Συγγραφέας του βιβλίου “Ποιος φυλάει τους αγγέλους;” – Εκδόσεις ΔΕΡΕ
Ανατολή και Μαρία. Η πρώτη μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον αγάπης και η δεύτερη σε ένα περιβάλλον τρόμου. Αυτό που τους ενώνει τις ηρωίδες της Σοφίας Τανακίδου είναι η κακοποίηση που έχουν υποστεί στην παιδική τους ηλικία. Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας «Η ανατροπή στο βιβλίο μου δεν είναι η αποκάλυψη όσων φυλάνε τους αγγέλους, αλλά η συνειδητοποίηση όσων από φόβο σιώπησαν πως έχουν την ίδια ευθύνη και πρέπει ισότιμα να πληρώσουν». Ένα βιβλίο που στέλνει το δικό του δυνατό μήνυμα στην κοινωνία: «Να μιλάς για την κακοποίηση, ακόμη κι όταν είσαι μόνος! Θα σε ακούσει ο εαυτός σου! Κι ο εαυτός σου όταν σε ακούσει θα το φωνάξει ξανά και ξανά! Μέχρι να ακουστεί παντού! Μέχρι να το μάθουν όλοι!»
- Η εικόνα του εξωφύλλου σας «λέει» πολλά σ’ εκείνους που μπορούν να «διαβάσουν» τα τρομαγμένα και δακρυσμένα μάτια ενός κοριτσιού ακόμη και αν πρόκειται για σκίτσο. Πιστεύετε στη δυναμική τέτοιων εξωφύλλων;
Πιστεύω ότι είναι ένα δυνατό εξώφυλλο. Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που μου το πρότεινε η εκδότριά μου. Είναι απόλυτα συνδεδεμένο με την πλοκή του βιβλίου! Κοιτάζοντας το εξώφυλλο ξέρεις περίπου τι θα διαβάσεις μέσα. Πιστεύω στη δυναμική τέτοιων εξωφύλλων γενικότερα, μα ειδικότερα εγώ επικεντρώνομαι περισσότερο στο οπισθόφυλλο. - Ανατολή και Μαρία. Κι οι δυο θύματα σωματικής και ψυχολογικής κακοποίησης. Είναι οι άγγελοι του τίτλου σας; Μιλήστε μας για τις δυο ηρωίδες σας. Πού ζουν, ποιο είδος φιλίας τις συνδέει και πείτε μας αν η ιστορία τους είναι αληθινή.
Η ιστορία τους δεν είναι αληθινή, είναι καθαρά φανταστική. Οι ηρωίδες μου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην ίδια πόλη, την Θεσσαλονίκη και ήταν συμμαθήτριες, δεν ήταν όμως φίλες στην παιδική τους ηλικία, έγιναν φίλες πολύ αργότερα, κάτω από πολύ ιδιαίτερες συνθήκες. Αυτό που τους ένωνε ήταν η κακοποίηση που είχαν υποστεί, αλλά μόνο αυτό, τίποτα άλλο. Η Ανατολή μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον αγάπης κι η Μαρία σε ένα περιβάλλον τρόμου. Αυτό το περιβάλλον διαμόρφωσε και τον χαρακτήρα τους που σε καμία περίπτωση δεν είχε τίποτα κοινό. Τώρα αν ήταν άγγελοι είναι μεγάλη κουβέντα… Ήταν άγγελοι μέχρι τα δώδεκα τους χρόνια σίγουρα… για αργότερα δεν παίρνω και όρκο… - Αυτό, βέβαια, που προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον είναι το ερώτημα που θέτετε: “Ποιος φυλάει τους αγγέλους;”. Θα εκπλαγούμε με την αποκάλυψή του; Και άραγε αυτή είναι η μόνη ανατροπή που θα συναντήσουμε;
Ο σκοπός μου δεν είναι να εκπλαγεί κανείς μαθαίνοντας ποιος φυλάει τους αγγέλους. Ο σκοπός μου είναι να νιώσει ο κόσμος ότι πρέπει να φυλάμε τους αγγέλους. Γιατί όταν κανείς δεν τους φυλάει οι συνέπειες θα είναι οδυνηρές για όλους μας! Η ανατροπή στο βιβλίο μου δεν είναι η αποκάλυψη όσων φυλάνε τους αγγέλους, αλλά η συνειδητοποίηση όσων από φόβο σιώπησαν πως έχουν την ίδια ευθύνη και πρέπει ισότιμα να πληρώσουν. - Όλα ξεκινούν από την είδηση μιας στυγερής δολοφονίας σε ένα μικρό χωριό των Σερρών που αναστατώνει τους λιγοστούς κατοίκους του. Ποιος είναι το θύμα και ποια η σχέση του με τους συγχωριανούς του.
Το θύμα είναι ένας άντρας του υποκόσμου που έχει καταδικαστεί για απαγωγή και παιδεραστία. Βρίσκεται σε αυτό το απομακρυσμένο χωριό επειδή φοβάται για την ζωή του μετά από δύο δολοφονικές επιθέσεις εναντίον του. Οπότε κρύβεται εκεί, μόνο η αστυνομία γνωρίζει το ποιόν του και δεν έχει καμία απολύτως επαφή, ούτε καν καλημέρα, με κανέναν από τους κατοίκους του χωριού. - Το θύμα είχε καταδικαστεί για παιδεραστία και εδώ ακριβώς ο αναγνώστης καλείται να διαχειριστεί αρκετά και δύσκολα συναισθήματα. Να λυπηθεί το θύμα ή να ακούσει εκείνη τη φωνή στο αυτί που του λέει πως μόνο ο θάνατος αξίζει σ’ έναν παιδεραστή; Πώς διαχειριστήκατε τα δικά σας συναισθήματα καθώς γράφατε;
Τολμώ να πω όσο πιο απόλυτα γίνεται, ότι δεν ένιωσα κανένα συναίσθημα για το θύμα. Κανένα καλό συναίσθημα εννοώ! Στα καλά συναισθήματα εμπεριέχω και τον οίκτο! Όχι! Δεν ένιωσα τίποτα! Και πιστεύω πως οποιοσδήποτε αναγνώστης διαβάσει την ιστορία του συγκεκριμένου ήρωα, δεν θα νιώσει παρά μόνο αρνητικά για αυτόν συναισθήματα. Οι μοναδικοί που ίσως θα ένιωθαν λύπηση για αυτόν είναι οι όμοιοί του! - Η δολοφονία φέρνει στο φως μνήμες οδυνηρές για τις ηρωίδες σας. Η πρώτη αποκαλύπτει τα όσα βίωσε στα χέρια του απαγωγέα και βιαστή της στα παιδικά της χρόνια. Πόσο έτοιμη ήταν να σηκώσει, όμως, το βάρος της αλήθειας της;
Η Ανατολή έχει τόση δύναμη μέσα της που μπορεί να σηκώσει όλα τα βάρη του κόσμου! Κι αυτή τη δύναμη της την έχουν δώσει οι άνθρωποι που την αγαπούν και στάθηκαν δίπλα της με οποιαδήποτε κόστος για αυτούς. Ακόμη και της ίδιας τους της ζωής! - Η δεύτερη προτιμά να σιωπήσει. Κάποιες από τις γυναίκες που θα διαβάσουν το βιβλίο σας ίσως ταυτιστούν με την Ανατολή. Κάποιες άλλες ίσως αποφασίσουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Μαρίας. Είναι διακριτοί στο μυθιστόρημά σας οι λόγοι που οδήγησαν στις συγκεκριμένες διαφορετικές αποφάσεις;
Ο φόβος είναι που κινεί τα νήματα στη ζωή της Μαρίας! Η Μαρία αντίθετα με την Ανατολή, δεν έχει κανέναν να την προστατεύσει! Αυτοί που θα έπρεπε να την προστατέψουν είναι οι ίδιοι οι θύτες της. Θα μπορούσε όμως να ξεφύγει από αυτούς αν μιλούσε. Της δόθηκε η ευκαιρία! Ο φόβος της, τής την στέρησε! Δεν ξέρω ποιες θα ήθελαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Μαρίας! Το βιβλίο το έγραψα για να πείσω όλες αυτές να μην το ακολουθήσουν! Όσο δύσκολο και να είναι όταν βλέπουν ένα παράθυρο σωτηρίας να το ανοίγουν… - Στην ιστορία σας έχετε εντάξει και δυο αστυνομικούς. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στην πλοκή και στο μπερδεμένο κουβάρι της ζωής των δυο γυναικών πέρα από την προσπάθειά τους να εξιχνιάσουν την υπόθεση;
Οι αστυνομικοί στο βιβλίο παίζουν καθοριστικό ρόλο, κι όχι μόνο προσπαθώντας να λύσουν το έγκλημα, αλλά περισσότερο προσπαθώντας να μπουν στην ψυχολογία αυτών των δύο γυναικών που ο καθένας για τους δικούς του λόγους θέλουν να προστατέψουν. Και οι δύο αστυνομικοί πιστεύουν ότι γνωρίζουν καλά αυτές τις γυναίκες… ίσως όμως τελικά… βρεθούν προ εκπλήξεων… - Δυστυχώς, η ελληνική κοινωνία δέχεται καθημερινά γροθιές στο στομάχι από ιστορίες κακοποίησης. Και όταν αυτές αφορούν παιδικές ψυχές τότε εξαγριώνεται πραγματικά. Πιστεύετε πως βιβλία που μιλούν για κακοποίηση, ή θέτουν διλήμματα και προκαλούν τη συμμετοχή του αναγνώστη στις αποφάσεις των ηρώων, μπορούν να βοηθήσουν κάποιον ή κάποια να σπάσει τον κύκλο της σιωπής;
Ναι, το πιστεύω ότι μπορεί να βοηθηθούν, αρκεί να λάβουν το σωστό μήνυμα. Και το μήνυμα είναι ένα για μένα: Να μιλάς για την κακοποίηση, ακόμη κι όταν είσαι μόνος! Θα σε ακούσει ο εαυτός σου! Κι ο εαυτός σου όταν σε ακούσει θα το φωνάξει ξανά και ξανά! Μέχρι να ακουστεί παντού! Μέχρι να το μάθουν όλοι! - Η κακοποίηση απ’ όπου και αν προέρχεται πρέπει να καταγγέλλεται. Το ακούμε συνεχώς, το διαβάζουμε, μας συμβουλεύουν να το κάνουμε, το είπατε κι εσείς στην παρουσίαση του βιβλίου σας. Πιστεύετε πως πλέον η κοινωνία μας είναι έτοιμη να αγκαλιάσει και όχι να απορρίψει ένα κακοποιημένο άνθρωπο;
Η κοινωνία δεν θα είναι έτοιμη ποτέ για τίποτα, οπότε δεν περιμένουμε την κοινωνία να ετοιμαστεί… ετοιμαζόμαστε μόνοι μας…χωρίς να μας νοιάζει αν μας απορρίψουν ή όχι… μιλάμε και παίρνουμε την ευθύνη της αλήθειας μας κι ας μας απορρίψει η κοινωνία… μιλάμε, καταγγέλλουμε, ως ότου καταλάβουν οι θύτες πως έχει πεθάνει ο φόβος, έχει βγάλει φωνή η σιωπή, κι ωσότου η δικαιοσύνη ξετυφλωθεί! - Τοποθετήσατε την ιστορία σας και τους ήρωές σας στις Σέρρες. Εξαρχής το είχατε αποφασίσει ή προέκυψε κατά τη διάρκεια της συγγραφής η απόφαση να επιστρέψετε μ’ αυτόν τον τρόπο στον τόπο καταγωγής σας;
Δεν το είχα σκεφτεί εξ αρχής στην πορεία προέκυψε. Χρειαζόμουν ένα απομακρυσμένο χωριό με λίγους κατοίκους οπότε θυμήθηκα το δικό μου χωριουδάκι και έτσι προέκυψε. Βέβαια η ονομασία του χωριού “Πλατανιά” είναι φανταστική πήρε το όνομα της από το φυσικό περιβάλλον της περιοχής με τα μεγάλα πλατάνια που από μικρή λάτρευα και άκουγα ιστορίες για αυτά και για ανθρώπους που κατοικούσαν μέσα σε αυτά κάποια εποχή. Ένα μάλιστα πλατάνι το είχε φυτέψει ο πατέρας μου. Σε αυτόν είναι αφιερωμένο και το μυθιστόρημα μου! Ο πατέρας μου μεγάλωσε χωρίς πατρική αγκαλιά, αλλά δεν χρειάζεται να έχεις πατέρα για να μάθεις να γίνεις πατέρας! Ούτε χρειάζεται να είσαι άγγελος για να μπορείς να φυλάξεις αγγέλους! Αρκεί να είσαι άνθρωπος! Ο τόπος της καταγωγής μου είναι ένα μέρος που πάντα θα γυρνάω, γιατί εκεί βρίσκονται οι ρίζες μου κι οι ρίζες των ανθρώπων είναι πολύτιμες, ειδικά όταν είναι ποτισμένες με αγάπη και φροντίδα.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
«Κοίταξε ψηλά στην αριστερή γωνία του δωματίου. Εδώ και καιρό μια αράχνη έπλεκε ανενόχλητη τον ιστό της. Έφτανε αν ήθελε να της τον διαλύσει, αλλά δεν το έκανε ποτέ της. Πολλές φορές ο απαγωγέας της, γκρέμισε τον ιστό της, αλλά ευτυχώς δεν μπόρεσε να την πιάσει. Δεν είχε αλυσίδες η αράχνη, μπορούσε να δραπετεύσει ανά πάσα στιγμή για να γλυτώσει από το μένος του! Μα μόλις έφευγε εκείνος, ξανά άρχιζε να υφαίνει τον ιστό της! Ήξερε πως οι άντρες αν την έβλεπαν θα τη σκότωναν! Αλλά παρέμενε εκεί ψηλά πάνω από το κεφάλι της κοιτώντας τη θαρρείς μέσα στα μάτια, όση ώρα σφάδαζε από τους πόνους!
Ο ιστός ήταν τώρα σπασμένος κι η αράχνη δεν ήταν στο ταβάνι πια! Ίσως την είδαν και τη σκότωσαν όσο ήταν λιπόθυμη, ίσως πάλι να το έσκασε, γιατί εκείνη δεν είχε αλυσίδες. Έκλεισε τα μάτια και προσευχήθηκε να πεθάνει! Ο ιστός που την κρατούσε στη ζωή είχε κι αυτός σπάσει!»
Βιογραφικό
Η Σοφία Τανακίδου γεννήθηκε στην Μακρυνίτσα Σερρών και μεγάλωσε στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης.
Μένει μόνιμα πια στη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης είναι σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών.
Γράφει από την εφηβική της ηλικία ποίηση.
Έχει λάβει μέρος σε ποιητικούς διαγωνισμούς και ποιήματα της έχουν φιλοξενηθεί σε blogs, sites και ραδιοφωνικές εκπομπές.
Συμμετέχει σε αυτοέκδοση ποιητικής συλλογής με τη συνεργασία δύο ακόμα ποιητών με τον τίτλο
“Τρι-λογία ψυχής” το 2018. Το 2020 εκδίδει την πρώτη της προσωπική συλλογή με τίτλο «Σοφίας ποίηση» από την εκδοτική Δυάς.
Το ίδιο διάστημα εκδίδει την πρώτη της νουβέλα αυτοέκδοση «Ελπίδα. Το βιβλίο που κάηκε» που διακινείται σε έντυπη και σε ηλεκτρονική μορφή.
Το 2020 πήρε μέρος στην πρώτη ποιητική συλλογή του blog https://poetry-road-dream.blogspot.com που διαχειρίζεται μαζί με τον Χρήστο Παπαχρυσαφη. Η συλλογή έχει την ονομασία του blog «Ποίηση. Ένας δρόμος προς το όνειρο. Θεσσαλονίκη- Αθήνα».
Το 2021 πήρε μέρος στο δεύτερο βιβλίο του μπλογκ με τίτλο ” Ποίηση. Ένας δρόμος προς το όνειρο. Σεργιάνι στην Ελλάδα”
Στη συλλογή ποίησης “Του έρωτα το κόκκινο” από τις εκδόσεις Όστρια
Στο τρίτο βιβλίο του μπλογκ “Ποίηση. Ένας δρόμος προς το όνειρο. Ελλάδα – Κύπρος” και στην συλλογή “Τεχνών συναπαντήματα” από τις εκδόσεις “Όστρια” με ένα διήγημα της.
Το 2021 εκδίδει το μυθιστόρημα “Οι λύκοι που ονειρεύτηκα” αυτοέκδοση.
Το 2022 το μυθιστόρημα “Ποιος φυλάει τους αγγέλους;” από τις εκδόσεις Δερέ.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.