων τους, αλλά ουσιαστικά εγκλωβίζονται στο αδιέξοδο των επιλογών τους. Η Τίνα θεωρεί ότι ο πλούσιος άντρας θα λύσει τα προβλήματά της, μην εκτιμώντας ορθά τις συνέπειες που θα έχει στην ζωή της ο τραγικός χαρακτήρας του. Ο Γιάννης θεωρεί ότι μπορεί να σπαταλά την ζωή των άλλων και να πληγώνει ανθρώπους, αξιώνοντας στο τέλος ή ίσως απαιτώντας να του προσφερθεί έρωτας. Η Ελβίρα θεωρεί πως παρά το γεγονός ότι η αδελφή της την μισεί, εκείνη θα μπορέσει να συνυπάρξει μαζί της. Ο Άρης θεωρεί ότι μπορεί να βρει την ευτυχία δίπλα στην Μαριάννα, έστω και αν εκείνη τον χρησιμοποιεί ως διακοσμητικό στοιχείο. Η Μαριάννα θεωρεί ότι μπορεί εύκολα να τινάξει τα πάντα στον αέρα για να ακολουθήσει έναν άντρα που απλώς της δίνει έναν ρόλο. Ο Ανδρέας, ότι προσκολλημένος στην ιδέα του καθήκοντος θα μπορέσει να βρει ισορροπία, ενώ επίσης πιστεύει ότι η συναισθηματική εμπλοκή του με μία πόρνη και η απομάκρυνσή τους σε ένα κτήμα της Ιταλίας, θα του επιτρέψουν να αποφύγει τις αντιδράσεις από το περιβάλλον μίας γυναίκας που στο παρελθόν επέλεξε αυτό το επάγγελμα.

Οι πρωταγωνιστές της σειράς σας έχουν την τάση να ενσωματώνουν στην προσωπικότητά τους περισσότερους από έναν χαρακτήρες. Πόσο εύκολο είναι αυτό στο γράψιμο και ποιος από τους χαρακτήρες που έπρεπε να προσεγγίσετε στη «Ναταλία» σας παίδεψε περισσότερο;
Η Ναταλία πρωταγωνιστεί σε αρκετές ερωτικές και αισθησιακές στιγμές. Επομένως στα δικά της χαρακτηριστικά ενσωματώνεται ο ερωτικός χαρακτήρας του κειμένου. Αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Σε όλα μου τα βιβλία εμπεριέχονται σεξουαλικές σκηνές, γιατί θεωρώ τις ιδιαίτερες στιγμές ενός ζευγαριού ως το βασικότερο στοιχείο της σχέσης τους. Η φάση της συναισθηματικής έντασης που βρίσκεται το ζευγάρι, αποκωδικοποιείται μέσω της περιγραφής των τρυφερών ή ερωτικών κινήσεων. Κάποιοι αναγνώστες μπορεί να μην καταλάβουν τη δυσκολία των περιγραφών αυτών και να τις προσπεράσουν επιπόλαια. Κάποιοι άλλοι όμως όχι. Κάποιοι θα καταλάβουν ότι είναι πολύ πιο λογοτεχνικό και όμορφο, αλλά και δύσκολο να πω ότι «έβγαλε την γλώσσα του και την ακούμπησε στην ένωση των χειλιών της, όπου είχαν κολλήσει μικρά τραγανά υπολείμματα» (ενν. κρουασάν). Η παραπάνω περιγραφή βρίσκεται σε κάποιο σημείο, όπου το ζευγάρι τρώει πρωινό στην βεράντα ενός κτήματος, ενώ την προηγούμενη μέρα έχουν κάνει για πρώτη φορά έρωτα και έχουν κοιμηθεί μαζί. Περιγράφοντας αυτή την κίνηση του Ανδρέα προς την Ναταλία, την οποία έχει καθίσει στα πόδια του, υποχρεώνω τον αναγνώστη να ζουμάρει στα χείλη των πρωταγωνιστών. Να τα δει από απόσταση δέκα εκατοστών. Έτσι τον μεταφέρω σε αυτό που νιώθουν. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο, αλλά ανεπιτήδευτο αν έγραφα: «μετά την χτεσινή νύχτα ο Ανδρέας και η Ναταλία ένιωθαν να τους πλημμυρίζει η τρυφερότητα του ενός για τον άλλον». Αυτή θα ήταν μία ξύλινη, άχρωμη γλώσσα. Χωρίς χείλη, χωρίς ζουμ. Για αυτό στην ερώτησή σας απαντώ ότι η ερωτικοί χαρακτήρες είναι αυτοί που με παιδεύουν περισσότερο. Το ιδιαίτερο στην γραφή μου σχετικά με τις ερωτικές σκηνές είναι ότι δεν φοβάμαι να ρισκάρω μήπως τα μυθιστορήματά μου δεν χαρακτηριστούν όσο σοβαρά τους αναλογεί. Ο αναγνώστης που έχει την διάθεση μέσα από τις λέξεις να φτιάξει εικόνες, πρέπει να ενωθεί σε κάθε στιγμή με τον ήρωά μου. Ακόμα και στην ερωτική. Τότε το βιβλίο είναι πλήρες. Οι αναγνώστες που μπορούν με ευκολία να διαβάζουν για κατακρεουργημένα πτώματα, αλλά αισθάνονται αποτροπιασμό μπροστά στην σεξουαλική πράξη δεν ανήκουν στο αναγνωστικό μου κοινό.

Αν και ο τίτλος δείχνει αλληγορικός, κάποιοι από τους ήρωές σας έχουν πραγματικά προβλήματα όρασης. Όπως ο Ανδρέας που έχει μυωπία. Και μάλιστα «Τρεις βαθμούς μυωπίας». Μιλήστε μας για τον άνδρα που αγάπησε η ηρωίδα σας.
Ο Ανδρέας είναι πετυχημένος γιατρός. Δεν πιέζει, δεν επιβάλει, δεν ζητάει να κυριαρχήσει. Η αξία του αναγνωρίζεται από τους άλλους, χωρίς ο ίδιος να το επιδιώκει. Αρνείται να συμβιβαστεί με την ιδέα μιας γυναίκας δίπλα του που δεν θα αποτελεί τίποτα παραπάνω από μία ιδιοτελή συμπτωματική προσκόλληση. Βρίσκεται στην φάση που θέλει να δομήσει το συναισθηματικό του περιβάλλον από την αρχή. Με απλά λόγια να καλέσει κοντά του αυτούς που τον αγαπούν. Άρα λοιπόν, δεν ήταν άτυχος που μέχρι εκείνη την στιγμή της ζωής του δεν είχε συναντήσει την Ναταλία;

Ενώ, συνήθως, σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα οι πρωταγωνιστές γνωρίζουν την αλήθεια και η αγωνία μας επικεντρώνεται στην αποκάλυψή της, στη σειρά σας παρασυρόμαστε από τον τρόπο σκέψης τους και ταυτιζόμαστε μαζί τους. Την επιδιώκετε αυτή την ταύτιση;
Ναι. Οι πρωταγωνιστές μου σκέφτονται και εξηγούν τον τρόπο σκέψης τους. Ο αναγνώστης παρασύρεται από αυτόν, έστω και αν ο τρόπος σκέψης δεν στηρίζεται στην ηθική. Γιατί του αρέσει όπως σκέφτεται ο πρωταγωνιστής. Στο τέλος, αναρωτιέται για ποιον λόγο σε αρκετές περιπτώσεις ταυτίστηκε με το λάθος.

Πόσο πιο εύκολο είναι για τον συγγραφέα που, όμως, είναι και δικηγόρος να ακολουθήσει τα ίχνη της προηγούμενης ζωής των μυθοπλαστικών του ηρώων όταν τόσο επιμελώς αγωνίζονται να κρύψουν;
Ξέρετε, καθημερινά στην ζωή μου περνούν μπροστά από τα μάτια μου ιδιαίτεροι τύποι ανθρώπων. Καλοί, κακοί, πολύ κακοί και πάρα πολύ κακοί. Δεν αναφέρω τους πάρα πολύ καλούς γιατί αυτοί συνήθως δεν έρχονται στον δικηγόρο. Σχεδόν όλοι τους πριν τους αναλύσω τους ισχυρισμούς που θα έχουμε, μου περιγράφουν τον τρόπο που βλέπουν εκείνοι τα πράγματα. Σχεδόν κάθε φορά που ακούω αυτούς τους περιέργους ισχυρισμούς, λέω μέσα μου: «Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς, αυτός ο άνθρωπος βλέπει την κατάσταση μέσα από τρεις βαθμούς μυωπίας». Μετά από αυτό το στάδιο, είμαι υποχρεωμένος να τους πείσω για το δικό τους καλό, να σταματήσουν να κρύβουν την αλήθεια και να μου αποκαλύψουν. Καθημερινά, λοιπόν, ιχνηλατώ ζωές. Αυτή η καθημερινότητα ομολογώ ότι μου δίνει ένα πλεονέκτημα στην γραφή.

Στις σελίδες του βιβλίου σας υπάρχουν στοιχεία κάποιας αστυνομικής έρευνας και δικαστικές λεπτομέρειες από κάποια υπόθεση που αναλάβατε στο παρελθόν;
Οτιδήποτε γράφω δεν προέρχεται από κάπου αλλού, εκτός από τα βιώματά μου. Στηρίζεται σε αντιδράσεις, σε σχέσεις, σε καταστάσεις, στις οποίες με κάποιο τρόπο έχω πάρει μέρος.

Σ’ αυτό το δεύτερο βιβλίο εστιάζετε ως συγγραφέας στην αγωνία της γυναίκας για τη μητρότητα. Πιστεύετε πως υπάρχει στρέβλωση σ’ αυτό το θέμα την οποία πιθανώς επιφέρουν οι «Τρεις βαθμοί μυωπίας» με την οποία αντικρίζουν την κατάσταση οι ηρωίδες σας;
Στο βιβλίο υπάρχουν πολλών τύπων μητέρες και μέλλουσες μητέρες. Μητέρες στις οποίες απονεμήθηκε αυτός ο ρόλος από την ζωή, και μητέρες από τις οποίες αφαιρέθηκε αυτός ο ρόλος, εξαιτίας της ίδιας τους της συμπεριφοράς. Η μεγαλύτερη αδελφή αναλαμβάνει καθήκοντα μητέρας του μικρότερου αδελφού της, προσαρμόζοντας όλη της την ζωή για την ιδανική ανατροφή του. Μία άλλη μάνα αισθάνεται ανακούφιση όταν απαλλάσσεται από την κόρη της, αφού δεν αντέχει την κριτική της. Η Τίνα παντρεύεται έναν άντρα χάρη σε έναν όρο στην διαθήκη, η οποία ορίζει ως κληρονόμο του μέλλοντα συζύγου της, το παιδί που θα γεννήσει. Εγκλωβίζεται βλέποντας ότι τρία χρόνια μετά δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει παιδί. Διαπνέει όλο το βιβλίο ο προβληματισμός για την γυναίκα που πλέον θεωρεί το παιδί εντελώς προσωπική της υπόθεση, χωρίς την συμμετοχή του πατέρα. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό επιβάλλεται, ενώ σε άλλες οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην επιπολαιότητά της.

Η αλήθεια είναι πως συνηθίσαμε γυναικείες υπογραφές σε εκδόσεις με αυτό το τόσο ευαίσθητο θέμα της μητρότητας. Ποιο ήταν το κίνητρό σας όταν αποφασίζατε να το εντάξετε στο νουάρ βιβλίο σας;
Πράγματι η μητρότητα είναι γυναικείο θέμα. Όμως πριν αποφασίσει η μητέρα ότι στο εξής θα μεγαλώνει μόνη της ή σχεδόν μόνη της το παιδί της, περνάει από το γραφείο μου. Το ίδιο και όταν πρόκειται να υιοθετήσει, όταν έχει κάνει παιδί χωρίς να γνωρίζει ποιος ακριβώς είναι ο πατέρας, όταν αφήνει το παιδί στην αδελφή της προκειμένου να μεταναστεύσει στο εξωτερικό, όταν μου ζητάει να θέσω σε δικαστική συμπαράσταση την μητέρα της λόγω άνοιας ή ψυχωσικής συνδρομής, όταν μου ζητάει να αναλάβει η ίδια την επιμέλεια των εγγονιών της και να αφαιρεθεί αυτή από την κόρη της και πολλές άλλες περιπτώσεις.
Όταν γράφω για την μητρότητα έχω υπόψη μου τη μητέρα που θα έδινε ακόμα και την ζωή της για το παιδί της, την οποία σέβομαι και αγαπώ, χωρίς όμως να παραβλέπω ότι σε αυτή την ίδια γυναίκα μπορούν να αναδυθούν και πολλά στοιχεία από όσα σας ανέφερα προηγουμένως. Αυτός ο συνδυασμός είναι που κάνει το βιβλίο νουάρ.

Η «Ναταλία» ακολούθησε τη «Χριστίνα» και προηγείται της «Άννας» που θα πρωταγωνιστήσει στο βιβλίο με το οποίο θα ολοκληρωθεί η σειρά σας. Γιατί μόνο γυναικεία ονόματα ενώ υπάρχουν και άντρες που διεκδικούν τη θέση του κεντρικού ήρωα;
Και στα τρία βιβλία κινητήριος δύναμη είναι οι συναισθηματικές διακυμάνσεις των γυναικών. Οι άντρες επηρεάζονται από αυτές και πρωταγωνιστούν μαζί με αυτές. Βασικό όμως στοιχείο της αντρικής φύσης είναι ότι οφείλει να πράττει, ανεξαρτήτως από το πώς αισθάνεται. Οφείλει να πολεμήσει, έστω και αν φοβάται. Αντίθετα, βασικό στοιχείο της γυναικείας φύσης είναι το συναίσθημα. Αν αγαπήσει δεν διστάζει να αρνηθεί τα πάντα, αρκεί να έχει αυτόν που αγαπάει. Όταν λοιπόν, κεντρική ιδέα ενός μυθιστορήματός μου θα είναι η δράση ενός άντρα, τότε αυτός θα δικαιούται να δώσει το όνομά του και στο βιβλίο. Στην τριλογία αυτή στόχος είναι να την διαβάσει ένας άντρας για να καταλάβει πώς ακριβώς αισθάνονται οι γυναίκες που είναι δίπλα του.

Το ένα βιβλίο δεν είναι συνέχεια του άλλου, οι πρωταγωνιστές τους είναι πάντα διαφορετικοί όπως επίσης και η ιστορίες τους. Ωστόσο, όπως λέτε υπάρχει ένα κοινό στοιχείο: «Η εσφαλμένη κατανόηση του περιβάλλοντος, στην οποία οδηγούνται οι πρωταγωνιστές…». Δώστε μας την εξήγηση αυτής της πρότασης.
Η εσφαλμένη κατανόηση του περιβάλλοντος δεν είναι τίποτα άλλο από ψεύτικη κατανόηση του περιβάλλοντος. Όποιος εξοικειώνεται με αυτό το ψέμα, λέει ψέματα και στον εαυτό του, και οραματίζεται ένα ψεύτικο μέλλον. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα της τριλογίας. Η μόνη πρωταγωνίστρια που επιτυγχάνει παρόλα αυτά είναι η Ναταλία. Γιατί σε εκείνη συμβαίνει το εξής σημαντικό. Δεν φορά τα γυαλιά της ώστε να προσθέτει με την φαντασία της στην εικόνα του εραστή της όλα τα στοιχεία που θα δημιουργήσουν τον ιδανικό άντρα της φαντασίας της. Μέχρι που συνειδητοποιεί όταν γνωρίζει τον Αντρέα ότι αυτή η τεχνική πλέον χάνει το νόημά της. Ο ιδανικός άντρας της φαντασίας της και ο Ανδρέας είναι το ίδιο πρόσωπο. Είναι ένα θαύμα που μόνο ο έρωτας μπορεί να προκαλέσει.

Κλείνοντας αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη θα ήθελα να μας δώσετε «κάτι» από την «Άννα» για να την περιμένουμε με το ίδιο αναγνωστικό ενδιαφέρον.
Αυτό που πραγματεύεται η Άννα σαν κεντρική ιδέα είναι ο ανταγωνισμός της γυναίκας με αυτήν που κατείχε πριν την θέση της στην καρδιά του συντρόφου της. Ο συγκεκριμένος συμβολισμός δίνεται μέσα από δίδυμες αδελφές, την Άννα και την Φανή, οι οποίες εξαιτίας έκτακτων καταστάσεων υποχρεώνονται να πάρουν η μία την ζωή της άλλης.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Μια ιστορία με σκοτεινά μυστικά, εγκλήματα και αναζήτησης της αλήθειας.
Ένας όρος στη διαθήκη, τρεις αδελφές, σκοτεινά οικογενειακά μυστικά και ένα έγκλημα. Ένα πάρτι γίνεται αφορμή να διαρρεύσει το σκοτεινό μυστικό της οικογένειας. Οι πρωταγωνιστές αγωνίζονται να κρύψουν τα ίχνη της προηγούμενης ζωής τους, φτάνοντας ακόμα και στη συγκάλυψη ενός εγκλήματος. Για μία ακόμη φορά, το τέλος τούς φέρνει αντιμέτωπους με την αλήθεια που όλοι θα είχαν προβλέψει, αν –φυσικά– επέλεγαν να βλέπουν τα πράγματα χωρίς την ασάφεια που δίνουν στην όραση οι «τρεις βαθμοί μυωπίας»…
Οι πρωταγωνιστές κρύβουν και κρύβονται από την αλήθεια, διεκδικώντας περισσότερα από αυτά που τους αναλογούν.
Πρόκειται για μια σειρά τριών νουάρ βιβλίων με κοινό στοιχείο την εσφαλμένη κατανόηση του περιβάλλοντος, στην οποία οδηγούνται οι πρωταγωνιστές εξαιτίας της επιπόλαιης τάσης τους να σχηματοποιούν, κατά το δοκούν, αδιευκρίνιστες καταστάσεις και συναισθήματα. Για τον συγγραφέα, η ελλιπής κατανόηση συναισθημάτων και χαρακτήρων είναι παρόμοια με τη θολή οπτική του φυσικού περιβάλλοντος, όταν επιλέγει να το αντικρίσει κανείς με τη στρέβλωση που επιφέρουν τρεις βαθμοί μυωπίας.

Βιογραφικό
Ο Ηρακλής Γεωργαντής γεννήθηκε το 1970, ζει στην Αθήνα, είναι δικηγόρος, συνεχίζει να ταξιδεύει, να συλλέγει και να οικοδομεί. Το βιβλίο του Τρεις βαθμοί μυωπίας – Ναταλία είναι το δεύτερο της νουάρ τριλογίας. Το πρώτο βιβλίο με τίτλο Χριστίνα κυκλοφόρησε το 2019 από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος, ενώ η τριλογία θα ολοκληρωθεί προσεχώς με το βιβλίο Άννα.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave