Αβραάμ Σαλομόν -χαϊδευτικά Άντι-Γιακούμποβιτς, Γερμανός, Λιψία,1920. Έντι Τζέϊκου, πολίτης της Κοινοπολιτείας της Αυστραλίας. Είναι το ίδιο πρόσωπο πριν και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας από τους χιλιάδες εβραίους οι οποίοι δεν άντεξαν να συνεχίσουν τη ζωή τους σε μια Ευρώπη που τους σακάτεψε και γι΄ αυτό την εγκατέλειψαν για χώρες όπου θα μπορούσαν να ξεκινήσουν από την αρχή.
Ο Έντι Τζέϊκου είναι από τους τελευταίους μάρτυρες μιας εποχής που τραυμάτισε όσο καμιά τον 20ο αιώνα.
Αναρωτιέται ο Έντι Τζέϊκου πώς οι φίλοι έγιναν ξαφνικά δολοφόνοι : Πώς είναι δυνατόν να καλλιεργείται τέτοιο μίσος μεταξύ των ανθρώπων που έζησαν αρμονικά πλάι πλάι; Πώς είναι δυνατόν να μετατρέπει κανείς τους φίλους του σε εχθρούς; Πώς είναι δυνατόν οι διπλανοί από φίλοι να γίνονται ο ένας θύτης και ο άλλος θύμα; Τι ήταν εκείνο το οποίο είχε τη δύναμη να μεταβάλει τις συνειδήσεις των συμπολιτών του Γερμανών , σε ποιες ανασφάλειες και σε ποιες αδυναμίες ακούμπησε για να το πετύχει, μετατρέποντας χιλιάδες άτομα σε υποχείρια του μίσους;
Ο κάθε Ευρωπαίος εβραίος, είτε Γιακούμποβιτς ήταν το όνομά του , είτε άλλο, στιγματίστηκες από το μίσος σε σημείο που ο θάνατος να θεωρείται καλύτερος από τη ζωή!!

Το βιβλίο «Ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στη Γη» είναι μια από τις εκατοντάδες μαρτυρίες των επιζώντων του Ολοκαυτώματος. Μοναδική όπως μοναδική είναι καθεμιά από αυτές.
Η ιστορία του Έντι Τζέϊκου είναι το σκηνικό μέσα στο οποίο παίχτηκε το δράμα του πώς να διαφυλάξεις την ανθρωπιά σου σε φρικτούς, ακραίους καιρούς.
«Η ζωή μπορεί να είναι όμορφη, αν την κάνεις όμορφη», γράφει και δεν έχει άδικο.

Το τραύμα του Ολοκαυτώματος αλλού συγκαλύφθηκε, αλλού αποσιωπήθηκε ή περιέπεσε στη λήθη. Κι ενώ η λήθη νεκρώνει και εξαφανίζει, οι μηχανισμοί της συγκάλυψης και της αποσιώπησης κινδυνεύουν, για κακή τους τύχη, κάποια στιγμή να αποκαλυφθούν, με αποτέλεσμα να ξανανοίξει η συζήτησης για τα αίτια , τα αποτελέσματα της ναζιστικής θηριωδίας και την παρουσία τους στις μέρες μας.
Πέρασαν πολλές δεκαετίες μέχρις ο Έντι Τζέϊκου αποφασίσει να μιλήσει , πρώτα στα παιδιά του και στη συνέχεια σε μαθητές και ενηλίκους για τα φρικτά χρόνια των διώξεων και των στρατοπέδων. Μίλησε για να υμνήσει τη ζωή και όχι τον θάνατο, θεωρώντας ότι είναι το χρέος που οφείλει στην κοινωνία ώστε να μη μεγαλώνουμε παιδιά στη σκιά του μίσους και του φόβου.
Σκοπός του είναι να μοιραστεί όχι τον πόνο αλλά την ελπίδα για να γίνει ο κόσμος καλύτερος και να μεταφέρει στις νεότερες γενιές αξίες που αν χαθούν , θα χαθούμε κι εμείς. Με δυο λόγια, έχει την πίστη ότι η ελπίδα είναι το καύσιμο της επιβίωσης και η αγάπη είναι το καλύτερο φάρμακο.
Γνωρίζει καλά ότι και ο ίδιος στη δύση της ύπαρξής του είναι ένας από τους φορείς για τη διατήρηση της μνήμης.

Η μαρτυρία του Έντι Τζέϊκου είναι μια ιστορία αγωνίας , φρίκης και τρόμου η οποία θέτει φιλοσοφικά , ηθικά ζητήματα σχετικά με την ανθρώπινη φύση. Για το καλό -συμπόνοια , ενσυναίσθηση-και για το κακό-φόβος, αλαζονεία, κακία, αδιαφορία. Ακόμα θέτει πολιτικά ζητήματα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της ισότητας , της καταπολέμησης των διακρίσεων και του αποκλεισμού ,της προστασίας της ανθρώπινης ζωής και της αξιοπρέπειας. Τον τρόπο με τον οποίο το μικρό και τυχαίο γίνεται μεγάλο. Στην ουσία της, αυτή η αφήγηση είναι μια ιστορία ανθρωπιάς , αλληλοβοήθειας και βοήθειας, όπως τόσες φορές εισέπραξε ο ίδιος από γνωστούς και αγνώστους. Η καλοσύνη βρίσκεται παντού, ακόμα και στους ξένους.
Όμως τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Η άγνοια εν πολλοίς βασιλεύει ακόμα όπως αποδεικνύουν έρευνες , άρθρα στον Τύπο, ιστοσελίδες στο διαδίκτυο και αξιόποινες πράξεις.
Αυτή την άγνοια επιδιώκει να άρει ο Έντι Τζέικου ξεδιπλώνοντας στα δεκατέσσερα κεφάλαια του βιβλίου την προσωπική πορεία του από την ευτυχισμένη παιδική ηλικία , την τραγική νεότητα των πρώτων διώξεων, τον εγκλεισμό στο Άουσβιτς, όπου έχασε την ταυτότητά του και έγινε ο αριθμός 172338 στο γρανάζι της ναζιστικής μηχανής , και την επάνοδο στη ζωή.
Η γενιά μας έχει ακόμα τη δυνατότητα προσωπικής επαφής με θύματα της εξωφρενικής ναζιστικής ιδεοληψίας. Ζουν ανάμεσά μας. Η συνομιλία μαζί τους είναι τιμή στη ζωή!!

Ο Τζέισον δεν μισεί, δεν ξέχασε, πρόσφερε και εξακολουθεί να προσφέρει στην κοινωνία!!
Ένα συγκλονιστικό και συγκινητικό βιβλίο.
Διαβάστε το.

Ο ΕΝΤΙ ΤΖΕΪΚΟΥ, ή Αβραάμ Σάλομον Γιακούμποβιτς όπως ήταν αρχικά το όνομά του, γεννήθηκε στη Λιψία το 1920 και πέθανε τον Οκτώβριο του 2021 σε ηλικία 101 ετών. Στη διάρκεια του Β′ Παγκοσμίου Πολέμου κρατήθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ και του Άουσβιτς. Το 1945 κατάφερε να διαφύγει από την Πορεία Θανάτου των κρατουμένων του Άουσβιτς και εντέλει διασώθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις. Το 1950 εγκαταστάθηκε στην Αυστραλία. Υπήρξε παντρεμένος επί 74 χρόνια με την ελληνικής καταγωγής Φλορ, με την οποία απέκτησε δύο γιους, εγγόνια και δισέγγονα. Με αφορμή την εξαιρετικά δημοφιλή ομιλία του στα Ted το 2019 (η οποία έχει ξεπεράσει τις 500.000 επισκέψεις στο YouTube), έγραψε τα απομνημονεύματά του με τίτλο Ο ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗ ΓΗ. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2020, στα εκατοστά του γενέθλια, και γνωρίζει τεράστια επιτυχία διεθνώς.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave