Συνέντευξη του συγγραφέα Θεοχάρη Μπικηρόπουλου στην Μαρία Τσακίρη

Συγγραφέας και ποιητής ο Θεοχάρης Μπικηρόπουλος, είδε ποιήματά του να μεταφράζονται στην ιταλική γλώσσα, θεατρικά του έργα να ανεβαίνουν στο σανίδι, τα βιβλία του να αγγίζουν τον αναγνώστη. Σήμερα μιλά στο Vivlio-life.gr και μας ξεναγεί στον κόσμο της έμπνευσής του. Αποκαλύπτει για πρώτη φορά τον τίτλο του μυθιστορήματός του που θα κυκλοφορήσει σε λιγότερο από ένα μήνα και μας εξηγεί γιατί ο θεατρικός λόγος οδηγεί ασφαλέστερα και καλύτερα στο μυθιστόρημα.

– «Ορφέας και Λειβηθρίδες» είναι ο τίτλος του τελευταίου σας βιβλίου. Κάτω από τον τίτλο διαβάζω (257 άτιτλα Χαϊκού). Ποίηση σε ιαπωνικό μοτίβο, λοιπόν! Πείτε μας δυο λόγια γι αυτό το είδος ποίησης.

Η ποίηση αποτελεί έναν συνοπτικό τρόπο έκφρασης, προσφέρει πολλές ερμηνείες, εικόνες, νοήματα και αισθήσεις. Το Χαϊκού όμως έρχεται και συμπυκνώνει ακόμη περισσότερο, απόλυτα θα έλεγα, τα νοήματα μέσα σε 17 συλλαβές, σε τρεις στίχους!
Γι΄ αυτό τα XAIKOY θεωρούνται από τα ευφυέστερα είδη ποιητικού λόγου, ένα “συμπυκνωμένο παιχνίδι εξέλιξης με τις λέξεις και τις εικόνες”.
Το χαικού ως μοτίβο κάνει την εμφάνισή του στην Ιαπωνία στα τέλη του 15ου αι και αποτελούν ένα από τα εξαγώγιμα προϊόντα της Ιαπωνίας. Eίναι ένα σύντομο ποίημα 3 στίχων: ο πρώτος στίχος έχει 5 συλλαβές, ο δεύτερος 7 συλλαβές και ο τρίτος 5 συλλαβές. Ολόκληρο δηλαδή το Χαϊκού αποτελείται από 17 συλλαβές. Να επισημάνω ότι τα Χαϊκού δεν είναι κάτι «ξένο» με την ελληνική παράδοση, καθώς από την Αρχαϊκή περίοδο 750-479 πΧ έχουμε την επιγραμματική ποίηση στις επιτάφιες και στις αναθηματικές επιγραφές.(«Ὦ Ξεῖν’, Ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις, κλπ.)

– Σίγουρα οι φίλοι του Vivlio-life.gr θα ήθελαν να διαβάσουν ένα μικρό δείγμα αυτής της δουλειάς. Δώστε μας τρία Χαϊκού …

Υπεροπτικός
ο έρωτας μονομαχεί
με την αγάπη …
—–
Το πρώτο πράμα,
που θα σου αρνηθούνε,
η αγάπη σου!
——
Σ ΄ έναν καθρέπτη,
στολίζεις το κορμί σου.
Γυμνή η ψυχή.

– Τι σας είπαν οι άνθρωποι που διάβασαν αυτά τα ποιήματα;

Υπήρχαν αναγνώστες που γνώριζαν τα Χαϊκού αλλά και αναγνώστες που διάβασαν πρώτη φορά… Σας μεταφέρω ένα σχόλιο αναγνώστριας που είπε ότι είναι μικρά και πολύ ωραία για να τα στέλνει ως μηνύματα με το κινητό της!!!

– Ποιήματά σας μεταφράστηκαν στην Ιταλική γλώσσα. Πώς είναι να βλέπει ο δημιουργός τους στίχους του σε μια ξένη γλώσσα; Δεν είναι λίγο περίεργη η αίσθηση;

«Οι έρωτες της Ενδορφίνης»/Gli amori dell’ Endorfine, είναι ο τίτλος της ενότητας των ποιημάτων μου που περιλαμβάνονται στη δίγλωσση τριλογία «TRA LUDICHEEVOLUZIONI INTERIORI SI CERCA L’AMORE» EDIZIONI UNIVERSUM,(ITALIA 2014, ) που κυκλοφόρησε στη Ιταλία. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι τα ποιήματά μου συμμετέχουν σε μια τριλογία, μαζί με ποιήματα του ίδιου του εκδότη του οίκου EDIZIONI UNIVERSUM Giovanni Campisi και της Ornella Cappuccini, μιας από τις σπουδαιότερες ποιήτριες της Ιταλίας μεταφρασμένης σε 23 γλώσσες! Είναι μεγάλη τιμή, να γίνεσαι αποδεκτός σε μια ξένη χώρα. Οι δημοσιεύσεις επίσης αρκετών ποιημάτων μου από το Ιταλικό λογοτεχνικό περιοδικό UT, αποτελούν αν θέλετε μια κάποια αναγνώριση από ένα βιβλιόφιλο κοινό με ιδιαίτερη κουλτούρα και πολιτισμό. Χαίρομαι πολύ…!

– Σε μια συνέντευξή σας λέτε πως η τέχνη είναι η εσωτερική ανάγκη του δημιουργού να εκφραστεί, να βγάλει τα εσώψυχά του στο έργο του. Το έχετε πετύχει αυτό; Στα έντεκα έργα που φέρουν την υπογραφή σας διαβάζει κάποιος την ψυχή σας;

Δεν είναι στόχος αυτό..! Από τη στιγμή που ένα βιβλίο φτάνει στα χέρια του αναγνώστη εκτίθεσαι. Μοιράζεσαι συναισθήματα και σκέψεις. Αυτό που δεν μπορεί να μοιραστεί ο αναγνώστης είναι οι στιγμές της έμπνευσης και όλα όσα συμβαίνουν ακριβώς εκείνη τη στιγμή που αποτυπώνονται οι λέξεις και όσα εκφράζουν στο χαρτί… Δε νομίζω ότι ο αναγνώστης θα διαβάσει την ψυχή του δημιουργού, γιατί το να εμπνευστείς και να γράψεις κάτι δε σημαίνει ότι το έχεις ζήσει… Δεν είναι βιωματικό. Αποκαλύπτεις όμως τον τρόπο σκέψης, τη «φιλοσοφία» σου για τη ζωή, την οπτική γωνία που κοιτάς τον ουρανό, τον ορίζοντα, τους ανθρώπους!

– «Το γράψιμο είναι τρόπος ζωής, γεμίζει δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο μου, αυτό με γεμίζει όχι προσωπικές “συνομιλίες” με όχι ήρωες μου όχι κόντρες με όχι σκέψεις όχι», διαβάζω και θέλω να ρωτήσω το εξής: Επηρεάστηκε ο τρόπος ζωής ή όχι σκέψης όχι από αυτές όχι “συνομιλίες” και όχι “κόντρες” με όχι πρωταγωνιστές όχι;

Όχι δεν επηρεάζεται ο τρόπος ζωής και το σκεπτικό από τις «απόψεις» και τις πράξεις των ηρώων των έργων! Ίσα – ίσα οι φανταστικοί ήρωες ξεπερνούν τα τετριμμένα, φτάνουν στα άκρα, ξεπερνούν τα όρια γιατί δε φοβούνται τις συνέπειες…! Είναι πιο τολμηροί, πιο κολασμένοι και αμαρτωλοί…! Προκαλούν για όλα όσα ο καθένας μας, έκανε ή δεν έκανε και αποτελούν μέτρο σύγκρισης ανάμεσα στα πρέπει και τα θέλω μας…

– Η συγγραφή θεατρικών έργων δείχνει να σας κερδίζει. Ο λόγος;

Αγαπάω το θέατρο, έχω φίλους ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Εκτός από τις δεκάδες παραστάσεις που έχω δει, έχω παρακολουθήσει πρόβες θεατρικών και αυτό έχει μια μαγεία που μ’ εξιτάρει. Είναι εντυπωσιακό, πώς μια πρόταση, μια κίνηση, με την καθοδήγηση του σκηνοθέτη μεταμορφώνει τα νοήματα του κειμένου και εκπέμπει την πνευματική ενέργεια προς το κοινό. Είναι και η αμεσότητα της τέχνης που μαγεύει: γράφεις έχοντας στο μυαλό σου τη θεατρική σκηνή, τα πρόσωπα, το σκηνικό, τις κινήσεις. Είναι σαν βλέπω, την ίδια την παράσταση, που έχω στο μυαλό μου, μπορώ να αλλάξω όμως τη ροή, να προσθέσω και να αφαιρέσω λόγια, να πάω την ιστορία εκεί που θέλω… Ο πιο ζωντανός και ρεαλιστικός τρόπος για να ειπωθούν αυτά είναι το θέατρο. Το θέατρο σήμερα όπως και σε κάθε εποχή κρίσης προσφέρει τη δυνατότητα να σκεφτόμαστε, να ονειρευόμαστε, να συμμετέχουμε στο δρώμενο, να φανταζόμαστε το μέλλον από κοινού.

– Το βιβλίο «Η Εξ- ουσία της Επικοινωνίας, Γραφείο Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων» τι πραγματεύεται;

Είναι ένας πρωτότυπος χρηστικός οδηγός, ένα εγχειρίδιο, απαραίτητο για όσους εργάζονται (ή συνεργάζονται) σε Γραφείο Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων σε Δήμους, και Βουλευτικά Γραφεία, ιδιαίτερα στην Ελληνική επαρχία, απ’ όπου «απουσιάζουν» οι εταιρείες επικοινωνίας ή επαγγελματίες επικοινωνιολόγοι.
Το βιβλίο, είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε Δημοτικούς και Περιφερειακούς Συμβούλους, Δημάρχους, βουλευτές, πολιτευτές και υποψηφίους κάθε εκλογικής αναμέτρησης.

– Είστε άνθρωπος της επικοινωνίας όπως φαίνεται από το βιογραφικό σας. Πιστεύετε πως τα Μ.Μ.Ε. διατηρούν την εξουσία που καλώς ή κακώς είχαν κάποτε;

Ναι τη διατηρούν ακόμη, επηρεάζοντας τις μεγαλύτερες κυρίως ηλικίες, το πιο σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, τουλάχιστον αριθμητικά κι εκλογικά (οι νέοι δεν πάνε να ψηφίσουν για το μέλλον τους…), όχι όμως στο βαθμό που μπορούσαν πριν 7-8 χρόνια… Τα social Media τα blogs έχουν σπάσει τα μονοπώλια της «εξουσίας και της προπαγάνδας» των ΜΜΕ. Ο καθένας μπορεί να ενημερωθεί από οποιαδήποτε πηγή, να διασταυρώσει την είδηση, να επιλέξει το μέσο, ακόμη και να εκφραστεί… Δεν τρώει ό,τι του σερβίρεται. Έχουν χάσει την παντοδυναμία, όχι τη δύναμή τους…

– Εσείς τι σχέση έχετε με την εξουσία; Θα σας ενδιέφερε ν’ ασχοληθείτε με τα κοινά;

Αυτά που θέλω να εκφράσω «πολιτικά» και τα μηνύματα προς το κοινό, παίρνουν βήμα τόσο μέσα από την ποίηση όσο και από τα θεατρικά μου έργα. Αυτή την ανάγκη την μοιράζομαι με τους αναγνώστες. Όχι με ψηφοφόρους. Η τοπική αυτοδιοίκηση όμως είναι πάντα στο μυαλό μου με την έννοια του καθήκοντος όχι της φιλοδοξίας…

– Η κρίση μονοπώλησε το ενδιαφέρον σας, διαπιστώνω. Από τι άλλο εμπνευστήκατε τα τελευταία δύσκολα χρόνια;

Η κρίση ήταν μια ευκαιρία για ενδοσκόπηση, για αυτοκριτική, για σύνεση, για ανάληψη ευθυνών από όλους και τον καθένα ξεχωριστά… Βέβαια η υπερηφάνεια και το «δήθεν» της νεοελληνικής πραγματικότητας, δεν μας επέτρεψε να κάνουμε νέα αρχή, να σοβαρευτούμε, να αλλάξουμε πορεία, να εξιλεωθούμε…. Παραμένουμε αρχοντοχωριάτες, βλαχομπαρόκ, αλαζόνες, πλούσιοι με δανεικά, «δήθεν», ψευτόμαγκες, έχουμε χάσει την ευγένεια και την αξιοπρέπεια, δε σεβόμαστε κανέναν και τίποτα, «γαμάμε και δέρνουμε» στο επίπεδο «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;», ζούμε για τους άλλους κι αυτοί οι άλλοι πίσω μας γελάνε (κι ας το ξέρουμε αυτό), το κουτσομπολιό και το μίσος κυριαρχούν. Ουσία μηδέν. Κοιτάξτε γύρω μας και δείτε. Τι βλέπετε; Παρακμή… Aut viam inveniam aut faciam – Ή θα τον βρούμε το δρόμο ή θα τον φτιάξουμε. Αυτό χρειαζόμαστε.
Μα το χειρότερο, είναι πως δεν έχουμε βρει ακόμη την ουσία της ευτυχίας μας. Αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους… Αυτό που γεμίζει το είναι μας, όχι αυτό που προκαλεί το θαυμασμό ή τη ζήλεια των άλλων…!
Κατά τα άλλα, ο έρωτας είναι η κύρια πηγή έμπνευσης, σε όλα υπάρχει ο έρωτας! Όπως λέω σε ένα ποίημά μου, «νύχτα χωρίς έρωτα, χαμένος χρόνος»…

– Η Πιερία εκτός από ένας ευλογημένος τόπος, έχει βγάλει και αρκετούς συγγραφείς. Αναγνώστες έχει; Διαβάζουν βιβλία οι Κατερινιώτες;

Η Κατερίνη και η Πιερία γενικότερα, έχει αναγνωστικό κοινό συγκριτικά μεγαλύτερο από άλλες επαρχιακές πόλεις. Αυτό φαίνεται από τις βιβλιοπαρουσιάσεις που γίνονται και οι συμπολίτες μας, τιμούν τους συγγραφείς που επισκέπτονται την πόλη μας. Δεν ξέρω βέβαια τι γίνεται με την κίνηση στα …βιβλιοπωλεία. Στις δύσκολες μέρες που περνάμε όλοι, ο καθένας σκέφτεται αν θα δώσει 15 ευρώ για ένα βιβλίο για την τροφή της ψυχής του ή για να αγοράσει 3 κιλά κρέας να «βγάλει» τη βδομάδα. Είναι μια πολυτέλεια το βιβλίο δυστυχώς. Αυτό που θέλουμε εμείς οι συγγραφείς είναι ο κόσμος να προσέρχεται στις βιβλιοπαρουσιάσεις μας, να συμμετέχει και ας μην αγοράσει…. Θέλουμε τον αναγνώστη κοντά μας, δίπλα μας… Να μην ντρέπονται αν δεν μπορούν να αγοράσουν βιβλίο γιατί το ίδιο ισχύει και για μας: η μόνη δουλειά για την οποία δε σε κοροϊδεύουν αν δεν πληρώνεσαι είναι «συγγραφέας»!

– Στις 11 Μαΐου θα κυκλοφορήσει το μυθιστόρημά σας. Θα μας δώσετε μια πρώτη «γεύση»;

Κατ΄ αρχήν θα αποκαλύψω για πρώτη φορά σε σας τον τίτλο του μυθιστορήματος: «Ο Κένταυρος που αγαπούσε τη Γοργόνα». Ο τίτλος είναι αλληγορικός, όταν δείτε το εξώφυλλο θα καταλάβετε το νόημα που εκπέμπει!
Αυτός ήταν ένας Κένταυρος… Αυτή μια Γοργόνα…
Ζούσε ο καθένας τους το μύθο της ζωής. Κοινός παρανομαστής ο παράφορος έρωτας. Και τα ανεκπλήρωτα όνειρά τους.
Είναι ένα μυθιστόρημα που στις 650 σελίδες του, ο αναγνώστης ζει πολλές ιστορίες, γεγονότα, αισθήματα, παρακολουθώντας την εξέλιξη σε 4 δεκαετίες και μέχρι το 2032…! Είναι ένας ύμνος στο αδάμαστο ανθρώπινο πνεύμα, στην αναζήτηση του ιδανικού, στον αέναο αγώνα της ζωής, μια σιωπηλή κραυγή για την ανέφικτη κατάκτηση της ευτυχίας, ένα ερωτικό μυθιστόρημα με σκηνές γεμάτες έξαψη, πάθος, σεξ, αγωνία και απροσδόκητη τροπή. Ένα λογοτεχνικό έργο που αναμοχλεύει τα πανανθρώπινα διλήμματα οδηγεί τον αναγνώστη στην αναζήτηση του εσωτερικού του κόσμου, να ταυτιστεί με πρόσωπα, να γελάσει και να κλάψει με τους ήρωες και εν κατακλείδι να ανακαλύψει τις αξίες της ζωής και τις δικές του αξίες. Και όλα αυτά με ευχάριστο ρεαλιστικό καθημερινό τρόπο… Ο πρωταγωνιστής είναι ένας μοντέρνος άντρας, «παλιάς κοπής», ένας άντρας που ποθούν όλες οι γυναίκες και ζηλεύουν οι άντρες! Που αγωνίζεται σκληρά για να πραγματοποιήσει το όνειρό του ακολουθώντας μια αντισυμβατική πορεία. Φτάνει στα όριά του, στα πρόθυρα της καταστροφής. Ο ακατάβλητος χαρακτήρας του δεν του επιτρέπει να εγκαταλείψει τον αγώνα. Ούτε να συμβιβαστεί. Συνεχίζει με πείσμα. Πέφτει και ξανασηκώνεται και πάλι από την αρχή. Ονειρεύεται, ζει τη ζωή, κάνει αλλαγές, προσπαθεί να φτάσει στο στόχο του. Θα τα καταφέρει; Η επίσημη πρώτη βιβλιοπαρουσίαση θα γίνει στην Κατερίνη στις 11 Μαΐου στην Αστική Σχολή Κατερίνης.

– Γιατί καθυστερήσατε να μπείτε στο χώρο του μυθιστορήματος και της μυθοπλασίας;

Έχετε δίκιο… Αν και τα θεατρικά έργα δεν παύουν να είναι πεζογραφία… αλλά με την έννοια του «μυθιστορήματος», μάλλον συνέβη αυτό που λέγεται ότι ο θεατρικός λόγος οδηγεί ασφαλέστερα και καλύτερα στο μυθιστόρημα!
Με ένα λογικοφανές σκεπτικό, αφού αρέσει η ποίηση μου που είναι δύσκολη, το μυθιστόρημα που έχει άλλη γραφή, κατανοητή, χωρίς να κρύβουν οι λέξεις τα νοήματα, όλα λέγονται μπροστά, καθαρά και ξάστερα, θα αρέσει περισσότερο το μυθιστόρημα, που έχει πολλές φάρσες και χιούμορ σαν αντίβαρο στις τραγωδίες που βιώνει ο ήρωας …
«Ο Κένταυρος που αγαπούσε τη Γοργόνα» είμαι σίγουρος θα αρέσει και θα αγαπηθεί, γιατί είναι μέσα στον παλμό της εποχής πιάνει το σφυγμό του κόσμου και αγγίζει άντρες και γυναίκες το ίδιο από μια άλλη οπτική γωνία. Η φιλοσοφική χροιά που αναδεικνύεται νομίζω θα προκαλέσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη…. Θα γελάσει, θα κλάψει, θα ερωτευτεί, θα παλέψει, θα απογοητευτεί, θα ελπίσει, θα παρασυρθεί από τα δρώμενα, περιμένοντας τη δικαίωση του πρωταγωνιστή… Το ερώτημα είναι ότι αυτό που ονειρευόμαστε στα 15, 18, στα 20, το πετυχαίνουμε; Ακολουθούμε τα όνειρά μας και αν όχι τι μας αλλάζει πορεία;
Πιστεύω πολύ σ΄ αυτό το βιβλίο. Ξέρω ότι θα προκαλέσει είμαι όμως σίγουρος ότι θα αγαπηθεί…

– «Αλκοόλ – Αλκοολισμός» είναι το τίτλος ενός από τα βιβλία που γράψατε. Θα βοηθούσε έναν αλκοολικό η ανάγνωσή του;

Η μεγαλύτερη βοήθεια του βιβλίου θα ήταν να μη γίνει κάποιος αλκοολικός… Στη μελέτη μου για το αλκοόλ αποτυπώνονται και οι δύο όψεις του νομίσματος.
Τα δεινά της κατάχρησης και τα οφέλη της «λελογησμένης» χρήσης. Είμαι περήφανος γι΄ αυτό το βιβλίο τόσο για το περιεχόμενο όσο και την ποιότητά του, ως έντυπο.
Ένας Ανώνυμος Αλκοολικός που παρακολούθησε την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου στην Κατερίνη πήρε το λόγο και με προέτρεψε «να συνεχίσω τις διαλέξεις γιατί μπορώ να βοηθήσω κόσμο…». Προφανώς όσα άκουσε εκείνη τη βραδιά θεώρησε ότι μπορούν να βοηθήσουν γι αυτό και η προτροπή του.
Είμαι πάντα στη διάθεση φορέων, δήμων, συλλόγων που προσφέρουν κοινωνικό έργο, να συμμετέχω σε εκδηλώσεις, με ομιλίες, να ενημερώσω για όλες τις τελευταίες εξελίξεις για το αλκοόλ, που σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας θα αποτελεί σύντομα την τρίτη αιτία θανάτου μετά τα καρδιαγγειακά και τον καρκίνο.

Θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για το συγγραφικό μου έργο. Είναι ανεκτίμητη η προσπάθειά σας να στηρίζετε τους λογοτέχνες. Σας εύχομαι υγεία, δύναμη, έμπνευση και πολλές -πολλές επιτυχίες!

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save