Το νέο βιβλίο της Έλενας Φερράντε, που πρόσφεραν στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό οι εκδόσεις Πατάκη, κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη. Δεν θα συστήσουμε τη συγγραφέα, είναι ήδη γνωστή από την περίφημη τετραλογία της Νάπολης, που όλοι διαβάσαμε και αγαπήσαμε και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι από τις εκδόσεις Πατάκη από το 2016 έως σήμερα, «Η χαμένη κόρη», είναι το έβδομο βιβλίο της Φερράντε που κυκλοφορεί, σε μετάφραση και πάλι, της Δήμητρας Δότση.
Κοινωνικό μυθιστόρημα που ίσως θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε νουβέλα μόλις 184 σελίδων, με κεντρική ηρωίδα την Λήδα, καθηγήτρια πανεπιστημίου, διαζευγμένη και μητέρα δυο μεγάλων κοριτσιών. Την συναντάμε μόνη—οι κόρες της βρίσκονται με τον μπαμπά τους στον Καναδά σχεδιάζοντας το μέλλον τους—να είναι έτοιμη να περάσει το καλοκαίρι της στη θάλασσα, σε ένα μικρό χωριό της Νότιας Ιταλίας, με την ελπίδα να ξεφύγει από την μέχρι τότε ζωή της, να νοιώσει ελεύθερη, να ασχοληθεί με τα γραπτά της για το επόμενο πανεπιστημιακό έτος και κυρίως με τον εαυτό της. Σχεδόν αμέσως, η Λήδα θα συναντήσει στην παραλία μια μεγάλη οικογένεια από την Νάπολη και τότε θα έρθουν στην επιφάνεια οικογενειακές και προσωπικές μνήμες του παρελθόντος, κάνοντας έτσι ένα περίπλοκο συναισθηματικά καλοκαίρι για την Λήδα. Σκληρή και αδυσώπητη κάποιες φορές η αλήθεια που αναδεικνύεται και η Λήδα έρχεται αντιμέτωπη με τον εαυτό της, κάνοντάς την να ανακαλύψει τα λάθη της, να δει τον εαυτό της πώς λειτούργησε ως μητέρα για την Μάρθα και την Μπιάνκα, πώς λειτούργησε ως γυναίκα, πώς έζησε την μέχρι στιγμής ζωή της.
Ένα καλοκαίρι που φαντάζει συνηθισμένο, ένα γνωστικό ταξίδι στο παρελθόν, αυτογνωσία και αυτοκριτική και θα αλλάξει για πάντα η Λήδα.
«… Κάποιες φορές η φυγή είναι αναγκαία για να μην πεθάνεις…»
Η πολυπλοκότητα των οικογενειακών σχέσεων, ο γάμος, η μητρότητα, ο εγωισμός, οι σχέσεις μητέρας – παιδιού και η αμφιθυμία στον ψυχισμό της μάνας-γυναίκας, οι θυσίες, η προσωπική ελευθερία, η σταδιοδρομία, ακόμα και οι απρόβλεπτες πράξεις της κεντρικής ηρωίδας είναι μερικά από τα θέματα που διαπερνούν το έργο της Φερράντε.
Η πρωτοπρόσωπη γραφή και η δεινή αφηγηματική ικανότητα της Φερράντε, η εμβάθυνση στον γυναικείο ψυχισμό και γήινοι χαρακτήρες των ηρώων καταφέρνουν να κάνουν την «χαμένη κόρη» από μια φαινομενικά απλή ιστορία, ένα κείμενο που έχει να πει πολλά στον αναγνώστη και κυρίως, που θα τον κάνει να σκεφτεί.
«… Τα πιο δύσκολα πράγματα για τα οποία καλούμαστε να μιλήσουμε είναι αυτά που εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να καταλάβουμε…»

«Η Λήδα, καθηγήτρια πανεπιστημίου, χωρισμένη εδώ και καιρό, είναι αφοσιωμένη εξ ολοκλήρου στις κόρες της και στη δουλειά της. Όταν όμως τα δυο κορίτσια φεύγουν για να ζήσουν με τον πατέρα τους στον Καναδά, η Λήδα, αντί να στενοχωρηθεί, νιώθει ξαφνικά ελεύθερη. Η ζωή της τώρα φαντάζει πιο εύκολη. Αποφασίζει να πάει διακοπές σε ένα παραθαλάσσιο χωριουδάκι της Νότιας Ιταλίας. Μετά τις πρώτες ξέγνοιαστες μέρες, η συνάντηση με τα μέλη μιας “θορυβώδους” οικογένειας από τη Νάπολη θα φέρει στην επιφάνεια μνήμες των δύσκολων αποφάσεων και των συνεπειών τους για την ίδια και την οικογένειά της…

Στη Χαμένη κόρη, η Έλενα Φερράντε καταδύεται στα βάθη της μητρότητας, στα βάθη της γυναικείας φύσης, με αυτή την ειλικρινή, ατόφια γλώσσα της που κατέκτησε εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο.
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave