Συγγραφέας του βιβλίου «Ο σχεδιαστής» – Εκδόσεις «Ζενίθ»
Είναι κάποιες στιγμές που νιώθω μια εσωτερική πληρότητα όταν βλέπω στο φιλόξενο Vivlio-life συνεντεύξεις με συγγραφείς που δίνουν μαθήματα ζωής με τη συγκλονιστική τους κατάθεση ψυχής, τολμώντας να μοιραστούν μαζί μας δύσκολα προσωπικά βιώματα. Το ίδιο νιώθω και με τη συνέντευξη του Νικόλαου Μουρατίδη. «Κανείς δεν είναι ανώτερος κανενός, όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα στην ζωή. Ψάξε και κάνε αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο…», μου είπε και τι άλλο θα μπορούσα να κάνω από το να συμφωνήσω μαζί του. Ο ταλαντούχος συγγραφέας έψαξε και βρήκε αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο: Αποδέχτηκε πως είναι διαφορετικός. Κατάφερε να ισορροπήσει μέσα του, πίστεψε στον εαυτό του, παρά τον ρατσισμό που δέχτηκε και κατάλαβε πως «Το να είσαι διαφορετικός είναι ένα πρόβλημα μεγάλο αλλά δεν είναι για σένα είναι μόνο για τους άλλους. Εσύ μαθαίνεις να ζεις μ’ αυτό». Αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο είναι το διάβασμα, τα μυθιστορήματα και το γράψιμο. Πέταξε κάθε άχρηστο που τον στεναχωρούσε και δημιούργησε τον δικό του κόσμο. Έχει ήδη εκδώσει δυο βιβλία. Μέσα από τον ήρωά του τον Πελοπίδα, είμαι σίγουρη πως θα μιλήσει στην καρδιά όλων μας, γιατί όσα θα διαβάσουμε στον «Σχεδιαστή», είναι όσα θέλει να μας πει ο συγγραφέας.
Ο Πελοπίδας πάσχει από μια σπάνια ασθένεια, την Νευροϊνωμάτωση. Δώστε μας κάποια στοιχεία γι’ αυτή τη διαταραχή και πείτε μας πόσο επηρεάζει και δυσκολεύει τη ζωή του πρωταγωνιστή σας.
Η Νευροϊνωμάτωση είναι ένα σπάνιο νόσημα που επηρεάζει το νευρικό σύστημα του ανθρώπου και δημιουργεί πολλαπλές επιπλοκές. Όπως η δυσκολία στην έκφραση στην συγκέντρωση και απόσπαση της προσοχής. Καθώς και σε πιο σοβαρές περιπτώσεις ακόμα και κώφωση, τύφλωση, επιληπτικές κρίσεις και διάφορες μορφές αναπηρίας.
Ο πρωταγωνιστής μου δεν είχε σοβαρά κινητικά προβλήματα, είχε όμως να αντιμετωπίσει την άσχημη κριτική των συνανθρώπων του από τα πρώτα του κιόλας χρόνια, όταν σαν παιδί ξεκίνησε να περπατάει και να λέει τις πρώτες του λέξεις. Η Νευροϊνωμάτωση ήταν η αιτία που τον άφησε πίσω στην ζωή του. Από την παιδική του ηλικία, η νόσος αυτή του άφησε στίγματα στις καθημερινές του δραστηριότητες ακόμα και στις πιο απλές, δεν τον άφηνε να τρέξει και να παίξει σαν τα άλλα παιδιά, όπως επίσης και να εκφραστεί καθαρά, με αποτέλεσμα να τον αντιμετωπίζουν με άσχημο τρόπο και να τον απομονώνουν από τις παρέες τους κοροϊδεύοντάς τον. Αυτό συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια. Μεγαλώνοντας δημιουργήθηκαν θέματα στην ψυχική του υγεία και στην συμπεριφορά του και απέκτησε αρνητικά συναισθήματα.
«Ένας νέος με βαρύ φορτίο στην πλάτη να του καταδυναστεύει την καθημερινότητα έρχεται αντιμέτωπος με τη βία, την προκατάληψη και το στίγμα από την παιδική του ακόμη ηλικία…», γράφετε. Η οικογένειά του θα μοιραστεί λίγο από το ασήκωτο ψυχολογικό βάρος;
Η οικογένειά του, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους συγγενείς και τον περίγυρο του, ήταν στο πλάι του και κυρίως η μητέρα του που τον στήριζε σε κάθε απόφασή του. Από εκεί αντλούσε την δύναμή του για να συνεχίσει. Η μητέρα του έβλεπε πιο βαθιά στην ψυχή του ανακαλύπτοντας όλα τα κρυφά χαρίσματα που είχε ο γιος της. Δύναμή του ήταν οι γονείς του, που μόνο αυτοί μπορούσαν να τον καταλάβουν και να στηρίξουν τις επιλογές του. Ωστόσο, επειδή η ιστορία του πρωταγωνιστή μας διαδραματίζεται σε μια αρκετά παλιά και διαφορετική εποχή, οι γνώσεις για την νόσο ήταν άγνωστες σε όλους, ακόμα και στους γιατρούς, οπότε δεν είχε επίγνωση κανείς τους για το τι συμβαίνει στο μυαλό και στην ψυχή του, για να μπορέσουν να τον βοηθήσουν κατάλληλα, στο ασήκωτο ψυχολογικό βάρος που βίωνε, όσον αναφορά την νόσο.
Σε ποια ηλικία θα νιώσει έτοιμος να σταθεί στα πόδια του; Τι θα χρειαστεί για να αντιμετωπίσει την ψυχολογική κακοποίηση;
Αυτό το βήμα για την αλλαγή γίνεται περίπου στα 23 του χρόνια, μετά από τον απρόσμενο και ξαφνικό χαμό των γονιών του, όπου έπρεπε να σταθεί πλέον μόνος του στα πόδια του, εφόσον δεν είχε κάποιον άλλον συγγενή που να τον δέχεται και να τον στηρίζει. Η θλίψη που βίωσε μετά από αυτό το τραγικό συμβάν τον έκανε ακόμα πιο δυνατό και σκληρό για τις αποφάσεις που έπρεπε να πάρει μετέπειτα. Έπρεπε να γίνει αμείλικτος και να αντιμετωπίσει μόνος του πλέον ό,τι τον στεναχωρούσε και επιδρούσε αρνητικά στον ψυχισμό του, χωρίς να σκεφτεί αν θα αρέσει σε κάποιους, αφού ούτε οι υπόλοιποι νοιαζόταν γι’ αυτόν. Αυτό ήταν και η αρχή της επιτυχίας για να γίνει ο κυρίαρχος του εαυτού του.
«Μέσα από δυσκολίες και αντιξοότητες αναμετριέται με τον εαυτό του και ανακαλύπτει αντοχές, δυνάμεις και πτυχές του που αγνοούσε μέχρι τότε», γράφετε. Τι θα έλεγε σήμερα στους αναγνώστες που συνεχίζουν να αγνοούν την ψυχή τους δύναμη; Τι θα τους συμβούλευε ο Πελοπίδας;
Προβλήματα και δυσκολίες αναπάντεχες και μη, θα υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν στις ζωές όλων. Το πώς θα τις αντιμετωπίσει ο καθένας έχει να κάνει με την δύναμή του. Η δύναμη υπάρχει μέσα μας, αρκεί να ψάξουμε για να την ανακαλύψουμε, φτάνει να πιστέψετε στον εαυτό σας. Ο Πελοπίδας πίστεψε ότι αξίζει όταν έφτασε να μην έχει κανέναν διπλά του που να τον στηρίζει. Μην αφήνετε τον χρόνο να περνάει χάνοντας πολύτιμο καιρό από την ζωή σας και μην αφήνετε κανέναν να σας κομματιάζει την ζωή. Κανείς δεν είναι ανώτερος κανενός, όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα στην ζωή. Ψάξε και κάνε αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο. Η ζωή, σου ανήκει μη γίνεσαι υποχείριο κανενός. Ο Πελοπίδας έτσι βρήκε την ευτυχία και την ψυχική του ηρεμία. Πετώντας κάθε άχρηστο που τον στενοχωρούσε δημιουργώντας τον δικό του κόσμο.
Από μικρός δεχόταν μόνο την κοροϊδία και τον χλευασμό. Δεν το έβαλε όμως κάτω. Ο σχεδιασμός ρούχων έγινε το μοναδικό του ενδιαφέρον και σ’ αυτό επικέντρωσε την προσοχή του. Πότε και πώς μπήκε σ’ αυτόν τον χώρο;
Το όνειρό του έγινε πραγματικότητα όταν ξαφνικά έμεινε μονός του στη ζωή χάνοντας τους γονείς του. Στα 23 του χρόνια. Ήταν η κατάλληλη στιγμή να ξεκινήσει την καριέρα του. Το ταλέντο του στο σχεδιασμό ήταν τόσο μεγάλο που δε δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να καταπλήξει τους ανώτερούς τους στον οίκο μόδας όπου και ξεκίνησε.
Μέχρι το πρώτο του σχέδιο και την εντυπωσιακή του εξέλιξη, πού βρίσκουμε τον ήρωα σας; Πού ζει και με τι ασχολείται πριν γίνει «Σχεδιαστής»;
Ζούσε στην Θεσσαλονίκη με την οικογένεια του. Εκεί βοηθούσε τους γονείς του στο κατάστημα ρούχων που διατηρούσαν πολλά χρόνια. Το «μικρόβιο» είχε μπει για τα καλά μέσα του. Μέχρι και τη στιγμή που απολύθηκε από το στρατό, το μόνο που ήθελε ήταν να αναλάβει το κατάστημα ρούχων μαζί με τον πατέρα του .
«Χρόνια μετά, το μόνο που ξέρει είναι τον σχεδιασμό ρούχων», γράφετε. Τι τον περίμενε στον λαμπερό αυτό κόσμο και με ποιο είδος ρούχων ασχολήθηκε;
Το ταλέντο του το είχε κληρονομήσει απ’ την μητέρα του. Ούτε ο ίδιος μπορούσε να φανταστεί ποσό ψηλά μπορούσε να τον οδηγήσει. Τα σχέδιά του ήταν τόσο μοναδικά, όσο και η ψυχή του. Το επικοινωνιακό ταλέντο που του έλειπε από τη ζωή, του δόθηκε στην δημιουργία και στην πράξη. Το μόνο που μπορούσε να τον περιμένει ήταν η απόλυτη επιτυχία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν συνάντησε εμπόδια, ανταγωνισμό και ζήλεια στο επαγγελματικό και φιλικό του περιβάλλον. Τα ρούχα που σχεδίαζε κυρίως ήταν γυναίκεια. Στην πορεία όμως ασχολήθηκε και με τα αντρικά.
Όσο λαμπερός είναι αυτός ο κόσμος, είναι και άλλο τόσο δύσκολος και ο ανταγωνιστικός. Μέχρι πού θα φθάσει η δεξιότητά του;
Όσο περνά ο καιρός έχει πολλά όνειρα που μπορεί να πραγματοποιήσει και θα το καταφέρει. Όσο ψηλά και να φτάσει όμως, πάντα θα είναι ταπεινός και θα μένει στην ίδια γειτονιά που μεγάλωσε ράβοντας και σχεδιάζοντας ακόμα και για όλες τις γυναίκες της γειτονιάς του. Ο Πελοπίδας δεν θέλει να ξεχάσει από πού ξεκίνησε.
Ο έρωτας θα του χτυπήσει την πόρτα. Είναι έτοιμος ο Πελοπίδας να αφήσει τον εαυτό του να αγαπήσει;
Μέχρι την στιγμή που γνώρισε τη Χρύσα δεν πίστευε ότι κάποια γυναίκα θα μπορούσε να τον κοιτάξει, πόσο μάλλον και να τον αγαπήσει. Η Χρύσα ήταν ο άνθρωπος που ζέστανε την καρδιά του. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή του που ο Πελοπίδας θέλει τόσο πολύ να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Μιλήστε μας για την Χρύσα. Ποιο είναι το κορίτσι που στέκεται στο πλευρό του πρωταγωνιστή σας;
Η Χρύσα είναι μια κοπέλα αρκετά μεγαλύτερη από τον Πελοπίδα. Έχει χάσει τον άντρα της και βιώνει μια δύσκολη κατάσταση με την πεθερά της. Η Χρύσα είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος πολύ ευαίσθητος και συναισθηματικός, με μια αγαθή ψυχή και καλοσυνάτη, σαν τον Πελοπίδα. Οι δρόμοι τους ήρθαν ξαφνικά κοντά χωρίς να το καταλάβουν. Αγαπηθήκαν χωρίς να σκεφτούν τους γύρω τους και χωρίς όρια.
Υπάρχει άλλο ένα πρόσωπο που θα κερδίσει με την προσωπικότητά του και εκείνος που τελικά θα τον βοηθήσει. Μιλήστε μας για τον Ρένο.
Ο Ρένος είναι ο διευθυντής από τον οίκο μόδας. Είναι ο άνθρωπος που άκουσε για τα ρούχα που σχεδίαζε ο Πελοπίδας στο κατάστημά του στην Θεσσαλονίκη και θέλησε να τον γνωρίσει από κοντά. Είναι ο άνθρωπος που πίστεψε στο ταλέντο του από την πρώτη κιόλας στιγμή βλέποντας τα σχέδιά του. Αποτελεί τον συνδετικό κρίκο για την επιτυχία του Πελοπίδα και τελικά αυτός που τον σήκωσε πολύ ψηλά στο χώρο.
Εσείς ο ίδιος ενημερώνετε στην προσωπική σας σελίδα πως πάσχετε από Νευροϊνωμάτωση. Οπότε το ερώτημα που προκύπτει είναι αν «Ο Σχεδιαστής» θα πει σε μας τους αναγνώστες όσα εσείς θέλετε να βγάλετε από μέσα σας
Ναι. Ο Πελοπίδας και εγώ πάσχουμε από την ίδια πάθηση. Σε αρκετά σημεία του βιβλίου μου όπως και στην ζωή μου ταυτίζομαι με τον ήρωα. Ο χλευασμός που πέρασε ο Πελοπίδας όσο ήταν μικρός αλλά και όταν μεγάλωσε είναι καταστάσεις που βίωσα και εγώ ο ίδιος στη ζωή μου. Από πολύ μικρός κατάλαβα ότι το να είσαι διαφορετικός είναι ένα πρόβλημα μεγάλο αλλά δεν είναι για σένα είναι μόνο για τους άλλους. Εσύ μαθαίνεις να ζεις μ’ αυτό. Οι άλλοι δεν σε αποδέχονται. Μεγαλώνοντας αντιμετώπισα και εγώ τον ρατσισμό στον επαγγελματικό κλάδο. Τον ήρωά μου κάποιος τον έσπρωξε να αγαπήσει τα ρούχα όσο ήταν μικρός το ίδιο έχει συμβεί και σε μένα κάποιος με έσπρωξε και μου έδειξε τον δρόμο να αγαπήσω τα μυθιστορήματα, το διάβασμα και τα βιβλία. Έμαθα να χάνομαι σ’ αυτά και να δημιουργώ τον δικό μου κόσμο. Έτσι ξεκίνησα να γραφώ της σκέψεις μου και μέχρι σήμερα κατάφερα να εκδώσω 2 βιβλία στις εκδόσεις ΖΕΝΙΘ, όπου είναι και εδώ ο συνδετικός μου κρίκος. Κάτι σαν τον Ρένο που πίστεψε στον Πελοπίδα, έτσι και σε μένα είναι ο εκδοτικός μου οίκος που πίστεψε σε μένα.
Θέλει τόλμη αυτό που κάνετε και χαιρόμαστε ιδιαιτέρως που μοιράζεστε αυτές τις σκέψεις με τους φίλους του Vivliο-life. Πόσο εύκολη ήταν, όμως, η απόφασή σας; Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να μας περάσετε;
Θέλω να πω σε όλους «Να θωρακίσουν τον εαυτό τους και να μην σταματήσουν ποτέ να αγωνίζονται». Καμία απόφαση δεν είναι ποτέ εύκολη. Αν κάνεις αυτό που αγαπάς όλα γίνονται μαγικά και όμορφα αρκεί να μάθεις να αγαπάς αυτό που είσαι.
Γράψατε ένα βιβλίο, το οποίο δίνει πολλά μαθήματα ζωής, σε όλους μας. Ήταν λυτρωτική η συγγραφή του;
Για έμενα το γράψιμο ενός μυθιστορήματος είναι η ανάσα μου. Ο σχεδιαστής είναι κάτι από μένα και είναι αφιερωμένο σε όλους αυτούς που βιώνουν κάτι αντίστοιχο. Έχει μέσα συναισθήματα βαθιά κρυμμένα για πολλά χρόνια. Αυτά ίσως που θα ‘θελαν να πουν κι άλλοι συνασθενείς και δεν τους δίνεται η ευκαιρία. Είναι κάτι που ήθελα πολύ να κάνω. Το αφιέρωσα στον σύλλογο της Νευρωινοματωσης, γιατί το χρωστούσα σε όλο αυτόν κόσμο που περνά δύσκολα μέσα από αυτήν την νόσο και ίσως κάποια άλλη παρόμοια κατάσταση.
Ίσως με τις ερωτήσεις που σας έθεσα δεν κατάφερα να σας κάνω να πείτε όσα ακριβώς θέλατε. Ίσως, ακόμη, να μην τα είπατε και στο βιβλίο σας. Αφήνω, λοιπόν, με την τελευταία μου ερώτηση τον χώρο και τον χρόνο να μας μιλήσετε όπως εσείς θέλετε…
Ό,τι και να πω είναι λίγο μπροστά σ αυτά που αισθάνομαι και νιώθω. Για μένα σανίδα σωτηρίας στην ζωή μου ήταν οι οικογένειά μου. Ήταν και είναι ο βράχος μπροστά από κάθε εμπόδιο. Με καθοδήγησαν και μου έμαθαν να μην ντρέπομαι, να μην φοβάμαι ούτε αυτό που έχω ούτε αυτό που θα έρθει. Μου έμαθαν ότι ο Θεός έχει για όλους και έτσι θα έχει και για μένα. Είμαι περήφανος που είναι δίπλα μου και στηρίζουν τις επιλογές μου.
Λίγα λόγια
Ένας νέος με βαρύ φορτίο στην πλάτη να του καταδυναστεύει την καθημερινότητα έρχεται αντιμέτωπος με τη βία, την προκατάληψη και το στίγμα από την παιδική του ακόμη ηλικία.
Σε μια αφιλόξενη και κυνική κοινωνία πασχίζει να επιβιώσει και να σταθεί στα πόδια του.
Μέσα από δυσκολίες και αντιξοότητες αναμετριέται με τον εαυτό του και ανακαλύπτει αντοχές, δυνάμεις και πτυχές του που αγνοούσε μέχρι τότε.
Κι εκεί, είναι που αλλάζει ολόκληρη η ζωή του! Τελικά, τίποτα δεν γίνεται τυχαία.
Βιογραφικό
Ο Νικόλαος Μουρατίδης γεννήθηκε ένα ανοιξιάτικο πρωινό στην Δράμα που ζει μέχρι και σήμερα. Είναι λάτρης του βιβλίου που η αγάπη αυτή τον είχε στρέψει προς την συγγραφή, ενώ διαχειρίζεται μια σελίδα βιβλίου στο Face book και στο Instagram. Αγαπάει το χειμώνα λατρεύει τα παιδιά αλλά και τα γλυκιά. Παρά με την πάθηση που έχει δεν το βάζει κάτω και προτιμάει να γράφει και να διαβάζει μυθιστορήματα, όπως επίσης να βλέπει σειρές στο ιντερνέτ και διαφορά ντοκιμαντέρ.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.