Μάριος Δημητριάδης: συνέντευξη στη Μαρία Τσακίρη

Συγγραφέας του βιβλίου Αποκυήματα – Εκδόσεις BELL

Πόσο συναρπαστικό είναι άραγε για ένα συγγραφέα να ξυπνήσει ένα πρωί και να δει τους ήρωές του να έχουν αποκτήσει ζωή, απαιτώντας καλύτερο τέλος για τις ιστορίες τους; Αυτό ακριβώς συμβαίνει στο μυθιστόρημα τρόμου του Μάριου Δημητριάδη. Ο συγγραφέας-πρωταγωνιστής ικανοποιεί τις επιθυμίες τους αλλά ούτε που μπορεί να φανταστεί τι πρόκειται να συμβεί όταν τα πράγματα αρχίζουν να ξεφεύγουν από τον έλεγχο! Όπως λέει στο Vivlio-life ο συγγραφέας «Όλο το βιβλίο είναι από την οπτική ενός συγγραφέα κι έτσι με αυτό τον τρόπο ήθελα να δείξω στον κόσμο πώς σκεφτόμαστε κατά τη διάρκεια προετοιμασίας και εκτέλεσης μιας ιστορίας, μέσα βέβαια από έναν ανορθόδοξο τρόπο. Θέλησα επίσης να δημιουργήσω ένα φόβο σε όλους αυτούς που χτίζουν ιστορίες, καθώς θεωρώ ότι αν αυτός που γράφει κάτι τρομακτικό φοβάται έστω και λίγο, τότε το κάνει καλύτερα».

• Ένας διάσημος συγγραφέας μυθιστορημάτων τρόμου είναι ο ήρωας της ιστορίας σας και αναρωτιέμαι πόσο ταυτιστήκατε μαζί του σ’ αυτό το βιβλίο. Οι λόγοι που ξεκινώ τη συνομιλία μας μ’ αυτή την ερώτηση είναι αυτονόητοι…
  Είναι λογικό να δείχνει αυτονόητη η ταύτισή μου με τον συγκεκριμένο ήρωα του βιβλίου και είναι κάτι το οποίο φυσικά ισχύει. Από όσους ήρωες έχω δημιουργήσει μέχρι τώρα είναι πράγματι αυτός που έχω ταυτιστεί περισσότερο. Όχι όμως σαν άνθρωπος αλλά ως συγγραφέας καθώς και με αυτό που κάνω στην ουσία όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν μια πρόκληση και κάτι αρκετά ενδιαφέρον το να δώσω ζωή στη διαδικασία γραφής ενός βιβλίου και να βγάλω μια μεταφυσική ιστορία τρόμου από όλο αυτό. Ακόμη και τώρα αναρωτιέμαι πολλές φορές τι θα γινόταν αν κάποιος από τους ήρωες των βιβλίων έπαιρνε σάρκα και οστά. Ίσως εν τέλει να μην ήθελα να το μάθω…
• Αποκυήματα. Ένας τίτλος που έρχεται μετά από ανάλογου ύφους τίτλους μυθιστορημάτων όπως: Οι μορφές ανάμεσά μας, Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών, Φωνές από την Άβυσσο, Αγκαλιάζοντας το έρεβος και πολλά άλλα. Πόσο πιστεύετε στη δυναμική ενός τίτλου;
  Πιστεύω πάρα πολύ στη δυναμική ενός τίτλου και τις περισσότερες φορές –με εξαίρεση ελάχιστων περιπτώσεων– οι ιστορίες των βιβλίων μου χτίστηκαν πάνω στον τίτλο. Συνεπώς καταλαβαίνετε ότι ο τίτλος κουβαλάει μέσα του όλο το ύφος και το νόημα του βιβλίου. Έτσι έγινε και στα αποκυήματα. Η όλη ιδέα χτίστηκε πάνω σε αυτήν τη λέξη. Μου αρέσει πολύ ένας τίτλος να αντικατοπτρίζει όλο το βιβλίο –όσο μπορεί φυσικά να είναι αυτό δυνατό– και αυτό προσπαθώ να κάνω κάθε φορά.
• Ένας τίτλος, ωστόσο, που ταιριάζει απόλυτα με την ιστορία και τον Μάικ. Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για τα δημιουργήματα της φαντασίας του ήρωά σας.
  Ο ήρωας αποφασίζει λοιπόν να γράψει μια σειρά από ιστορίες μετά από απαίτηση των αναγνωστών και του εκδότη του τα οποία γράφει σε διαφορετικές πόλεις του κόσμου. Έχοντας γράψει λοιπόν μερικές ιστορίες, μετά από ένα παράξενο περιστατικό, οι ήρωές του, τα αποκυήματά του, αποκτούν ζωή και του ζητούν λύτρωση. Του ζητούν ένα καλύτερο τέλος για τις ιστορίες τους. Ενώ όμως ο Μάικ πραγματοποιεί τις επιθυμίες τους, τα πράγματα σταδιακά ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Όλο το βιβλίο είναι από την οπτική ενός συγγραφέα κι έτσι με αυτό τον τρόπο ήθελα να δείξω στον κόσμο πώς σκεφτόμαστε κατά τη διάρκεια προετοιμασίας και εκτέλεσης μιας ιστορίας, μέσα βέβαια από έναν ανορθόδοξο τρόπο. Θέλησα επίσης να δημιουργήσω ένα φόβο σε όλους αυτούς που χτίζουν ιστορίες, καθώς θεωρώ ότι αν αυτός που γράφει κάτι τρομακτικό φοβάται έστω και λίγο, τότε το κάνει καλύτερα.
• «… και αναζητώντας την έμπνευση ξεκινάει ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο ώστε να γράψει ένα διήγημα σε κάθε μία από τις χώρες που θα επισκεφτεί», γράφετε. Σε ποια χώρα έχει κλειστεί το πιο τρομακτικό “ραντεβού”;
  Δύσκολο να αποφασίσω αλλά νομίζω πώς η ιστορία που διαδραματίζεται στη Δημητσάνα είναι ίσως η αγαπημένη μου. Ίσως να μην είναι η πιο τρομακτική αλλά είναι τόσο σκοτεινή και κλειστοφοβική, αγγίζοντας κάποιους πολύ συγκεκριμένους φόβους, που δημιουργεί ένα πολύ παράξενο συναίσθημα. Όλα όσα συμβαίνουν σε εκείνο το σπίτι θεωρώ ότι είναι πολύ έντονα και αν καμιά φορά το μυαλό μου ανατρέχει στο βιβλίο, πηγαίνει απευθείας εκεί. Και επίσης να πω ότι ο τίτλος του συγκεκριμένου διηγήματος «Αποδόμηση» είναι όπως ανέφερα και πριν, αρκετά αντιπροσωπευτικός της ιστορίας.
• «Οι εφιάλτες δεν ζουν μόνο στις σελίδες του»… Είναι ο υπότιτλος του μυθιστορήματος που μας δίνει μια γεύση για το τι πρόκειται να συναντήσουμε στην ανάγνωση. Πώς και με ποια όπλα διαχειριστήκατε τον τρόμο και σε ποιο βαθμό εντάξατε μεταφυσικά στοιχεία και μυστήριο στην ιστορία σας;
  Το μεταφυσικό στοιχείο, όπως και σε όλα τα βιβλία μου, είναι κάτι το οποίο μου αρέσει να αφήνω να γλιστράει σταδιακά μέσα στην πλοκή. Θέλω όλα να ξεκινούν φυσιολογικά· απλοί άνθρωποι, καθημερινοί χαρακτήρες, κανονικές ζωές. Όλα να κυλούν σαν να είναι κάτι που μπορεί να συμβαίνει και αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Όταν έρχεται η ώρα που το μεταφυσικό εμφανίζεται στην ιστορία τότε μαζί με αυτό έρχεται και το συναίσθημα του φόβου, το οποίο πιάνει πολλές φορές τον αναγνώστη απροετοίμαστο –τουλάχιστον έτσι θέλω να ελπίζω. Με αυτό τον τρόπο μου αρέσει να χρησιμοποιώ το μεταφυσικά στοιχείο καθώς έτσι θεωρώ ότι λειτουργεί καλύτερα.
• Πολλές φορές συνομιλώντας με συγγραφείς βιβλίων τρόμου αναρωτιέμαι αν μια δυνατή σκηνή που περιέγραψαν σε κάποιο μυθιστόρημα, ήρθε με την μορφή εφιάλτη στον ύπνο τους; Το ζήσατε ως εμπειρία;
  Ναι, είναι αρκετά αυτά που έχω δει στον ύπνο μου και τα έχω συμπεριλάβει σε ιστορίες μου. Από απλές σκηνές και τίτλους μέχρι ολόκληρες ιστορίες. Είναι πολύ ωραίο όλο αυτό, γιατί είναι πράγματα τα οποία ξεπηδούν από το πουθενά ή καλύτερα να πω από το υποσυνείδητο αλλά και το ασυνείδητο ίσως, τα οποία παίρνουν τη θέση τους σε κάποια ιστορία και αποκτούν άλλο νόημα. Αποκτούν αξία. Και φυσικά αν καταφέρει κάποιος και αποτυπώσει εκείνο τον φόβο του ονείρου στο χαρτί, τότε γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον.
• Τι θα κάνατε αν ο εκδότης σας ζητούσε να γράψετε για πρώτη φορά και κατόπιν απαίτησης των φανατικών αναγνωστών σας μια συλλογή διηγημάτων; Να συμβεί, δηλαδή, αυτό ακριβώς που συνέβη και στον Μάικ;
  Αυτό θα ήταν πολύ ωραίο καθώς λατρεύω τα διηγήματα. Ό,τι και να γράφω, πάντα κάνω ένα διάλειμμα για να γράψω κάποιο διήγημα λόγω κάποιας ιδέας που προέκυψε –ή και κάποιο όνειρο που είδα. Έχω πάρα πολλά διηγήματα στο συρτάρι εκ των οποίων αρκετά έχουν διαμορφώσει κάποιες ακυκλοφόρητες ακόμη συλλογές και κάποια άλλα είναι μέρος κάποιων μεγαλύτερων project–όπως και τα αποκυήματα. Συνεπώς οποιαδήποτε στιγμή και να χρειαστεί να γράψω μια συλλογή διηγημάτων θα το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη.
• Αν μπορούσατε να κάνετε κι εσείς ένα ταξίδι στον κόσμο από ποια χώρα θα ξεκινούσατε για να κινηθείτε ανάμεσα σε πραγματικότητα και φαντασία;
  Θα ήταν όνειρο ζωής να μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο καθώς λατρεύω τα ταξίδια. Ειδικά μέσα από τα αποκυήματα έψαξα τόσο πολύ τις διάφορες χώρες και πόλεις του κόσμου που ήταν σαν να ταξίδεψα εκεί. Μιας και το ταξίδι του Μάικ δημιουργήθηκε από μένα, κάπως έτσι θα ήθελα να το κάνω κι εγώ. Ήταν στην ουσία μια διαδρομή από χώρες που πάντα ήθελα να επισκεφθώ. Εννοείται πώς είναι κι άλλες οι χώρες όπου θα ήθελα να πάω αλλά και αυτές μονάχα θα ήταν αρκετές.
• Οι έλληνες συγγραφείς λογοτεχνίας τρόμου έχουν κερδίσει πολλούς αναγνώστες τα τελευταία χρόνια, ωστόσο αυτό το λογοτεχνικό είδος, είναι ίσως λίγο παρεξηγημένο, σε αντίθεση με το εξωτερικό που θεωρείται από τα πιο εμπορικά. Θα άλλαζε η κατάσταση αν το εμπιστευόταν λίγο περισσότεροι οι εκδοτικοί οίκοι;
  Πιστεύω ότι έχει να κάνει με το κοινό. Η κουλτούρα της Ελλάδας θεωρεί τη λογοτεχνία τρόμου κάτι underground. Ωστόσο βλέπω ότι αυτό –αν και με αργά βήματα– αρχίζει και αλλάζει. Ο κόσμος αρχίζει και έχει όλο και περισσότερες επιρροές από το εξωτερικό και αυτό μονάχα καλό είναι, καθώς αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια πράγματα τα οποία ήταν παραγκωνισμένα. Νομίζω πως οι εκδοτικοί ήδη έχουν αρχίσει να δέχονται συγγραφείς τρόμου στο ενεργητικό τους. Η κατάσταση είναι σαφώς καλύτερη απ’ ό,τι ήταν πριν από δέκα χρόνια. Έχουμε βέβαια ακόμη αρκετό δρόμο μπροστά μας αλλά τα πράγματα πηγαίνουν σίγουρα προς το καλύτερο.
• Είστε μέλος του death metal συγκροτήματος Asfodelos (για όσους δεν γνωρίζουν ο ασφόδελος ήταν το νεκρολούλουδο των αρχαίων) και ίσως πολλοί θα ήθελαν να μάθουν μέσα από ποια ακούσματα περάσατε σ’ αυτό το ακραίο είδος metal.
  Ακούω metal από μικρό παιδί. Ήμουν δέκα χρονών περίπου όταν ο αδερφός μου έφερε στο σπίτι δυο κασέτες με Metallica και Mega deth και από τότε ήθελα διαρκώς να ακούω καινούρια πράγματα. Άκουσα πολλά συγκροτήματα στα εφηβικά μου χρόνια τα οποία άρχισαν να με επηρεάζουν έντονα (Slayer, Sepultura, Annihilator, IcedEarth, Nevermore) ώσπου άκουσα κάποιες death Metal μπάντες οι οποίες με ενθουσίασαν (Death, Carcass, Morbid Angel, Obituary, Cannibal corpse) και άρχισα σταδιακά να προσανατολίζομαι προς τα εκεί. Έκτοτε ακούω διαρκώς καινούρια πράγματα. Εννοείται πώς ακούω σχεδόν όλα τα είδη του metalαλλά το deathmetalείναι το αγαπημένο μου είδος και αυτό επιλέγω να παίζω με το συγκρότημά μου.
• Οι μέρες και νύχτες συγγραφής συνοδευόταν μόνο από τέτοια ακούσματα;
  Τα συγκεκριμένα ακούσματα είναι έτσι κι αλλιώς τα μόνα που συνοδεύουν όλη μου τη ζωή συνεπώς αν θέλω να ακούσω κάτι όταν γράφω βάζω αυτά και μόνο. Βέβαια κάθε φορά είναι διαφορετικά. Άλλες φορές όταν γράφω δεν θέλω να ακούω τίποτα, και άλλες που θέλω να ακούω συγκεκριμένα είδη. Κάθε είδος metal μου προκαλεί διαφορετικά πράγματα στην ψυχολογία συνεπώς επιλέγω αναλόγως με τη διάθεση και φυσικά με την ιστορία που γράφω.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ένας διάσημος συγγραφέας μυθιστορημάτων τρόμου αποφασίζει, έπειτα από απαίτηση των φανατικών αναγνωστών και του εκδότη του, να γράψει για πρώτη φορά μια συλλογή διηγημάτων. Θέλοντας να κάνει κάτι πραγματικά ξεχωριστό και αναζητώντας την έμπνευση, ξεκινάει ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο ώστε να γράψει ένα διήγημα σε κάθε μία από τις χώρες που θα επισκεφτεί.
Από την πρώτη στιγμή όμως αντιλαμβάνεται ότι κάτι παράξενο συμβαίνει.
Ξαφνικά είναι λες και οι ήρωες των διηγημάτων του δε βρίσκονται μόνο στο μυαλό του. Τα αποκυήματα της φαντασίας του παίρνουν σάρκα και οστά, και ένα νέο, αυτή τη φορά τρομακτικό, ταξίδι ξεκινάει.
Και τώρα πρέπει να ανακαλύψει τι θέλουν οι ήρωές του από εκείνον.
Και ο χρόνος μετράει αντίστροφα.
Πού τελειώνει η πραγματικότητα και πού ξεκινάει η φαντασία;
Τι αποζητούν οι ήρωες των διηγημάτων του;
Και πώς μπορεί να σταματήσει αυτό τον εφιάλτη πριν χάσει κάθε έλεγχο -πριν να είναι πολύ αργά;

Βιογραφικό
Ο Μάριος Δημητριάδης κατάγεται από τον Ασκό Θεσσαλονίκης και έχει κάνει σπουδές γεωπονίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Παίζει κλασική και ηλεκτρική κιθάρα και είναι μέλος του death metal συγκροτήματος Asfodelos το άλμπουμ του οποίου Dark Bowels of Cosmic Oblivion κυκλοφόρησε πρόσφατα. Είναι ένας από τους ιδρυτές του φεστιβάλ φαντασίας Fantasmagoria και αρθρογραφεί στον ιστότοπο Nyctophilia και λατρεύει τη λογοτεχνία τρόμου. Έχει εκδώσει τα βιβλία Σκοτεινές Μέρες (Εκδόσεις λογεῖον), Αγκαλιάζοντας το έρεβος (εκδ. Το ανώνυμο βιβλίο, Bookstagram), Οι μορφές ανάμεσά μας (Nyctophilia, Bookstagram), Οι Μακάριοι (Εκδόσεις Bell), Φωνές από την Άβυσσο (BELL), Κατάβαση (BELL), τα συνεργατικά βιβλία Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών (Εκδόσεις Λυκόφως, Bookstagram) και The Metal Chapters Vol.I & ΙΙ (Εκδόσεις Πηγή- Amazon) με τον Γιώργο Δάμτσιο και το συλλογικό project O Άγνωστος Ασθενής (Bookstagram). Πολλά διηγήματά του έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς και περιλαμβάνονται σε ανθολογίες διηγημάτων. Εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει μόνιμα με την οικογένειά του.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save