Μπορεί μία πρόταση να καταφέρει να γεμίσει με δάκρυα τα μάτια, να φέρει ρίγη στη ραχοκοκαλιά, να ταρακουνήσει τον αναγνώστη μέχρι τα τρίσβαθα της ψυχής του; Ναι. Μπορεί! Γιατί αυτή η συγκεκριμένη πρόταση κρύβει μέσα της όλη την συγκλονιστική ιστορία στο νέο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.
Δεν θα σας αποκαλύψω φυσικά πού βρίσκεται αυτή η πρόταση, γιατί αυτό είναι η μαγεία της ανάγνωσης, να την ανακαλύψει ο κάθε ένας μόνος του, να σκηνοθετήσει την όλη εικόνα σαν τον πιο έμπειρο σκηνοθέτη και να βυθιστεί σε ένα παράλληλο σύμπαν, εκεί όπου η λύτρωση έρχεται μόνο με την αποκάλυψη της αλήθειας και της διαδρομής του ασύλληπτου πόνου.


Πράγματι, σε αυτό το βιβλίο του ο Σπύρος Πετρουλάκης ξεπέρασε τον εαυτό του, δεν επαναπαύτηκε στη δόξα και τη φήμη του συγκλονιστικού Σασμού και απέδειξε πόση λατρεία κρύβει μέσα του για την ιδιαίτερη πατρίδα του, την χιλιοτραγουδισμένη και δοξασμένη Κρήτη. Και πιστεύω ακράδαντα, ότι κανένας δεν θα μπορούσε να αποδώσει πιο πειστικά τις περιγραφές του υπέροχου νησιού παραπάνω από ένα αιώνα πριν έως τις μέρες μας, μέσα από τις πάμπολλες πληροφορίες που παραθέτει.
Οι εποχές μπλέκονται τόσο περίτεχνα που στο τέλος ο αναγνώστης δεν ξεχωρίζει το μακρινό χθες από το σήμερα, αισθάνεται να συμμετέχει στο κυνήγι της αλήθειας, να ακούει δίπλα του την τοπική ντοπιολαλιά, να σκαρώνει και ο ίδιος μαντινάδες μαζί με τους πρωταγωνιστές, να τρέχει στους απόκρημνους γκρεμούς, να περικυκλώνετε από χρώματα κι αρώματα της πλούσιας κρητικής γης και να ξαποσταίνει θαυμάζοντας το ξεχωριστό δέντρο με τους τρεις καρπούς…
Μα και οι περιγραφές της πολύπαθης Σμύρνης πριν την καταστροφή αλλά και της σημερινής εποχής, δείχνουν το εύρος της αναζήτησης στοιχείων ώστε να παρουσιαστεί όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη αυτή η τόσο σημαδεμένη πόλη.


Δεν θα σταθώ στην καθαυτή ιστορία, που είναι ούτως ή άλλως γεμάτη πάθος και πόνο και αδικία και γεννάει χίλια δυο συναισθήματα στην ψυχή. Έτσι κι αλλιώς ο Ιωάννης δημιουργήθηκε για να λατρευτεί για την ιδιαιτερότητά του, για το ασίγαστο πάθος και το δόσιμό του σε ό,τι λάτρευε στη ζωή…
Θα σταθώ όμως στις εξαιρετικές περιγραφές της τέχνης του Ιωάννη, στον μοναδικό τρόπο που ο συγγραφέας αποτύπωσε τα δημιουργήματά του, τις τοποθεσίες του μοναστηριού, τις περιοχές που έζησε και τα βαθιά συναισθήματα που ανάβλυζαν από μέσα του.
Υπήρχαν στη διαδρομή του και κάποιοι λίγοι, δεν έφταναν, δυστυχώς, που προσπάθησαν να τον βοηθήσουν, να κατανοήσουν τι έκρυβε μέσα του αυτό το τόσο ιδιαίτερο και ταλαντούχο πλάσμα. Μα, πώς να τα βάλει το κεράκι με ολόκληρη πυρκαγιά μίσους και παραλογισμού που τον κύκλωνε;
Το σίγουρο είναι ότι θα συγκλονίσει κάθε ψυχή το Κατά Ιωάννη, θα συντροφέψει τις ώρες που θα του αφιερώσετε και θα αφήσει το αποτύπωμά του βαθιά χαραγμένο στην καρδιά σας.
Εξαιρετικό επίσης το υπέροχο εξώφυλλο!

Χανιά, σήμερα
Στην Ιερά Μονή της Παναγιάς Ακρωτηριανής ο συντηρητής έργων τέχνης Σταύρος Βεγράκης ανακαλύπτει μια αριστουργηματική και συνάμα «βλάσφημη» εικόνα, που κανείς δεν θα περίμενε να βρίσκεται σ’ ένα μοναστήρι. Ποιος είναι, άραγε, ο άγνωστος δημιουργός της, του οποίου την τέχνη χαρακτηρίζει ένας γνήσιος και απαράμιλλος ρεαλισμός, και κυρίως πώς έφτασε να ακολουθήσει μια τόσο τολμηρή τεχνική στις αγιογραφίες του;
Σε ένα ταξίδι του στη Σμύρνη ο Βεγράκης θα βρει την άκρη της ιστορίας σε ένα εντελώς απρόσμενο μέρος. Επιστρέφοντας στα Χανιά, θα του αποκαλυφθεί μια τραγική ιστορία, βαθιά θαμμένη στη μνήμη της πόλης.

Χανιά, 1900-1922
Μια μάνα ψαλιδίζει με άκαρδο πείσμα τις φτερούγες που πάνε να φυτρώσουν στις πλάτες του παιδιού της. Ξεφεύγοντας για λίγο από το υγρό υπόγειο, τη φυλακή του, ο Ιωάννης, ένας «ατελής» άνθρωπος, πασχίζει να φτάσει στην τελειότητα. Ο νεαρός ζωγράφος τολμά το αδιανόητο, αδιαφορώντας για το τίμημα. Βλασφημία ή ωδή στον έρωτα είναι η δημιουργία του; Ποιος, όμως, μπορεί να κρίνει την τέχνη που πηγάζει από την αλήθεια της ψυχής;
Στη δίνη της ανασφάλειας και των τραγικών ιστορικών γεγονότων, δύο νέα παιδιά δεν διστάζουν να ερωτευτούν μέχρις εσχάτων. Έναν αιώ¬να μετά, η αγάπη, η ανθρώπινη αναλγησία και το φοβερό τέλος είναι αδύνατο να ξεχαστούν…

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave