Σκέψεις για το βιβλίο του Μάνθου Σκαργιώτη «Στο δρόμο των αρωμάτων» από την Ιουλία Ιωάννου
«Τα όνειρα είναι η πίσω πλευρά της αλήθειας»
«Οι αλήθειες έχουν μόνιμο τόπο κατοικίας. Αν μεταναστεύσουν σ’ άλλα μέρη, παύουν πια να είναι αλήθειες»
«Γιατί, όταν λαχταρά κανείς κάτι με όλη την ψυχή του, βγάζει από μέσα του τις δυνάμεις που ως τότε δεν ήξερε πως κρύβει και τσακίζει τους εχθρούς του. Ένας μικρός θεός είναι ο άνθρωπος»
«Τι ’ναι η ζωή; Ένα χέρι είναι που καρτερεί να τ’ αγγίξεις. Άμα το προσπεράσεις, θ’ αποθάνεις σαν να μην είχε γεννηθεί…»
Ποια είναι η κινητήριος δύναμη στη ζωή;
Η ΠΙΣΤΗ!
Όταν πιστεύουμε στις δυνατότητές μας, όσο αντίξοες και αν είναι οι συνθήκες, θα βρούμε τον τρόπο να ξεπεράσουμε κάθε δυσκολία!
Ο ήρωας του βιβλίου του Μάνθου Σκαργιώτη, είναι η προσωποποίηση της γενναιότητας, της πίστης, της αυταπάρνησης μπροστά στο ιερό καθήκον που η μοίρα του έχει αναθέσει. Όσο κι αν φοβάται, κρύβει τους φόβους του, όσο κι αν μέσα του πονάει για ό,τι αφήνει πίσω, δεν δειλιάζει να ξεκινήσει ένα περιπετειώδες ταξίδι προς το άγνωστο, γνωρίζοντας ότι οι κίνδυνοι που πρόκειται να αντιμετωπίσει ίσως δεν του επιτρέψουν καν να φέρει εις πέρας.
Στο δρόμο του θα συναντήσει κάθε λογής αλλόκοτα πλάσματα, κάθε λογής ανθρώπινη δυστυχία, γιατί η αξιοπρέπεια και η αξία της ζωής δεν είχαν καμία απολύτως σημασία όταν επρόκειτο για σκλαβωμένες υπάρξεις.
Οι φρικιαστικές λεπτομέρειες των εγκλημάτων που είδε να διαπράττονται μπροστά στα μάτια του, φέρνουν τον αναγνώστη σε δύσκολη θέση, αναλογιζόμενος αν η φαντασία και μόνο του συγγραφέα είναι αυτή που πλάθει τέτοιες σκηνές ή αν πράγματι γινόντουσαν αυτά τα πράγματα.
Αν όμως σκεφτούμε ότι την εποχή που διαδραματίζονται αυτά τα γεγονότα, η αμορφωσιά και η έλλειψη παιδείας ήταν ανύπαρκτη, και πως μόνο με τα ζωώδη ένστικτά τους οι ισχυροί έδειχναν τη δύναμή τους, τότε καταλαβαίνουμε πως δεν απέχει και πολύ η φαντασία από την αλήθεια.
Ακόμη και τα ζώα όμως δεν θα φερόντουσαν με αυτό τον τρόπο!
Μέσα από μια οδύσσεια ο Κωνσταντίνος καταφέρνει να φτάσει στον προορισμό του, να μάθει την αλήθεια που όλοι του έκρυβαν, να διασχίσει ολόκληρη σχεδόν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, να συναντήσει εχθρούς μα και να συνάψει φιλικές σχέσεις, να δεχτεί την φιλοξενία άγνωστων ανθρώπων ή την αδιαφορία κάποιων άλλων.
Ο συγγραφέας σε κερδίζει με την αμεσότητα των περιγραφών του, με τις ιστορικές γνώσεις που παραθέτει και διασχίζεις μαζί με τον ήρωά του θάλασσες, ποτάμια, βουνά, πόλεις και χωριά.
Η επιστροφή είναι ακόμη πιο δύσκολη, η άγνοια σχετικά με το τι τον περιμένει όταν και εάν καταφέρει να γυρίσει στο χωριό του, το τι θα συναντήσει εκεί, ίσως είναι και η δύναμή του.
Προκαλεί ωστόσο μεγάλη εντύπωση η δοτικότητα των ανθρώπων που συναντά στο διάβα του, που έρχεται σε αντίθεση με την αγριότητα στη συμπεριφορά κάποιων άλλων.
Αν σας αρέσει η μυθοπλασία, να ταξιδεύετε σε χώρες της Ανατολής, να μυρίζετε τα μεθυστικά αρώματά της, και συγχρόνως να μάθετε ιστορικά στοιχεία για τη ζωή των ανθρώπων μιας άλλης εποχής, αλλά και να ψάξετε να βρείτε τους κρυφούς συνδέσμους με το σήμερα, τότε το μυθιστόρημα «Στο δρόμο των αρωμάτων» είναι το πιο κατάλληλο μέσον.
Θα κρατήσω για το τέλος, αυτό που ο Κωνσταντίνος αναφέρει μετά από χρόνια, σκεφτόμενος τα όσα έζησε και πέρασε, έχοντας πια τη γνώση ότι τίποτε δεν γίνεται, αν δεν παλέψεις, πως σε κάθε κακό που θα συναντήσεις, θα πρέπει να ψάξεις για το καλό που κρύβει πίσω του…
«Άμα ποθείς κάτι, μήτε στοιχειό μήτε άνθρωπος μπορεί να σου κόψει τη στράτα. Κι ο Θεός ο ίδιος να στήσει φράχτη μπροστά σου, θε να βρεις τρόπο να τονε δρασκελίσεις»
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα
Περίληψη
“Τι έχω αδερφό στην ξενιτιά μη λάχει και περάσει”.
Με το που γυρίζει από τα μακρινά ξένα ο Κωσταντίνος Ντούλας ξορκίζεται να εκτελέσει την τελευταία επιθυμία του νεκρού πατέρα του. Πριν από μερικά χρόνια οι τρεις αδερφές του είχαν θυσιαστεί για να στεριώσουν τρία ονομαστά γεφύρια: του Δούναβη, του Ευφράτη και της Άρτας. Ο πατέρας του δεν θα βρει αναπαμό, αν ο Κωσταντίνος δεν πάει στα τρία γεφύρια για να φέρει από εκεί λίγο ασβέστη και λίγο χώμα.
Ο δρόμος του απ’ την Ήπειρο ως τη Μεσοποταμία και τις παραδουνάβιες χώρες είναι στρωμένος με περιπέτειες και κινδύνους. Πειρατές, δουλέμποροι, θεομπαίχτες καλόγεροι, αιχμαλωσίες, καμηλιέρηδες, περιστασιακοί έρωτες, ληστές, βεδουίνοι, ιεροφάντες, σύντομες μα βαθιές φιλίες, μάγοι, φοβισμένα στόματα, αδυσώπητες αναμετρήσεις, δερβίσηδες, ανατολίτικη λαγνεία, σκοτεινές ιεροτελεστίες, τεκέδες, απαγωγές, αφιλόξενες στέπες? και μέσα σ’ όλα μια αγάπη αναμμένο κάρβουνο κάτω απ’ τη στάχτη.
Ακόμα όμως κι αν καταφέρει να γλιτώσει και γυρίσει πίσω στη μικρή πατρίδα του, τον περιμένουν ο δήμιος για ένα έγκλημα που διαπράχτηκε τη μέρα της αναχώρησής του, ο προδότης της παιδικής φιλίας, η μάνα στην άκρη του γκρεμού κι η αρραβωνιαστικιά του ριγμένη ανάμεσα σε σφυρί και αμόνι.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.