Συγγραφέας του βιβλίου «Οι τρεις Άσοι» – Εκδόσεις «Ψυχογιός»

Η συγγραφέας των 2 εκατομμυρίων αντιτύπων. Ίσως από μόνη της αυτή η πρόταση, κάτω από τον τίτλο του νέου μυθιστορήματος της Λένας Μαντά, αρκεί ως εισαγωγή για την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στο Vivlio-life. Επιλέγω όμως να προτάξω την απάντησή της στην τελευταία ερώτηση της συνομιλίας μας. Δε χρειάζεται να εξηγήσω τους λόγους επειδή είναι προφανείς. Από την πρώτη κιόλας λέξη της, έχεις ήδη καθίσει δίπλα της και απολαμβάνεις τη συζήτηση: «Τις αναμνήσεις μου, τις έδινα καθημερινά στην πανδημία, μέσα από την στήλη «Αγαπημένο μου ημερολόγιο». Την αλήθεια μου την έδωσα όπου στάθηκα και όπου βρέθηκα με τις παρουσιάσεις μου. Την ψυχή μου και μάλιστα το καλύτερο κομμάτι της, το έδωσα μέσα από τα βιβλία μου. Τους φόβους μου τους πολεμάω καθημερινά, όνειρα αποφεύγω να κάνω γιατί όποτε έκανα με πρόδωσαν, είμαι λοιπόν διάφανη σαν γυαλί. Τίποτα να κρύψω και τίποτα για το οποίο θα ήθελα να κρυφτώ….». Η Λένα Μαντά, μέσα από εβδομήντα επτά λέξεις που η ίδια επέλεξε.

Ένας νονός της νύχτας κι ένας μπάτσος σίγουρα έχουν να πουν πολλά. Αυτό που ίσως κεντρίζει το ενδιαφέρον μας είναι τι έχει να πει μαζί τους ένας ιερέας. Ο τρίτος άσος του μυθιστορήματός σας, δηλαδή. Μιλήστε μας γι αυτή την «αλλόκοτη» φιλία όπως την χαρακτηρίζετε.
Είναι μια σχεδόν καρμική σχέση των τριών κι όπως όλες αυτές οι σχέσεις, δεν εξηγείται. Ο Μάριος έδειξε από πολύ νωρίς την ροπή του προς τον εκκλησιαστικό κλάδο και στο βιβλίο θα παίξει τον ρόλο και του «συμβιβαστή» αλλά και του καταλύτη…

Αν και είναι «Εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους στην εμφάνιση και στον χαρακτήρα…»κι οι τρεις τους, έχουν στοιχεία από ήρωες προηγούμενων βιβλίων σας. Τον Παύλο από το «Έρωτας σαν βροχή», τον Μάξιμο από το «Χωρίς χειροκρότημα», ακόμη και τον Κωστή από το «Βαλς με δώδεκα Θεούς». Πώς «επιτρέψατε» στους πρώην να μπουν στη ζωή των νυν;
Όλοι οι άντρες ήρωες των βιβλίων μου, έχουν λίγο πολύ τα χαρακτηριστικά που εγώ αγαπώ σ’ έναν άντρα. Το χιούμορ, την δυναμικότητα, την αφοσίωση, την ικανότητα ν’ αγαπά πολύ και δυνατά, τον ισχυρό του λόγο. Κατά συνέπεια, όταν πλάθω έναν ήρωα, πατάω πάνω σε αυτά που εγώ προτιμώ! Και άλλα τόσα βιβλία να γράψω, πάντα θα υπάρχει ένας Μάξιμος, ένα Μάριος, ένας Αρσένης, ένας Παύλος…

«Μέχρι που μια Ντάμα ανακάτεψε ύπουλα την τράπουλα και έστησε το παιχνίδι». Δώστε μας τα χαρακτηριστικά αυτής της γυναίκας και πείτε μας αν έχετε γνωρίσει στη ζωή σας κάποιον ανάλογο χαρακτήρα, που τον κρατήσατε στο μυαλό για να του δώσετε ρόλο.
Η Λυδία, είναι ένα πλάσμα χωρίς ηθική και δίχως όρια. Οι άνθρωποι αυτοί είναι θανάσιμα επικίνδυνοι. Σε μικρότερο ευτυχώς βαθμό, έχω γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους στην ζωή μου, ανθρώπους που το ζητούμενό τους ήταν το μόνο σημαντικό και για να το πετύχουν πατούσαν επί πτωμάτων. Φρόντισα ν’ απομακρυνθώ εγκαίρως. Δεν έχεις ποτέ τύχη με τέτοια θηρία…

Ας παραμείνουμε στην προηγούμενη ερώτηση και ας εστιάσουμε στη λέξη «ύπουλα», γιατί έχω την αίσθηση πως εκεί βρίσκεται αυτό το κάτι που θα ταράξει μια δυνατή αντρική φιλία…
Κάθε σχέση είναι σαν ένα δέντρο. Όσο πιο βαθιές οι ρίζες, τόσο πιο ανθεκτικός ο κορμός… Είναι το μόνο που θα πω…

Ο Μάριος επιλέγει μια ζωή διαφορετική. Μπορεί πάντα το μυαλό του να ταξιδεύει στην ξενοιασιά των καλοκαιριών στο Πόρτο Ράφτη με τους φίλους του, ωστόσο η ψυχή του είναι ταγμένη αλλού. Στην ιεροσύνη. Και εδώ θεωρώ πως αγγίζετε ένα κοινωνικό θέμα. Την οικογένεια απέναντι σ’ έναν έφηβο που αποφασίζει να φορέσει ράσο. Τι θα λέγατε με τη φωνή του Μάριου σε δυο γονείς που θ’ αντιστεκόταν στην απόφαση του παιδιού τους;
Μαζί με το παιδί που γεννάς, γεννιούνται και τα όνειρα για την ζωή του. Υποσυνείδητα και χωρίς κακή πρόθεση. Η δυσκολία για έναν γονιό είναι να το αντιληφθεί και να επιτρέψει στο παιδί του, όχι μόνο να κάνει τα δικά του όνειρα για την δική του ζωή, αλλά και να προσπαθήσει για την πραγμάτωσή τους. Να μην ζητήσει από το παιδί να πληρώσει τις δικές του επιταγές…

Απαντώντας σε ερωτήσεις για το βιβλίο σας σε μια πρόσφατη διαδικτυακή σας παρουσία ξαφνικά είδατε στην οθόνη σας προφανώς ένα μήνυμα του Μάκη Πουνέντη. «…τέτοιες ώρες δεν τη χωνεύω την τεχνολογία αλήθεια δεν την χωνεύω…», σας άκουσα να λέτε. Αλήθεια ποια είναι η σχέση σας με το διαδίκτυο;Νοσταλγείτε τη μυρωδιά του χαρτιού και της μελάνης;
Το χαρτί και το μελάνι, δεν έφυγαν ποτέ από την ζωή μου και ούτε θα φύγουν! Η τεχνολογία όμως είναι η γλώσσα του σήμερα και του αύριο και μου αρέσει να ζω στην εποχή μου. Έχω Instagram, 4 προφίλ στο fb και μία επίσημη σελίδα. Μέσα στην πανδημία βεβαίως, νομίζω ότι εκτίμησα λίγο παραπάνω τις απεριόριστες δυνατότητες επικοινωνίας (έστω και διαδικτυακής), την στιγμή που ο κορονοϊός μας στέρησε αυτό ακριβώς που όλοι έχουμε ανάγκη: την ανθρώπινη επαφή.

Ας γυρίσουμε μερικά χρόνια πίσω. Τότε που βάζατε την υπογραφή σας στο πρώτο σας μυθιστόρημα. Ποιες ήταν οι σκέψεις σας, όταν κάτι που βγήκε μέσα από μια πρωτόγνωρη εσωτερική διαδικασία έφευγε από τα χέρια σας και πήγαινε κάπου όπου θα κρινόταν και ίσως κρινόταν αυστηρά;
Είκοσι χρόνια πριν μιλάτε τώρα; Κι εγώ θα σας πω, ότι ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα βιβλία και εκατομμύρια αντιτύπων, κάθε φορά που παραδίδω ένα βιβλίο στις εκδόσεις Ψυχογιός, έχω την ίδια αγωνία για την έγκρισή του! Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο κάτι τέτοιο, συνάδει με τον χαρακτήρα μου δεδομένου ότι στην ζωή μου δεν θεώρησα τίποτα δεδομένο! Κρίνομαι κανονικά και πάντα από τους πάντες! Και κάθε μέρα είναι αγώνας για να κερδίσεις είτε τους αγαπημένους σου, είτε τους αναγνώστες, είτε τον εκδοτικό σου οίκο!

Έχετε αποκτήσει μια εξαιρετική σχέση με τους ανθρώπους που περιμένουν να φθάσει η Άνοιξη για να σας διαβάσουν. Μπορείτε να θυμηθείτε τον πρώτο αναγνώστη ή αναγνώστρια και τον τρόπο που βρήκε για να επικοινωνήσει μαζί σας;
Η επικοινωνία μου με τους αναγνώστες άρχισε πολλά χρόνια μετά το ξεκίνημά μου, όταν το διαδίκτυο μπήκε στην ζωή μας. Επιπλέον τότε, δεν γίνονταν παρουσιάσεις και ειδικά σε πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς. Έτσι δεν μπορώ ν’ ανακαλέσω τον πρώτο! Σημασία έχει ότι πλέον επικοινωνώ μαζί τους σε καθημερινή βάση χάρη στην τεχνολογία (που κάποιες φορές δεν συμπαθώ!)

Η ανάγνωση είναι απόλαυση κι εσείς την προσφέρετε απλόχερα στους φίλους σας. Ποια είναι τα βασικά συστατικά που χρησιμοποιείτε για να αγγίξετε όχι μόνο την ψυχή αλλά και την σκέψη τους;
Συστατικά υπάρχουν σε φάρμακα, κρέμες, αρώματα και συνταγές μαγειρικής! Εγώ γράφω πρωτίστως για μένα και μόνο ό,τι μου αρέσει να διαβάζω. Δεν υπάρχει υστεροβουλία, ούτε μεγάλο σχέδιο για το τι να γράψω για να συγκινήσει. Ούτε μέσα από τις αράδες των βιβλίων μου προσπαθώ να δασκαλέψω κανέναν. Καθένας παίρνει αυτό που μπορεί και αντέχει από κάθε βιβλίο, όπως κάνω κι εγώ σαν αναγνώστρια. Η συγγραφή είναι έρωτας! Και το πρώτο πράγμα που μπλοκάρει ο έρωτας, είναι η λογική!

Πόσο δύσκολο είναι να ξέρει ο συγγραφέας πως κάθε χρόνο πρέπει να παραδίδει κάποιες δεκάδες χιλιάδες λέξεις στον εκδότη του; Είναι ψυχοφθόρα αυτή η ευθύνη και υποχρέωση;
Ψυχοφθόρα; Μόνο; Θανατηφόρα θα την έλεγα! Αν την έχεις φυσικά! Στις εκδόσεις Ψυχογιός, έχουν αντιληφθεί ότι η συγγραφή είναι τέχνη και δεν γίνεται ποτέ κάτω από πίεση! Το «πρέπει» είναι μια λέξη που δεν υπάρχει όχι μόνο στο δικό μου λεξιλόγιο, αλλά ούτε σε άλλου συγγραφέα των εκδόσεων. Για μένα η καταπίεση των λέξεων, έρχεται κατευθείαν από το ίδιο μου το μυαλό. Όταν έρχεται μια ιδέα και αναπτύσσεται ραγδαία μέσα μου, τότε ναι! Πρέπει να βγει γιατί με πνίγει!

Αν κάτι έχετε αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια είναι πως δε στερείστε ιδεών. Φοβηθήκατε ποτέ μήπως στερέψει η έμπνευση;
Γιατί να φοβηθώ; Κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα είναι! Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, έχω πάρει τόση αγάπη από το αναγνωστικό κοινό, που πιστέψτε με, όταν οι φωνές εντός μου σωπάσουν, τότε θ’ αποσυρθώ χωρίς πικρία και χωρίς πανικό.

Μαζί σας δακρύσαμε, γελάσαμε, ταξιδέψαμε και φυσικά ερωτευτήκαμε μισήσαμε και στο τέλος συγκινηθήκαμε ή ευχηθήκαμε να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Έχετε μετανιώσει για κάποιον επίλογο βιβλίου σας;
Δεδομένου ότι αγαπώ πάντα το ευτυχισμένο ή έστω ελπιδοφόρο τέλος και το έχω δώσει σε όλα μου τα βιβλία, δεν μετανιώνω για τίποτα.

Οι πρωταγωνιστές σας προσαρμόζονται σ’ αυτό που θέλετε να γράψετε ή εσείς προσαρμόζεστε σ’ αυτό που προσπαθούν να σας «επιβάλλουν» οι επινοημένοι ήρωές σας εφόσον τους έχετε δώσει το δικαίωμα ζωής μέσα από τις σελίδες σας;
Συνήθως πειθαρχούν στις απαιτήσεις μου! Το δύσκολο είναι όταν κάποιοι… αυτονομούνται. Χειρότερη όλων η Θεανώ μου! Ό,τι ήθελε έκανε! Λίγο προς το τέλος του βιβλίου κατάφερα να την ελέγξω…

Έχετε γράψει κάποιο μυθιστόρημα που δεν το είδε κανείς και παραμένει κάπου κλειδωμένο;
Αρκετά υπάρχουν στο συρτάρι μου που πραγματικά δεν θα βγουν ποτέ για δικούς μου λόγους. Ένα από τα μαθήματα που πήρα στις εκδόσεις Ψυχογιός, είναι ότι ένας συγγραφέας δεν εκδίδει πάντα ό,τι γράφει!

Ένας Καναδός λογοτέχνης είχε πει πως «ποτέ δε χρειάζεται να αλλάξεις τίποτα σε κάτι που σηκώθηκες στη μέση της νύχτας για να γράψεις». Αλήθεια εσείς έχετε σηκωθεί νύχτα αναζητώντας μολύβι και χαρτί για να σημειώσετε μια σκέψη;
Άπειρες φορές! Το κακό είναι ότι δεν κράτησα απλώς σημειώσεις…. Συνέχισα να γράφω μέχρι το πρωί! Είναι κάτι μοναδικό η έμπνευση και δεν ξέρεις πότε θα σου έρθει και πού θα σε παρασύρει και θα σε κάνει να ξεχάσεις τα πάντα! Κυρίως την ώρα!

Έχετε δώσει πολλές συνεντεύξεις όλα αυτά τα χρόνια και οι αναγνώστες που σας ακολουθούν πιστά γνωρίζουν τα πάντα για τη ζωή σας. Αλήθεια γνωρίζουμε τα πάντα για εσάς; Θα θέλατε να μοιραστείτε με τους φίλους του Vivlio-life κάτι που έχετε κρυμμένο βαθιά μέσα σας; Μια σκέψη, έναν φόβο, ένα όνειρο, μια προσδοκία ή ακόμη και μια ανάμνηση…
Τις αναμνήσεις μου, τις έδινα καθημερινά στην πανδημία, μέσα από την στήλη «Αγαπημένο μου ημερολόγιο». Την αλήθεια μου την έδωσα όπου στάθηκα και όπου βρέθηκα με τις παρουσιάσεις μου. Την ψυχή μου και μάλιστα το καλύτερο κομμάτι της, το έδωσα μέσα από τα βιβλία μου. Τους φόβους μου τους πολεμάω καθημερινά, όνειρα αποφεύγω να κάνω γιατί όποτε έκανα με πρόδωσαν, είμαι λοιπόν διάφανη σαν γυαλί. Τίποτα να κρύψω και τίποτα για το οποίο θα ήθελα να κρυφτώ….

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Γεννήθηκαν και οι τρεις την πρώτη του μηνός. Στα δέκα τους χρόνια συναντήθηκαν τυχαία μια νύχτα σ’ ένα αστυνομικό τμήμα κι έγιναν αχώριστοι από ιδιοτροπία της μοίρας. Ήταν πλέον Οι τρεις Άσοι. Πήραν δρόμους που τους έφεραν αντιμέτωπους και το μόνο τους μέλημα ήταν να διαφυλάξουν εκείνη την αλλόκοτη φιλία. Ένας ιερέας, ένας αστυνομικός κι ένας νονός της νύχτας… Τι πιθανότητες είχαν να συνεχίσουν την παράλληλη πορεία τους; Δοκιμάστηκαν σκληρά σε κάθε τους βήμα, αλλά άντεξαν. Μέχρι που μια Ντάμα ανακάτεψε ύπουλα την τράπουλα και έστησε το παιχνίδι.
Η μοίρα αποφάσισε να ρίξει ξανά τα χαρτιά όπως εκείνη ήθελε. Κράτησε στο μανίκι της κρυμμένους τρεις Άσους…

Βιογραφικό
Η ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη αλλά ήρθε στην Ελλάδα σε μικρή ηλικία. Σπούδασε νηπιαγωγός χωρίς ποτέ να θελήσει να ασκήσει το συγκεκριμένο επάγγελμα. Επί τρία χρόνια είχε δικό της θίασο κουκλοθέατρου, με έργα δικής της συγγραφής. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε τοπικές εφημερίδες και για δύο χρόνια διετέλεσε διευθύντρια προγράμματος σε ραδιοφωνικό σταθμό των βορείων προαστίων. Είναι παντρεμένη, έχει δύο παιδιά και μένει μόνιμα στο Καπανδρίτι. Βραβεύτηκε «Συγγραφέας της Χρονιάς» το 2009 και το 2011 από το περιοδικό Life & Style. To 2016 της απονεμήθηκε το Βραβείο Κοινού των βιβλιοπωλείων PUBLIC, στην κατηγορία «Ηρωίδα-Έμπνευση», για το μυθιστόρημά της ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. Βιβλία της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα ιταλικά, στα ισπανικά, στα τουρκικά, στα κινεζικά, στα αλβανικά, στα σερβικά και στα βουλγαρικά, ενώ συνολικά έχουν πουλήσει περισσότερο από 2 εκατομμύρια αντίτυπα στην Ελλάδα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ έχουν εκδοθεί δεκαεπτά µυθιστορήµατά της, καθώς και δύο συλλογές διηγημάτων