Κριτική βιβλίου “Kύματα του Βοσπόρου” της Μαίρης Μαγουλά, εκδόσεις Μεταίχμιο – από την Έλια Κουρή
«Σαν κύμα του Βοσπόρου ήρθε να ξεψυχήσει ήρεμα στην άκρη του μυαλού του η νοσταλγία. Όχι, δεν έχουν θέση στη ζωή του τώρα παλιές θύμησες. Εδώ στην πατρίδα τις εικόνες της παλιάς ζωής του θα διαδεχθούν καινούριες».
Στο πρωτόλειό της η συγγραφέας μάς συστήνεται με ένα μαγευτικό οδοιπορικό στον Βόσπορο, στις συνοικίες και στα χωριά που τον περιβάλλουν. Επιλέγει να μας παρουσιάσει μέσω της μυθοπλασίας ιστορίες των κατοίκων της Πόλης και να τις αποτυπώσει όπως πραγματικά τις βίωσαν αυτοί. Άνθρωποι απλοί, καθημερινοί που οι ζωές τους παρελαύνουν μέσα στις σελίδες του βιβλίου με αποτέλεσμα να αναβιώνει η ατμόσφαιρα της περιγραφόμενης εποχής.
Ως χρονική αφετηρία επιλέγει το 1926 με μικρή αναφορά στα γεγονότα του 1922 και στον απόηχο που αυτά είχαν στη ζωή των Πολιτών – έξυπνη επιλογή καθώς το βιβλίο αμέσως διαφοροποιείται από τα τόσα που έχουν γραφτεί με θέμα τη Σμύρνη και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Κάθε κεφάλαιο σκιαγραφεί και διαφορετική χρονιά με απόλυτη ακρίβεια στη χρονολογική σειρά, ως το 1964 και τις βίαιες απελάσεις των τελευταίων Ελλήνων από την Πόλη. Παρότι γίνεται μικρή αναφορά στα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την Κωνσταντινούπολη στην περιγραφόμενη περίοδο, είναι φανερή η έρευνα που έχει κάνει η συγγραφέας ώστε να απεικονίσει το κλίμα της εποχής και να περιγράψει τα ήθη και τα έθιμα του τόπου. Έτσι συχνά πυκνά στην αφήγηση εισχωρούν τίτλοι από πολιτιστικά δρώμενα και αποσπάσματα από τον Τύπο της εποχής που βοηθούν τον αναγνώστη να «μεταπηδήσει» στον χωροχρόνο της αφήγησης.
Με απόλυτα γλαφυρή, λυρική και εικονοποιητική αφήγηση η Μαγουλά μας ταξιδεύει και μας ξεναγεί στην Πόλη, σε σοκάκια, χωριά, ναούς, στο ιστορικό Πέρα, στο Μπεμπέκι, στα Ταταύλα, στην Πρίγκιπο… Παρέα της ανακαλύπτουμε άγνωστες γωνιές και συμπορευόμαστε με τους ήρωες. Η ζωή τους μέσα από διάφορα περιστατικά περνά μπροστά από τα μάτια μας σαν κινηματογραφική ταινία.
Και γύρω από τους χαρακτήρες πάντα η θάλασσα του Βοσπόρου ως σύμβολο-σημείο αναφοράς για όλους τους. Άλλοτε γαληνεύουν αντικρίζοντας το ήρεμο τοπίο, νοσταλγούν, αναθυμούνται πρόσωπα και γεγονότα και άλλοτε ο βίαιος παφλασμός των κυμάτων αντανακλά την ανταριασμένη τους ψυχή. Έτσι οι σελίδες του βιβλίου γυρίζουν με ταχύτητα. Σε αυτό συμβάλλουν ο γρήγορος ρυθμός της αφήγησης και η απλή αλλά πλούσια σε εικόνες και σε συναισθήματα γραφή.
Ένα μυθιστόρημα γεμάτο με εικόνες, μυρωδιές, μνήμες και… νοσταλγία.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.