Τα μικρά κλασικά που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, μετρούν 21 αξιόλογα, διδακτικά και ξεχωριστά παραμύθια, όπως ο μικρός πρίγκιπας, ο Δον Κιχώτης, ο μάγος του Οζ και τόσα ακόμα.
Ανάμεσά τους υπάρχει και η Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Κάρολου Ντίκενς, την οποία αν και όλοι μας την έχουμε διαβάσει, θα τη θυμηθούμε μαζί, στις επόμενες γραμμές.
Ο Σκρουτζ, ο συνεταίρος και μοναδικός φίλος του Μάρλεϊ που έχει πια πεθάνει, είναι ένας τσιγκούνης και φιλοχρήματος άνθρωπος που εκπέμπει την παγωνιά και όλα γύρω του είναι κρύα ακόμα και τα Χριστούγεννα.


Όλοι όσοι τον γνωρίζουν, τον αποφεύγουν και ο ίδιος με τον τρόπο του, όλους τους απομακρύνει από κοντά του. Μοναδικό συγγενή του έχει έναν ανιψιό, που ούτε θέλει, ούτε έχει σχέσεις μαζί του.
Όπως κάθε βράδυ, έτσι και την παραμονή των Χριστουγέννων, ακολούθησε το ανιαρό πρόγραμμά του, μόνο που εκείνο το βράδυ έκρυβε πολλές εκπλήξεις για τον γέρο-Σκρουτζ.
Αρχικά τον επισκέφτηκε το φάντασμα του Μάρλεϊ και του έκανε λόγο για τα 3 πνεύματα που θα ακολουθήσουν. Ο σκληρός και άκαρδος Σκρουτζ, δεν πίστεψε τίποτα και συνέχισε να κοιμάται, έως ότου ξαφνικά η νύχτα του φανέρωσε κάτι διαφορετικό, κάτι μοναδικό.
Το πρώτο πνεύμα που τον επισκέφτηκε, το πνεύμα των περασμένων Χριστουγέννων, του θύμισε ξεχασμένες αναμνήσεις, ανθρώπους που αγαπούσε και άλλους που έχασε από τη ζωή του.
Το δεύτερο πνεύμα, το πνεύμα των φετινών Χριστουγέννων, τον μετέφερε στο σπίτι του υπαλλήλου του, στο σπίτι του ανιψιού του και μετά τον περιπλάνησε στους δρόμους της πόλης όπου άποροι, άρρωστοι και φτωχοί του έδειχναν λίγη από τη θλίψη της ζωής τους.
Τελευταίο ήρθε ένα αποκρουστικό και τρομακτικό πνεύμα, εκείνο των μελλοντικών Χριστουγέννων και του έδειξε μια άσχημη σκηνή από το δικό του μέλλον, από την ημέρα που βρέθηκε νεκρός…


Τα πνεύματα έκαναν καλά τη δουλειά τους και ο Σκρουτζ είχε πάρει το μάθημά του! Άλλαξε συνήθειες, άλλαξε νοοτροπία, βοηθούσε όποιον είχε ανάγκη, προσπάθησε να βελτιώσει τη ζωή του και να περνά καλά τα χρόνια που του μένουν και το κυριότερο, αγάπησε και έζησε τα Χριστούγεννα, όπως τους αξίζουν!
Ξεχώρισα να μοιραστώ μαζί σας, την παρακάτω φράση από την ιστορία του Κάρολου Ντίκενς:
…καμιά φορά, χρειάζεται να κάνεις κάτι μικρό για να σε ευγνωμονούν…

Μια ιστορία που πρέπει να διαβάζουμε κάθε χρόνο, για να θυμούμαστε τα αυτονόητα! Την αγάπη που πρέπει απλόχερα να μοιράζουμε και τη βοήθεια που μπορούμε να παρέχουμε σε όποιον έχει ανάγκη.

Ο Τσαρλς Ντίκενς γεννήθηκε στο Πόρτσμουθ της Αγγλίας στις 8 Φεβρουαρίου 1812, και ήταν το δεύτερο από τα οχτώ παιδιά της οικογένειάς του. Όταν ο Κάρολος ήταν 12 χρονών, ο πατέρας του μπήκε στη φυλακή για χρέη και ο μικρός αναγκάστηκε να πιάσει δουλειά. Οι παιδικές του εργασίες είναι παρόμοιες μ’ αυτές που περιγράφει στο βιβλίο του “Δαβίδ Κόππερφιλντ. Η επίσημη εκπαίδευσή του ήταν περιορισμένη, αλλά, καθώς είχε γνώσεις στενογραφίας, πολύ νέος έπιασε δουλειά ως ρεπόρτερ στη “Morning Chronicle”.
Από τη θέση αυτή παραιτήθηκε ύστερα από μερικά χρόνια, όταν πια είχε αρχίσει τη συγγραφική του σταδιοδρομία. Αργότερα έγινε πρακτικογράφος στη Βουλή. Το 1836 δημοσίευσε τον πρώτο τόμο με άρθρα του για την καθημερινή ζωή στο Λονδίνο, με τίτλο “Σκίτσα του Μποζ”. Το 1837 ακολούθησε ο δεύτερος τόμος. Το μυθιστόρημά του “Όλιβερ Τουίστ” (1838) θα τον κάνει ευρύτερα γνωστό.
Το πρώτο του ταξίδι στην Αμερική (1841) του ενέπνευσε δύο έργα το “Αμερικάνικα σημειώματα” (1842) και το μυθιστόρημα “Μάρτιν Τσασλουάιτ” (1844). Εγκλήματα, αθλιότητα, κτηνωδία και θάνατος συνυπάρχουν με κωμική εφευρετικότητα και απέραντη τρυφερότητα στο έργο του Τσαρλς Ντίκενς. Άλλα σημαντικά έργα του είναι: “Δαβίδ Κόπερφηλντ” (1850), “Τα δύσκολα χρόνια” (1854), “Ιστορία δύο πόλεων” (1859), “Μεγάλες προσδοκίες” (1861). Πέθανε στο Λονδίνο στις 9 Ιουνίου 1870, στη χώρα κηρύχθηκε πένθος και τον έθαψαν στη γωνία των ποιητών, στο Γουεστμίνστερ Άμπεϋ. Η δημοτικότητά του ήταν εξαιρετική όσο ζούσε και, όπως είπε και ο Walter Allen, “η επιρροή του εξακολουθεί να είναι αισθητή και το έργο του μέρος του λογοτεχνικού κλίματος μέσα στο οποίο ζει ο δυτικός άνθρωπος”.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave