Ο Βίκτορ Ε. Φρανκλ καθηγητής Νευρολογίας και Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης έμεινε επί τρία χρόνια (1942-1945) έγκλειστος στο Άουσβιτς, στο Νταχάου και σε άλλα στρατόπεδα. Από το 1946 και έως τον θάνατό του το 1997 στη Βιέννη, ο Φρανκλ έδωσε πάμπολλες διαλέξεις σε όλο τον κόσμο και αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας 29 (!!) πανεπιστημίων, στην Ευρώπη, στη Βόρεια και Νότια Αμερική, στην Αφρική και στην Ασία.
Το 1946 έδωσε τρεις διαλέξεις στο πρόγραμμα της σχολής ενηλίκων του Ότακρινγκ ,εργατικής συνοικίας της Βιέννης. Οι διαλέξεις αυτές πήραν τη μορφή βιβλίου με τον τίτλο «Παρ΄ όλα αυτά, λέμε ναι στη ζωή. Τρεις διαλέξεις».


Στα εκατομμύρια θύματα του Ολοκαυτώματος περιλαμβάνονταν και οι γονείς του Φρανκλ, καθώς και η έγκυος σύζυγός του. Ωστόσο, παρά τις προσωπικές αυτές τραγωδίες και τη βαθιά του θλίψη για την απώλεια των πιο προσφιλών του προσώπων ο Φρανκλ κατάφερε να εντάξει όλα όσα είχαν συμβεί στον ίδιο και στους οικείους του σε μια κοσμοαντίληψη κατάφασης στη ζωή, η οποία αποτυπώνεται τόσο στο γνωστό βιβλίο «Το νόημα της ζωής», όσο και σε αυτές τις τρεις διαλέξεις, λειτουργώντας παρηγορητικά αλλά και εμψυχωτικά για εκατομμύρια αναγνώστες.
Απ΄ ό,τι φαίνεται , δεν ήταν ο μόνος που, αν και έχασε όλους τους αγαπημένους του και έφτασε τόσο κοντά στο θάνατο , ωστόσο δεν έχασε ποτέ την ελπίδα του και δεν εγκατέλειψε ποτέ τη θετική στάση απέναντι στη ζωή.
Η φράση αυτή, «Ναι στη ζωή», προερχόταν από ένα τραγούδι που σιγοψιθύριζαν οι κρατούμενοι στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως του Μπούχενβαλντ. Όταν το 1937 ιδρύθηκες το στρατόπεδο του Μπούχενβαλντ για πολιτικούς κρατούμενους, ένας από τους πρώτους διοικητές «παράγγειλε» να γραφτεί ένα τραγούδι, με σκοπό να το τραγουδάνε οι κρατούμενοι ακόμη και όταν ήταν εξουθενωμένοι από την καταναγκαστική δουλειά της ημέρας και σχεδόν νηστικοί. Για πολλούς κρατουμένους οι στίχοι του τραγουδιού εξέφραζαν και ένα είδος ελπίδας, ιδιαίτερα το σημείο εκείνο που έλεγε:


«Ό,τι κι αν μας περιμένει στο μέλλον
εμείς δεν παύουμε να λέμε ναι στη ζωή.
Θα ΄ρθει άλλωστε εκείνη η μέρα-
που ελεύθεροι θα΄ μαστε πάλι!»


Αν οι έγκλειστοι του Μπούχενβαλντ, εξαθλιωμένοι, εξουθενωμένοι από τη δουλειά και σχεδόν νηστικοί , διατηρούσαν τις ελπίδες τους , αναρωτιόταν ο Φρανκλ, δεν θα ήταν για μας, που ζούμε σε απείρως καλύτερες συνθήκες, ανεπίτρεπτο να μη λέμε «Ναι στη ζωή», παρά τις όποιες αντιξοότητες;
Στόχος των τριών διαλέξεων ήταν: να μας πείσουν ότι είναι εφικτό, παρά τις αντιξοότητες και συμφορές (πρώτη διάλεξη), παρά τις σωματικές ή ψυχικές δοκιμασίες και κακουχίες (δεύτερη διάλεξη) , παρά τις συνθήκες ακόμη και στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως (Τρίτη διάλεξη), να λέμε «ναι» στη ζωή «παρ΄ όλα αυτά», ό,τι κι αν συμβεί.
Ο Φρανκλ υποστηρίζει ότι ακόμη και οι πιο μαύρες και πιο άχαρες στιγμές της ζωής μας μπορεί να συμβάλλουν στην ωρίμανση και στη νοηματοδότηση της ζωής μας. Μάλιστα, κατά τον Φρανκλ, όσο πιο δύσκολη είναι μια κατάσταση την οποία αντιμετωπίζουμε, τόσο περισσότερο η ζωή μας μπορεί να αποκτήσει νόημα, αλλά και να συνειδητοποιούμε «ποιοι πράγματι είμαστε».


Έστω κι αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας, μπορούμε ωστόσο να την αποδεχτούμε, να προσαρμοστούμε ανάλογα, ίσως και να ωριμάσουμε εσωτερικά λόγω ακριβώς των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε, πείθοντας αυτόν που περνάει τη δοκιμασία ότι η ζωή έχει σκοπό και νόημα.
Σήμερα όλο και περισσότερες έρευνες και μελέτες δείχνουν πως η ύπαρξη σκοπού αποτελεί επίσης σημαντικό παράγοντα της ανθρώπινης ευζωίας και μακροζωίας. Με άλλα λόγια, όσοι και όσες θεωρούν πως η ζωή τους έχει νόημα και σκοπό ζουν καλύτερα και ζουν περισσότερο…
Η ζωή μας, κατά τον Φρανκλ, αποκτά νόημα μέσω της δημιουργίας, μέσω της αγάπης ή μέσω των δοκιμασιών.
Η ζωή ενός ανθρώπου έχει πάντα νόημα. Μέρος αυτού του νοήματος μπορεί να είναι ακόμη και τα βάσανα και οι δοκιμασίες. Ακόμη και ο θάνατος μπορεί να νοηματοδοτήσει τη ζωή, στο μέτρο που κάθε άνθρωπος έχει «τον δικό του ιδιαίτερο θάνατο».
Η κατάφαση στη ζωή και στο νόημά της δεν είναι μόνο θέμα θετικών απαντήσεων αλλά πρωτίστως πράξεων .Και πάνω απ΄ όλα βέβαια, ότι το νόημα της ζωής είναι η ίδια η ζωή!!


Η ζωή απαιτεί να θέτεις ερωτήματα και να επιχειρείς να απαντήσεις σε αυτά. Καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τη ζωή του. Η απάντηση στα ερωτήματα που μας θέτει η ζωή βρίσκεται «στην ίδια τη ζωή» καθενός από μας.
Η ζωή μας δεν είναι κάτι δεδομένο , είναι κάτι που οφείλουμε να πραγματώνουμε κάθε στιγμή. Όσο περισσότερες δυσκολίες ανακαλύπτουν στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας τόσο η ζωή αποκτά νόημα. Το ίδιο δεν ισχύει, άλλωστε και για τον αθλητή ή για τον αναρριχητή, ο οποίος βάζει συνεχώς υψηλότερους στόχους;
«Η ζωή, δεν είναι κάτι, είναι η δυνατότητα για κάτι», λέει ο Γερμανός ποιητής και συγγραφέας Κ. Χέμπελ.
Όταν οι κρατούμενοι στο στρατόπεδο του Μπούχενβαλντ τραγουδούσαν «Παρ΄ όλα αυτά, λέμε ναι στη ζωή», δεν ήταν μόνο ένα τραγούδι ,αλλά μια στάση ζωής, μια κατάφαση, ένα επίτευγμα. Σήμερα που οι συνθήκες είναι ασύγκριτα πιο ευνοϊκές, τι μας εμποδίζει να υιοθετήσουμε μια τέτοια στάση; Το να λες «ναι» στη ζωή όποιες και αν είναι οι συνθήκες δεν έχει απλώς νόημα , είναι και εφικτό.
Η ζωή ενός Ανθρώπου έχει πάντα νόημα.
Ακόμα και ο θάνατος συμβάλλει και αυτός με τον τρόπο του στη νοηματοδότηση της ζωής και στην αξία της ζωής, αναδεικνύοντας τη μοναδικότητα της ύπαρξής μας, που είναι ωφέλιμη στην κοινότητα και στον Άλλο- τον ξένο.

Τα λόγια του Φρανκλ διατηρούν και σήμερα την αξία τους. Δείχνει τον δρόμο προς την ελπίδα ακόμα και σε σκοτεινούς καιρούς όπως οι σημερινοί.
Το «Ναι στη ζωή ό,τι κι αν συμβεί» είναι ένα παρηγορητικό και εμψυχωτικό βιβλίο για εκατομμύρια αναγνώστες ,στο οποίο δίνουμε νόημα στη ζωή μας με τις πράξεις μας, αλλά και μέσω της αγάπης ,όπως και μέσω των δοκιμασιών που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ,ακόμα και μέσω του πόνου ,των κινδύνων και του θανάτου…

Διαβάστε το. Πρόκειται για Αριστούργημα.


Ο ΒΙΚΤΟΡ Ε. ΦΡΑΝΚΛ (1905-1997), ένας από τους σημαντικότερους διανοητές του 20ού αιώνα, ήταν καθηγητής Νευρολογίας και Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και, για 25 χρόνια, διευθυντής της περίφημης Νευρολογικής Πολυκλινικής της. Είναι ο ιδρυτής της λεγόμενης «Τρίτης Σχολής Ψυχοθεραπείας της Βιέννης». Μετά την απελευθέρωσή του από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και για σαράντα χρόνια, έκανε αμέτρητα ταξίδια σε κάθε γωνιά του κόσμου, δίνοντας πάμπολλες διαλέξεις στην Ευρώπη, την Αμερική, την Αυστραλία, την Ασία και την Αφρική. Ήταν καθηγητής στο Χάρβαρντ, στο Στάνφορντ και στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπεργκ, καθώς και Διακεκριμένος Καθηγητής Λογοθεραπείας στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ηνωμένων Πολιτειών του Σαν Ντιέγκο. Είκοσι εννέα πανεπιστήμια του απένειμαν τιμητικούς τίτλους, ενώ η Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση τον τίμησε με το βραβείο Oskar Pfister. Το σύνολο του συγγραφικού έργου του Βίκτορ Ε. Φρανκλ έχει μεταφραστεί σε 38 γλώσσες, το δε βιβλίο του «ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα και συμπεριλαμβάνεται στα δέκα βιβλία που έχουν ασκήσει τη μεγαλύτερη επιρροή στις ΗΠΑ.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave