Θεοχάρης Μπικηρόπουλος: συνέντευξη στη Μαρία Τσακίρη

Συγγραφέας του βιβλίου BlackPearl – Εκδόσεις Μάτι

Για το Θεοχάρη Μπικηρόπουλο, «η συγγραφή είναι έμπνευση, είναι δημιουργία, είναι επιλογή, είναι τρόπος ζωής, είναι εθισμός με τις λέξεις και τα νοήματά τους», κάτι που αποδεικνύεται, άλλωστε, από τα δεκαπέντε βιβλία που φέρουν την υπογραφή του. Η έμπνευσή του αυτή τη φορά μας παίρνει μαζί της σ’ ένα ταξίδι με το πολυτελές γιοτ BlackPearl, στο οποίο ο συγγραφέας κατάφερε να χωρέσει ολόκληρο τον μικρόκοσμο της κοινωνίας μας. Την απόλυτη χλιδή, την φτώχια, την απελπισία, τα ναρκωτικά, τις πόρνες αλλά και την αγάπη και την αλληλεγγύη. Όπως λέει στο Vivlio-life «Ό,τι «βρώμικο», κακό, παράνομο, μπαίνει στη μυθοπλασία, είναι η ίδια η ζωή, έτσι όμως αναδεικνύεται το καλό». Από τη συνομιλία μου μαζί του κρατώ την εξής: «… Οι άνθρωποι, μπορούν και γκρεμίζουν με τον χαρακτήρα τους ό,τι χτίζουν με την εξυπνάδα τους. Εν τέλει είμαστε αυτό που κάνουμε και όχι αυτό που λέμε, σκεπτόμαστε, ονειρευόμαστε…»

• Μπορεί το μάτι του αναγνώστη να πέφτει εξαρχής στο πολυτελές γιοτ του εξωφύλλου, οι ματωμένοι άσοι πάνω από τον τίτλο του, ωστόσο, είναι εκείνοι που πιθανόν να καθορίζουν την πλοκή της ιστορίας σας. Είναι, άραγε, έτσι;
  Ένας γνωστός μου σκηνοθέτης που διάβασε το BLACKPEARL, μου είπε «είναι βιβλίο για ταινία»…! Αυτή η κουβέντα προκαλεί πολύ μεγάλη ικανοποίηση, λόγω του ανθρώπου που το είπε. Σωστά λοιπόν το αντιλαμβάνεστε! Όπως στην αρχαία τραγωδία, «προαναγγέλλεται» η ιστορία από τους πρώτους διαλόγους αυτό το εξώφυλλο λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, είναι η βιτρίνα του βιβλίου! Το εξώφυλλο, είναι το εικαστικό και ουσιαστικό αποτέλεσμα από την ανάγνωση του μυθιστορήματος από το επιτελείο του εκδότη, προτάθηκαν 2 εξώφυλλα τα οποία μπήκαν σε ψηφοφορία στα social media και επιλέχθηκε με μεγάλη διαφορά αυτό με το οποίο κυκλοφορεί το BLACKPEARL… Άρα έχει την έγκριση των βιβλιόφιλων! Οι συνειρμοί του εξώφυλλου νομίζω είναι σχετικοί με το θέμα: δημιουργείται η μυστηριακή υποβλητική ατμόσφαιρα, σε ένα σκηνικό που προσφέρεται στο έγκλημα, παρέχοντας προστασία στους θύτες και ταυτόχρονα εγκλωβίζοντας τα υποψήφια θύματά τους. Και ως συμπλήρωμα τα σύμβολα του τζόγου. Η εγκληματική φύση του ανθρώπου είναι συνυφασμένη συχνά με την ακόρεστη επιθυμία για πλούτο, όταν το «αρκετά είναι πάντα πολύ λίγο για εκείνον ώστε τίποτα δεν θα είναι ποτέ αρκετό». Οι άσοι έχουν σχέση με την υπόθεση, τον κόσμο της νύχτας και της αληθινής ζωής, δεν είναι παραπλανητικοί, καθώς το γιοτ είναι μια παράνομη πλωτή λέσχη όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα, εκεί που αλλάζουν πολλά στη ζωή του πρωταγωνιστή και κρύβονται τα μυστικά τα οποία οδηγούν στο τέλος του… ταξιδιού.
• Και ποιος από εμάς δε θα ήθελε να επιβιβαστεί σ’ αυτό το χλιδάτο γιοτ. Άραγε φθάνοντας στον επίλογο θα συνεχίζουμε να έχουμε την ίδια επιθυμία;
  Η ζωή είναι μια προσπάθεια για έναν καλύτερο σκοπό, για μια ποιότητα ζωής, που περιλαμβάνει και την πολυτέλεια. Κάτι που βλέπουμε, είτε ως πραγματικότητα είτε ως fake επίδειξη που δεν ξέρω ποιους ενδιαφέρει, όμως η χλιδή, η πολυτέλεια, με τη βοήθεια του instagram και των άλλων social media, είναι ως εικόνα, η εικονική πραγματικότητα στη ζωή μας. Επειδή όμως τα social λειτουργούν και ως κλειδαρότρυπα, προφανώς, όλοι επιθυμούν, ποθούν μια πολυτελή ζωή. Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή, ακόμη και σε μια «κανονική ζωή», «κανονικοί άνθρωποι», από εξωγενείς παράγοντες και συνθήκες, να οδηγούνται απελπισμένοι, απογοητευμένοι, σε μια προσωπική επανάσταση, καταπατώντας τις κόκκινες γραμμές που είχαν «οριοθετήσει» τη ζωή τους, περνώντας στην απέναντι όχθη. Αυτό μπορεί να συμβεί κάθε στιγμή, στον καθένα, ενδεχομένως όταν είμαστε ευάλωτοι από κάποιες καταστάσεις, και τα κάνουμε όλα «λαμπόγυαλο» χωρίς να νοιαζόμαστε για τις συνέπειες.
  Οι αδικίες, εξωγενείς παράγοντες, οι συγκυρίες, η απόγνωση, η στάση ζωής, μπορεί να μας οδηγήσουν σε ήττες. Ήττες που μπορεί να είναι αποτέλεσμα ακόμη και μιας «ηθικής» ζωής, νομοταγούς συμπεριφοράς και να επέλθει από αντίδραση μια έκρηξη που να μας αιφνιδιάσει.
  Πέρα από αυτά, μπορεί πίσω από όλα να βρίσκεται ο πόθος της ελευθερίας, η ανάγκη να κάνουμε, να δοκιμάσουμε, να τολμήσουμε πράγματα, που στερηθήκαμε μέσα στα «κουτάκια» του καθωσπρεπισμού.
  Ο πρωταγωνιστής φτάνει στα όρια της απελπισίας, πληγώνεται η αξιοπρέπειά του, πέφτουν πολλά μαζί την ίδια στιγμή, εκείνον τον Αύγουστο μετά την πρώτη καραντίνα της πανδημίας, με το μέλλον ακόμη πιο αβέβαιο και το πέπλο του θανάτου πάνω από όλους μας… Ζει τη ζωή «αλλιώς», την κάθε μέρα σα να είναι η τελευταία.
• Πάντως, οφείλουμε να παρατηρήσουμε πως σ’ αυτή την πολυτελή θαλαμηγό η πένα σας χώρεσε τα πάντα. Από την απόλυτη χλιδή μέχρι την φτώχια και την απελπισία, από τα ναρκωτικά και τις πόρνες, μέχρι την αγάπη και την αλληλεγγύη, ακόμη και τον κορονοϊό. Αποδείχτηκε εύκολη η πρόκληση να μεταφέρετε την κοινωνία και τα προβλήματά της σ’ ένα -αν και πολυτελές- πλεούμενο;
  Το πολυτελές γιοτ, αποτελεί ένα μικρόκοσμο της κοινωνίας μας. Ό,τι συμβαίνει γύρω μας, δίπλα μας, τη μέρα ή τη νύχτα, σήμερα που μιλάμε, περιέχεται στις σελίδες του βιβλίου: χλιδή, πολυτέλεια, ναρκωτικά, πόρνες, «εύκολο» σεξ, ευδαιμονισμός, λαθρεμπόριο, διαφθορά, οι αδίστακτοι άνθρωποι της νύχτας, οι νεκροί, οι ένοχοι, οι καραντίνες της πανδημίας του κορονοϊού. Το κοντράστ των αντιθέσεων: φτώχεια και απελπισία, ρίσκο και φόβος, εκκλησία και πίστη, τα όρια και οι κόκκινες γραμμές, η αλληλεγγύη, η αγάπη, η ισορροπία ανάμεσα στον έρωτα και τον θάνατο, η οικογένεια, τα παιδιά, η καθημερινότητα αλλά και το έντονο χιούμορ, όλα αυτά μαζί, ξεδιπλώνονται μέσα στις 613 σελίδες του βιβλίου, συνθέτουν το μυθιστόρημα μιας αληθινής ζωής και μπαίνουν στη ζυγαριά με ένα ερώτημα να πλανάται: η τύχη ή οι επιλογές μας, μας οδηγούν σε αυτό που είμαστε, σε αυτά που ζούμε. Όλα όσα ζούμε, είναι αποτέλεσμα των επιλογών ή της τύχης;
• Βρήκατε χώρο και για το χιούμορ! Σε μια αγωνιώδη πλοκή, με συνεχή εναλλαγή συναισθημάτων του αναγνώστη θεωρείτε απαραίτητη την ανάλαφρη ανάσα που του προσφέρετε;
  Υπάρχουν 18 -20 εμπλεκόμενα πρόσωπα στην ιστορία. Όλα κινούνται γύρω από τον πρωταγωνιστή. Μόνο που στην βασική ιστορία, «εμπλέκονται» πολλές ιστορίες, η ίδια η καθημερινότητα με όσα συμβαίνουν και πρέπει να αντιμετωπίσουμε, ή να διαχειριστούμε, όσα ζούμε εμείς ή οι γύρω μας, οι μέρες μια αληθινής ζωής, με τα καλά και τα στραβά κι ανάποδα και φυσικά το χιούμορ. Αυτές οι μικρές προσωπικές ιστορίες που δένουν με την κεντρική ιστορία, λειτουργούν σαν τα μπαχάρια σε ένα ψητό! Κυρίως όμως, βοηθούν στην εξέλιξη της ιστορίας, και προκαλούν μεγάλο το ενδιαφέρον στον αναγνώστη, μέχρι την τελευταία σελίδα.
  Όλοι πιάνουμε τον εαυτό μας, μέσα από συζητήσεις να μας δίνονται αφορμές για πειράγματα, χιούμορ, σαρκασμό, αυτοσαρκασμό, γέλιο. Στους διαλόγους είναι διάχυτο. Ειδικά στους διαλόγους των «μαφιόζων» με την αργκό, τη slagδιάλεκτο που χρησιμοποιώ για τους ανθρώπους της νύχτας. Ξέρουμε άλλωστε ότι με αστεϊσμούς μπορούν να ειπωθούν αλήθειες που δε λέγονται όταν δε θέλουμε τη σύγκρουση ή να οδηγηθούμε στα άκρα. Ο Μάρκ Τουαίην είπε ότι η πραγματική πηγή του χιούμορ δεν είναι η χαρά αλλά η λύπη. Συμπληρώνω: μπορεί να είναι θυμός, ή δειλία, ή αγωνία, ή φόβος. Ακόμη και ο θρήνος. Δε γελάμε στις κηδείες στο πίσω δωμάτιο με «κατορθώματα» του νεκρού;
  Το αστείο λοιπόν, είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, αλλά δε μπορώ να εξηγήσω κάτι περισσότερο. Βγαίνει πηγαία στη ροή των γεγονότων και νομίζω το χρειάζεται και ο αναγνώστης, να αποφορτίζεται από τα σκληρά γεγονότα που βιώνει, τις εναλλαγές εικόνων και η ταχύτητα… Όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο ξέρουν τι ακριβώς εννοώ και χαίρομαι πραγματικά που αρέσει στους αναγνώστες! Ξέρουν γιατί η ζωή μπορεί να γελά μαζί μας, αλλά δεν αστειεύεται…
• To μυθιστόρημα μιας αληθινής ζωής. Έτσι χαρακτηρίζετε το βιβλίο σας. Πρόκειται για αληθινή ιστορία ή μέρος κάποιας διήγησης που με κάποιον τρόπο έφτασε σε σας ή έχουμε να κάνουμε με καθαρή μυθοπλασία;
  Χαίρομαι που το ρωτάτε αυτό γιατί ήθελα να το πω. Έχω δει να προσφέρουν ως δώρο γάμου, γενεθλίων, μαζί με άλλα πράγματα και λαχεία. Κάτι που συνηθίζεται να γίνεται στο τέλος του χρόνου, να δωρίζει κάποιος λαχεία, πρωτοχρονιάτικα σε κάποιον που αγαπάει, στο/στην σύζυγο, στο παιδί, στην ερωμένη, όπου θέλει. Σε λοταρίες επίσης σε πανηγύρια, μαζί με όσα κληρώνονται προσφέρουνε και πεντάδες λαχείων. Το έχω δει να συμβαίνει αρκετές φορές μπροστά μου. Αυτό πάντα μου προκαλούσε έκπληξη και ερωτηματικά. Αν κέρδιζε το λαχείο ο τυχερός ήταν αυτός που το αγόρασε ή ο αποδέκτης;
  Μπορεί μια πεντάδα λαχείων να κοστίζει 50 ευρώ, είναι ένα δώρο 50 ευρώ, αλλά αν κερδίσει ο αριθμός, μπορεί να είναι εκατομμύρια. Θα τα δώριζε κάποιος αν γνώριζε ότι κερδίζουν τα λαχεία; Ή μήπως τα δωρίζουν πιστεύοντας ότι δε θα κερδίσουν; Για σκεφτείτε το κι εσείς!
  Αυτό ήταν μια αφορμή, να εστιάσω στην «τύχη» και να καταλήξω στο σενάριο, που χτίστηκε τον Αύγουστο μετά την καραντίνα του 2020, σε μια απομόνωση στον Πλαταμώνα. Η ιστορία, χτίστηκε σε 20 μέρες και ακολουθήθηκε πιστά χωρίς να με παρασύρουν οι ήρωες σε άλλες περιπέτειες. Μόνο ο επίλογος, οι τελευταίες σελίδες έχουν μια πλοκή που μπορούν να συνεχιστούν σε ένα δεύτερο και γιατί όχι σε τρίτο βιβλίο… να καταλήξει δηλαδή τριλογία, αν οι μέχρι τώρα κριτικές επιβεβαιώσουν το ζητούμενο: την επιτυχία του βιβλίου.
• Ο Ντίνος Ποδαράς, παγιδευμένος στα χρέη του θα γοητευτεί από τον σκοτεινό αδίστακτο κόσμο της νύχτας και του τζόγου με την ελπίδα να κερδίσει και να σώσει τις επιχειρήσεις και την αξιοπρέπειά του. Πού χάθηκε η αξιοπρέπεια του κεντρικού σας ήρωα.
  Κάπου χάνεται πάντα! Στην απληστία; Στον ευδαιμονισμό; Στον εγωισμό; Στο ανικανοποίητο; Για την επίδειξη; Σε όλα αυτά μαζί; Θα το κρίνουν οι αναγνώστες. Ίσως να μην ήθελε να αποκαλυφθεί η συντριβή του, η ήττα του καθώς υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του. Ήταν σημαντικό για εκείνον να φαντάζει κυρίαρχος. Ως επιτυχημένος επιχειρηματίας ζώντας μια ζωή χωρίς στερήσεις, με έντονη την επιθυμία, να αυξήσει να πολλαπλασιάσει την περιουσία του, «ανοίγεται» σε επενδύσεις, που λόγω των συγκυριών, των μνημονίων και της πανδημίας τον οδηγούν σε κατάρρευση, σε πτώχευση. Εκεί γνωρίζει τον κόσμο της νύχτας. Από σύμπτωση; Από τύχη; Από την απόφασή του, να περάσει στην απέναντι όχθη της …παρανομίας; Δε θα αποκαλύψω!
  Πάντως η νύχτα τον ξανα-γοητεύει, ποθεί να ξαναζήσει στιγμές από την προηγούμενη ζωή της ευμάρειας και του έκλυτου βίου πριν το γάμο του. Θα δούμε αν μπορεί να ξεφύγει από την πλεκτάνη της Τύχης, που μοιάζει καπετάνισσα πάνω στο BLACKPEARL.Το εύκολο χρήμα γίνεται δόλωμα, γίνεται είδωλο, θεός, ανακαλύπτει έναν άλλο κόσμο, τεράστια ποσά να χάνονται ή να κερδίζονται, να αλλάζουν χέρια και το να ξεπεράσει κάποιος τις κόκκινες γραμμές του δεν είναι ούτε δίλλημα ούτε φόβος, όταν το άρωμα της αμαρτίας τον μεθά. Ο ήρωας μας, τολμά. Λέει ναι σε όλα τα όχι. Είναι απόλυτος, αποφασισμένος να ρισκάρει, με κάθε κόστος. Ασυμβίβαστος. Μένει να δούμε αν θα φτάσει στον προορισμό του. Αν θα είμαστε μαζί του ή όχι.
• Σβετλάνα, Γιαντράγκα, Τιοντόρ, Ορέστης, «Μπρους». Είναι οι υπόλοιποι ήρωές σας. Τι κοινό έχουν; Πλην της Γιαντράγκα είναι όλοι τους νεκροί! Πόσο παιδεύετε τους αναγνώστες μ’ αυτούς τους θανάτους και την αποκάλυψη εκείνων που τους προκάλεσαν;
  Οι θάνατοι κατά κάποιο τρόπο «προαναγγέλονται», αλλά αυτό διαπιστώνεται στο τέλος. Ποιοι και γιατί βρίσκονται νεκροί και από ποιους; Το κίνητρο. Η σχέση μεταξύ τους. Οι φόνοι έρχονται μες την πλοκή και περιπλέκουν τις καταστάσεις. Δίκαια και άδικα. Αν υπάρχει δίκαιος θάνατος ή άδικος. Υπάρχουν πρόσωπα που παρόλο που είναι στην παρανομία, τα συμπαθούμε και κάποια άλλα που ευχόμαστε κάποιος να τα «βγάλει» από τη μέση. Αυτό που δεν γνωρίζει ο αναγνώστης, είναι ποιος σκότωσε, γιατί σκότωσε και στο τέλος- τέλος του βιβλίου, όταν πέφτει φως στα γεγονότα, δεν υπάρχει …δολοφόνος να τιμωρηθεί. Γιατί; Αυτό ομολογώ, δεν είχε σχεδιαστεί, προέκυψε στη διάρκεια της συγγραφής. Η μία ανατροπή έρχεται πίσω από την άλλη, μέχρι την τελευταία παράγραφο.
• Έχουν κάτι ακόμη κοινό. Είχαν κρατήσει στα χέρια τους το ίδιο μαγικό χαρτάκι. Αποφεύγοντας να κάνουμε spoiler, τι θα μπορούσαμε να πούμε γι αυτό το στοιχείο, που θα πάρει την μορφή επτασφράγιστου μυστικού;
  Αυτό το χαρτάκι, είναι ένα δελτίο Τζόκερ που ενεχυριάζεται από τον απεγνωσμένο πρωταγωνιστή ο οποίος το μόνο που ήθελε ήταν να βάλει ξανά στις ράγες τη ζωή του όπως την ονειρευόταν. Να βγει από το αδιέξοδο που βρισκόταν. Όπως συμβαίνει στον τζόγο, ελπίζει ότι θα ρεφάρει και παίζει τις τελευταίες 10 μάρκες (των 100 ευρώ), που ανταλλάσσει με το μαγικό χαρτάκι και με τον ίδιο τρόπο που ξεκίνησε ποντάροντας «για πλάκα» 200 ευρώ .
  Αυτό το χαρτάκι κερδίζει 7.000.000 ευρώ κι αρχίζει να «ταξιδεύει» μετά από χέρι σε χέρι. Τι σχέση έχουν τα επτά εκατομμύρια με τους νεκρούς και τον επιχειρηματία –πρωταγωνιστή; Ποιος είναι ο τυχερός; Είναι άραγε τυχερός;
• Η φωνή της συνείδησης. Είναι και αυτή μεταξύ εκείνων που επιβιβάζονται στο γιοτ και εσείς αναθέσατε τον συγκεκριμένο ρόλο σε κάποια από τις ηρωίδες σας. Να μπούμε λίγο στον ψυχισμό της έτσι όπως εσείς χτίσατε τον χαρακτήρα της;
  Μ΄ αρέσει στα έργα μου να δίνω έμφαση στις αντιθέσεις, στο καλό και στο κακό, στο ηθικό και στο ανήθικο, στο άσπρο ή στο μαύρο, για να αναδεικνύονται οι συγκρούσεις, τα διλλήματα, οι «απέναντι» όχθες.
  Στο μυθιστόρημα αυτό τον ρόλο ώστε ο ήρωας μου, ο Ντίνος Ποδαράς να φαντάζει από ένας επιτυχημένος ευυπόληπτος επιχειρηματίας και καλός οικογενειάρχης, με ρεμάλι της «Φωκίωνος Νέγρη», τον αναλαμβάνει η σύζυγός του. Ασυνείδητα φυσικά. Αυτή ότι κάνει, η ίδια της η ζωή, είναι υπόδειγμα… γυναικός. Τόσο που η καλή, τίμια, ηθική, αγωνίστρια, προκαλεί τον οίκτο και τη συμπάθειά μας.
  Επίσης είναι και ένα δεύτερο πρόσωπο, η φωνή της συνείδησης, ο Σωκράτης ο ζητιάνος έξω από το κατάστημά του, που γίνεται φίλος, του Ντίνου Ποδαρά. Στα λόγια και τις νουθεσίες του, αντικατοπτρίζεται η λογική, η σύνεση του Σωκράτη, που όμως με τις ηθικολογίες και τα διδάγματά του, δεν προσφέρουν άμεση λύση στα προβλήματα. Τη γρήγορη και εύκολη λύση που αποζητούσε, του την προσέφερε ο παλιός του φίλος ο Ορέστης. Το μέσο ήταν η τύχη, ο τζόγος. Έτσι, κατέληξε στην πολυτελή θαλαμηγό BlackPearl, διατεθειμένος να ρισκάρει έξω από κάθε λογική. Η ηρεμία και η γαλήνη της Ιθάκης του, θα μπορούσαν να περιμένουν, ένα μήνα, τον Αύγουστο που γίνονται όλα.
  Κυρία Τσακίρη, η αλήθεια ενός ανθρώπου είναι κυρίως αυτό που κρύβει, το οποίο δε γνωρίζει ο/η σύντροφος -υπόδειγμα.
  Ο αναγνώστης τους αγαπάει ή νοιώθει οίκτο και για τους δύο, για διαφορετικούς λόγους. Για όσα συμβαίνουν, για την άγνοια, για την αιτία, για το «προσωρινό» της περιπέτειας….
  Ξέρετε, οι άνθρωποι, μπορούν και γκρεμίζουν με τον χαρακτήρα τους ό,τι χτίζουν με την εξυπνάδα τους. Εν τέλει είμαστε αυτό που κάνουμε και όχι αυτό που λέμε, σκεπτόμαστε, ονειρευόμαστε…
• Τζόγος. Όπως και να το κάνουμε είναι μια μεγάλη πληγή της κοινωνίας. Ποιο είναι το σημείο που ο πρωταγωνιστής σας (ο οποίος εκπροσωπεί μία αρκετά μεγάλη μερίδα ανθρώπων) βλέπει την τράπουλα ως μοναδική επιλογή κλείνοντας τα μάτια στην λογική και την αναζήτηση άλλως επιλογών;
  Τι είναι αυτό που ωθεί τους ανθρώπους να συνεχίσουν να παίζουν ακόμα και όταν ξεπεράσουν τα όρια τους; Τι τους κρατάει όταν το παιχνίδι σταματήσει να είναι ευχάριστο και οδηγεί στην καταστροφή; Ποιος είναι ο ρόλος της τύχης;
  Η απάντηση υπάρχει μες το βιβλίο. Ακριβώς σε αυτή την ερώτησή σας.
  Ο άνθρωπος συνήθως ακολουθεί τα λεφτά. Τον έλκει το χρήμα. Το πολύ χρήμα. Όλη η ζωή εξάλλου είναι αγώνας, για το χρήμα. Είτε μιλάμε για μερικά ευρώ, είτε για μερικά… δισεκατομμύρια. Δυστυχώς οι συζητήσεις στην μεγάλη τους πλειοψηφία επικεντρώνονται στο χρήμα, τις επενδύσεις, στον πλουτισμό.
  Αν μάλιστα συγκρίνουμε τον εαυτό μας, με τους πιο πλούσιους οι εσωτερικές συγκρούσεις για όσους δεν έχουν βρει την ουσία της ευτυχίας είναι εκκωφαντικές.
  Έτσι ή θα ρισκάρεις για το ασυνήθιστο, ή θα πρέπει να συμβιβαστείς με το συνηθισμένο, που δεν ικανοποιεί.
  Οι περισσότεροι τζογαδόροι μιλάνε για την έντονη συγκίνηση ή ευφορία που βιώνουν καθώς παίζουν. Εθίζονται. Τέτοιου είδους εθιστικές συμπεριφορές, απελευθερώνουν συγκεκριμένες ορμόνες στον εγκέφαλο που δίνουν στο άτομο μια εσωτερική ευχαρίστηση και τον κάνουν να θέλει να επαναλάβει την εμπειρία.
  Η εναλλαγή του ρίσκου και της επιβράβευσης μπορεί να οδηγήσει στον εθισμό.
  Όταν κάτι μας ευχαριστεί, είτε είναι μια αγκαλιά, είτε ένα νόστιμο φαγητό , είτε μια νίκη σε ένα παιχνίδι οδηγεί στην απελευθέρωση δύο κύριων νευροδιαβιβαστών της ντοπαμίνης και της νορεπινεφρίνης, που προκαλούν αισθήματα ευφορίας! Όσο πιο ακραία είναι η πηγή της ευχαρίστησης τόσο περισσότεροι νευροδιαβιβαστές απελευθερώνονται και τόσο πιο έντονη είναι η ευχαρίστηση. Αυτό είναι η επιστημονική εξήγηση, ή η δικαιολογία του τζογαδόρου!!! Αν και όλοι μας, γνωρίζουμε ανθρώπους που έχουν καταστραφεί κι όχι ανθρώπους που έχουν κερδίσει εκατομμύρια, αν και γνωρίζουμε ότι ο τζόγος οδηγεί στην καταστροφή, θα δοκιμάσουμε την «τύχη» μας, με την ελπίδα να είμαστε εμείς οι τυχεροί την επόμενη φορά.
• Πάντα υπάρχουν οι επιτήδειοι να σε κάνουν να πιστέψεις πως μπορείς να γίνεις εσύ ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Ποια «μάσκα» φορούν οι δικοί σας επιδέξιοι τύποι όταν επιβιβάζονται στο BlackPearl;
  Όλα ξεκινούν από τον εαυτό μας. Δε ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο. Κάθε δεκαετία, έχει άλλους αξιακούς κώδικες κι όπως πάει το πράγμα, αυτό θα γίνεται πλέον κάθε δυο -τρία χρόνια. Είναι τέτοιες οι ταχύτητες, οι εξελίξεις, τα γεγονότα και η τεχνητή νοημοσύνη που πλέον δε θα πιστεύουμε στα μάτια μας, στον κόσμο που ξημερώνει. Νομίζω ότι δε μπορούμε πλέον να φανταστούμε τι θα ζήσουμε και πόσο θα αλλάξει η ζωή, ο άνθρωπος. Δεν ξέρω τι θα είναι ηθικό και νόμιμο. Θα είμαστε πάνω στο BlackPearl, θα ταξιδεύουμε στη ζωή, στη σκοτεινή σαγήνη της θαλαμηγού, δίνοντας προκαταβολικά άφεση στης αμαρτίες μας, γοητευμένοι από την αδρεναλίνη του παιχνιδιού και τα θέλγητρα της λαγνείας. Σε αυτό το νέο περιβάλλον ο καθένας θα γίνεται δυνατός και τολμηρός, με την πίστη ότι, η τύχη είναι με όσους τολμούν να την κυνηγήσουν.
• Ένας Αμερικανός χαρτοπαίκτης είχε πει το εξής: Ρίξε μια ματιά τριγύρω στο τραπέζι. Αν δεν βλέπεις κανένα κορόιδο, εσύ είσαι το κορόιδο. Πόσο δύσκολο είναι να το αντιληφθούν οι ήρωές σας;
  Κανείς δε δέχεται ότι υπάρχει κάποιος καλύτερος από αυτόν. Σε μια χώρα που κυριαρχεί η μετριότητα, όλοι είναι… «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε…¨»
  Όταν παίζεις τζόγο, όχι ως κοινωνικός παίκτης, αλλά ως τζογαδόρος με στόχο να κερδίσεις, δεν αντιλαμβάνεσαι την κατηφόρα.
  Είναι πρόκληση στη ζωή, στο παιχνίδι, όταν ακόμη κι αν δεν κρατάς καλό χαρτί, να παίζεις καλά ένα άσχημο φύλλο. Δε δέχεται κανείς τον εαυτό του ως …κορόιδο. Τα ρίχνει όλα στην κακή τύχη… που θα γυρίσει με το μέρος σου και τότε θα είσαι ο …μάγκας που ξέρεις να παίζεις ακόμη και το κακό χαρτί. Αυτό όμως οδηγεί στην καταστροφή!
• Τύχη. Καθορίζει τις ζωές των ηρώων σας ίσως και των αναγνωστών σας. Τι θα απαντούσατε αν σας έθετε κάποιος το δικό σας ερώτημα: αυτά που καθορίζουν την πορεία μας είναι θέμα επιλογών ή της τύχης μας;
  Ο Ευριπίδης στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι, λέει «Θνητών όλβιος εις το τέλος ουδείς», δηλαδή, κανένας άνθρωπος δεν είναι τυχερός στο τέλος.
  Ο Αριστοτέλης, επίσης το ξεκαθάρισε: «επιλογή και όχι τύχη, καθορίζει το πεπρωμένο».
  Πόσοι συμμερίζονται την άποψη του Αριστοτέλη;
  Τα ποσά που παίζονται κάθε μέρα στα καζίνο, σε λαχεία, στο στοίχημα, στο τζόκερ, είναι τεράστια. Είναι πολλά τα δισεκατομμύρια που παίζονται στον τζόγο. Ας μην ξεχνάμε το έθιμο της πρωτοχρονιάς που το τηρούμε για το …καλό, για την καλή χρονιά, για την καλή τύχη!!!
  Τελικά καλή τύχη σημαίνει πολύ χρήμα!
  Πιστεύω ότι δε γνωρίζουμε τι συμβαίνει με την τύχη μας, αν πράγματα που κάναμε ή που δεν κάναμε ήταν για το καλό μας. Οι επιλογές μας, οι αποφάσεις μας, καθορίζουν την πορεία μας, χωρίς να αρνούμαι ότι η τύχη ή η ευκαιρία, ρυθμίζει τη ζωή μας. Έχω και μια άλλη απάντηση που νομίζω μας καλύπτει όλους και ανήκει στον Σλοβένο συγγραφέα Zarko Petan που είπε ότι «Τύχη είναι αυτό που συμβαίνει στους άλλους…»
• Δεκαπέντε βιβλία φέρουν την υπογραφή σας και το μόνο σίγουρο είναι, πως σ’ αυτό το δικό σας προσωπικό πετυχημένο κεφάλαιο, η τύχη δεν έχει παίξει κανένα ρόλο…
  Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.
  Θα επικαλεστώ την τύχη αν το BLACKPEARL το διαβάσει τυχαία κάποιος παραγωγός, τον εμπνεύσει και γίνει ταινία ή σήριαλ!!!
  Δεν υπάρχει τύχη στη συγγραφή. Είναι ένα κατευθυνόμενο όνειρο η συγγραφή μας, λέει ο Μπόρχες!
  Η συγγραφή είναι έμπνευση, είναι δημιουργία, είναι επιλογή, είναι τρόπος ζωής, είναι εθισμός με τις λέξεις και τα νοήματά τους.
  Η συγγραφή είναι ένας διάλογος, επικοινωνία και αναζήτηση αναγνωστών-ανθρώπων που θα ήθελα να είναι φίλοι μου, να κάνω παρέα, να μοιραστώ μαζί τους ότι πιο πολύτιμο έχει ο άνθρωπος. Το χρόνο.
  Μου αρέσει να γίνεται συμπρωταγωνιστής ο αναγνώστης, να ζει αυτά που δεν έζησε, να ζήσει αυτό που ονειρεύεται, ακόμη και ακρότητες και αμαρτίες, χωρίς κόστος ή φόβο, να συμμετέχει ή να ταυτιστεί με ένα από τα πρόσωπα του βιβλίου.
  Γράφω ποίηση για τα αισθήματα, για την αισθητική, για το ωραίο, γράφω θέατρο ή μυθιστόρημα για το σήμερα, για το περιβάλλον που ζούμε σε συνθήκες 2024 και με το βλέμμα στο μέλλον… Ζω το σήμερα κοιτάζοντας στο μέλλον, προσπαθώ να φανταστώ το αύριο.
  Γράφω λοιπόν, κυνηγώντας το όνειρό μου, από τότε που απογοητεύτηκα από την πραγματικότητα, τις ιδεολογίες, τους ανθρώπους, γράφω –περισσότερο- από τότε που ανακάλυψα την ουσία της ευτυχίας και προσπαθώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος, αναζητώ την αισθητική, την ομορφιά, την ευγένεια, τον αληθινό έρωτα, την ιδανική γυναίκα και όλα αυτά να τα μοιραστώ…
  Πάντα με το βλέμμα στο κάλλος. Στο ωραίο.
  Ό,τι «βρώμικο», κακό, παράνομο, μπαίνει στη μυθοπλασία, είναι η ίδια η ζωή, έτσι όμως αναδεικνύεται το καλό.
  Αυτό πιστεύω πως κάνει τα βιβλία μου «αληθινά», σύγχρονα, με το αποτύπωμα και τα χαρακτηριστικά της εποχής μας.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ο Ντίνος Ποδαράς, παγιδευμένος στα χρέη του θα γοητευτεί από τον σκοτεινό αδίστακτο κόσμο της νύχτας και του τζόγου με την ελπίδα να κερδίσει και να σώσει τις επιχειρήσεις και την αξιοπρέπειά του. Το «ταξίδι» του στο Black Pearl, είναι γεμάτο δυνατές συγκινήσεις. Δελεάζεται από την αρχική καλή του τύχη και τα απρόσμενα κέρδη μέχρι που θα διαπιστώσει ότι όλα ήταν μια «πλεκτάνη» της πλανεύτρας τύχης που τον έμπλεξε στα δίχτυα του. Μπροστά στις κόκκινες γραμμές λαμβάνονται αποφάσεις. Οι επιλογές ορίζονται από την τύχη, τις συγκυρίες ή τα πάθη και τις αδυναμίες; Ο αναγνώστης ζει και βιώνει τις στιγμές όπου κυρίαρχο ρόλο παίζει η ενσυναίσθηση κι έτσι συμπάσχει, δικαιολογεί και ίσως συγχωρεί τις αμαρτίες.

Βιογραφικό
O Θεοχάρης Μπικηρόπουλος γεννήθηκε στο Villigen(Stuttgart) της Γερμανίας. Ξεκίνησε να αρθρογραφεί από 16 χρονών στον τύπο της Κατερίνης με σημαντικές δημοσιογραφικές επιτυχίες και παρεμβάσεις στην κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική ζωή της Πιερίας.
Ιδρυτής και συνεκδότης της εφημερίδας ΕΠΙΛΟΓΕΣ της ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, των περιοδικών WEEK, MUST και στη συνέχεια του «MUST- 4 Εποχές» τη δεκαετία του ΄90 ως το 2005 .
Διετέλεσε διευθυντής ειδήσεων σε τοπικούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, τηλεπαρουσιαστής ειδήσεων και εκπομπών. Συνεργάστηκε με όλες τις τοπικές εφημερίδες, υπήρξε ανταποκριτής Αθηναϊκών ΜΜΕ, κειμενογράφος διαφημίσεων και λογογράφος.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save