Η Σίσσυ Θεοφανοπούλου συνομιλεί με την Ιουλία Ιωάννου για το vivlio-life.gr

Συγγραφέας του βιβλίου «Γυναίκες Θάλασσες» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη

Μου αρέσει όταν διαβάζω ένα καλό βιβλίο να σημειώνω τις φράσεις που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον, που ξύπνησαν μέσα μου συναισθήματα, που με οδήγησαν στο να αναρωτηθώ κι εγώ μαζί με τους ήρωες για τις απαντήσεις στα δικά τους αδιέξοδα. Στο βιβλίο της Σίσσυ Θεοφανοπούλου «Γυναίκες Θάλασσες» είναι τόσες πολλές αυτές οι φράσεις που είναι από μόνες τους κάλλιστες ερωτήσεις προς απάντηση στη συνέντευξή μας.
Έτσι λοιπόν, σ’ αυτή τη συνέντευξη, δεν θα ρωτήσω εγώ, αλλά θα αφήσω τη Σίσσυ να μας απαντήσει στις παρακάτω φράσεις που είναι προσεκτικά επιλεγμένες μέσα από το μυθιστόρημά της και που οι απαντήσεις δεν είναι καθόλου εύκολες… γιατί πολύ απλά η ίδια η ζωή φροντίζει να της δώσει στον καθένα μας μέσα από τις πράξεις μας, με τον καλύτερο τρόπο!
Σίσσυ Θεοφανοπούλου, το εξαιρετικό μυθιστόρημά σου «Γυναίκες Θάλασσες» έχει τόσα πολλά ερωτήματα που σίγουρα, θα δυσκολευτείς κι εσύ η ίδια που τα έθεσες στο να δώσεις τις κατάλληλες απαντήσεις…

– «Άραγε το ψέμα φυτρώνει εκεί όπου η αλήθεια ξεριζώνεται ή είναι η ζωή που σπέρνει τους σπόρους του με δική της υπαιτιότητα;»

Το ψέμα και η αλήθεια είναι δύο άκρα αντίθετα που σπάνια συνορεύουν. Και όντως, το ψέμα φυτρώνει εκεί όπου η αλήθεια ξεριζώνεται… γιατί η ίδια η ζωή πολλές φορές το «σπέρνει».

– «Τελικά, κατά πόσο η αρχή του ψέματος συνορεύει με το τέλος της αλήθειας;»

Η αρχή του ψέματος εξ’ ορισμού σηματοδοτεί το τέλος της αλήθειας. Το αν το ψέμα αυτό λέγεται για «καλό σκοπό» που λένε, είναι μια άλλη συζήτηση. Το σίγουρο πάντως είναι ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων -αν όχι σε όλες- η αλήθεια είναι πάντα η μεγάλη θριαμβεύτρια.

– «Πόσο μικρός είναι τελικά ο κόσμος για να μπορεί να χωράει τόσο εύκολα γνωριμίες ανθρώπων που καθορίζονται απ’ τα «θέλω» της μοίρας και τα «μπορώ» της σύμπτωσης;»

Η σύμπτωση, η τύχη και η μοίρα είναι έννοιες που σε συνδυασμό με την προσωπική επιλογή καθορίζουν τα «θέλω» και τα «μπορώ» του καθενός. Όσον αφορά στις ανθρώπινες σχέσεις, κατά τη γνώμη μου, ο κόσμος είναι όντως πολύ μικρός. Μπορεί να σου φανερώσει ξαφνικά ανθρώπους που είχες χρόνια να τους δεις και να σε κάνει -εντελώς αναπάντεχα- να ανασκαλέψεις αναμνήσεις.

– «Τώρα η μοίρα άρχισε να μπαζώνει με ειρωνεία και τόλμη γεγονότα που δεν άντεχαν πια να μένουν στο παρασκήνιο. Πώς η ζωή σε ξαναφέρνει έτσι απρόσμενα στην αφετηρία αυτού που λέγεται αλήθεια; Τι κάνει το σταυροδρόμι των επιλογών να χάνει τις διακλαδώσεις του κι εσένα να μην μπορείς παρά ν’ ακολουθήσεις τον μονόδρομο;»

Στις δύσκολες επιλογές η ζωή η ίδια μας αποκαλύπτει πάντα την αλήθεια. Άλλοτε πιο σκληρά κι άλλοτε πιο ανώδυνα. Πολλές φορές οι άνθρωποι πρέπει να πάρουν αποφάσεις… και εκεί καλούνται να αποφασίσουν… έχουν όντως εναλλακτικές λύσεις ή τελικά ξέρουν εκ των προτέρων ποιο είναι το μοναδικό σωστό;

– «Πόσα σφάλματα μπορεί να κάνει ο άνθρωπος σε μία μόνο ζωή; Και τι τελικά παίζει σπουδαιότερο ρόλο; Ο αριθμός των λαθών ή το αντίκτυπό τους; Ποιος μπορεί ν’ αποδείξει ότι ένα μεγάλο είναι προτιμότερο από εκατομμύρια μικρά ή το αντίστροφο;»

Δύσκολη ερώτηση. Ο καθένας από μας καλείται να την απαντήσει μόνος του ανάλογα με την περίπτωση. Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει λάθος και σωστή απάντηση. Υπάρχει όμως η ελεύθερη βούληση.

Και μερικές ακόμη που δεν χρειάζονται απάντηση… αλλά αξίζει τον κόπο να διαβαστούν!!!

«Όλα είναι σχετικά στη ζωή! Ακόμα και οι λέξεις… ποτέ δεν έχουν μόνο μία ερμηνεία, μία επεξήγηση, έναν συμβολισμό. Όποιο λεξικό κι αν ανοίξεις, σπάνια θα δεις μια έννοια να μπορεί ν’ αποδοθεί εκατό τοις εκατό με μια ταυτόσημή της».

«Η προδοσία είναι φυγή, ανέντιμη υπεκφυγή, λάθος, ισοπέδωση της εμπιστοσύνης, έλλειψη σεβασμού, ανυπότακτη τιμωρία, εγκατάλειψη…»

«Η αγάπη δεν έχει ύλη, δεν έχει διάσταση, ούτε όγκο. Έχει μόνο ουσία! Και μπορεί ν’ αποστέλλεται με οποιονδήποτε τρόπο επιλέξει κάποιος, αρκεί αυτός να είναι ειλικρινής και με αγνή πρόθεση».

«Με την αληθινή αγάπη ούτε κι ο διάολος μπορεί να τα βάλει! Ριζώνει τόσο πολύ μέσα σου, που κανένας άνεμος της λήθης δεν είναι ικανός να την ξεριζώσει. Κι έτσι, όσο περνούν τα χρόνια, οι ρίζες της μακραίνουν και φτάνουν βαθιά μέχρι τον πυρήνα της καρδιάς…»

«Ίσως γιατί η αγάπη είναι τελικά τυφλή και δε μας αφήνει να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι. Οφθαλμαπάτη πολλές φορές οι εικόνες και τα όνειρα που βλέπουμε ξύπνιοι. Προσπαθούμε, επιμένουμε, υπομένουμε και στο τέλος είμαστε στο ίδιο ακριβώς σημείο απ’ όπου ξεκινήσαμε. Στο «σημείο μηδέν» της αγάπης που δεν ήρθε ποτέ ή που σταμάτησε γρήγορα να υπάρχει».

Καλή επιτυχία στο υπέροχο μυθιστόρημά σου και κάθε προσωπική ευτυχία σου εύχομαι!

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ένας παλιός θρύλος θέλει τις γυναίκες να είναι θάλασσες…
Χίος, 1979. Η Θάλεια Μελισσινού, ένα φτωχό κορίτσι, θα φέρει σε λίγους μήνες στον κόσμο τον νόθο καρπό του έρωτά της με τον γνωστό στους κοσμικούς κύκλους της Αθήνας Ορέστη Αγοριανό. Εκείνος δε θα το μάθει ποτέ.
Εκείνη θα μεγαλώσει το παιδί με στερήσεις και αγώνα, έχοντας όμως έναν φύλακα-άγγελο στο πλευρό της.
Νίσυρος, 2012. Ο Ποσειδώνας Μελισσινός, πετυχημένος αρχιτέκτονας, θα γνωρίσει την Αφροδίτη, μια γυναίκα που συνδέεται καταλυτικά με το παρελθόν του.
Σύρος, 2013. Ο εισαγγελέας Αργύρης Θέμελης, ερωτευμένος με την Κατερίνα, μια παντρεμένη αλλά κακοποιημένη γυναίκα, θα αναλάβει να ρίξει φως σ’ ένα διπλό έγκλημα που έγινε στη Νίσυρο πριν από περίπου ενάμιση χρόνο…
Τρία νησιά, τρεις γυναίκες, τρία καλά κρυμμένα μυστικά… του έρωτα, του μίσους και της μοίρας…
Ένα μυθιστόρημα με συνεχείς ανατροπές, που εξελίσσεται ανάμεσα στο άρωμα μαστίχας της Μυροβόλου Χίου της δεκαετίας του εβδομήντα, στον πελαγίσιο αέρα της Νισύρου μιας ολόκληρης τεσσαρακονταετίας και στα πλακόστρωτα καλντερίμια της Άνω Σύρας του σήμερα.
«Η μάνα μου ξέρετε τι μου έλεγε παλιά; Ότι εμείς οι γυναίκες είμαστε θάλασσες! Μάνες, κόρες, σύζυγοι, αδερφές… κλείνουμε μέσα μας πότε αντάρες και πότε νηνεμίες. Μπορεί ν’ αντέξουμε ολόκληρα ναυάγια, αλλά ταραζόμαστε σαν πέσει έστω ένα βότσαλο μέσα στα νερά μας…»
H Θάλεια, η Αφροδίτη και η Κατερίνα αγάπησαν αλλά κι αγαπήθηκαν έντονα, ορμητικά…
Πίστεψαν, προδόθηκαν, λυτρώθηκαν και στο τέλος αναστήθηκαν… συνειδητοποιώντας ότι η αληθινή αγάπη είναι βαθιά, πολύ βαθιά, ριζώνει, ξεπερνά πάθη και λάθη και δεν ξεψυχά ποτέ… σαν την ανάσα της θάλασσας…

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Σίσσυ Θεοφανοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα.
Από μικρή της άρεσε να γράφει… σημειώσεις, μαθήματα, λέξεις και στιγμές ζωής.
Σπούδασε με υποτροφία αριστείας Marketing & Επικοινωνία, ενώ διαθέτει επίσης Μεταπτυχιακό στο ίδιο αντικείμενο. Εργάζεται στον τομέα του Μarketing σε πολυεθνική εταιρεία και είναι κειμενογράφος γνωστών τηλεοπτικών διαφημίσεων.
Είναι η συγγραφέας του μυθιστορήματος Αν Ήμουν Τραγούδι και των παιδικών βιβλίων Ιιίου & Κρόκο και Πιρουνάκης & Κουταλίτσα – Ανακαλύπτουμε τα Λαχανικά.
Είναι παντρεμένη και ζει στην Αθήνα με τον σύζυγό της.
Για επικοινωνία με τη συγγραφέα: [email protected]

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save