Το “Μυστικό του Λεβάντε” του Στέφανου Λίβου είναι ένα μυθιστόρημα σαγηνευτικό και ιδιαίτερο, που αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη ως την τελευταία αράδα, καθώς με φόντο την ιστορία και την πορεία μιας ζακυνθινής οικογένειας μας ταξιδεύει στην Ιστορία της Ζακύνθου και στα χρόνια που οριοθέτησαν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο.
Στην αρχή έχεις την αίσθηση ότι θα διαβάσεις μια σάγκα – την ιστορία μιας οικογένειας στο πέρασμα του χρόνου. Όμως δεν πρόκειται μόνο για αυτό· με αφετηρία τις περιπέτειες μιας πλούσιας ζακυνθινής οικογένειας που η απαρχή της βρίσκεται πολλές γενιές πίσω, ο Λίβος συνθέτει μια πλοκή μέσα στην οποία καταγράφεται όλη η Ιστορία του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου και των χρόνων που ακολούθησαν. Πράγμα το οποίο εντυπωσιάζει – ένας νέος στην ηλικία συγγραφέας δεν φτιάχνει μια κοινότοπη αφηγηματική ιστορία αλλά διεισδύει με σεβασμό στα μονοπάτια της καταγραφής μέρους της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Είναι έκδηλη η έρευνα του συγγραφέα καθώς και η προσπάθειά του να μην αλλοιώσει τα ιστορικά γεγονότα αλλά να τα προσαρμόσει στις ανάγκες της πλοκής.
Με λόγο απλό στο σύνολό του αλλά μεστό, με περιγραφές άρτιες, λυρικές εκεί όπου πραγματικά απαιτείται αλλά και ρεαλιστικές και ωμές ειδικά στα σημεία της αφήγησης των σκηνών της φρίκης του πολέμου, πυροδοτεί το πηγαίο συναίσθημα του αναγνώστη και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του. Τα ιστορικά γεγονότα είναι δοσμένα σε σωστή ποσότητα και στα κατάλληλα σημεία, χωρίς το κείμενο να μπουκώνει, με σκοπό να δοθεί πιστά η ατμόσφαιρα της εποχής όπως και οι συνθήκες που ανάγκασαν τους ήρωες να δράσουν όπως έδρασαν.
Η ιστορία ξεκινά με τον θάνατο του παππού Παντελή και την τελευταία επιθυμία που αφήνει στον εγγονό του, να ανακαλύψει εκείνος το κουτί με τον κρυμμένο θησαυρό που έχει φυλαγμένο. Έτσι ο εγγονός Παντελής, επιστρέφοντας στη Ζάκυνθο για την κηδεία, έρχεται αντιμέτωπος με το ημερολόγιο του παππού όπου καταγράφονται άγνωστες πτυχές της ζωής του. Το ημερολόγιο σε συνδυασμό με την εξιστόρηση των αναμνήσεων της θείας Ελπίδας σε μεγάλη ηλικία θα αποκαλύψει το μυστήριο. Ταξιδεύουμε λοιπόν στο αρχοντικό και στο επιστατικό του κόντε Βάρδα, βλέπουμε το δέσιμο της οικογένειας σε χρόνια δύσκολα, την αγάπη της Ελπίδας για τον Κωστή, την πορεία του Κωστή ως αιχμάλωτου στον πόλεμο και τον ρομαντικό έρωτα του Χριστιανού Παντελή με την Εβραία Βιολέτα σε καιρό πολέμου και τον αγώνα τους να είναι μαζί κόντρα στα στερεότυπα της εποχής που απαγόρευαν την αγάπη ανάμεσα σε άτομα των δύο αυτών θρησκειών. Σε όλους τους ήρωες εντυπωσιάζει η εμβάθυνση στον εσωτερικό τους κόσμο και τον ψυχισμό τους και η αγάπη τους για το καλό της πατρίδας.
Το Μυστικό του Λεβάντε είναι τέλος και μια τοιχογραφία εποχής μέσα στην οποία αναγράφεται όλη η ηθογραφία της ζακυνθινής κοινωνίας και ο τρόπος που οι πολιτικές αποφάσεις επηρέασαν και στιγμάτισαν τη ζωή των κατοίκων του νησιού.
Το μυθιστόρημα προβληματίζει, προοιωνίζεται την εποχή μας και αποδεικνύει πρώτον ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά κυρίως ότι ο συγγραφέας θα έχει μέλλον στα συγγραφικά δρώμενα.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα

to mustiko tou levante

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Το μυστικό του λεβάντε
Ο Παντελής βρίσκεται αντιμέτωπος με συμβάντα που σχετίζονται με το παρελθόν της οικογένειάς του στη Ζάκυνθο του 1940. Μέσα από το ημερολόγιο του παππού του θα ταξιδέψει στο παρελθόν, θα νιώσει τη βαναυσότητα των δυνάμεων κατοχής αλλά και τη γενναιότητα των απλών ανθρώπων. Θα περπατήσει στο μονοπάτι της Σαρτζάδας στα χνάρια ενός ανεκπλήρωτου έρωτα και θα ανακαλύψει έναν μυστικό «θησαυρό»…

Την είδα πρώτη φορά να κατεβαίνει από ένα λαντό, όταν ήρθαν οικογενειακώς στα Πηγαδάκια. Ο χρόνος πάγωσε, δεν είχα ξαναδεί τίποτα πιο όμορφο στη ζωή μου. Τα μάτια της παιχνιδιάρικα, με μια σαγηνευτική μελαγχολία με προκαλούσαν να παίξω μαζί τους. Εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε ο έρωτάς μου για τη Βιολέτα. Ζήσαμε τη νεότητά μας στα χρόνια του Β? Παγκόσμιου Πολέμου στη Ζάκυνθο, σε μια εποχή που σημαδεύτηκε από την Κατοχή, ένα ναυάγιο στην Αδριατική και μια δολοφονία…
Κυνηγημένοι από τα στερεότυπα, ήμασταν αναγκασμένοι να κρύβουμε την αγάπη μας, μιας και πιστεύαμε σε διαφορετικούς θεούς. Εμείς όμως ξέραμε ότι οι θεοί μας μηχανεύτηκαν έναν ολόκληρο πόλεμο για να γνωριστούμε και μετά να μας χωρίσουν. Ωστόσο, δεν θα υποκύπταμε σε καμία θεϊκή εντολή και σε κανέναν ανθρώπινο νόμο. Η Βιολέτα ήταν το φως που γέμισε την καρδιά μου, ο λεβάντες που μου χάιδεψε την ψυχή. Ο θησαυρός μου, η Βιολέτα μου, ήταν το εισιτήριό μου για την αθανασία, το θαύμα που θα έσωζε τις αναμνήσεις μου, όταν θα τις απειλούσε η λήθη…