Ποιητική Συλλογή «Φυσικά αίτια» – Εκδόσεις «Συρτάρι»

Έναν ιδιαίτερο τίτλο επέλεξε η Παρασκευή Παπία για την ποιητική της συλλογή. Ο τίτλος «αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τις δύο βασικές θεματικές της συλλογής, τον χρόνο και τον θάνατο» και αποτελεί και τίτλο ενός από τα ποιήματα της έκδοσης. Όπως λέει στο Vivlio-life «στο συγκεκριμένο ποίημα, που κοσμεί και το οπισθόφυλλο, καταγράφεται και μια ανάποδη θεώρηση. Πώς δηλαδή, το μη γενόμενο μπορεί να αποτελέσει διαφυγή από τα φυσικά αίτια που οδηγούν στο τέλος. Ο έρωτας μπορεί να σωθεί από την συντριβή αν δεν βιωθεί και επέλθει η τριβή της καθημερινότητας, όπως λέει και ο τελευταίος στίχος». Στη συνομιλία μας εξέφρασε και μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη: «Τα ποιήματα είναι η συνομιλία των πουλιών με της ζωής την καταιγίδα. Θεραπεύουν την κώφωση της ψυχής».

  • «Αγαπητέ αναγνώστη, ένα ποίημα για να γραφτεί, οι κραυγές μπαίνουν σε σιγαστήρα. Είσαι τύπος οπτικός. Για σένα γίνεται». Μ’ αυτές τις λέξεις μας καλωσορίζετε στο βιβλίο σας. Μιλήστε μας για τη σκέψη σας καθώς τις αποτυπώνατε στο χαρτί.
    Η σκέψη που προσπάθησα να αποτυπωθεί στο συγκεκριμένο ποίημα, έχει να κάνει με όλο αυτό που μπορεί να συμβαίνει στον άνθρωπο που γράφει, αυτό που νιώθει κατά την διάρκεια της παρατήρησης και πώς αυτή η διαδικασία δεν είναι κάτι εύκολο. Η ποίηση μάς περιβάλλει από παντού, το να μετουσιωθεί όμως σε λέξεις δεν είναι ποτέ εύκολο.
  • Στο ποίημα «Εκδόσεις» παρουσιάζετε τα κοινά στοιχεία και τις διαφορές Α’ της πόρνης και Β’ του ποιητή. «Η πόρνη προτάσσει τον μηρό της προς άγρα πελατών. Ο ποιητής προτάσσει τις λέξεις του προς άγρα αναγνωστών», διαβάζουμε μεταξύ άλλων. Μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Μιλήστε μας γι αυτήν.
    Οι πόρνες και οι ποιητές, πλάσματα που εκτίθενται διαφορετικά το καθένα στους άλλους. Το ζητούμενο δεν είναι ίδιο, η έκθεση ωστόσο, είναι τεράστια και στις δύο περιπτώσεις καθώς και η αναμέτρηση με τον εαυτό.
  • Έχετε πει πως γράφετε «επειδή δε γίνεται διαφορετικά». Σε ποια ηλικία αντιληφθήκατε πως πράγματι δε γίνεται διαφορετικά;
    Ανήκω στην πλειοψηφία, νομίζω, αν πω πως από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησα να καταπιάνομαι με την γραφή. Παρόλα αυτά, έκανα μια πολύ μεγάλη παύση, κατ’ επιλογή, από σεβασμό απέναντι στην τέχνη της ποίησης και από υπερβολική αυστηρότητα απέναντι στον εαυτό μου. Η ζωή επέλεξε διαφορετικά και σε ηλικία που έπρεπε να αναμετρηθεί το μπόι μου απέναντι σε διαβρωτικές αλλαγές, το καταφύγιο που η ποίηση ως στοργική μάνα ήξερε να προσφέρει στάθηκε για μένα μονόδρομος.
  • Είναι μόνο μια εσωτερική ανάγκη το γράψιμο για σας ή είναι και ένας τρόπος να μιλήσετε, να φωνάξετε, ακόμη και να ουρλιάξετε;
    Γράφουμε κυρίως για εμάς τους ίδιους και έπειτα για τον ένα που μπορεί να τον αφορά αυτό που λέμε. Το τι μπορεί να γράφει κάποιος, έχω την εντύπωση πως έχει να κάνει και με το πού ο ίδιος τοποθετεί τον εαυτό του απέναντι στα πράγματα, άρα και να μιλήσει, να φωνάξει, να ουρλιάξει για όλα όσα συμβαίνουν γύρω. Ο γραφιάς είναι προϊόν της εποχής του και με τις δικές του πιο ευαίσθητες κεραίες, νιώθει, καταγράφει και επικοινωνεί με τις επερχόμενες γενιές.
  • Τον τίτλο της ποιητικής συλλογής σας «Φυσικά αίτια» τον συναντάμε και σ’ ένα ποίημα με τον ίδιο τίτλο. Τι σας έκανε να ξεχωρίσετε αυτόν και όχι κάποιον άλλο για την «άγρα αναγνωστών» μέσω του εξωφύλλου;
    Ο τίτλος αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τις δύο βασικές θεματικές της συλλογής, τον χρόνο και τον θάνατο. Στο συγκεκριμένο ποίημα, που κοσμεί και το οπισθόφυλλο, καταγράφεται και μια ανάποδη θεώρηση. Πώς δηλαδή, το μη γενόμενο μπορεί να αποτελέσει διαφυγή από τα φυσικά αίτια που οδηγούν στο τέλος. Ο έρωτας μπορεί να σωθεί από την συντριβή αν δεν βιωθεί και επέλθει η τριβή της καθημερινότητας, όπως λέει και ο τελευταίος στίχος.
  • «Επιθυμία» είναι ο τίτλος του ποιήματος «Γράφω με ωμέγα το όνειρο, να το επιμηκύνω». Είχατε όντως κάποτε αυτή την επιθυμία να επιμηκύνεται μία λέξη; Ίσως κι ένα συναίσθημα;
    Η προσωδία και το ω-μέγα έναντι του μικρού ο, χάριν της επιμήκυνσης όχι μόνο του ονείρου αλλά κυρίως του χρόνου μας στη ζωή, κάτι που η τέχνη κάνει εξαιρετικά.
  • «Τα ποιήματα είναι η συνομιλία των πουλιών με της ζωής την καταιγίδα. Θεραπεύουν την κώφωση της ψυχής». Μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη! Νιώσατε ποτέ αυτό που γράψατε; Ότι δηλαδή η ποίηση θεράπευσε κάποια στιγμή την κώφωση της ψυχής σας;
    Ως αναγνώστρια, μόνο με ευήκοα ώτα επαναπροσδιορίζω κάθε φορά τον εαυτό μου μέσα από τη μέθεξη της ποίησης. Αν το καταφέρνω και η ίδια μέσα από τα γραφόμενα μου για τους αναγνώστες, μένει να φανεί.
  • Δώστε μας κάποιους λόγους, κάποιες αιτίες που μια ψυχή μπορεί να νοσήσει από κώφωση.

Οι ράγες της καθημερινότητας. Ο αγώνας για την επιβίωση. Η βαρβαρότητα της αβεβαιότητας.

  • Λέξεις, συναίσθημα, τίτλος, σκέψη, έμπνευση. Υπάρχει κάτι που δεν μπορούν να πετύχουν όλα αυτά τα «όπλα» στο χέρι ενός ποιητή;
    Αυτά τα όπλα, δεν μπορούν να σταθούν από μόνα τους ικανά για να αλλάξουν τον κόσμο. Μπορούν όμως να συνοδεύσουν τον κόσμο προς την αλλαγή.
  • Λένε πως η ποίηση δεν είναι τίποτε άλλο από την απελευθέρωση των συναισθημάτων την κατάλληλη ώρα. Το πιστεύετε;
    Αν το πίστευα αυτό, θα ήταν σαν να ακυρώνω επίκαιρα ποιήματα γραμμένα εκατό χρόνια πριν.

Επιλογή από την ποιητική συλλογή

Μια σπίθα
έσβησε από τη βροχή.
Μια σταγόνα
εξατμίστηκε από τον ήλιο.
Ένα στάχυ
ξέφυγε από το δρεπάνι.
Ένα τσαμπί
γλίτωσε από τον τρύγο.
Ένας έρωτας
σώθηκε από τη (συν) τριβή.

Βιογραφικό
Η Παρασκευή Παπία είναι απόφοιτος του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ. Κατάγεται από τα Τρίκαλα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave