Ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα επέλεξε να θίξει στο βιβλίο του ο Γιώργος Γιαντάς, κι αυτό δεν είναι άλλο από την επιθυμία ενός ζευγαριού να καταφέρει να αποκτήσει ένα παιδί.


Ίσως για τους περισσότερους ανθρώπους αυτό να είναι το πλέον φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Ορισμένοι, χωρίς καμία προσπάθεια, ίσως με μόνο μία επαφή να μπορούν να ζήσουν το υπέρτατο αυτό δώρο της εγκυμοσύνης. Όμως πόσα και πόσα ζευγάρια αντιμετωπίζουν προβλήματα και χάνονται σε έναν κυκεώνα εξετάσεων, απόψεων, χάσιμο χρόνου και χρήματος προκειμένου να ζήσουν μια τέτοια στιγμή…


Το ζευγάρι της ιστορίας του Γιώργου Γιαντά, αντιλαμβάνεται ότι με φυσιολογικό τρόπο δεν μπορεί να πετύχει μια εγκυμοσύνη κι έτσι αποφασίζει να ψάξει το πρόβλημά του. Κι εδώ με έναν παραστατικό τρόπο ο συγγραφέας μας δείχνει το δρόμο που ακολουθούν, πιστεύοντας ότι ο κάθε γιατρός που επισκέπτεται έχει και τη λύση στο πρόβλημά τους. Το μόνο όμως που καταφέρνουν είναι να ρίξουν την ψυχολογία τους στα τάρταρα, να χάσουν το χρόνο τους αλλά και αρκετά χρήματα, μέχρι να μάθουν επιτέλους ότι η μόνη τους λύση είναι να καταφύγουν στην εξωσωματική γονιμοποίηση.


Στον αντίποδα της ιστορίας, το δεύτερο ζευγάρι έχει ήδη δύο παιδιά, μια στρωμένη οικογενειακή ζωή. Όμως η ρουτίνα της καθημερινότητας, οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες από την πλευρά του συζύγου, και ο χαρακτήρας του, τον οδηγούν εύκολα και χωρίς πολλές τύψεις, στην απιστία. Ένα τεράστιο κεφάλαιο στη ζωή των παντρεμένων ζευγαριών, καθώς έχοντας πίσω τους την οικογένεια τακτοποιημένη από τη σύζυγο, δεν το έχουν σε τίποτε να «χτυπήσουν» μια εντυπωσιακή γυναίκα που θα βρεθεί στο δρόμο τους, μόνο και μόνο για λίγες στιγμές ηδονής.


Το κυνικό είναι ότι οι σκέψεις του πατέρα που έχει ήδη δύο παιδιά σε έναν διάλογο, αποτυπώνουν την σκληρή αλήθεια όσων δεν έχουν δυσκολευτεί όχι μόνο να αποκτήσουν ένα παιδί, αλλά και τον τρόπο που σκέφτονται γι’ αυτά.
«Δεν είναι υπέροχα να βλέπεις τα παιδιά να μεγαλώνουν;


Ναι είναι. Όμως τα βλέπεις, τα ξαναβλέπεις… θα τα βλέπεις για μια ολόκληρη ζωή! Εντάξει, δυο ανθρωπάκια είναι που μεγαλώνοντας αποκτούν από τα κουσούρια των μεγάλων, γίνονται σαν κι εμάς…
Φαίνεται πως μας αρέσει περισσότερο εκείνο που δεν έχουμε, πως το φτιάχνουμε ωραίο στο μυαλό μας και το επιθυμούμε, γιατί η αλήθεια είναι πως είμαστε ανικανοποίητοι. Εκείνο που μονίμως μας απασχολεί είναι αυτό που δεν μπορούμε να έχουμε και αυτό έχουμε την τάση να το ωραιοποιούμε».


Είναι πραγματικά ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα αυτό το βιβλίο, καθώς θίγει τόσο έντονα κοινωνικά θέματα που ο κάθε αναγνώστης θα ανακαλύψει κάτι από τις δικές του σκέψεις, ίσως έχει συναντήσει ανθρώπους στο κοινωνικό του περιβάλλον που φέρονται αντίστοιχα, ίσως πάλι να αντιμετωπίζουν τα ίδια ακριβώς προβλήματα.
Η μοίρα όμως πολλές φορές τιμωρεί όσους δεν φταίνε σε τίποτε, δείχνοντας με τον τρόπο αυτό ότι όλα εδώ πληρώνονται και ενίοτε όσοι αξίζουν και πιστεύουν ότι θα καταφέρουν να αποκτήσουν ό,τι επιθυμούν πραγματικά, στο τέλος θα γίνει και το θαύμα!
Ένα αξιόλογο βιβλίο που εύχομαι να βρει την ανταπόκριση που του αξίζει από τους αναγνώστες!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Ο Μάνος και η Βικτώρια, προσπαθώντας να αποκτήσουν παιδί, διαπιστώνουν πως αντιμετωπίζουν πρόβλημα υπογονιμότητας. Ο Πέτρος και η Μαρίνα, είναι οι γονείς δύο παιδιών, τα οποία για τον πατέρα μοιάζουν ένα πρόσθετο “βάρος” στην πληκτική του καθημερινότητα. Οι παράλληλες ιστορίες των δύο ζευγαριών, άλλοτε τέμνονται κι άλλοτε απομακρύνονται, κινούμενες γύρω από τα εγωιστικά “θέλω” ή την αλληλοκατανόηση, γύρω από την πλήξη της σιγουριάς ή την κοινή αγωνία των συντρόφων. Καταλύτης αυτών, η ίδια η ζωή, με τα άδικα παιχνίδια και τις ειρωνείες της, με το δικό της τρόπο να μοιράζει τη χαρά ή τη στενοχώρια. Μία σύγχρονη ιστορία, που διαρκώς περιστρέφεται γύρω από μία μοιραία αντίθεση: Όσα μοιάζουν “δεδομένα” για ορισμένους, αποτελούν αγώνα ζωής για κάποιους άλλους. Ένα επίκαιρο βιβλίο για το ζήτημα της αδυναμίας απόκτησης παιδιών, για τη συζυγική εντιμότητα ή την απιστία, για τη διαρκή αναζήτηση της ευτυχίας που συνήθως, μέσα από την οδό του πόνου, ωριμάζει και γίνεται αγάπη.

Γιώργος Γιαντάς
Ο Γιώργος Γιαντάς κατάγεται από τη Μυτιλήνη της Λέσβου. Εμφανίστηκε στα Ελληνικά γράμματα το 2011 με το μυθιστόρημά του “Ως την τελευταία πνοή” (Εκδ. Λιβάνη). Ακολούθησαν τα μυθιστορήματά του “Mindland” (2012), “Ο θίασος της Μαριάννας Μαλτέ”, (2014), “Αύριο”, (2015), “Βαβέλ”, (2017). Το μυθιστόρημα “Για ένα παιδί” (Εκδ. Συμπαντικές Διαδρομές), είναι το 6ο κατά σειρά βιβλίο του.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave