Συγγραφέας του βιβλίου Ανέμης νήματα – Εκδόσεις Γραφή
Το άθροισμα ενός κύκλου της ζωής χαρακτηρίζει το βιβλίο της η Ολυμπία Θεοδοσίου, η οποία μέσα από λέξεις και συναισθήματα περιγράφει όσο πιο αληθινά γίνεται «τις εσωτερικές συγκρούσεις που έχει να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος, έτσι ώστε να μπορέσει να επιβιώσει μέσα στο κλειστό κύκλωμα, στο οποίο τον τοποθέτησαν και το ονόμασαν ζωή». Ηρωίδα της η Ηλέκτρα, που έπρεπε να παλέψει με τα «Πρέπει» αλλά και με τα «Θέλω» της για να μπορέσει να γεννηθεί ξανά. Άραγε ποιο ρόλο παίζει το λευκό φόρεμα του εξωφύλλου, το οποίο συναντάμε αρκετές φορές κατά την ανάγνωση, στην ζωή της; Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας, το φόρεμα «ταξιδεύει μαζί με την Ηλέκτρα στις σελίδες του βιβλίου και συμβολίζει την αθωότητα των ονείρων, την ελευθερία, τη ζωή, την ευτυχία και την χαρά. Είναι ένας συνοδοιπόρος που μας υπενθυμίζει το σημείο του ορίζοντα στο οποίο θέλουμε να φτάσουμε».
- Χρονικά στιγμιότυπα χαρακτηρίζετε τη συλλογή των κειμένων που περιλαμβάνονται στην έκδοση με τίτλο Ανέμης νήματα. Θέλετε να μας εξηγήσετε τον λογοτεχνικό όρο που επιλέξατε;
Η ζωή είναι ένας κύκλος που αποτελείται από στιγμές, οι οποίες συνθέτουν την καθημερινότητα των ανθρώπων. Έτσι, και η ηρωίδα του βιβλίου μας αφηγείται τη δική της ζωή δείχνοντάς μας όψεις του βίου της. Μπορούμε να πούμε ότι κάνει μία επιλογή στιγμών για να νιώσουμε κάθε λέξη που αρθρώνει με την γραφή της. Τα χρονικά στιγμιότυπα είναι το άθροισμα ενός κύκλου της ζωής. - Το “Ανέμης νήματα” είναι μια ενδοψυχική σύγκρουση η οποία διαρκεί ελάχιστα λεπτά…», γράφετε. Ας μιλήσουμε γι αυτή τη σύγκρουση.
Στο βιβλίο μου ήθελα να περιγράψω όσο πιο αληθινά γίνεται τις εσωτερικές συγκρούσεις που έχει να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος, έτσι ώστε να μπορέσει να επιβιώσει μέσα στο κλειστό κύκλωμα, στο οποίο τον τοποθέτησαν και το ονόμασαν ζωή. Η ηρωίδα μας λοιπόν η Ηλέκτρα, έπρεπε να παλέψει με τα «Πρέπει» αλλά και με τα «Θέλω» της για να μπορέσει να γεννηθεί ξανά. Μέσα από κάθε μάχη, ο άνθρωπος μεταμορφώνεται και αποκτά χαρακτηριστικά που δεν είχε πριν. Έτσι, η «ενδοψυχική σύγκρουση» είναι μια επίκτητη αναγέννηση. - Διαβάζοντας τις σκέψεις σας, είναι στιγμές που οι λέξεις σας αφήνουν μια πικρή γεύση. Σαν να θέλετε να μας παρασύρετε σε μια καταθλιπτική αναγνωστική πορεία. Το κάνετε συνειδητά; Θέλετε να εισπράξουμε αυτή τη γεύση;
Δεν θα έλεγα πως ο σκοπός μου ήταν να σας παρασύρω σε μια καταθλιπτική αναγνωστική πορεία, εγώ το μόνο που επιδίωξα ήταν να συνθέσω μέσω της αφήγησης τον αντικατοπτρισμό της κοινωνίας μας. Βέβαια, το περιβάλλον που δραστηριοποιείται γύρω μας κυοφορεί στα σπλάχνα του περισσότερο σκοτάδι και λιγότερο φως. Το «Ανέμης νήματα» είναι μια σύγχρονη αλήθεια που κάποιοι προτιμούν να αγνοούν, όμως εγώ θέλησα να την φέρω αντιμέτωπη με τον αναγνώστη. - Την ίδια γεύση μας αφήνουν και οι μικρές ατάκες στην ισπανική γλώσσα που επιλέξατε για το περιθώριο κάθε σελίδας. Θέλετε να μας σχολιάσετε το: «la felicidad es un espejismo desnudo – H ευτυχία είναι μια γυμνή ψευδαίσθηση»;
Οι ατάκες που τοποθέτησα στο περιθώριο κάθε σελίδας, σκόπιμα βρίσκονται σ’ εκείνο το σημείο, γιατί ήθελα να αφυπνίσουν τον αναγνώστη και να τον αναγκάσουν να δει την πραγματικότητα που υπάρχει γύρω του. Όσον αφορά, για την συγκεκριμένη ατάκα, θα έλεγα πως η ευτυχία στην ουσία δεν υφίσταται είναι μια ψευδαίσθηση, ένα όνειρο του ανθρώπου για να είναι ικανός να προχωρά στη ζωή του. Επίσης, η ευτυχία διαρκεί ελάχιστα, ύστερα από την πρώτη γλυκιά γεύση που σου αφήνει στο στόμα, εξατμίζεται και γίνεται απλώς μια ανάμνηση. - Varias veces, la felicidad se encuentra en las partes mas extranas – Πολλές φορές η ευτυχία βρίσκεται στα πιο περίεργα μέρη. Δώστε μας ένα περίεργο μέρος που συναντήσατε την δική σας ευτυχία.
Η ευτυχία βρίσκεται στην απλότητα, σε μια χειρονομία, σε ένα βλέμμα, σε μια λέξη. Εγώ περιμένοντας στην στάση του λεωφορείου βρήκα την ευτυχία στο βλέμμα ενός παιδιού, γιατί μέσα του είδα ζωή και όνειρα. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό να μην υπάρχει θλίψη στα μάτια των παιδιών. - Υπάρχει μια ποιητική διάθεση στην γραφή σας, κάτι που κάνει πιο ενδιαφέρουσα την ανάγνωση. Έχετε κρατήσει δημιουργικό χώρο στη σκέψη σας για της έκδοση μιας συλλογής ποιημάτων;
Η ποίηση για μένα είναι οξυγόνο και προσπαθώ καθημερινά να έρχομαι σε επαφή μαζί της για να μπορώ να ονειρεύομαι. Επίσης, γράφω συνεχώς στίχους στο περιθώριο τετραδίων ακόμα και σε χαρτοπετσέτες, κάθε λέξη είναι πολύτιμη. Φυσικά και θα ήθελα να εκδώσω μια ποιητική συλλογή, και να αποτυπώσω στο χαρτί όσα βιώνει η γενιά μου. - Υπάρχουν, όμως και πολλά αλλά και αντικρουόμενα συναισθήματα και τα εισπράττουμε οι αναγνώστες. Όπως θυμός, θλίψη, αγωνία, απογοήτευση. Είναι τα συναισθήματά σας κατά τη διάρκεια συγγραφής του βιβλίου σας;
Υπάρχει ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων, το οποίο έχει αγκαλιάσει κάθε κείμενο. Η ηρωίδα του βιβλίου, όταν μου αφηγήθηκε την ιστορία της, γιατί εν μέρει είναι μια πραγματική ιστορία, με έκανε να νιώσω θλίψη, θυμό, αγωνία. Έτσι κι εγώ, όταν ξεκίνησα να γράφω τη ζωή της Ηλέκτρας πέρασα στο χαρτί τα ίδια συναισθήματα, γιατί δεν μπόρεσα να αρνηθώ αλλά ούτε και να αποφύγω τη δική της πραγματικότητα. - Στα κείμενα – σκέψεις σας θέτετε ερωτήματα για τη θέση της γυναίκας και μας περιγράφετε «τον ρόλο της μέσα σε μία κοινωνία, η οποία την υποβιβάζει συνεχώς και την τοποθετεί στο περιθώριο σαν μια ασήμαντη λεπτομέρεια…». Ας μείνουμε στις δυο τελευταίες λέξεις: ασήμαντη λεπτομέρεια!
Η κοινωνία μας σήμερα θέλει να μας πείσει πως η γυναίκα έχει την ίδια ακριβώς αντιμετώπιση με τον άντρα και μάλιστα σε όλους τους τομείς. Για παράδειγμα, μπορεί να εξελιχθεί επαγγελματικά όπως κι ένας άντρας δίχως περισσότερα εμπόδια ή απορρίψεις. Έχει «διαδοθεί» πως η γυναίκα δεν πρέπει να φοβάται τίποτα και πρέπει μονάχα να προχωρά μπροστά, γιατί έχει με το μέρος της άπλετους συμμάχους. Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, γιατί καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες θλιβερών καταστάσεων με πρωταγωνίστριες γυναίκες, οι οποίες έχουν δεχθεί λεκτική αλλά και σωματική βία, όμως από φόβο δεν καταγγέλλουν τους θύτες τους. Γι’ αυτό έγραψα στο χαρτί ασήμαντη λεπτομέρεια, αφού σου στερούν λοιπόν την ελευθερία σου, σε αντιμετωπίζουν σαν μια υποδεέστερη ύπαρξη. - Το λευκό φόρεμα του εξωφύλλου –θα μπορούσαμε να το πούμε και νυφικό- το συναντάμε συχνά στα χρονικά στιγμιότυπα. Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας την σκέψη της επιλογής του;
Το λευκό φόρεμα ταξιδεύει μαζί με την Ηλέκτρα στις σελίδες του βιβλίου και συμβολίζει την αθωότητα των ονείρων, την ελευθερία, τη ζωή, την ευτυχία και την χαρά. Είναι ένας συνοδοιπόρος που μας υπενθυμίζει το σημείο του ορίζοντα στο οποίο θέλουμε να φτάσουμε. - Είστε δασκάλα της ισπανικής γλώσσας, όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό σας. Ποια η σχέση σας με την ισπανική λογοτεχνία και σε ποιο βαθμό έχει επηρεάσει την γραφή σας αλλά και την σκέψη σας;
Η ισπανική λογοτεχνία ήταν για μένα το μονοπάτι που με οδήγησε στον κόσμο των βιβλίων. Συγγραφείς αλλά και ποιητές όπως ο Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, ο Λουίς Θερνούδα, η Αλμουδένα Γκράντες, ο Εδουάρδο Μεντόθα, ο Χαβιέρ Μαρίας και άλλοι, με δίδαξαν πως οι ιστορίες και τα ποιήματα είναι έμψυχα όντα και χρειάζονται την δική μας συμβολή για να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τη ζωή. Επίσης, πρέπει να σας πω πως τα πρώτα ποιήματα που έγραψα αλλά και τα μικρά πεζά ήταν στην ισπανική γλώσσα, και πάντα μέσα στην σκέψη μου ταξιδεύουν ισπανικοί στίχοι, οι οποίοι με δική τους πρωτοβουλία ακολουθούν τον περιπλανώμενο ιππότη από την Μάντσα.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Το έργο “Ανέμης νήματα” αποτελείται από σαράντα τρία χρονικά στιγμιότυπα κατά τη διάρκεια των οποίων η Ηλέκτρα μας αφηγείται τη ζωή της και την ίδια στιγμή ανακαλύπτει τον εαυτό της συνομιλώντας με νεκρούς ποιητές, ζωγράφους, αλλά και με το περιβάλλον που δραστηριοποιείται γύρω της. Ακόμα θέτει ερωτήματα για την θέση της γυναίκας και μας περιγράφει τον ρόλο της μέσα σε μία κοινωνία, η οποία την υποβιβάζει συνεχώς και την τοποθετεί στο περιθώριο σαν μία ασήμαντη λεπτομέρεια. Μέσα σε αυτή την χρονική σπείρα που την περιβάλλει, η πρωταγωνίστρια επίσης συνειδητοποιεί την έλξη της προς το ίδιο φύλο ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να ισορροπήσει μέσα στο καλούπι της οικογένειας που έχει δημιουργήσει.
Το “Ανέμης νήματα” είναι μία ενδοψυχική σύγκρουση, η οποία διαρκεί ελάχιστα λεπτά – όσο η ζωή ενός ανθρώπου μέσα στις άπειρες γραμμές του χρόνου.
Βιογραφικό
Η Ολυμπία Θεοδοσίου γεννήθηκε το 1982 στον Πειραιά και ζει στο Πέραμα. Είναι δασκάλα ισπανικής γλώσσας και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου (M.A. in Labour Economics and Human Resource Management) του New York College. Επίσης, έχει παρακολουθήσει σεμινάριο λογοτεχνικής γραφής στο εργαστήρι Tabula Rasa.
Τα διηγήματά της «Μια άγνωστη λέξη» και «Αόρατος σύμμαχος» έχουν συμπεριληφθεί στα συλλογικά έργα των εκδόσεων Γράφημα (Χωρίς οξυγόνο) και Παρατηρητής της Θράκης (Με μια σχεδία).
Το 2021 εκδόθηκε η πρώτη συλλογή διηγημάτων της Αξελερέ από τις εκδόσεις Συρτάρι.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.