«Να πεθάνεις τη σωστή στιγμή. Η ζωή να ξέρεις είναι μια αναλαμπή ανάμεσα στη γέννηση και τον θάνατο. Αυτό το φως ήταν τόσο σύντομο που δεν προλάβαμε να κάνουμε πράξη τα όνειρά μας. Κάναμε όμως τον αγώνα μας και πρέπει να είμαστε περήφανοι. Δε λυπάμαι που φεύγω. Δε φοβάμαι τον θάνατο κι ότι θα γίνω ένας μικρός κόκκος άμμου. Ξέρω πως δε θα πονέσω γιατί δε θα νιώθω τίποτα».

Είναι περίεργη αίσθηση να διαβάζεις για μέρη και γεγονότα που γνωρίζεις μια ολόκληρη ζωή και γίνονται με τόσο παραστατικό τρόπο μυθιστόρημα που ξεδιπλώνει μπροστά σου όσα έχεις περπατήσει και κοιτάξει άπειρες φορές, χωρίς ίσως να γνωρίζεις ποια πόδια πάτησαν αυτούς τους δρόμους και ποια μάτια κοίταξαν όσα εσύ προσπέρασες καθώς είχες συνηθίσει να τα κοιτάζεις δίχως να σου λένε τίποτε το ιδιαίτερο.
Κι όμως, πόσα γνώριμα ανακάλυψα στο βιβλίο της αγαπητής Μάγδας, κτίρια, οδούς, ονόματα και γεγονότα που πρωταγωνίστησαν στις δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα στην πόλη που γεννήθηκα και ζω. Μπορεί να ήταν όλα γνωστά, να τα είχα ακούσει ή διαβάσει, όμως η αλήθεια είναι ότι με τον τρόπο που είναι δοσμένα, δεν τα είχα δει ποτέ. Η Μάγδα Παπαδημητρίου κατάγεται από τα μέρη που περιγράφει, τα χωριά του Ξηρομέρου που πρωταγωνιστούν επίσης, κι έχοντας άριστες πληροφορίες από ανθρώπους που έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία και την ανεξαρτησία αυτού του τόπου, κάνει μια κατάθεση ψυχής που συγκλονίζει με την αφήγησή της!
Οι πιο μαύρες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας ήταν σίγουρα ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος και έχουμε διαβάσει άπειρες συγκλονιστικές ιστορίες σε βιβλία που ασχολήθηκαν με τη γενοκτονία των Εβραίων και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στο συγκεκριμένο βιβλίο όμως, ανακαλύπτουμε τον αγώνα των ανθρώπων της πόλης του Αγρινίου και των γύρω χωριών, μαθαίνουμε άγνωστες πτυχές της δράσης των πρωταγωνιστών πριν και μετά τον πόλεμο. Άνθρωποι ταγμένοι στο ιερό καθήκον της ελευθερίας της πατρίδας τους, δίχως να φοβούνται τα βασανιστήρια και το θάνατο. Μα και άνθρωποι δωσίλογοι, εκείνοι που το μόνο που πίστευαν ήταν η δική τους καλοπέραση και το χρήμα. Όλα τα γεγονότα είναι πραγματικά, είναι η ίδια η ιστορία του τόπου μας, της χώρας μας, είναι οι άνθρωποί της, οι περιπέτειές τους, τα πάθη τους.
Πόσοι άραγε γνωρίζουν τη δράση των απλών ανθρώπων που έζησαν εδώ σε αυτά τα μέρη και έδωσαν το αίμα τους με τόλμη και αυταπάρνηση; Οφείλουμε όλοι μας να γνωρίζουμε το παρελθόν μας, να τιμούμε όσους πολέμησαν ώστε να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι να απολαμβάνουμε όσα με αίμα κατακτήθηκαν.
Συγχαρητήρια στην Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη για την εκτεταμένη έρευνα που έκανε, ώστε να αποδώσει με τόσο γλαφυρό τρόπο αυτά τα σημαντικά και άγνωστα στους περισσότερους γεγονότα.
Ευχαριστούμε που τίμησες τους ήρωες που έδωσαν τα νιάτα και το αίμα τους σε αυτό τον αγώνα και έμειναν στην ιστορία του τόπου μας ως αθάνατοι!

Πόσο ξένη είναι η πατρίδα για τους ήρωες του μυθιστορήματος “Πατρίδα ξένη”; Μέσα από πέντε δεκαετίες του εικοστού αιώνα (1935-1975), οι ζωές τους βιώνουν την ιστορία της αλυσοδεμένης Ελλάδας που αγωνίζεται για την Εθνική Ανεξαρτησία της, χωρίς ντόπιους και ξένους προστάτες, κάτω από το μαύρο πέπλο του φασισμού και του ναζισμού.
Τραγικές προσωπικές περιπέτειες που προξένησαν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Εμφύλιος και η δικτατορία των συνταγματαρχών. Αγρίνιο, Θεσσαλονίκη, Αθήνα. Άουσβιτς, Κροστσιένκο οι τόποι, όπου διαδραματίζεται το μυθιστόρημα. Πρωταγωνιστεί ο Γιώργος Παππάς, περσόνα του αγωνιστή της Δημοκρατίας και υπουργού του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Δ. Παπαδημητρίου (1916-1999).
Γύρω από αυτόν, περιστρέφονται οι Σεφαραδίτες Έλληνες Εβραίοι Ζαχαρίας και Ελισεβά Ναχμίας, καθώς κι ο ταγματασφαλίτης χωροφύλακας Κοσμάς Ξυπολυτέας με τη γυναίκα του Ελευθερία, αγωνίστρια επί Κατοχής. Το ψηφιδωτό της πρωταγωνιστικής ομάδας, συμπληρώνει ο νέος δικηγόρος Αλέξανδρος Ντούβας, πιστός στις ιδέες του Αρχειομαρξισμού. Αλλά, το μυστικό του βιβλίου κρύβεται στο ερώτημα: Μαρία ή Μαριάμ;
Η Ιστορία συναντά τη λογοτεχνία για να υφάνει το χαλί που θα πατήσουν πάνω του οι ερχόμενες γενιές. Θα τα καταφέρουν να συνεχίσουν τον αγώνα αυτών που θυσίασαν τη ζωή τους για την Δημοκρατία;