Σκέψεις για το βιβλίο της Λένας Μαντά «Τα Πέντε Κλειδιά»
Τι τραβάνε κι αυτοί οι πλούσιοι (!) θα μπορούσε να πει κάποιος διαβάζοντας για την λαμπερή ζωή τους, παρακολουθώντας τους να μην μπορούν να νιώσουν τα πιο απλά και ανθρώπινα συναισθήματα. Τη χαρά από τη γέννηση ενός παιδιού, το να το δεις να μεγαλώνει, να απολαύσεις δίπλα του κάθε σημαντική ή ασήμαντη στιγμή.
Γιατί ένα παιδί φέρνει μαζί του τη δύναμη να ανατρέψει τα πάντα, ένα παιδί ΕΙΝΑΙ τα πάντα! Και φυσικά μια μάνα θα έκανε και τα ΠΑΝΤΑ προκειμένου να σώσει το παιδί της!
Όλα ξεκινούν από τα πρέπει της καλής κοινωνίας, του κύκλου μέσα στον οποίο βρέθηκες να ζεις. Το ψέμα κυρίαρχο, η επιλογή της τακτοποιημένης σε όλα ζωής έχει και τα αρνητικά της, και οι συνέπειες των πράξεων τεράστιες.
Τι να το κάνεις να είσαι κλεισμένος μέσα σε ένα χρυσό κλουβί, αν δεν μπορείς να πετάξεις, να απολαύσεις την ελευθερία που σου δίνει το γέλιο και οι παιδικές φωνούλες, η ανεμελιά σε ό,τι κάνεις;
Όπως και να είναι ένα σπίτι, δεν παύει να είναι τοίχοι που περικλείουν μέσα τα όνειρά σου, τα θέλω σου, που τα φυλακίζει ανάμεσα σε πανάκριβα σερβίτσια και αντικείμενα, πολυτέλεια και χλιδή.
Όμως, η καρδιά δεν φυλακίζεται, το μυαλό ταξιδεύει και βρίσκει τον τρόπο να δραπετεύσει, να ανταμώσει με το πεπρωμένο του.
Η Λένα Μαντά σε αυτό το βιβλίο έχει καταφέρει να δώσει τις αστυνομικές πινελιές που ήθελε, να κρατήσει την αγωνία σχεδόν μέχρι το τέλος, δίνοντας τις περιγραφές που χρειάζονται τόσο όσο να σε κρατήσουν σε επαγρύπνηση για τη συνέχεια.
Η παρακολούθηση της παράλληλης σκέψεις δύο ανθρώπων που αγαπιούνται χωρίς να μπορούν να το εκφράσουν, αλλά μέσα από τα λάθη τους δίνουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα είναι το κύριο στοιχείο.
Όλα ξεκινούν συνήθως από ένα λάθος στη ζωή, ένα λάθος συναίσθημα, μια λάθος εκτίμηση, μια λάθος κίνηση και μπορεί όλα να ανατραπούν.
Όταν όμως γίνεται κάτι, έχει και κάποιο λόγο που γίνεται και η συγγραφέας αναλύει με κάθε λεπτομέρεια το πριν και το μετά της κάθε λάθος κίνησης των πρωταγωνιστών της.
Όπως συμβαίνει άλλωστε και στην ίδια τη ζωή. Πόσες και πόσες φορές δεν στηρίξαμε την πορεία μας βασιζόμενοι σε ένα λάθος και μπορεί σε ένα μυθιστόρημα τα πάντα να γίνονται σύμφωνα με το πώς τα ορίζει η καλπάζουσα φαντασία, στη ζωή όμως -δυστυχώς- υπάρχουν ανατροπές.
Αν μη τι άλλο, είναι ένα βιβλίο που θα κρατήσει τον αναγνώστη σε αγωνία, θα του ξυπνήσει το αστυνομικό δαιμόνιο ώστε να ανακαλύψει ποιος κρύβεται πίσω από ό,τι γίνεται και κινεί τα νήματα και θα τον κάνει να ευχηθεί κρυφά μέσα του «ευτυχώς που δεν είμαι τόσο πλούσιος και δεν κρύβω τέτοια μυστικά»!
Γιατί εκτός από τα Πέντε Κλειδιά ο τίτλος που θα του ταίριαζε απόλυτα θεωρώ, είναι το Μυστικά και Λάθη!
Ιουλία Ιωάννου
